راه حل آشوب‌های عراق و لبنان چیست؟
تاریخ انتشار: ۱۴ آبان ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۶۹۶۵۷۵
و همین موضوع باعث شد تا هر ۲ کشور شاهد تظاهرات وسیع و پرجمعیت باشند؛ تجمع‌هایی که افراد، احزاب و شخصیت‌های مهم سیاسی یا در آن شرکت یا از آن‌ها حمایت کرده‌اند. به نظر می‌رسد که همه مراکز تحقیقاتی راهبردی جهانی و منطقه‌ای که مسائل خاورمیانه را رصد می‌کردند، غافل‌گیر شدند و کسی این حجم از جمعیت و استمرار آن را پیش‌بینی نمی‌کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اینکه کشورهای خارجی در لبنان منافعی دارند و به‌ویژه رژیم اشغالگر که همسایه لبنان نیز هست، می‌تواند در لبنان تحریک‌کننده باشد، ولی در لبنان و عراق، زمینه این نارضایتی‌ها مسائل سیاسی نیست، بلکه این اعتراضات ریشه اقتصادی دارد؛ به همین دلیل نمی‌شود آن را نادیده گرفت و همه را به گردن خارجی‌ها انداخت.
باید توجه داشت که نظام کشور لبنان طایفه‌گری است؛ در این کشور رئیس‌جمهور باید در اختیار طایفه مسیحی، نخست‌وزیر سنی و رئیس مجلس شیعه باشد. در واقع وقتی چنین باشد، به دلیل قدرت پشتوانه‌های سیاسی و حزبی، رؤسا نه تغییر می‌کنند و نه نظام اجرایی امور کشور را در اختیار دارند.
لبنان از ۵۰سال پیش تا کنون فقط ۲ رئیس مجلس داشته و دومین رئیس مجلس این کشور ماندگار شده و همچنان هست. وضعیت نخست‌وزیر لبنان هم کمابیش همین است. رفیق حریری و به‌خصوص فرزندش سرمایه‌هاشان شخصی است و این اموال را با سرمایه‌گذاری در عربستان و فرانسه به دست آورده‌اند. با این حال در خرج‌کرد این سرمایه به مردم لبنان منت می‌گذارند. وضعیت ریاست‌جمهوری این کشور نیز همیشه تلاطم داشته و گاهی اتفاق افتاده که لبنان سال‌ها رئیس‌جمهور نداشته است.
در میان این همه رهبران پول‌دار و قدرتمندی که در خود مسئولیت رسیدگی به مردم را نمی‌بینند، مردم بی‌برق‌وآب در کشور گران لبنان فارغ از این طایفه‌گرایی، نان و زندگی حداقلی می‌خواهند.
این شاید اولین‌بار است که مردم لبنان، فارغ از مذهب و طایفه، همه به میدان آمده‌اند.
در عراق هم مسئله مشابه است، اما موضوع در نگاه سیاسی متفاوت است. مردم عراق با داشتن منابع نفتی غنی در چنبره احزاب سیاسی گرفتار آمده‌اند و از سوی دیگر طی سال‌های اخیر در حوزه‌های خدمات‌شهری، راه و جاده، برق و سایر زیر‌ساخت‌ها اتفاق مهمی نیفتاده است. با این حال مشکل مردم عراق احزاب و سیاست نیست. در این کشور هرکسی که بزرگان صلاح بدانند، می‌تواند نخست‌وزیر باشد و مهم این است که برنامه ساخت کشور و رسیدگی به مردم در دستورکارش باشد.
در این شرایط حضور بیشتر شیعیان در تظاهرات عراق به دلیل این است که بیشترین سهم در بخش اجرایی کشور همواره به عهده شیعیان بوده است. با این حال در عمل همچنان طرف گفتگو در لبنان و عراق احزاب و طوایف هستند.
طبیعی است که راه‌حل هم در این ۲ کشور تغییر ساختار نیست؛ چرا که تغییر ساختار می‌تواند هر ۲ کشور را تا آستانه جنگ داخلی پیش ببرد. تأثیرگذاران داخلی و خارجی باید در عرصه سیاست این ۲ کشور، به دلیل حضور این حجم از مردم، از رهبران آینده بخواهند به وضعیت اقتصادی مردم رسیدگی کنند؛ از آن‌ها بخواهند مثل رهبران هر کشور مسئول و پاسخ‌گوی زندگی مردم باشند.
فساد خیلی از رهبران در این ۲ کشور به برکت فضای مجازی در برابر چشم مردم است. باید دوران پس از تظاهرات، دوران رسیدگی به مردم باشد؛ چرا که این راه قطع دست سیاست‌بازان خارجی از سر عراق و لبنان است.
