به نقل از «ایرنا»

کاوشگر وویاژر ۲ اولین پیام خود را از فضای بین ستاره‌ای مخابره کرد

تاریخ انتشار: ۱۴ آبان ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۶۹۷۲۴۵

به گزارش پایگاه اینترنتی روزنامه گاردین، در فاصله ۱۲ میلیارد مایلی از زمین، مرز مبهمی وجود دارد که حاشیه قلمرو خورشید و شروع فضای بین ستاره ای را نشان می دهد. بیش از ۴۰ سال پس از پرتاب کاوشگر وویاژر ۲ زمانیکه این کاوشگر وارد فضای بین ستاره ای شد سیگنال ضعیفی ارسال کرد که اکنون دانشمندان آن را رمز گشایی کرده اند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

کاوشگر وویاژر ۲ در سال ۱۹۷۷ میلادی به فضا پرتاب شد و سال گذشته از «هلیوسفر» یا «حباب خورشید» گذر کرد. هلیوسفر زمین و سیاره های اطراف آن را در بر می گیرد. این کاوشگر یک ماه قبل از «وویاژر۱» به آسمان پرتاب شد.  اما یکی از ابزارهای«وویاژر۱» خراب شد و «وویاژر۲» توانست انبوهی از اطلاعات حتی با جزئیات بیشتر از فاصله  ۱۱ میلیارد مایلی به زمین ارسال کند. «وویاژر۲» در کمتر از یک روز از هلیوسفر گذر کرد اما این گذر برای وویاژر ۱ ۸۰ روز طول کشید.

اکنون وویاژر ۲ دقیق ترین نگاه را از لبه منظومه شمسی ارسال کرده است این در حالی است که محققان ناسا در آغاز این ماموریت تصور نمی کردند که این کاوشگر بتواند دوام بیاورد و این چشم انداز را مشاهده کند. 

هلیوسفر را می توان به عنوان یک جبهه آب و هوایی کیهانی تصور کرد، مرز مشخصی که ذرات باردار با سرعت مافوق صوت از خورشید بیرون می روند و با یک باد خنک تر میان ستاره ای که از ابرنواخترهایی که میلیون ها سال پیش منفجر شده اند، ملاقات می کنند. زمانی تصور می شد که این باد خورشیدی به تدریج با فاصله از بین می رود ، اما کاوشگر وویاژر ۱ تأیید کرد که در اینجا مرزی وجود دارد که با افت ناگهانی دما و افزایش تراکم ذرات باردار ، معروف به پلاسما تعریف شده است.

سری دوم اندازه گیری های انجام شده توسط وویاژر ۲ ، بینش جدیدی در مورد ماهیت محدوده های هلیوسفر ارائه می دهد زیرا در کاوشگر وویاژر ۱ یک ابزار مهم که برای اندازه گیری مستقیم این خصیصه های پلاسما طراحی شده بود در سال ۱۹۸۰ شکسته شد.

 اندازه گیری های منتشر شده در پنج مقاله جداگانه در Nature Astronomy نشان می دهد که وویاژر ۲ با یک مرز هلیوسفر بسیار واضح تر و شفاف تر از وویاژر ۱ روبرو شده است. این موضوع می تواند به این دلیل باشد که عبور کاووشگر وویاژر ۱ در زمان اوج فعالیت خورشیدی بوده و یا خود این کاوشگر در یک مسیر کمتر عمودی گذر کرده است.

نکته دوم داده ها که بینش هایی در مورد شکل هیلوسفر ارائه می دهد، ترسیم یک لبه برجسته شبیه یک گلوله است .بیل کورت ، دانشمند تحقیقاتی دانشگاه آیووا و یکی از نویسندگان این مطالعات می گوید: این بدان معنی است که هلیوسفر حداقل در دو نقطه ای که فضاپیمای وویاژر عبور کرده، متقارن است. 

وویاژر ۲ همچنین سرنخ های اضافی در مورد ضخامت هیلوسفر، منطقه خارجی هیلوسفر و نقطه ای ارائه می دهد که بادهای خورشیدی در برابر بادهای فضای بین ستاره ای جمع می شوند. شکل هیلوسفر به قدرت نسبی میدان های مغناطیسی داخل و خارج از هیلوسفر بستگی دارد و آخرین اندازه گیری ها نشان می دهد که هلیوسفر بیشتر شکل کروی دارد.

کاوشگر وویاژر ۲ همچنان از آن سوی هلیوسفر در حال ارسال سیگنال به زمین است و بیش از ۱۶ ساعت طول می کشد که این سیگنال به زمین برسد. انتظار می رود که انرژی این دو کاوشگر وویاژر در واسط دهه ۲۰۲۰ به اندازه قابل توجهی کاهش یابد و ارتباط آنها با زمین قطع شود . اما با این حال این دو کاوشگر مدت ها بعد از قطع ارتباط خود با زمین همچنان به سفر خود ادامه خواهند داد. 

