شما چقدر حقوق می گیرید، بازیگران چقدر دستمزد؟!

مجتبی احمدی- دبیر گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا

بازیگران به‌عنوان ویترین آثار نمایشی، نقشی مهم و حیاتی در اقبال و بازخورد فیلم‌های سینمایی، سریال ها و حتی نمایش‌های روی صحنه دارند. به همین دلیل است که بخش اعظمی از هزینه های یک پروژه نمایشی در مدیوم های مختلف برای بازیگران صرف می‌شود.

پُر واضح است که بسیاری از سریال‌های تلویزیونی بر پایه‌ی بازیگرانشان توسط مخاطبان رسانه دنبال می‌شوند اما در سینما و تئاتر ماجرا به مراتب جدی تر است چرا که سینما وحتی این روزها تئاتر به یک صنعت یا بیزینس تبدیل شده است و هنر بازگرداندن سرمایه و سودآوری نیز آیتم و فاکتور مهمی در حوزه این دو هنرِ نمایشی محسوب می‌شود از آنجا که بازگشت سرمایه و موفقیت های اقتصادی با  عنصر بازیگر تناسب مستقیم دارد بدیهی است سرمایه گذاران و تهیه کنندگان سینما روی این مسئله توجه و دقت دوچندان داشته باشند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اما نکته‌ای که جای بحث، تحلیل و بررسی دارد به انتخاب بازیگران و نحوه پرداخت دستمزد آن‌ها بازمی‌گردد این که ستاره ها چگونه انتخاب می‌شوند؟

ستاره‌های تلویزیون و سینما متفاوت هستند!

آیا ستاره‌های تلویزیون در سینما هم می‌فروشند؟

آیا ستاره‌های سینما با حضور در تلویزیون اُفت فروش پیدا می‌کنند؟ 

آیا ستاره‌ها از سینما به تئاتر می آیند یا تئاتر برای سینما ستاره‌سازی می‌کند؟

آیا دستمزد بازیگران طنز از بازیگران جدی بیشتر است؟

چرا بازیگران طناز گران‌تر هستند؟

آیا شبکه نمایش خانگی عامل موثری در گران شدن بازیگران بوده است؟

آیا بازیگران در سینما براساس فروششان دستمزد می‌گیرند؟

ماجرای قدر ‌و سهم بازیگران سینمایی به جای دریافت دستمزد چیست؟

آیا بازیگران سینما بعد از اُفت با همان دستمزد سینمایی به تلویزیون می آیند؟

آیا ستاره‌های سینما بعد از موفقیت یک فیلم سینمایی برای فصل‌های بعدی دستمزدی چند برابری می‌خواهند؟

نحوه شراکت بازیگران با فیلم‌های سینمایی بر چه مِنوال است؟

آیا تمام ستاره‌ها قدرت بازگرداندن سرمایه را دارند؟

آیا ستاره‌های سینما در کشاندن مردم به سالن‌های سینما موثر هستند؟

آیا چیدمان بازیگر در پرداخت دستمزد بازیگران تاثیرگذار است؟

آیا ستاره ها به فروش تئاتر کمک می‌کنند؟

آیا نمایش های لاکچری می‌توانند از عهده دستمزد بازیگران معروف بر بیایند؟ نمایش‌هایغیر لاکچری چطور؟

آیا مخاطب حرفه‌ای تئاتر برای دیدن ستاره ها به سالن می‌رود؟

آیا منطقی است که دستمزد یک ستاره40 تا 50 برابر دیگر عوامل اصلی یک فیلم سینمایی باشد؟

