اگر اینترنت برای همیشه قطع می‌شد چه اتفاقی می‌افتاد؟
تاریخ انتشار: ۳۰ آبان ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۸۵۳۵۰۷
قطعی اینترنت کشور در روزهای اخیر علاوه بر مختل کردن بسیاری از کسب‌وکارها، در زندگی روزمره مردم عادی نیز معضلاتی به وجود آورده که برای انسان قرن جدید، قابل درک نیست.
به گزارش گروه روی خط رسانه‌های خبرگزاری برنا؛ اینترنت، فقط وسیله‌ای برای سرگرمی عده‌ای محدود نیست و دنیای بی‌نهایتی است که درآمد، آرامش و امنیت خانواده‌ها از آن تامین می‌شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
بسیاری از کسب‌وکارها مبتنی بر اینترنت هستند که در حال حاضر و بدون مجوز عبور و مرور در دهکده جهانی نمی‌توانند به روند کاری خود ادامه دهند.
ساده‌ترین کاربرد دنیای نامحدودِ مجازی، آسایشِ خیال خانواده‌هایی است که دور از هم زندگی می‌کنند. بسیاری از خانواده‌ها در شهرها یا کشورهای متفاوت از هم ساکن هستند و از طریق اینترنت جهانی و اپ‌های پیام‌رسان با هم به صورت صوتی، تصویری یا نوشتاری در تماسند که متاسفانه، محدودیت اعمال‌شده از سوی نهادهای مربوطه، راه‌های دسترسی‌شان را بسیار محدود کرده است.
این سوال که اگر اینترنت جهانی برای همیشه قطع شود چه اتفاقی می‌افتد را شاید ساکنین ایران این روزها بتوانند راحت‌تر پاسخ دهند. اما در زیر به تفصیل این مساله را مورد بررسی قرار داده‌ایم و از عواقب آن برایتان نوشته‌ایم.
این وضعیتی که توصیف می‌کنیم را در ذهن مجسم کنید:
طبق عادت هر روزه، صبح که بیدار می‌شوید، قبل از دستشویی و قهوه/چای درست کردن، اولین کار این است که گوشی موبایل را بردارید و ایمیل‌ها، پیام‌ها و خبرها را چک کنید.
همین کار را می‌کنید، موبایل را به دست می‌گیرید، اول سراغ جی‌میل می‌روید اما صفحه باز نمی‌شود.
تصور می‌کنید که مودم خاموش است. سراغ آن می‌روید، آن را خاموش و روشن می‌کنید، اما تغییری ایجاد نمی‌شود. اینترنت نیست. نه شارژ اکانت شما تمام شده نه مودم مشکلی دارد، این اینترنت است که از ریشه قطع شده است.
این یعنی دیپورت شدن از دهکده جهانی و فرو رفتن در تاریکی!
جهان پس از قطعی کامل اینترنت!جوامع بشری کنونی تا چه مدت می‌توانند بدون اینترنت به بقای خود ادامه دهند؟
با اینکه چنین امری نامحتمل به نظر می‌رسد اما سناریویی است که شماری از آینده‌نگرها، کارشناسان اقتصادی و متخصصان آی‌تی، فرضیه روی‌داد چنین فاجعه‌ای را مطرح و روی تاثیرات گسترده آن بر زندگی بشر تحقیق می‌کنند.
«توماس هازلت»، مدیر اقتصادی کمیسیون ارتباطات فدرال آمریکا در دهه ۱۹۹۰ میلادی در این رابطه گفته: «قطع شدن سراسری اینترنت در همه جهان، حتی فقط برای چند روز هم خسارت‌های اقتصادی عظیمی بدنبال دارد. برای درک هر چه بهتر ابعاد چنین خسارتی کافیست حمله تروریستی ۱۱ سپتامبر را به خاطر بیاورید که منجر به تعطیلی تجارت‌های وال‌استریت و متوقف شدن پروازهای بین‌المللی فقط برای چند هفته شد. این رویدادهای چند هفته‌ای خسارت مالی بالغ بر ۱۲۰ میلیارد دلاری را به ایالت متحده آمریکا تحمیل کرد.»
اپلیکیشن اصلی اینترنت که تقریبا بیشتر کسب‌وکارها را در بر می‌گیرد، ایمیل است. هنوز بیشتر بیزینس‌ها از طریق پست الکترونیک کسب و کارهای خود را در سراسر جهان مدیریت می‌کنند. کاربرد اصلی تلفن‌های همراه در عصر مدرن، تماس و ارتباط از طریق اینترنت است. حتی نقل و انتقال‌های مالی از طریق دهکده جهانی صورت می‌گیرد.
