به نقل از «ایرنا»

ترویج چند همسری با فلسفه ازدواج در قرآن منافات دارد

تاریخ انتشار: ۱۹ آبان ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۷۴۱۱۲۵

حجت‌الاسلام و المسلمین محمدتقی فاضل میبدی روز یکشنبه در گفت و گو با خبرنگار حوزه زنان و خانواده ایرنا، اظهار داشت: ازدواج برای کسب آرامش و زندگی صورت می گیرد؛ تجربه نشان داده است خانواده های چند همسری آرامش زندگی ندارند. چرا که اگر زن دومی وارد خانه شد، غالبا اختلافی در میان اعضای خانواده به وجود می آید که زن اول لاجرم یا باید طلاق بگیرد که اگر بچه داشته باشد بی سرپرست می شوند یا با بی میلی و از روی ناچاری به زندگی ادامه دهد که در هر صورت آرامش زندگی به هم می خورد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی خاطرنشان کرد: شاید در بین صد مورد چند همسری، دو مورد سلب آرامش دیده نشود و اتفاقی نیفتد اما چون قانون برای غالب مردم نوشته می شود، اگر بخواهیم بگوییم این کار درست نیست عنوان می کنیم آمار کلی این را نشان می دهد که در خانواده چند همسری آرامش زندگی که فلسفه قرآن هم هست به هم می خورد.

چندهمسری بر تعداد زنان بی سرپرست می افزاید

عضو مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم و استاد دانشگاه در ادامه این گفت و گو، مروجان چند همسری را خطاب قرار داد و یادآور شد: کسانی که چند همسری را مطرح می کنند، نظرشان این است که دختر مجرد در جامعه نباشد. به این افراد باید گفت که قطعا اگر یک دختری با یک مرد متاهلی ازدواج کرد باز هم غالب این است که زن اول طلاق می گیرد که بی سرپرست می شود؛ در واقع یکی را با سرپرست و دیگری را بی سرپرست می کنند.

حجت الاسلام فاضل میبدی تاکید کرد: زن مطلقه ای که بی سرپرست می شود و فرزندی هم دارد دچار آسیب و تبعات بیشتری می شود. اگر آن ها منظورشان این است که زن های جامعه ما همسر و سرپرست ندارند، حل این مساله با ترویج چند همسری نیست بلکه  باید دلایل این موضوع را که چرا ازدواج صورت نمی گیرد و سن ازدواج بالا رفته است، بررسی کنند.

وی ادامه داد: اگر عنوان می کنند علت ازدواج نکردن و در نتیجه بالا رفتن سن ازدواج مسائل اقتصادی است باید گفت قطعا در خانواده های چند همسری مشکل اقتصادی بیشتر خواهد بود. ضمن این که مشکلات روحی و روانی را تساعدی می کند؛ بنابراین چند همسری هیچکدام از این مشکلات را حل نمی کند.

عضو مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم و استاد دانشگاه توصیه کرد: باید بحث بالا رفتن سن ازدواج و تجرد قطعی از جهات روانشناسی، حقوقی، اجتماعی و اقتصادی دنبال شود و علت یابی کرد که چرا جامعه به این سو کشیده شده است تا آن موارد را حل کنند.

نباید با دید صدراسلامی به موارد امروزی نگاه کرد

حجت الاسلام فاضل میبدی در پاسخ به این پرسش که بنابر گفته مروجان چند همسری، از صدراسلام الگوبرداری کرده اند، گفت: به نظر بنده با چند همسری مشکل کمتر که نمی شود هیچ بلکه بیشتر هم می شود و خلاف فلسفه قرآنی هم هست که عنوان می شود ازدواج کنید تا آرامش بیابید.

وی تصریح کرد: نگاه مروجان چندهمسری و پیاده کردن مسائل صدر اسلام برای زمان حال اشتباه است؛ اگر در روزگار پیامبر و صدر اسلام چند همسری رواج داشته در عرف آن روز قباحت نداشته و عادی و طبیعی بوده است که خود پیامبر هم چند همسر داشتند اما در عرف عقلایی امروز چند همسری قباحت دارد.

وی ادامه داد: همانند برده داری که در زمان صدر اسلام رواج داشت و اشکالی بر آن متصور نبود اما امروز اگر کسی بخواهد برده خرید و فروش کند، قباحت دارد و محکوم می شود. یا مثلا در صدر اسلام ازدواج مرد میانسال با کودک رواج داشته و قبیح هم نبوده اما الان در هر جایی این ازدواج صورت گیرد، قباحت دارد. یا در کانتکس آن روز طلاق به دست مردان بود و هر وقت اراده طلاق می کردند، بدون پیش شرط انجام می دادند اما الان در هیچ جامعه ای اختیار طلاق مطلق به دست مرد نیست و دادگاه تشخیص و مجوز آن را صادر می کند.