جواب سوالات فوق در واقع یک آسیب شناسی تحلیلی از وضعیت اقتصادی سینما، تئاتر، و البته شبکه نمایش خانگی را در حوزه‌ی دستمزدهای بازیگران می‌طلبد. در این که برخی از بازیگران توانمندی کشاندن مخاطب به سالن های سینما و البته تئاتر را دارند بحثی نیست و منطقی است بازیگری که می‌تواند فروشی چندین میلیاردی را برای سینما به ارمغان بیاورد؛ باید دستمزدی چند صد میلیونی یا حتی میلیاردی داشته باشد و منطقی‌تر این‌که بازیگری که می‌تواند روی چرخه اقتصادی صنعت سینما تاثیرگذار و به شکلی غیرمستقیم عامل ایجاد کار برای دیگر خانواده سینما باشد؛ باید دستمزدی قابل توجه دریافت کند اما گاهی اوقات پرداخت دستمزدها براساس منطقی جدا از فرمول‌های مرسوم سینمایی رخ می‌دهد، درحقیقت گاهی اوقات بازیگران براساس فاکتورهای دیگری دستمزد می‌گیرند که  نه منطق وضعیت فعلی سینما، نه منطق اقتصادِ سینما و نه منطق شرایط اجتماعی آن را تایید می‌کند. این‌که بازیگر طنازی برای یک فیلم سینمایی یک‌ماهه دستمزدی 700 یا 800 میلیون تومانی طلب می‌کند نشان از این دارد که به فروش بیست و چندمیلیاردی فیلم اطمینان دارد که این مسئله با یک تجربه کوتاه قابل بررسی است چرا که می‌توان براساس یک بررسی میدانی متوجه شد مذاق و سلیقه مخاطبان به چه سمتی رفته است و بر همان اساس انتخاب ژانر کرد. 

در این که نمی‌توان برای میزان و نحوهی دستمزد بازیگران قانون و قاعده‌ای ترسیم کرد شکی نیست و بدیهی است که نمی‌توان هیچ درجه‌بندی برای نحوه پرداخت دستمزد در بحث ژانرها نیز داشت و این مسئله آسیبی است که خانواده سینما به‌خصوص در عرصه تهیه از آن دچار خدشه می‌شوند لذا می‌بایست ساماندهی دستمزد بازیگران را در فرمول هایی که در آن مواردی چون:

1-میزان فروش فیلم

2-میزان محبوبیت بازیگر

3-میزان توانمندی و تجربه بازیگر 

و غیره...

مد نظر کارشناسان (که می‌توانند تشکلی از کارگردانان، تهیه‌کنندگان، سینماداران، منتقدان سینما، نماینده بازیگران و ...) باشند تعیین و بر همین اساس ضمن دفاع از حق و حقوق بازیگران از آسیب‌های احتمالی پرداخت‌های نجومی جلوگیری کرد.

بیشتر بخوانید: آیا می‌دانید بازیگران بیکار چگونه امرار معاش می‌کنند؟! دستمزد 600 -700 میلیونی بازیگران درجه 2

منبع: خبرگزاری برنا

کلیدواژه: تئاتر تلویزیون حقوق دستمزد سینما دستمزد بازیگران مجتبي احمدي حقوق 4 میلیون تومان سالن های سینما سینما محبوبیت بازیگر ستاره های سینما دستمزد سینمایی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۸۴۹۴۹۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پاسخ مرتضی‌علیزاده به منتقد «هفت»: سینما بر همه‌چیز مقدم است

مرتضی علیزاده کارگردان فیلم سینمایی «بی‌بدن» عنوان کرد: من معتقدم که فیلم اول باید به تعریف سینما و قصه گویی نزدیک باشد و بعد ایدئولوژی‌اش را جلو ببرد.

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، اولین برنامه از سری جدید برنامه سینمایی «هفت» با بررسی موضوع جنایی و فیلم «بی‌بدن» از شبکه نمایش پخش شد

بخش اول «هفت» به نقد فیلم سینمایی «بی‌بدن» اختصاص داشت که با حضور امیرقادری و رضا صدیق برپا شد.

رضا صدیق در ابتدا بیان کرد: من می‌خواهم قبل از بررسی فیلم به اتفاقات اخیر در منطقه گریزی بزنم و بگویم محور مقاومت اگر تا پیش از وعده صادق یک موضوع پراگماتیک منطقه‌ای بود، اکنون به یک ایده ضدامپریالیستی در جهان تبدیل شده است. سینمای هالیوود نسبت به اعتراضات اخیر دانشجویان آمریکا علیه اسرائیل سکوت کرده؛ این در حالی است که در اعتراضات داخلی ما، رسانه‌های امپریالیستی مانند بازجو به دنبال بازیگران و سینماگران ما بودند، اما به بازیگران خودشان اجازه اظهار نظر نمی‌دهند و هرکس در این موضوع موضع‌گیری کند، قطعا نابود خواهد شد. این قضیه نشان از این است که آمریکا در امنیت ملی‌اش با کسی شوخی ندارد.

امیر قادری در ادامه عنوان کرد: هالیوود ۱۰ الی ۱۵سال اخیر اهدافش بسیار تغییر کرده و فرمایشی شده است. من همیشه می‌گویم صد رحمت به دهه شصت خودمان که حتی اگر سخت‌گیری وجود داشت، اما حامی مستضعفین بود.

