کشف نفت جدید، ناراحت باشیم یا خوشحال؟
تاریخ انتشار: ۲۰ آبان ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۷۵۹۹۴۰
خرداد؛ به کارکنان نفت بیاموزیم همان گونه که مسائل روز فنی را میآموزیم و برای آن هزینه میکنیم نحوه جلوگیری از آسیب به محیط زیست و تعامل با جوامع محلی را نیز بیاموزیم که این دومی اهمیتی دو چندان نسبت به اولی دارد.
جناب آقای بیژن نامدار زنگنه
وزیر محترم نفت
سلام
آقای رئیس جمهور در سخنرانی اخیر خود از کشف میدان جدید نفتی در ایران خبر داده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
از این خبر هم خوشحال شدم و هم ناراحت.
خوشحال شدم از اینکه به ذخایر و ثروت طبیعی کشورم اضافه می شود. ثروتی که می توان آن را به پول تبدیل کرد و آن پول را در مسیر ارتقای توسعه میهنم هزینه کرد. خوشحال شدم چون به قدرت و دارایی های وزارت نفت جمهوری اسلامی ایران افزوده می شود.
خوشحال شدم چون در آینده به ذخایر تولید نفت ایران اضافه می شود. خوشحال شدم چون قدرت نفتی کشورم افزایش می یابد.
اما؛
اما ناراحت هم شدم. چرا؟ چون در مقابل چشمانم همه اتفاقاتی را که در آینده رخ خواهد داد می توانم ببینم و تصور کنم. احتمالا صحنه ای شبیه آنچه که در جای جای مناطق نفتخیز و تاسیسات صنعت نفت در خوزستان و بوشهر و برخی دیگر از استان ها به وجود آمده، این بار در در منطقه ای جدید هم دیده خواهد شد.
اجازه بدهید شفاف تر و با جزئیات بیشتری صحبت کنم.
زندگی عادی مردم بومی ساکن منطقه و جریان زندگی آنها می تواند قربانی نفت شود. با نگاهی به گذشته و حال، میتوان پیشبینی کرد محیط زیست این منطقه هم دستخوش تغییرات ناخوشایند شود و با تولید آلودگی، هوا، زمین و آب نابود شود یا به نابودی نزدیک شود؛ چیزی شبیه عسلویه.
می توان پیش بینی کرد آلودگی جدیدی به آلودگی ها و آسیب های زیست محیطی نفت، ریزگردها و دود آتش زدن مزارع نیشکر در خوزستان اضافه شود.
می توان پیش بینی کرد صنایع نفتی جدید بر خلاف انتظار بومیان و مردم محلی، اشتغازایی چندانی برای این مردم نداشته باشد و امید آنها را نامید سازد، چون تجربه نفت در مناطق مختلف جنوب در مقابل دیدگان ماست که چگونه بخش مهمی از نیروهای محلی حسرت کار را باید به دوش بکشند.
اما می توان این پیش بینی ها را تغییر داد.
جناب آقای زنگنه
از شما درخواست دارم؛
لطفا به کارکنان نفت بیاموزید به فرهنگ و ارزش ها جوامع میزبان/ ساکنان نخستین/ محلی/ بومی احترام بگذارند.
به کارکنان نفت بیاموزید میهمان، همیشه باید احترام میزبان را نگه دارد، حتی اگر از لحاظ اختیارات و قدرت و امکانات و پول در موقعیت برتری قرار داشته باشد.
لطفا به کارکنان نفت بیاموزید از محیط زیست منطقۀ میزبان نگهداری کنند و از آسیب زدن به فضای زندگی انسان ها و حیوان ها در هوا و زمین و آب خودداری کنند.
به آنها بیاموزید آب و زمین و هوای سالم، قابل قیمت گذاری نیست و یا هیچ بودجه و اعتبار مالی قابل خرید و فروش نیست. اگر آسیب ببینند جبران آنها امکان پذیر نیست.
