به نقل از «ایسنا»

دانشگاه‌ها باید از حالت ناپایدار خارج شوند/دانشگاه توده‌ای مؤثر نیست

تاریخ انتشار: ۱۵ آبان ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۷۰۴۱۸۷

دانشیار موسسه پژوهش و برنامه‌ریزی آموزش عالی با تأکید بر اینکه دانشگاه‌ها در ایران باید از حالت ناپایدار خارج شوند، گفت: ما در ۲۰ سال گذشته در کشور دانشگاه توده‌ای و اجتماعی داشتیم، در حالی که اگر دانشگاه‌ها توان خود را در آموزش بامحتوا متمرکز کنند. رسالت اجتماعی و اخلاقی که در تعلیم و تربیت نهفته است نیز محقق می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به گزارش ایسنا، دکتر غلامرضا ذاکرصالحی در همایش ملی مطالعات فرهنگی و اجتماعی آموزش عالی که در  پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم برگزار شد، به انتقاد از عناوین دانشگاه نسل سه و چهار پرداخت و اظهار کرد: وقتی دانشگاه را با عنوان "دانشگاه متعهد به جامعه" یا "دانشگاه نسل چهار" نامگذاری می‌کنیم، در واقع از دانشگاه انتظار ارائه یک خدمت اجتماعی داریم و اینکه دانشگاه‌ها موظف هستند در جامعه خدماتی را ارائه بدهند. این در حالی است که ما هنوز در مفهوم دانشگاه نسل سه که همان کارآفرینی است، باقی ماندیم و نتوانستیم این هدف را محقق کنیم.

وی در ادامه خاطر نشان کرد: ما نباید در ایران مسائل را بیش از حد ساده تلقی کنیم؛ چرا که این رویکرد در مورد دانشگاه‌ها نیز نوعی خطر محسوب می‌شود. بر همین اساس دانشگاه نسل یک، دو، سه و... یک مفهوم است و نباید ما در عملکردهای خود دنبال مفاهیم باشیم. چرا که هدف باید این باشد که دانشگاهی قوی بسازیم و دانشگاهی هم که قوی باشد، قدرت عمل پیدا می‌کند و می‌تواند در همان مفاهیمی که عنوان شد، عملکرد مناسبی از خود نشان بدهد.

دانشیار موسسه پژوهش و برنامه‌ریزی آموزش عالی یادآور شد: آنچه که قابل توجه است، این است که آیا ما با سرمایه‌های اندک فعلی می‌توانیم در دانشگاه‌های خود هر کار یا هر هدف خوب را دنبال کنیم و یا می‌شود هر نوع ایده‌ای که در دانشگاه‌ها یا جوامع دیگر مطرح می‌شود را در مراکز خود پیاده‌سازی کنیم.

این پژوهشگر با تأکید بر اینکه اجرایی کردن و پیاده‌سازی هر نوع برنامه در دانشگاه‌ها بدون مطالعه و در نظر گرفتن شرایط خطرناک است، اظهار کرد: در حال حاضر ۷۵ درصد دانشگاه‌های ایران به بودجه و منابع دولتی وابسته هستند. آیا دانشگاهی که تا این اندازه به دولت متکی است، می‌تواند تعامل با جامعه و محیط پیرامون خود برقرار کند؟

به گفته وی دانشگاه یک جامعه نزدیک و یک جامعه دور دارد. جامعه نزدیک همان فارغ‌التحصیلان و جامعه دور نیز عموم جامعه محسوب می‌شوند. با توجه به اینکه ما در کشور چهار میلیون دانشجو، ۱۰ میلیون نفر فارغ‌التحصیل و ۱۴ میلیون دانش‌آموز داریم، آیا بهتر نیست دانشگاه‌ها هدف اصلی خود را بر آموزش با محتوای چهار میلیون دانشجو تمرکز کنند.