* منتشر شده در شهرآرا نیوز
منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: لبنان عراق تجمعات اعتراضی باشگاه پرسپولیس ایالات متحده آمریکا باشگاه استقلال ایران و آمریکا تیم ملی فوتبال ایران سینمای ایران دونالد ترامپ خبرآنلاین سوریه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۶۹۶۵۷۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
طنز تلخ آمریکا؛ با مردم عراق جنگ نداریم(!)
عراق با شروع این حملات خاورمیانه را وارد بحران بزرگی کرد. ائتلاف آمریکا هم که روی کشور کویت که از نفت‌خیزترین کشورهای منطقه بود بسیار حساب کرده بود، بلافاصله شروع به حمله به عراق کرد و در این میان از همه بیشتر شروع به بمباران‌کردن بغداد به‌عنوان مهم‌ترین شهر عراق کرد. این‌گونه شد که جنگ خلیج‌فارس شروع شد و تا سال‌ها بعد (۲۰۰۳) و بعدها هم با بهانه حملات ۱۱سپتامبر ادامه پیدا کرد.آن زمان بازار تهدیدات بین سران داغ بود. آمریکا تهدید به حمله به بغداد کرد و صدام تهدید به حمله شیمیایی. به گمانم حملات شیمیایی در زمان جنگ با ایران به مذاقش خوش آمده بود! و بعد هم تهدید به حمله به اسرائیل. بخشی از همین تهدیدها هم به واقعیت تبدیل شد.طنز تلخ ماجرا اینجاست که عراق به‌منظور ساختن اقتصاد عراق، به‌دنبال بازپس‌گیری بدهی آمریکا و اروپا به خودش بود ولی همین بهانه باعث ویرانی شهرها، راه‌ها، جاده‌ها، نیروگاه‌ها، سدها، تمدن تاریخی و تمام زیرساخت‌های اقتصادی عراق شد.خانم «نُها الراضی»، سفالگر، نقاش و هنرمند عراقی بود که اتفاقا درهمان سال‌ها در بیشتر کشورهای دنیا نمایشگاه‌هایی از آثار هنری‌اش برگزار کرده بود ودراغلب کشورها هنرمندی شناخته‌شده بود.درهمین دوره‌ای که خانم نُها زیر بمباران در بغداد می‌زیست و علاوه بر ویرانی شهر، سختی معیشت و کمبود خوردوخوراک و قحطی را با خود به همراه داشت، به نوعی ازهنر جدید روی آورد؛ او با وسایل بازیافتی و متریالی که از میان ضایعات ماشین‌های ویران و رهاشده به‌خاطر نبود بنزین جمع‌آوری می‌کرد و نیز از نخاله‌های باقیمانده از ویرانی ساختمان‌ها آثاری پدید آورد که به هنر تحریم معروف شد. برخی از این آثار به‌شدت عجیب و غمگین را می‌توانید با جست‌وجویی در اینترنت ببینید.خارج از فضای هنری و روح هنرمندانه خانم نویسنده، کتاب «یادداشت‌های بغداد» شرح رنج و ستمی است که بر مردمان عادی و غیرنظامی عراق می‌رود. چند روز از بمباران‌ها بیشتر نمی‌گذرد که برق و آب اغلب سیستم‌های شهری قطع می‌شوند. مردم مجبور می‌شوند مواد فریزری و یخچالی خود را تندتند بخورند تا در بی‌برقی خراب و فاسد نشوند. این‌گونه می‌شود که در حالتی به‌شدت عجیب و تلخ از بیشتر خانه‌ها و باغ‌های مردم بوی گوشت کبابی به مشام می‌رسد و بعد بحران بی‌غذایی مطلق فرا می‌رسد. مرزها بسته شده، شهرها و راه‌ها بمباران شده و مواد غذایی اولیه به مردم نمی‌رسد.آنهایی که می‌توانند و وسایلش را دارند،شروع می‌کنندبه باغبانی و کاشت هرآنچه بتوانند بخورند.آن هم در شرایطی که آبی برای آبیاری و شست‌وشو وجود ندارد. آنهایی نیز که استخر دارند، به آب‌های درون استخرهای‌شان روی می‌آورند و... .
کتاب شرح تمام این مشکلات و ویرانی‌هاست و این در حالی است که رئیس‌جمهور وقت آمریکا مدام در رسانه‌ها اعلام می‌کند که «با مردم عراق جنگ نداریم!»؛ تلخ‌ترین طنز موجود در جهان. نوک تیز پیکان قلم نویسنده رو به آمریکا و قدرت‌های جهان است که به بهانه اینکه قصد دارند صدام را سر جایش بنشانند، بر سر مردم و تمدن چندین‌هزارساله عراق بمب و ویرانی فرومی‌ریزند و دم از حمایت از مردم می‌زنند.
اعلام محدودیت های ترافیکی پایان هفته در جاده های شمالی کشور