اصلاح طلبان سر چه چیزهایی با هم دعوا دارند؟/ عارف نامزد انتخابات نمی شود

ساعت24-احزاب جبهه اصلاحات هنوز به یک جمع‌بندی واحد درباره شیوه حضور در انتخابات مجلس نرسیده‌اند و این در حالی است که زمان زیادی تا انتخابات که در اسفندماه برگزار می‌شود باقی نمانده است. اصلاح‌طلبان در چندمدت اخیر طرح‌ها و برنامه‌های مختلفی را ارائه دادند تا شاید به یک نتیجه مشترک دست یابند، اما این مهم تا امروز محقق نشده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

‌اختلاف بر سر پارلمان اصلاحات
دی‌ماه سال گذشته بود که برخی رسانه‌ها از تصویب کلیات تشکیل پارلمان اصلاحات در شورای هماهنگی جبهه اصلاحات خبر دادند، اما توافق بر سر پارلمان اصلاحات در حد همان کلیات باقی ماند و روایت‌های مختلفی از جزئیات تشکیل آن از سوی احزاب و چهره‌های مختلف اصلاح‌طلب به اشکال مختلف ارائه شد. قرار بود که این بنیان، نهادی بالادستی در جبهه اصلاحات باشد. در همان زمان طرح پارلمان اصلاحات با مخالفت‌های متعددی روبه‌رو شد؛ چنانچه برای مثال علی شکوری‌راد، دبیرکل حزب اتحاد، پارلمان اصلاحات را نهاد شیکی دانست که برای تشکیل و نقش‌آفرینی با مشکلات زیادی روبه‌رو می‌شود. غلامحسین کرباسچی، دبیرکل حزب کارگزاران هم مدام بر این نکته تأکید می‌کرد که پارلمان اصلاحات باید صرفا کارکرد موقتی و انتخاباتی داشته باشد و این نهاد نمی‌تواند برای احزاب اصلاح‌طلب تعیین‌تکلیف کند یا مثلا عبدالله ناصری، عضو شورای‌عالی سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان هم گفته بود که «دوستانی که ایده تشکیل پارلمان اصلاحات را مطرح کردند، تصویر و قالب روشنی از این پارلمان ارائه نداده‌اند». در مقابل موافقان تشکیل پارلمان اصلاحات بر این باور بودند که پارلمان می‌تواند به‌عنوان نهادی بالادستی باعث ایجاد انسجام درونی میان احزاب اصلاح‌طلب شود تا علاوه‌بر انتخابات در آینده سیاسی جبهه اصلاحات خطوط کلی تعیین شود.
 

‌اختلاف بر سر مشارکت مشروط یا بی‌قیدوشرط
در کنار طرح‌های اجرائی، اصلاح‌طلبان در حوزه نظری هم دچار اختلاف‌های زیادی شده بودند. شاید سرآغاز این دوره از اختلافات اصلاح‌طلبان را بتوان ایده مشارکت مشروط سعید حجاریان دانست. حجاریان چندی پیش در یادداشتی نوشت که اصلاح‌طلبان باید بر شروط خود بایستند و اگر آن شروط محقق نشد، عطای انتخابات را به لقایش ببخشند. همین سخنان کافی بود تا در ابتدا اکثریت اصلاح‌طلبان هجمه‌های تندی به حجاریان وارد کنند که او می‌خواهد انتخابات را تحریم کند. با چنین تفکری افرادی مانند بهزاد نبوی مدام بر حضور بی‌قیدوشرط اصلاح‌طلبان در انتخابات تأکید کردند و این موضوع تا جایی پیش رفت که حتی گفته می‌شود اصلاح‌طلبان در هر شرایطی با حداکثر نیروهای خود به میدان می‌آیند، اما دیری نپایید که این نظر هم مورد انتقاد همان‌هایی قرار گرفت که در ابتدا به حجاریان حمله می‌کردند. برخی نیروهای اصلاح‌طلب گفتند که اصلاح‌طلبان باید با شورای نگهبان چانه‌زنی کنند تا از ردصلاحیت‌ها جلوگیری شود و در نهایت گویا نتیجه این شد که اصلاح‌طلبان لیست‌های خود را در هر حوزه انتخابیه می‌دهند و در صورت ردصلاحیت کل یا بخشی از آن لیست‌ها نامزد جایگزینی ارائه نمی‌کنند؛ هرچند این طرح نیز همچنان مورد انتقاد برخی اصلاح‌طلبان قرار دارد.
 