به آنها بیاموزید انسان ها برای زندگی اولیه و عادی، نیازمند هوای سالم برای تنفس، آب سالم برای رفع تشنگی و نیازهای بهداشتی و زمین پاک برای زندگی هستند. به کارکنان نفت بیاموزید فعایت های مستقیم و غیرمستقیم نفتی نباید منجر به آلودگی و نابودی اینها شود.
به کارکنان نفت بیاموزید محیط زیست شامل درختان، جنگل ها، رودخانه، دریا، خاک و هوا ارزشمندتر و قیمتی تر از همه منابع نفتی جهان هستند. پس منطقه محل فعالیت را قربانی نفت نکنند.
به این عزیزان وضعیت تالاب / هور العظیم را نشان دهید که چگونه کشف و تولید نفت، آن را به نابودی کشاند؛ البته تالاب مقاومت کرد و کامل نابود نشد ولی دیگر اثری از زندگی بومیان در میان تالاب نیست و جانوران و گیاهان آن محدود شدند و مساحت آب نیز کم و کمتر شد.
به آنها بیاموزید که دیر یا زود و پس از پایان فعالیت نفتی، منطقه را ترک خواهند کرد اما مردم محلی می مانند و ادامه زندگی در منطقه اگر محیط زیست آن آسیب دیده باشد، سخت خواهد شد. کاری نکنیم ادامه زندگی برای مردم محلی، سخت تر شود. نفت آمده تا زندگی مردم را راحت تر کند نه دشوارتر.
به کارکنان نفت بیاموزید به هویت جوامع محلی/ بومی احترام بگذارند و آن را به رسمیت بشناسند؛ از جابه جایی اجباری انسان ها خودداری کنند. به آنها بیاموزید تنوع فرهنگی یک ارزش است. در حفظ و تقویت آن بکوشند و از تلاش برای یکسان سازی فرهنگی اجتماعی مردم منطقه میزبان خودداری کنند.
به کارکنان نفت بیاموزید که ایران از نژادها، زبان ها، فرهنگ ها و بخش های مختلف تشکیل شده است. همه، انسان و ایرانی هستند و دوستدار ایران؛ از اِعمالِ تبعیض میان انسان ها خودداری کنند.
به کارکنان نفت بیاموزید که انسان ها قبل از ورود شما، زندگی عادی دارند و مشغول کسب و کار متنوع خود هستند. صنعت نفت نباید این کسب و کارها و زندگی عادی را به هم بزند یا نابود کند.
در سابق از نفت انتظار می رفت جدیدترین فناوری ها و امکانات را برای زندگی راحت تر و کاهش رنج انسان ها به همراه خود بیاورد و در اختیار جامعه میزبان هم قرار دهد؛ همانگونه که مسجد سلیمان (میزبان اولین دکل نفتی ایران) و آبادان (میزبان اولین پالایشگاه نفت خاورمیانه)، برخی از اولین های ایران را دارند اما متاسفانه هم اکنون این گونه نیست.
لطفا به کارکنان نفت بیاموزید اگر از رنج مردم منطقه میزبان نمی کاهید حداقل بر رنج آنها نیفزایید.
به آنها بیاموزید که برای بهره مندی از فرصت های شغلی، نیروهای محلی را در اولویت قرار دهند نه اینکه بومی ها را تنها در یک یا دو بخش شغلی پایین دست بتوان دید. به نیروهای بومی آموزش دهید، توانمند سازید و از آنها بهره ببرید.
به کارکنان نفت بیاموزید مردم، ولی نعمت مسوولان هستند. مسوولان نفتی از برتری جویی بر مردم عادی خودداری کنند.
به کارکنان نفت یادآور شوید شرکت های زیرمجموعه وزارت نفت دارای مسوولیت اجتماعی هستند و باید در مسیر زندگی راحتتر انسان ها در مناطق میزبان فعالیت های نفتی و آبادانی این مناطق بکوشند و هزینه کنند.