عضو مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم و استاد دانشگاه یادآور شد: این نوع مسائل را نباید با این موضوع که در صدراسلام چگونه بوده است، مقایسه کرد. چرا که این مسائل عرفی و عقلایی است و باید دید آن ها چه می گویند تا حل شود.

وی اذعان داشت: تا آنجا که بنده مطالعه قرآنی و تاریخی کرده ام؛ چند همسری نخست در جهان امروز و در عرف عقلا قباحت دارد، دوم این که نه تنها هیچ دختری را باسرپرست نمی کند بلکه یک خانم دیگری را هم بی سرپرست می کند. سوم این که آرامش زندگی به هم می خورد و در نهایت این که اگر فکر این هستیم که کسی بدون ازدواج نماند، باید ریشه های عدم ازدواج را دید و بررسی کرد.

حجت الاسلام فاضل مبیدی تاکید کرد: در قرآن نه تنها چند همسری اصلا ترویج نشده است بلکه سختگیری می شود که عدالت را اجرا کنید و اجرای عدالت از عهده هر کسی برنمی‌آید. همچنین فلسفه اصلی قرآن در ازدواج دریافت آرامش زندگی است که معمولا در چند همسری وجود ندارد و هر چیزی که بخواهد آرامش را به هم بزند، از نگاه شرع و عرف درست نیست.

وی تاکید کرد: چند همسری هم به دلیل این که اخلال ایجاد می کند و آمار طلاق را بالا می برد، به نوعی یک نوع فساد محسوب می شود و خلاف عقل و شرع است.

گفت و گو از فاطمه دهقان نیری

برچسب‌ها آسیب های اجتماعی چندهمسری ازدواج قرآن کریم

منبع: ایرنا

کلیدواژه: آسیب های اجتماعی چندهمسری ازدواج قرآن کریم آسیب های اجتماعی چندهمسری ازدواج قرآن کریم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۷۴۱۱۲۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فلسفه نامگذاری ماه‌های شمسی چیست؟

شروع زمان‌سنج هجری خورشیدی روز جمعه «۱ فروردین سال ۱ هجری خورشیدی» (۲۹ شعبان ۱ سال قبل از هجرت) مطابق با ۱۹ مارس ۶۲۲ میلادی قدیم (ژولینی) و ۲۲ مارس ۶۲۲ میلادی جدید (گرگوری) است. البته روز اول سال یک هجری خورشیدی (از ۱ فروردین تا ۲۴ شهریور) ۵ ماه و ۲۴ روز قبل از هجرت پیامبر (کمتر از یک سال) است.

فلسفه نامگذاری ماه‌های شمسی

سال، فصل‌ها، ماه‌ها و روز‌ها

به گزارش بیتوته، این زمان سنج از ۳۶۵ روز در قالب ۱۲ ماه تشکیل شده‌است و طبق زمان سنج جلالی ابتدای آن اعتدال بهاری در نیمکرهٔ شمالی است. با این فرق که مبدأ آن هجری است. طراحان زمان سنج جلالی، گروهی ریاضیدان و اخترشناس بودند که نامدارترین آن‌ها حکیم خیام ریاضیدان و شاعر ایرانی بود.

این‌ها به سفارش ملکشاه سلجوقی و با اصلاح زمان سنج یزدگردی به این زمان سنج جدید دست پیدا کردند. زمان سنج جلالی با حفظ شروع و طول سال با تغییر مبدأ، اسامی و طول ماه‌ها در قالب زمان سنج هجری شمسی برجی درآمده و باز با تغییراتی در طول ماه‌ها ضمن تنوع اسامی آنها، عنوان تقویم هجری شمسی پیدا کرد.

این تقویم بر پایه سال اعتدالی خورشیدی برابر با ۳۶۵٫۲۴۲۱۹۸۷۸ روز است؛ که سال تقویمی آن ۳۶۵ و ۳۶۶روز (کبیسه) می‌باشد.

هر سال دارای ۴ فصل با نام‌های بهار، تابستان، پاییز و زمستان است و هر فصل ۳ ماه دارد و هر ماه تقریباً ۴ هفته و هر هفته ۷ روز با نام‌های شنبه، یکشنبه، دوشنبه، سه‌شنبه، چهارشنبه، پنجشنبه و جمعه (آدینه) دارد. هر سال با ۱ فروردین و فصل بهار شروع می‌شود.