‌اختلاف بر سر ائتلاف یا مشارکت اصلاح‌طلبانه
موضوع دیگری که همچنان محل مناقشه قرار دارد، بحث تکیه بر هویت اصلاح‌طلبی یا ائتلاف اصلاح‌طلبان با نیروهای معتدل غیراصلاح‌طلب است. محمدرضا عارف و شخصیت‌های متعدد دیگر این جبهه بارها گفته‌اند که اصلاح‌طلبان در این دوره به‌هیچ‌وجه با سیاست‌ ائتلافی نمی‌آیند. درواقع گویا اصلاح‌طلبان از ترس تکرار تجربه لیست امید مجلس می‌خواهند دیگر تن به ائتلاف ندهند. در مقابل این دیدگاه برخی هم می‌گویند که اگر اصلاح‌طلبان به هر دلیلی، از جمله ردصلاحیت نتوانند با حداکثر توان وارد انتخابات شوند، ضرورت دارد برای جلوگیری از ورود نیروهای تندرو به مجلس با نیروهای معتدل ائتلاف کنند.
 

‌اختلاف بر سر طرح سرا
این اختلافات همچنان به قوت خود باقی است که اخیرا برخی از نیروهای اصلاح‌طلب طرح سرا را مطرح کردند؛ سامانه‌ای که قرار است افرادی که تمایل به نامزدی در انتخابات دارند در آن ثبت‌نام کنند و بعد از امضای منشور اصلاح‌طلبی خود را در معرض رأی اعضای احزاب قرار دهند تا در نهایت آنهایی که بیشترین رأی را کسب کردند، در لیست نهایی اصلاح‌طلبان قرار گیرند. این طرح با مخالفت دو حزب کارگزاران و اعتماد ملی مواجه شد. همین طرح باز هم آتش اختلافات را میان اصلاح‌طلبان برافروخت تا حدی که کرباسچی آن را نامناسب دانست و گفت که روند انتخابات را معکوس می‌کند و گرامی‌مقدم هم گفت: «طرح‌هایی مانند سرا نمی‌توانند اصلاح‌طلبان را از وضعیتی که دارند رهایی ببخشند، اینکه فکر کنیم با چنین طرح‌هایی مردم و بدنه اجتماعی دوباره برای انتخاب یک لیست قرار است به اصلاح‌طلبان اعتماد کنند و در صحنه حاضر شوند باید بگویم این‌طور نیست. به صراحت عرض می‌کنم کل انگیزه موجود پشت این طرح این است که بتوانند لیست را به نوعی سازماندهی کنند تا افراد خاص خودشان خروجی آن باشند». موافقان سرا هم می‌گویند که این طرح زمینه حضور نامزدهای اصلاح‌طلبان را دموکراتیک می‌کند و اتفاقا برخلاف آنچه گرامی‌مقدم می‌گوید، این طرح می‌تواند در مقابل پدرخوانده‌های اصلاحات بایستد و مانع حضور نامزدهای سفارشی ایشان شود.
 

‌اختلافات شخصی
در کنار تمام این چالش‌های نظری و اجرائی، اصلاح‌طلبان به انحای مختلف به یکدیگر می‌تازند؛ به‌نحوی‌که روزی با طرح بحث فقدان مدیریت در اصلاحات بسیاری بر او تاختند که جایگاه محمد خاتمی را زیر سؤال برده است و روز دیگر او محور بحث خود را نه خاتمی که نزدیکان او دانست که چنین تلقی می‌شد که با عارف در ستیز است. البته این موضوع در گذشته هم سابقه داشته است، زیرا کرباسچی بارها به صورت علنی به عملکرد عارف به تندترین شکل ممکن انتقاد کرده و البته از این‌سو هم دیگر اصلاح‌طلبان به کارگزاران حمله می‌کنند. با وجود همه این بحث‌ها موضوع سرلیستی اصلاح‌طلبان هم بسیار مهم است، زیرا در شرایطی که گویا عارف قصد دارد در انتخابات شرکت نکند و حتی برخی مانند کارگزارانی‌ها عارف را هم برای سرلیستی به رسمیت نمی‌شناختند، باید دید چگونه درباره سرلیست جبهه اصلاحات به توافق می‌رسند.

منبع: روزنامه شرق

منبع: ساعت24

کلیدواژه: احمدی نژاد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.saat24.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ساعت24» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۷۵۲۲۷۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