به کارکنان نفت بیاموزید همان گونه که مسائل روز فنی را می آموزند و برای آن هزینه می کنند نحوه جلوگیری از آسیب به محیط زیست و تعامل با جوامع محلی را نیز بیاموزند که این دومی اهمیتی دو چندان نسبت به اولی دارد.
هم میتوان نفت برداشت کرد؛ هم به محیط زیست احترام گذاشت و هم رضایت مردم بومی را جلب کرد.
منبع: عصرایران
برچسب ها: نفت ، محیط زیست
منبع: خرداد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.khordad.news دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خرداد» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۷۵۹۹۴۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مظلومتر از تئاتر، موسیقی اصیل ایرانی است/ تخصیص یارانه دولتی برای سفره فرهنگی مردم
به گزارش خبرنگار فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، کنسرت «اشعار نو از نغمههای کهن» در نوزدهمین شب موسیقی فرهنگسرای ارسباران در شبهای پنج شنبه و جمعه، ۶ و ۷ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳ برگزار شد. در این کنسرت که به سرپرستی محمدرضا برزین و خوانندگی صادق شیخ زاده اجرا شد، تصنیفها و قطعات پیش در آمد اصفهان، شاه ختایی، پنبه جاری، المنت و لله، کهربا، نخجیر، ریشه در خاک، حریم یار، کردی و آفتابکاران با آهنگسازی علی اصغر بهاری، محمد رضا برزین، صادق شیخ زاده و قطعاتی با ملودیهای قدیمی و محلی بر اساس اشعاری ازهوشنگ ابتهاج، فریدون مشیری، فاضل نظری، علی حاتمی، حامد عسگری و اشعار محلی اجرا شد.
صادق شیخ زاده خواننده درباره این کنسرت گفتوگویی با خبرگزاری آنا انجام داده که مشروح آن را میخوانید:
لطفا درباره جزییات این کنسرت برایمان توضیح بدهید .
کنسرت نغمههای کهن یا اشعاری نو از نغمههای کهن یک اجرای دغدغه انگیز برای شنیده شدن نغمههای با اصالت است، آنچه که امروزه بیشتر مردم در ارتباط با گذشته با آن در ارتباط هستند. تمام تلاشمان این بود که بتوانیم در قالب یک موسیقی اصیل به بازخوانی نغمههایی بپردازیم که برگرفته از موسیقی فولکلور، موسیقی دستگاهی یا برگرفته از رسوم و آیینهای مناطق مختلف هستند تا با اشاعه آنها مردم شعر تازه بشنوند و فضایی تداعی کنیم که اگر چه به جهت کلامی به مردم نزدیکتر است، اما ممکن است نغمههای آن در طول سالیان سال فراموش شده باشد.
چطور شد در فرهنگسرای ارسباران اجرا رفتید؟
از سویی به جهت حمایتهای فرهنگسرای ارسباران و اینکه تصمیم گرفتیم جایی اجرا برویم که مردم هم قدرت خرید داشته باشند و بتوانند در این کنسرت شرکت کنند و خوشبختانه استقبال هم از کنسرت خوب بود به طوریکه یک سانس را به دو سانس در دو شب رساندیم ، امیدواریم این استقبال ادامه پیدا کند و بتوانیم در روزهای دیگر هم اجرا داشته باشیم
درباره قطعات و سازندگان آن هم برایمان توضیح دهید؟
اجرا توسط قطعات تنظیم و یا ساخته شده محمدرضا برزین اتفاق میافتد که نوازنده خوبی در ساز سه تار است، سنتور را سوها شمعدانی،عود آناهیتا نصیریان، سازهای کوبهای پویان توکلی ، تنبک امیرحسین تات و ساز سه تار با مسعود صادقی است.
با توجه به مبالغ بالای کنسرتها در این ایام، چقدر قدرت خرید مردم و حضور عموم برای شرکت در این کنسرت برایتان اولویت داشت؟
در واقع این نکته برایمان حائز اهمیت بود، چقدر هم خوب است که دولت و حاکمیت بخشی از هزینههای کنسرتها را تقبل کند. بدون تعارف این تعداد کنسرتی که هر شب در کشور برگزار میشود اگر بخشی از هزینهها را هم دولت بدهد، خیلی استقبال چشمگیر میشود، بنابراین سر سفره فرهنگی مردم باید یارانههای دولتی با حمایتهایی این چنین داشته باشیم که خوشبختانه ما توانستیم از آن برخوردار شویم.