بلندترین روز سال در ۱ تیر و بلندترین شب سال در شب یلدا (از غروب ۳۰ آذر تا طلوع آفتاب در ۱ دی) اتفاق می‌افتد. طول ماه‌های این زمان سنج در طول تاریخ و در کشور‌های گوناگون فرق داشته است، اما از حدود سال ۱۳۴۸ در ایران و افغانستان طول ماه‌ها یکسان است.

طول ماه‌ها در نیمه اول سال ۳۱ روزه و در نیمه دوم سال ۳۰ روزه است با این تفاوت که ماه پایانی (اسفند) ۲۹ روزه است و فقط در سال‌های کبیسه ۳۰ روز خواهد داشت.

نام ماه‌های دوازده‌گانه پارسی

نام ماه‌های دوازده‌گانه پارسی تماما برگرفته از متون کهن زردشتی است که ریشه در اعتقادات و باور‌های این آیین دارد.

- فروردین نام اولین ماه فصل بهار و روز نوزدهم هر ماه در زمان سنج اعتدالی خورشیدی است. در اوستا و پارسی باستان فرورتینام، در پهلوی فرورتین (فرورتن) و در فارسی فروردین گفته شده که به معنای فرورد‌های پاکان و فروهر‌های ایرانیان است. فروردین شکل تغییر یافته واژه فروهر است به معنای نیروی پیشرو. فروردین جمع مؤنث واژه‌ی فرورتی در حالت اضافی است و به معنی فرورد‌های پاکان و فروهر‌های پارسایان است. پس «ین» علامت نسبت نیست.

- اردیبهشت نام دومین ماه سال و روز دوم هر ماه در زمان سنج اعتدالی خورشیدی است. در اوستا به آن، اَشَه وَهیشتَه و در پهلوی اُرت وَهیشت گویند. مرکب از دو جزء است: اول اَرتَه به معنی درستی و راستی و پاکی و تقدس. دوم وهیشته صفت عالی از وِه به معنی به و خوبست و واژه‌ی مرکب به معنی بهترین راستی است.

در کل به معنی بهترین راستی است و همین طور نام یکی از امشاسپندان یا فرشتگان درگاه خداوند است.

- خرداد نام سومین ماه سال و روز ششم در زمان سنج اعتدالی خورشیدی است. در اوستا و پارسی باستان هئوروتات، در پهلوی خردات و در فارسی خورداد یا خرداد گفته شده که کلمه‌ای است مرکب از دو بخش: بخش اول هئوروه که صفت است به معنای رسا، همه، درست و کامل. دوم تات که پسوند است برای اسم مونث، پس هئوروتات به معنای کمال و رسایی است. به معنی تندرستی نیز آمده و نیز نام یکی از امشاسپندان یا فرشتگان درگاه خداوند است.

- تیر نام چهارمین ماه سال و روز سیزدهم هر ماه زمان سنج اعتدالی خورشیدی است. در اوستا تیشریه، در پهلوی تیشتر و در فارسی صورت تغییر یافته آن یعنی تیر گفته شده که یکی از ایزدان است و به ستاره شعرای یمانی گفته می‌شود. فرشته مزبور نگهبان باران است و به کوشش او زمین پاک، از باران بهره مند می‌شود و کشتزار‌ها سیراب می‌شود. تیشتر را در زبان‌های اروپایی سیریوس خوانده اند. هر زمان تیشتر از آسمان سر بزند و بدرخشد مژده ریزش باران می‌دهد. تیر نام ستاره‌ای در آسمان هم هست.

- امرداد نام پنجمین ماه سال و روز هفتم هر ماه در زمان سنج اعتدالی خورشیدی است. در اوستا امرتات، در پهلوی امرداد و در فارسی امرداد گفته شده که کلمه‌ای است مرکب از سه بخش: اول ا، ادات نفی به معنی نه، دوم مرتا به معنی مردنی و نابود شدنی و سوم تات که پسوند و دال بر مونث است. بنابر این امرداد یعنی بی مرگی و آسیب ندیدنی یا جاودانی. مرداد نام آخرین امشاسپند هم می‌باشد. نام این ماه اشتباه مرداد تلفظ می‌شود که باید امرداد خوانده شود.

- شهریور نام ششمین ماه سال و روز چهارم هر ماه در زمان سنج اعتدالی خورشیدی است. در اوستا خشتروئیریه، در پهلوی شتریور و در فارسی شهریور می‌دانند. کلمه‌ای است مرکب از دو بخش: خشتر که در اوستا و پارسی باستان و سانسکریت به معنی کشور و پادشاهی است و بخش دوم صفت است از ور به معنی برتری دادن و ئیریه یعنی منتخب و آرزو شده و در کل یعنی کشور منتخب یا پادشاهی برگزیده.