رضا صدیق درباره «بی‌بدن» اظهار کرد: از نظر من این فیلم بدون شخصیت و وسط باز است که تکلیفش با خودش مشخص نیست. فیلم «بی‌بدن» از موقعیت‌های دراماتیکی که می‌توانست قصه‌اش را نجات دهد، هیچ استفاده‌ای نکرده است. موضوع قتل در فیلم یک موضوع ثانویه است و نقطه قوت فیلم بازی درجه یک الناز شاکردوست است. همچنین باید بگویم که گذر زمان در این فیلم اصلا پیدا نیست و گویی در فیلمنامه اصلا به آن اشاره نشده؛ ما در نهایت با ریش قاتل متوجه گذر زمان می‌شویم.

امیر قادری در ادامه بیان کرد: موضوعاتی مانند قصاص یا جنگ مفاهیم پیچیده‌ای هستند. از نظر من «بی‌بدن» وسط‌باز نیست و اتفاقا اینکه با چندین زاویه نشان مساله قصاص را بررسی می‌کند؛ نقطه قوت فیلم است. امتیاز بزرگ فیلم بازی بازیگرانش است؛ اما می‌توان گفت که لحن تلخ و یکدست فیلم، کار را خراب کرده است. این فیلم خاکستری است و اگر کارگردان سلیقه بصری بهتری داشت، قطعا فیلم شیک‌تری می‌شد و شلختگی الان را نداشت.

صدیق در ادامه گفت: «بی‌بدن» فیلم بازیگران است نه فیلمنامه و کارگردانی. مساله فیلم قصاص نیست بلکه شخصیت خانواده قاتل است. «بی‌بدن» یک فیلم حیف شده است چرا که موضوع بسیار جذابی دارد.

بهروز افخمی در ادامه خاطرنشان کرد: اینکه در یک فیلم بتوان تماشاچی را وارد دالان تجربه‌های مختلف کرد، بسیار مهم است تا تماشاچی داستان‌های متفاوت را تجربه کند. از نظر من بهترین بازی این فیلم متعلق به گلاره عباسی است.

در ادامه رضا صدیق منتقد نسبت به اظهار نظر یکی از مدیران نماوا راجع به سینماگران و حواشی آن بیان کرد: هر کسی می‌تواند در سینما سرمایه‌گذاری کند؛ اما قرار گرفتن سرمایه‌گذاران در چرخه فرهنگ سرنوشتی مانند نماوا دارد که در حال ورشکسته شدن است. طرف دیگر صحبت من آن بخش از سینماگران است که معتقدند اخلاق و شرافت بیش از هر حرفه، نزد سینمایی هاست. من باید بگویم این جمله خیلی برای سینماگران گنده است. شرافت نزد کارگران و معلمان ماست؛ شرافت یعنی بخش مستضعف جامعه. من باید بگویم که لطفا شرافت را متر نکنید.

امیر قادری در ادامه عنوان کرد: زنگ خطر این ماجرا جایی است که بعد از اظهار نظر این مدیر نماوا، مردم سمت او را گرفتند. می‌خواهم بگویم که دهه فرصت‌طلبی ۹۰ چه چیزی بر سر سینماگران ما آورده که مردم دیگر از آن‌ها حمایت نمی‌کنند.

بخش دوم «هفت» به بررسی موضوع جنایی اختصاص داشت که با حضور مرتضی علیزاده کارگردان «بی‌بدن» و محمدرضا نصراللهی استاد دانشگاه برپا شد.

مرتضی علیزاده کارگردان فیلم سینمایی «بی‌بدن»، ابتدا درباره نقد رضا صدیق به فیلم، عنوان کرد: من معتقدم که سینما اول باید سینما باشد و قصه تعریف کند و بعد ایدئولوژی‌اش را جلو ببرد. اینکه ما از اول فیلم تکلیف را مشخص کنیم که طرفدار قصاص هستیم یا خیر، خلاف قصه‌گویی در سینماست و این متر غلطی برای بررسی و نقد فیلم است. البته که نقد به منی که در قدم‌های اولیه فیلمسازی هستم، بسیار کمک‌کننده است.