این پژوهشگر یادآور شد: ما در ۲۰ سال اخیر همواره دانشگاه‌های توده‌ای یا اجتماعی داشتیم که همواره انتظار می‌رفت دانشگاه‌ها مشکلات جامعه را رفع کنند. این در حالی است که دانشگاه نتوانسته در هدف رسالت اصلی خود موفق عمل کند. در واقع اگر دانشگاه‌ها در رسالت آموزش به خوبی عمل کنند، یقینا امر اجتماعی و اخلاقی که در بحث تعلیم و تربیت نهفته است نیز محقق خواهد شد.

دکتر ذاکرصالحی با تأکید بر اینکه دانشگاه‌ها در ایران باید از حالت ناپایدار خارج شوند، تأکید کرد: دانشگاه‌ها برای ورود به جامعه نیاز به میانجی دارند و بدون وجود میانجی این ارتباط حاصل نمی‌شود، همچنان که در تمام کشورهای دنیا نیز این میانجی وجود دارد. به طور مثال در هنگام وقوع حوادث طبیعی این گونه نیست که دانشگاه‌ها باید در محل حادثه حاضر باشند، بلکه باید به طور مستقیم از طریق نهادها و سازمان‌هایی به طور علمی آن حادثه را بررسی کرده و برای پیشگیری و حل معضلات آن راهکار ارائه دهند.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی دانشگاه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۷۰۴۱۸۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

متوسط طول عمر پستانداران چقدر است؟ (+ اینفوگرافی)

پستانداران، اگرچه بخش کوچکی از موجودات زمین را تشکیل می دهند، اما نقش های زیست محیطی حیاتی در سطح جهانی دارند. آنها برای حفظ سلامت اکوسیستم از طریق کمک به گرده افشانی، پراکندگی بذر و تغذیه شکارچیان طبیعت بسیار مهم هستند. اینفوگرافی زیر میانگین طول عمر پستانداران را با استفاده از داده های Discover Wildlife و سازمان ملل متحد به تصویر کشیده است.

طول عمر انسان در حال افزایش است

به گزارش روزیاتو، پستانداران به عنوان موجودات خونگرم با مو یا خز تعریف می شوند که از شیر غدد پستانی برای نوزادان خود استفاده می کنند. در حالی که حیوانات کوچکتر مانند راسوها معمولاً ۱ تا ۲ سال عمر می کنند، همتایان بزرگتر مانند فیل ها می توانند برای چندین دهه زنده بمانند و در راس آنها نهنگ ها، می توانند ۲۰۰ سال یا حتی بیشتر عمر کنند.

طول عمر انسان افزایش قابل توجهی داشته است. طبق گزارش بخش جمعیت سازمان ملل متحد، میانگین امید به زندگی در جهان از ۴۷ سال در سال ۱۹۵۰ به ۷۲ سال در سال ۲۰۲۲ افزایش یافته است که نشان دهنده افزایش ۲۵ ساله است. از عوامل تاثیرگذار در افزایش طول عمر انسان می توان به تغذیه، دارو و دسترسی به منابع ضروری، اشاره کرد.

با این حال، همانطور که طول عمر انسان شکوفا می شود، می تواند تأثیر نامطلوبی بر جمعیت پستانداران حیات وحش داشته باشد. طی ۱۰۰,۰۰۰ سال گذشته، افزایش جمعیت انسانی باعث کاهش ۸۵ درصدی زیست توده پستانداران وحشی شده است.

امروزه، دام ها ۶۲ درصد، انسان ها ۳۴ درصد و پستانداران وحشی تنها ۴ درصد از زیست توده پستانداران جهان را تشکیل می دهند

علیرغم کاهش تنوع پستانداران، زیست توده کل پستانداران زمینی به طور قابل توجهی افزایش یافته است و در طول ۱۰,۰۰۰ سال گذشته تقریباً ۹ برابر شده است.

کانال عصر ایران در تلگرام