این ترکیب بار‌ها در اوستا به معنی بهشت یا کشور آسمانی اهورامزدا آمده است. شهریور به معنی بهترین شهریاری یا مدینه فاضله، فرشته‌ای موکل بر آتش و موکل بر همه فلزات و تدبیر امور و مصالح و همین طور نام یکی از امشاسپندان یا فرشتگان درگاه خداوند هم آمده است.

- مهر (پیوستن با مهربانی). نگهبانی ماه هفتم و روز شانزدهم هر ماه را به عهده ایزد مهر است. در اسطوره‌های ایرانی گرما و نور خورشید را ایزد مهر می‌دانستند. در سانسکریت میترا، در اوستا و پارسی میثر، و در پهلوی میتر، و در فارسی مهر گفته می‌شود، که از ریشه سانسکریت آمده به معنی پیوستن. مهر به معنای محبت ومهربانی هم آمده است.

- آبان نام ماه هشتم از سال خورشیدی و نام روز دهم از هر ماه است. آبان (آب‌ها (در اوستا آپ در پارسی باستان آپی و در فارسی آب گفته می‌شود. در اوستا بار‌ها آپ به معنی فرشته نگهبان آب استفاده شده و همه جا به صورت جمع آمده است. کلا جلوه‌های طبیعی سودمند نزد ایرانیان خیلی ارجمند است پس بعضی روز‌های ماه به نام مظاهر طبیعی نهاده شده است. در این ماه از سال به طور معمول باران می‌بارد. آبان، در زمان سنج باستانی شروع زمستان بزرگ بوده است.

- آذر نام ماه نهم از سال خورشیدی و نام روز نهم از هر ماه است. آذر (آتش (در اوستا آتر و آثر، در پارسی باستان و پهلوی آتر و در فارسی آذر می‌گویند. آذر فرشته نگهبان آتش و یکی از بزرگترین ایزدان است. آریائیان (هندوان و ایزدان) بیش از دیگر اقوام به عنصر آتش اهمیت می‌دادند. آفتاب در این ماه در برج قوس یا کماندار قرار می‌گیرد. سرما در این ماه به اندازه‌ای است که باید آتش روشن کرد.

- دی نام دهم از سال خورشیدی است. در بین سی روز ماه، روز‌های هشتم، پانزده و بیست و سوم هم به دی (آفریدگار، دثوش) موسوم است. برای این که این سه روز با هم اشتباه نشوند نام هر یک را به نام روز بعد می‌پیوندند، یعنی هشتمین روز ماه را دی به آذر، نام روز پانزدهم، دی به مهر و نام بیست و سومین روز هر ماه دی به دین بود. دی (دادار، دانای آفریننده) در اوستا داثوش یا داد‌ها به معنی آفریننده، دادار و آفریدگار است و بیشتر صفت اهورامزدا است و آن از مصدر دا به معنی دادن و آفریدن است. در خود اوستا صفت دثوش (=دی) برای تعیین دهمین ماه استفاده شده است. دی نام ملکی است که تدبیر امور و مصالح روز و ماه دی به او تعلق دارد.

- بهمن نام یازدهم از سال خورشیدی و نام روز دوم از هر ماه است. بهمن (منش نیک (در اوستا وهومنه، در پهلوی وهومن، در فارسی وهمن یا بهمن گفته شده که کلمه‌ای است مرکب از دو بخش: وهو به معنی خوب و نیک و‌مند از ریشه من به معنی منش است؛ بنابراین یعنی بهمنش، نیک اندیش و نیک نهاد. بهمن نام یکی از امشاسپندان یا فرشتگان درگاه خداوند هم هست.

- اسفند نام دوازدهم از سال خورشیدی و نام روز پنجم از هر ماه است. اسفند (آرامش افزاینده، پارسایی مقدس (دراوستا اسپنتا آرمیتی، در پهلوی اسپندر، در فارسی سپندار مذ، سفندارمذ، اسفندارمذ و گاه به اختصار سپندار و اسفند گفته شده است. اسفند یا سپنتا آرمیتی، آرامشی است که از عشق و ایمان سرچشمه می‌گیرد. در ادبیات اوستایی این جلوه اهورایی به صورت مادینه (مونث) به کار برده شده است.

پس در اسطوره‌های ایرانی این امشاسپند نگهبان زن و زمین محسوب می‌شده است. در بندهشن آمده که زن نیک مانند زمین نیک سختی‌ها را می‌گوارد و بر شیرین می‌دهد. از این روی جشن اسپندگان (۲۹ بهمن ماه امروزی) مخصوص زنان بوده است. در این روز مرد‌ها با دادن هدیه به زنان از ایشان قدردانی می‌کرده‌اند. اسفند به معنای فروتنی هم هست و نام یکی از امشاسپندان یا فرشتگان درگاه خداوند است.