به نقل از «ایسنا»

دانستنی‌هایی درباره تعریق شبانه

تاریخ انتشار: ۱۴ آبان ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۶۹۷۹۴۲

بسیاری از داروها، از جمله داروهای ضد افسردگی، هورمون ها، داروهای دیابت، داروهای مسکن، و استروئیدها می توانند موجب تعریق شوند.

به گزارش ایسنا، عصر ایران نوشت: «تعریق های شبانه که به نام هایپرهیدروزیس خواب نیز شناخته می شوند، همان گونه که از نام آنها مشخص است به تعریق بیش از حد شبانه و در خواب گفته می شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این شرایط موجب خیس شدن کالای خواب، مانند روبالشی و ملحفه می شود. در شرایطی که تعریق های شبانه یکی از علائم شایع یائسگی در زنان هستند، اما می توانند به واسطه بیماری و مصرف برخی داروها نیز شکل بگیرند. اگرچه تعریق های شبانه در بیشتر موارد نشانه ای از بروز مشکلی جدی نیستند، اما برای تشخیص دلیل زمینه ای بروز آن باید به پزشک مراجعه کنید.

تعریق یکی از سیستم های خنک کننده طبیعی بدن انسان برای پیشگیری از گرمای بیش از حد است. هیپوتالاموس مغز دمای بدن انسان را تنظیم می کند و می تواند بیش از دو میلیون غده عرق را برای کمک به خنک سازی بدن ما تحریک کند. همان گونه که عرق از روی پوست تبخیر می شود انرژی گرمایی آزاد می شود که این شرایط به خنک شدن بدن کمک می کند.

دلایل

گرمای هوا و انجام ورزش تنها مواردی نیستند که بدن را برای کاهش دمای خود تحریک می کنند. برخی شرایط دیگر نیز می توانند تعریق بیش از حد، به ویژه هنگام خواب را موجب شوند که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:

عفونت: سل عفونتی است که به طور سنتی با تعریق های شبانه پیوند خورده است. از دیگر دلایل شایع و امروزی‌تر می توان به اچ‌آی‌وی، آنفلوآنزا و بیماری هایی که با تب همراه هستند، اشاره کرد.

بی تعادلی های هورمونی (غدد درون ریز): این شرایط می تواند به واسطه مواردی مانند یائسگی، دیابت، بیماری تیروئید، بلوغ، و بارداری شکل بگیرد.

آپنه خواب انسدادی: در این بیماری دیواره های گلو تنگ می شوند که تنفس را محدود می کند. تعریق های شبانه در افراد مبتلا به آپنه خواب درمان نشده سه برابر بیشتر از افراد عادی رخ می دهد.

بیماری بازگشت اسید معده به مری (GERD): علامت اصلی این شرایط سوزش سردل است، اما تعریق شبانه نیز از دیگر علائم شایع این بیماری است.

سرطان: تعریق شبانه می تواند یک نشانه اولیه از سرطان باشد، اگرچه معمولا با علائم دیگر همراه است. به طور خاص، لنفوم و لوسمی با تعریق های شبانه پیوند خورده اند.

شرایط عصبی: مواردی مانند دیس‌رفلکسی اتونوم، نُخاع‌گشادگی یا سیرینگومیلیا پس از سانحه، سکته مغزی و نوروپاتی اتونوم ممکن است تعریق را افزایش داده و احتمالا به تعریق های شبانه منجر شوند.

هیپوگلیسمی یا قند خون پایین: گاهی اوقات قند خون پایین می تواند موجب تعریق شود. افرادی که انسولین یا داروهای ضد دیابت خوراکی مصرف می کنند ممکن است هیپوگلیسمی را هنگام شب تجربه کنند که با تعریق همراهی می شود.

از دیگر شرایطی که می توانند به تعریق شبانه منجر شوند می توان به موارد زیر اشاره کرد:

- اختلالات اضطراب

- چاقی

- مصرف مواد مخدر، به ویژه هروئین

- اختلالات قلبی‌عروقی

- بیماری پارکینسون

عوارض جانبی دارو

بسیاری از داروها، از جمله داروهای ضد افسردگی، هورمون ها، داروهای دیابت، داروهای مسکن، و استروئیدها می توانند موجب تعریق شوند. از داروهای تجویزی شایع که با این عارضه جانبی پیوند خورده اند می توان به موارد زیر اشاره کرد:

- آسیکلوویر

- آلبوترول

- آملودیپین

- آتورواستاتین

- بوپروپیون

- بوسپیرون

- سیتالوپرام

- سیپروفلوکساسین

- اسومپرازول

- گلیپیزید

- هیدروکودون

- انسولین

- لووتیروکسین

- لیزینوپریل

- لوراتادین

- ناپروکسن سدیم

- امپرازول

- پاروکستین

- پردنیزولون

- سرترالین

- سوماتریپتان

- تادالافیل

- ترازودون

- زولپیدم

در صورت مواجهه با هر پرسش احتمالی درباره عوارض جانبی داروها باید با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید.