محمدرضا نصراللهی در ابتدای صحبت‌های خود گفت: به اعتقاد همه افرادی که پرونده جنایی را دنبال می‌کنند، «بی‌بدن» برگرفته از پرونده آرمان و غزاله است؛ هر چند که نویسنده فیلم منکر این موضوع باشد. باید بگویم که این فیلم در مجموع اصلا جنایی نیست و «بی‌بدن» یک فیلم اجتماعی درام است. در این فیلم موضوع از زاویه بازپرس بررسی می‌شود و به عملیات پلیسی و کارگاه آنچنان که باید نمی‌پردازد و نحوه قتل هم مشخص نمی‌شود.

کارگردان «بی‌بدن» درباره ژانر جنایی بیان کرد: سینمای هالیوود به شکل خالص ژانر جنایی را بررسی می‌کند، اما در کشور‌های دیگر این ژانر با فرهنگ‌های مختلف ترکیب می‌شود. در همین راستا مضمون‌هایی به فیلم اضافه می‌شود که برای مخاطب از کشف معما مهمتر است. در «بی‌بدن» هم همین اتفاق رخ داده است. ما فکر می‌کردیم که مسائل دیگر از کشفیات کارآگاه برای مخاطب جذاب‌تر است.

محمدنصراللهی در ادامه عنوان کرد: یکی از نقد‌های همیشگی من این است که از کارآگاهان و کارشناسان جنایی در متن فیلم استفاده کنند، نه در بخش تولید. به عنوان مثال این موضوع که تمام بازپرس‌ها و پلیس‌های ما در فیلم دختر دارند به یک کلیشه تبدیل شده و همچنین این موضوع که ماموران ما در فیلم‌های ایرانی پا را فراتر از قانون می‌گذارند، واقعیت بیرونی ندارد و به یک کلیشه در فیلم‌ها تبدیل شده است.

میز سینمای جهان برنامه «هفت» نیز به بررسی فیلم سینمایی «Dune ۲» اختصاص داشت که با حضور سیدحمیدرضا قادری و آرش خوشخو برپا شد.

سیدحمیدرضا قادری ابتدا گفت: یکی از متر و معیار‌هایی که در نقد شعر استفاده می‌شود، وجه خیال‌انگیز شعر است. من می‌پذیرم که افراد جوان با دیدن فیلم «Dune ۲» در سینما به وجد بیایند، اما در نهایت فیلم روی من تاثیر نداشت چرا که فیلم‌های الان، ویرایش شده فیلم‌های قبلی‌شان هستند. این فیلم صرف نظر از رمانش، برای کسانی که سینماباز هستند چیز جدیدی ندارد.

آرش خوشخو در ادامه این برنامه بیان کرد: در «Dune ۲» ماجرا پیچیده شده و به نظرم به فیلم تاج‌وتخت ربطی ندارد. فیلم‌های این کارگردان سرد است و ما از زندگی مردمان این فیلم هیچ چیزی نمی‌بینیم و این سرما در تمام فیلم‌هایش وجود دارد. «Dune ۲» پر از توانایی‌های فنی است و بازیگرانش به بهترین شکل انتخاب شده‌اند. بیشتر از داستان فیلم جزئیات فنی فیلمش بسیار برای من جذاب بود. این فیلم مانند هر فیلم مهم دیگری تفسیر معاصر دارد.

امیرقادری نیز درباره فیلم «Dune ۲» اظهار کرد: کتاب بسیار فراتر از فیلم است چرا که مجموعه‌ای از خرد‌های مختلف در آن دیده می‌شود. درک این کتاب از مسئولیت رهبریت یک قوم بی‌نظیر است و به شدت تحت تاثیر خرد خاورمیانه است. من به شدت توصیه می‌کنم که ترجمه این کتاب را که بسیار روان هم است، بخوانید.

افخمی درباره این فیلم گفت: این فیلم تبلیغ آشکاری برای فراماسون‌ها است و به شکل آشکاری برای بزرگ‌نمایی و قدرت‌نمایی فراماسونی تبلیغ می‌کند.

بهروز افخمی در پایان این برنامه تاکید کرد: از این به بعد به امید خدا در پایان هر برنامه «هفت» یک تیتراژ جداگانه داریم؛ یعنی هر تیتراژ با برنامه قبلی فرق می‌کند. هر بار درباره یکی از استادان بزرگ سینمای ایران، چه آن‌ها که از بین ما رفتند و چه آن‌هایی که در قید حیات هستند، برنامه کوتاهی ساخته می‌شود که در حاشیه تیتراژ می‌بینید و در برنامه امشب تیتراژ ما درباره علی حاتمی است که با فیلم‌های علی حاتمی و موسیقی مرتضی حنانه از فیلم «هزاردستان» ساخته شده است.