ما امروز میبینیم که حتی خوانندههای شهیر موسیقی ایرانی روی به موسیقیهای الکترونیک و موسیقیهای غیر ایرانی میآورند، حتی به نظر من آن موسیقیها موسیقیهای پاپ نیست همانطور که بهتر از من میدانید موسیقی پاپ موسیقی مردمی هست بنابراین یک موسیقی میتواند موسیقی کلاسیک باشد، فولکلور باشد حتی سنتی باشد به خاطر فرم اجرا ولی پاپ تلقی شود، یعنی جمیع مردم با آن احساس نزدیکی کنند، حتی این موسیقیهایی که توسط بعضی از خوانندهها اجرا میشود و به روی صحنه میرود موسیقیهای پاپ نیستند.
البته برخی هم موسیقی خاص هستند، موسیقی که در ژانر موسیقی الکترونیک، موسیقی کلاسیک، حتی موسیقی کلاسیک غربی است ولی باز این حرف به این منظور و به این مفهوم نیست که آنها نباید باشد چرا آنها هم باید باشند، اما اقبال صد درصدی خوانندگان موسیقی اصیل ایرانی به آن موسیقیها منجر به این میشود که این سمت ما خیلی خالی باشیم ما خیلی تنها و معدود باشیم امروزه شما میشنوید که توسط یک سلسله از هنرمندان عزیز و گرامی ابراز نگرانی درباره تئاتر وجود دارد، این هم به جا است اما واقعا باید بگویم که مظلوم تر از تئاتر، موسیقی اصیل ایرانی است حتی موسیقی سنتی هم نه، موسیقی اصیل ایرانی.
متأسفانه به دلیل ذائقهای که توسط عدهای بین مردم ایجاد شده، دافعه نسبت به سازهایی چون سه تار، سنتور،عود، سازها کوبهای و آواز ایرانی ایجاد شده است، در صورتی که اینها شاخههای موسیقی اصیل ایرانی هستند.
شما سالهاست که در عرصه آواز ایرانی فعالیت میکند، دراین باره چه تجربیاتی دارد و برایمان بگویید.
به عنوان کسی که برنامه های مختلف داشتهام میگویم، که اتفاقاً مردم در مناسبتهای آیینی خودشان بسیار هم علاقمند این موسیقی و آوازها هستند، اگر این آوازها درست طراحی شود برای لحظات خلوت آدمی فوق العاده است.
ما انسانها دارای حالتهای مختلف، متنوع و گوناگونی به جهت روانی هستیم و برای هر کدام از این حالتها موسیقی خاص خود را طلب میکنیم و مثل یک نوع تغذیه روحی است، به همین دلیل ما به تمام فرهنگها که از دل فرهنگ خودمان بیرون میآید ادای دین میکنیم و به آن اصالت میدهیم و در این مواجهه هم نیاز داریم که هر کدام از آنها را مصرف کنیم اتفاقاً موسیقی جدی هم موسیقی مصرفی است، اما موسیقی مصرف شده برای حالات خاص آدمی و هر آدمی البته حالات خاص خودش را دارد اما این طیف حالتها از چند گونه بیرون نیست و من امیدوارم که این نوع اجراها مورد حمایت قرار بگیرد.
بنابراین اگر حمایت درستی صورت گیرد، اقبال مردمی هم زیاد میشود و ما با فوجی از مخاطب روبه رو میشویم، در حال حاضر کنسرتهایی که در سالنهای مجلل برگزار میشوند که بعضا حتی استانداردهای ابتدایی موسیقی را هم ندارند. ما سالن تخصصی اجرای کنسرت کم داریم اما هستند اندازهای که کارمان راه بیافتد.
انتهای پیام/