درمان

انتخاب روش درمان تعریق شبانه به دلیل زمینه ای آن بستگی دارد که به عنوان نمونه می توان به اصلاح بی تعادلی های هورمونی، تغییر داروها و رسیدگی به عوامل موثر اشاره کرد.

اگر تعریق شبانه به واسطه یائسگی شکل گرفته باشد، پزشک ممکن است هورمون درمانی را توصیه کند. این روش درمان می تواند به کاهش تعداد گرگرفتگی ها و علائم دیگر کمک کند. همچنین، پزشک ممکن است داروهای دیگر مانند گاباپنتین، کلونیدین یا ونلافاکسین را تجویز کند.

اگر دلیل زمینه ای تعریق شبانه یک عفونت است، پزشک ممکن است آنتی بیوتیک ها، داروهای ضد ویروس، یا داروهای دیگر را برای کمک به درمان این شرایط تجویز کند.

اگر تعریق شبانه به واسطه سرطان شکل گرفته باشد، پزشک ممکن است ترکیبی از داروهای شیمی درمانی، عمل جراحی، یا درمان های دیگر را توصیه کند.

اگر تعریق شبانه با داروهای مصرفی شما مرتبط باشد، پزشک ممکن است دوز دارو را اصلاح کرده یا دارویی جایگزین را تجویز کند.

اگر مصرف الکل، کافئین یا مواد مخدر دلیل تعریق شبانه باشد، پزشک ممکن است محدود کردن یا پرهیز از آنها را توصیه کند. در برخی موارد، پزشک ممکن است برخی داروها یا روش های درمانی را برای کمک به ترک این قبیل مواد توصیه کند.

اگر دلیل مستقیم و مشخصی برای تعریق بیش از حد وجود ندارد، درمان می تواند شامل روش های پیشگیری و مدیریت باشد که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:

- خوابیدن در محیطی خنک با کالای خواب سبک، دارای قابلیت تنفس، و غیر مصنوعی، مانند روبالشی یا ملحفه های نخی

- پرهیز از مصرف الکل، کافئین و غذاهای تند و پر ادویه

- استفاده از یک ضد تعریق در بخش هایی از بدن که مستعد تعریق هستند، مانند زیر بغل، دست ها، پاها، خط مو، پشت، سینه یا کشاله ران

- پرهیز از غذا خوردن دو تا سه ساعت پیش از خواب

- عدم استفاده از کالای خواب سنگین

- مصرف یک رژیم غذایی کم چربی و کم قند

- استفاده از سیستم تهویه مطبوع یا یک پنکه

- انجام تمرینات تنفس عمیق پیش از خواب و پس از بیدار شدن ناشی از تعریق برای کسب آرامش

- انجام ورزش روزانه به میزان کافی

- حفظ وزن سالم

- نوشیدن آب فراوان در طول روز

داروهایی که به عنوان عوامل آنتی کولینرژیک شناخته می شوند ممکن است تعریق را کاهش دهند، اما این داروها تنها پس از تجویز پزشک باید مصرف شوند.

در مردان

مردان ممکن است در نتیجه هر یک از دلایلی که در بالا به آنها اشاره شد، تعریق شبانه را تجربه کنند.

برخی شواهد نشان می دهند که مردان ممکن است تعریق شبانه را طی یائسگی مردانه تجربه کنند و گمانه‌زنی هایی درباره ارتباط آن با سطوح کم تستوسترون وجود دارد. با این وجود، شواهد اندکی برای پشتیبانی از این گمانه زنی ها وجود دارند.

در زنان

زنان معمولا در زمان یائسگی و در نتیجه تغییرات هورمونی تعریق های شبانه و گرگرفتگی ها را تجربه می کنند.

برای کاهش تعریق های ناخواسته، حفظ وزن سالم بدن و دنبال کردن یک رژیم غذایی متعادل و همچنین خوابیدن در اتاقی با تهویه مناسب و پوشیدن لباس های سبک و با قابلیت تنفس توصیه شده است.