برچسب‌ها نجوم ناسا

منبع: ایرنا

کلیدواژه: نجوم ناسا نجوم ناسا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۶۹۷۲۴۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

درختان ماه روی زمین کاشته می‌شوند

ناسا پس از دریافت درخواست‌های متعدد، سازمان‌هایی را در سراسر کشور برای دریافت نهال‌هایی که از پرورش دانه‌های سفر کرده به ماه در ماموریت آرتمیس پرورش یافته‌اند، انتخاب کرده است. این نهال‌ها در طول ماموریت آرتمیس ۱ ناسا در سال ۲۰۲۲ به مدار ماه پرواز کردند.

به گزارش ایسنا، برخی از آن درخت‌ها عبارتند از کاج کندر (Loblolly pine) که یک درخت مخروطی است و به سرعت رشد می‌کند، بومی چنار آمریکای جنوب شرقی ایالات متحده که تا ۶۰۰ سال عمر می‌کند، سکویا‌های غول پیکر که سن آن‌ها به ۳۴۰۰ سال می‌رسد و از بلندترین درختان جهان به شمار می‌روند.

پس از بازگشت به زمین، بذر درختان توسط خدمات جنگلداری وزارت کشاورزی ایالات متحده آمریکا (USDA) پرورش داده شد. از طرف دیگر، بخش مدیریت لجستیک ناسا و دفتر زیرساخت‌های استراتژیک این آژانس به دنبال خانه‌های جدید برای این درختان بودند.

بیل نلسون، مدیر ناسا می‌گوید: گروه جدیدی از درختان ماه، روزی در جوامع سراسر آمریکا قد خواهند کشید. ناسا در حال بازگرداندن روح اکتشاف به زمین است، زیرا فضا متعلق به همه است. نسل آرتمیس این نهال‌ها را به ارمغان خواهد آورد که بستری حاصل‌خیز برای الهام و کشف برای آینده خواهد بود.

اولین زنی که با آرتمیس دوم به ماه رفت یکی از اولین درختان را به اشتراک گذاشت

کریستینا کخ (Christina Koch) در سال ۲۰۲۵ تبدیل به اولین زنی خواهد شد که با ماموریت آرتمیس ۲ به ماه می‌رود. همانطور که او برای این ماجراجویی تاریخی آماده می‌شود، یکی از اولین درختانی که از دانه‌ها رشد کرده است را به اشتراک گذاشت. او یک نهال کاج را به ایالت خود در کارولینای شمالی هدیه داد. درختان ماه آرتمیس در عمارت فرماندار کاشته شدند. کخ می‌گوید: کارولینای شمالی به طور محکم ریشه‌های اکتشاف را برای نسل‌های آینده می‌کارد. دبیرستان او در جکسونویل، کارولینای شمالی، یکی دیگر از دریافت‌کنندگان منتخب است.

سال گذشته، ناسا گروه‌های آموزشی و اجتماعی را فراخواند تا برای پرورش درخت ماه درخواست دهند.

ناسا موسسات را بر اساس توانایی آن‌ها برای پرورش گونه‌های درختی متنوع ارزیابی کرد. همچنین بر اساس پتانسیل بهینه‌سازی تجارب آموزشی مرتبط با درختان بررسی شد. اکنون، ناسا گروه‌های منتخب را در پاییز، بهار ۲۰۲۵ و پاییز ۲۰۲۵ اعلام می‌کند. آن‌ها فهرستی را در وبسایت خود قرار می‌دهند که نشان می‌دهد هر گروه کدام درخت‌ها را دریافت کرده و چه زمانی آن‌ها را کاشته است.

رندی مور (Randy Moore) جنگلدار می‌گوید: این درختان ماه چه سفر باورنکردنی داشته‌اند. ما برای آن‌ها هیجان‌زده هستیم که سفر نهایی خود را به سمت خانه‌های دائمی خود در سراسر کشور آغاز کنند. امیدواریم که این درختان برای قرن‌ها برای لذت عموم پابرجا باشند و الهام‌بخش نسل‌های آینده دانشمندان شوند.

همه‌ی این ماجرا‌ها توسط فضانورد ناسا استوارت روزا (Stuart Roosa) در بیش از نیم قرن قبل آغاز شد، زمانی که او دانه‌های درخت را به مدار ماه برد. این دانه‌ها که به درختان ماه آپولو ۱۴ معروف هستند، توسط خدمات جنگلی وزارت کشاورزی ایالات متحده به صورت نهال پرورش داده شدند. آن‌ها با بنا‌های تاریخی و شخصیت‌های ملی در سراسر جهان به اشتراک گذاشته شدند.