عباس عبدی خطاب به نواصولگرایان: آی‌ کیوتان در اندازه گنجشک هم نیست

به گزارش عصر ایران عباس عبدی در اعتماد نوشت: ماجرا این است که آقای مهدی نصیری اعلام کرده که برای یک سفر خانوادگی مدتی را عازم کانادا شده‌ است. وی در چند سال اخیر مواضع به نسبت رادیکالی علیه ساختار موجود داشت و آشکارا هم بیان و تبلیغ می‌کرد.   اتفاقا مواضعی که داشت بخش اصلی اصلاح‌طلبان با آن همراهی نمی‌کردند، هر چند از این نظر که وی منسوب به جناح اصولگرا بود و این حرف‌ها را می‌زد، غیرمنتظره نیست که برخی اصلاح‌طلبان هم مثل اغلب مردم استقبال می‌کردند، چون این مواضع از سوی خود اصولگرایان یا منشعبین آنان زده می‌شد، ولی آقای نصیری هیچ نسبتی با اصلاح‌طلبی به عنوان یک مجموعه‌ای با پیشینه‌ای فکری و سیاسی نداشت و هنوز هم به لحاظ مبانی فکری به مجموعه اصولگرایان نزدیک‌تر است.   البته این فقدان نسبت را نه به عنوان نقطه قوت ایشان می‌گویم و نه به عنوان نقطه ضعف، بلکه یک واقعیت است. ایشان تا زمانی که ایران بودند مواضع رادیکال خود را اظهار می‌کردند، مواضعی که اگر یک نفر از اصلاح‌طلبان اندکی از آن مواضع را می‌گرفت، در چشم به‌هم زدنی بازداشت و بازجویی می‌شد و جایش در زندان بود.   اتفاقا بهترین دلیلی که وی منسوب به اصلاح‌طلبان نیست، همین مصونیت سیاسی و قضایی ناگفته و نانوشته‌ای است که در عمل، مجموعه اصولگرایان از آن بهره‌مندند.   البته آقای نصیری ارتباطات گوناگونی داشت، با اصلاح‌طلبان هم نشست و برخاست داشت، همچنان که با دیگران داشت ولی هیچ‌گاه به عنوان یک فعال اصلاح‌طلب نه خودش را معرفی می‌کرد و نه کسی به چنین صفتی او را می‌شناخت. شاید هم سعی می‌شد که با چند تن دیگر از دوستان خودشان، جریانی به جز اصلاح‌طلبان و اصولگرایان راه بیندازند که نمی‌دانم چرا نشد یا شاید هم از ابتدا در پی آن نبودند.   حالا و پس از طرح رویکردی سیاسی از جانب او، یک روزنامه وابسته به جناح نواصولگرایان نوشته است که «مهدی نصیری «باطن» اصلاح‌طلبان است که «ظاهر» شده است و حالا اصلاح‌طلبان که سال‌هاست با باطنی غیر از شخصیت متظاهرشده خود با مردم و نظام روبه‌رو شده‌اند، از اینکه یک تازه‌وارد قواعد بازی را رعایت نکرده (یا هنوز نیاموخته) و باطن آنان را آشکار کرده است، به‌شدت دلخور و هراسان شده‌اند و در اقدامی سیستماتیک هر روز یکی از آنان، تکذیب و رد و تکفیر نصیری را برعهده می‌گیرد.   غافل از آنکه وقتی چندین سال است تریبونی برای اظهارات او شده‌اند، حالا که یک‌باره نصیری به صحرای سلطنت و براندازی و ضدانقلابی‌گری محض زده است، دیگر کسی از اصلاح‌طلبان نمی‌پذیرد که نصیری را از خود ندانند.»   ابتدا بهتر بود که پیش‌تر با دوستان خود هماهنگ می‌کردند، زیرا اغلب کسانی که موضع مطلوب رسمی گرفته‌اند به درخواست دوستان همان روزنامه بود. مگر آنان که نقدی بی‌طرفانه داشتند. علت نیز روشن است.   من در گفت‌وگویی با خبرآنلاین در همین مورد گفتم که چرا جناح حاکم در این موضوع سکوت کرده است؟ در درجه اول چون حرف‌های خودشان در نقد آقای نصیری را موثر نمی‌دانند. به علاوه نمی‌خواهند شرمندگی حضور وی در جناح متبوع را یادآور شوند و مسوولیت افکار و رفتار متضاد خود را بپذیرند، افکار و رفتاری که موجب این‌گونه ریزش‌ها شده است. اگر آقای نصیری جایی در میان اصلاح‌طلبان برای خودش می‌یافت احتمالا به آن سوی آب نگاه نمی‌کرد.   گرچه این نحوه نوشتن ناشی از بی‌صداقتی و دورویی است، ولی بی‌عقلی نیز در آن موج می‌زند. چرا؟ فرض کنیم که ادعای نویسنده درست باشد. آیا یک لحظه پیش خود فکر نکرده که اگر اصلاح‌طلبان هم سلطنت‌طلب شده باشند، حتما افراد با گرایش‌های فراتر از اصلاح‌طلبی هم شده‌اند، پس چه کسی برای سیاست رسمی می‌ماند؟ شما که حداکثر ۱۵درصد (با ارفاق) بیشتر نیستید، آن‌هم ۱۵درصد که به لحاظ متغیرهای اصلی جامعه جزو بخش‌های ضعیف‌تر و کم‌اثرتر است.   اگر اندکی، فقط اندکی درایت بود، حتی باید آقای نصیری را هم به نحوی توجیه و اصرار می‌کردید که وی هم طرفدار سلطنت نیست، حالا یک حرفی زده، وقتی دید که نظراتش درست نیست برمی‌گردد و... ولی به جای اینها یک مجموعه اصلی انقلاب که بسیار فراتر از کل اصولگرایان هستند را نیز باطن‌شناسی می‌کنید و نصیری را باطن آنها می‌دانید. آی‌کیو، در اندازه گنجشک هم نیست. کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: انتقاد تند ابطحی از مهدی نصیری: پوست خربزه زیر پایت انداخته اند مهدی نصیری و توهم اتحاد