اگر تغییرات سبک زندگی در این زمینه کفایت نکنند، هورمون درمانی ممکن است به بهبود علائم کمک کند.

سخن پایانی

تعریق شبانه شرایطی آزاردهنده است که معمولا با خوابیدن در شرایطی بیش از حد گرم مرتبط است. با این وجود، افرادی که با تعریق زیاد و خیس شدن کالای خواب خود مواجه هستند، اختلال در خواب خود را تجربه می کنند، یا با تغییر در الگوهای تعریق خود مواجه شده اند باید برای بررسی دقیق شرایط به پزشک مراجعه کنند.

همچنین، اگر تعریق شبانه با علائم دیگر مانند تب بالا، سرفه، و کاهش وزن ناخواسته همراه است می تواند هشداری برای بروز یک مشکل جدی باشد و دریافت کمک پزشکی در این شرایط اهمیت دارد.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: تعریق شبانه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۶۹۷۹۴۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دلیل آبریزش دائمی بینی چیست؟

 به گزارش تابناک به نقل از وری‌ول هلت،‌ اگر مدت‌زمان آلرژی از موعد انتظارتان بیشتر شد یا اینکه داروهای بدون نسخه ضدآلرژی کارساز نبود، احتمالا پای بیماری زمینه‌ای در میان است.
هرچند دوره بیماری‌های زمستان و آلرژی فصل بهار روبه پایان است، احتمال دارد آبریزش بینی به قوت خودش باقی باشد. اگر داروهای آلرژی هم علاج این آبریزش مدوام نبودند، وقتش رسیده که بدانید احتمالا به عارضه‌ای متفاوت دچارید.

دلیل آبریزش بینی ممکن است «التهاب سینوسی مزمن» (رینوسینوزیت، rhinosinusitis) باشد؛ بیماری التهابی مزمنی اگر بیش از سه ماه طول بکشد تورم سینوس‌ها را به‌دنبال خواهد داشت.

البته ممکن است همزمان دچار آلرژی و التهاب سینوسی مزمن باشید. از آنجایی که آبریزش بینی هم جزو علائم التهاب سینوسی مزمن و هم جزو علائم آلرژی‌های فصلی است، افراد معمولا فکر می‌کنند که دلیل اصلی آبریزش بینی آلرژی فصلی باشد. با وجود آنکه داروهای بدون نسخه ضدآلرژی در درمان آن موثر است، اما به افرادی که التهاب سینوسی مزمن دارند کمک چندانی نمی‌کنند.

علائمی که نشان می‌دهند دلیل آبریزش بینی آلرژی نیست
نشانه‌هایی وجود دارد که آلرژی‌زاهای (آلرژن‌ها) بهاری، که در محیط شناورند، شاید دلیل آبریزش بینی نباشند. برای مثال، اگر وضعیت آلرژی بیش از حد طول کشید یا اینکه داروهای بدون نسخه کارساز نبود، احتمالا پای بیماری زمینه‌ای در میان است.

جایانت پینتو، مدیر بخش راینولوژی (جراحی و درمان بیماری‌ها بینی) و آلرژی دانشگاه پزشکی شیکاگو، می‌گوید، وقتی با فردی مواجه می‌شویم که مدت‌زمان طولانی آبریزش بینی دارد به بیماری التهاب سینوسی مزمن مشکوک می‌شویم. افرادی که آنتی‌هیستامین، استروئیدهای داخل بینی یا اسپری بینی استفاده می‌کنند و همچنان آبریزش‌ بینی دارند، ممکن است به التهاب مزمن سینوس‌ مبتلا باشند که روش درمانی دیگری می‌طلبد.

بنابراین متخصصان توصیه می‌کنند که در چنین مواردی به متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه کنید.

درمان التهاب سینوسی مزمن
داروهای بدون نسخه برای تسکین علائم آلرژی کافی و مناسب‌اند اما معمولا به التهاب سینوسی مزمن کمکی نمی‌کنند. اما خبر خوب این است که اگر متخصص همه دلایل احتمالی را بررسی و موثرترین درمان را انتخاب کرده‌ باشد،‌ بیماری التهاب سینوسی مزمن درمان‌پذیر است.

روش‌های درمانی برای افراد مختلف متفاوت است، اما آنتی بیوتیک‌ها یا استروئیدها به‌همراه اسپری بینی و سینوس، از درمان‌های رایج التهاب سینوسی مزمن به‌شمار می‌روند. اگر این روش‌های درمانی کارساز نبود، جراحی سینوس راه دیگری است که متخصصان توصیه می‌کنند.