حالا تصور کنید دسترسی به اینترنت برای همیشه قطع شود! خب، همه این کارها ناممکن خواهد شد. یعنی بخش اعظم از زندگی عادی مردم مختل خواهد شد. یعنی انسان مدرن تقریبا هیچ‌کاری را نمی‌تواند انجام دهد.
با اینکه خاموشی مطلق اینترنت و فرو رفتن در تاریکی محض در قرن ۲۱ امکان ندارد اما هستند کشورهایی که دسترسی به برخی از اپلیکیشن‌ها و صفحات وب را برای شهروندان خود محدود کرده‌اند. به طور مثال، در طول انقلاب سال ۲۰۱۱ میلادی کشور مصر، سازمان جهانی توسعه عملیات‌های اقتصادی تخمین زده بود اگر اینترنت به مدت یک سال کامل قطع شود، حدود ۵ درصد از ۲۳۶ میلیارد دلار تولید ناخالص داخلی این کشور از بین خواهد رفت.
و در گزارش سال ۲۰۱۶ میلادی، موسسه بروکینگ نیز برآورد کرده بود اگر اینترنت در سال ۲۰۱۵ میلادی به طور کامل قطع شود، حدود ۲٫۴ میلیارد دلار از چرخه اقتصاد حذف خواهد شد.
البته شمار معدودی از کمپانی‌ها برای چنین بحران‌هایی پیش‌بینی‌هایی کرده و زیرساخت‌هایی را آماده کرده‌اند تا بتوانند تا یک‌ماه پس از قطعی اینترنت در بازار کسب‌وکار دوام بیاورند. اما این تمهید هم عملا بی‌نتیجه و غیرکاربردی است.
اینک آخرالزمان!اما صحبت ما در مورد قطعی محدود و کوتاه مدت اینترنت نیست. تصور کنید داستان فیلم‌های علمی-تخیلی به جهان واقعی تسری یافته و کل اینترنتِ جهان قطع شده است. انسان‌های معتاد به تکنولوژی این روزها دیگر وسیله‌ای ندارند که با آن نه کار کنند نه سرگرم باشند. همه سردرگم، کلافه و در حیرتند که چگونه می‌توان به زندگی در جهانی بدون ارتباط‌های جهانی ادامه داد!
تقریبا هیچ تجارتی در جهان برای آخرالزمانِ ارتباط‌های جهانی برای بازه زمانی بیشتر از یک ماه برنامه‌ریزی ندارد.
وحشت و هراس وجود نداشتن اینترنت به اندازه‌ی فرضیه ظهور زامبی‌ها در پایان جهان ترسناک است.
با اینکه قطعی سراسری اینترنت قرار نیست فاجعه شیوع و واگیر آنفولانزا در سال ۱۹۱۸ و کشته شدن شمار زیادی از مردم جهان را تکرار کند، اما می‌تواند کشورهای جهان را در یک شوک، وحشت و هرج‌ومرج سراسری فرو برد که اثرات آن را می‌توان به تخریب‌های ناشی از بلایای طبیعی همچون زمین‌لرزه و طوفان تشبیه کرد.
آنیتا چاندرا، محقق ارشد سیاست‌های موسسه RAND که به طور ویژه در مورد بهبود و بازگشت‌پذیری جوامع بشری پس از مواجهه با فجایع طولانی‌مدت تحقیق و مطالعه می‌کند می‌گوید: بازیابی زیرساخت‌ها پس از بلایای طبیعی بسیار آسان‌تر از کمک به مردم برای ایستادن روی پاهای خودشان پس از پشت سر گذاشتن چنین فجایعی است.
این محقق همچنین گفته: جبران خسارت پس از معضلی که سبب از دست رفتن ارتباط‌های اجتماعی شده، بسیار دشوار است. انسان‌های کنونی بسیار بیشتر از دهه ۹۰ میلادی به اینترنت وابسته هستند. اینترنت وسیله‌ای برای ارتباط‌های اجتماعی در سطح جهانی است و اساسِ وضعیت معمول و حالت عادی جامعه مدرن است.
شبکه ارتباط‌های جهانی از اوایل دهه ۱۹۹۰ میلادی ساخته و عرضه شد. اما مردم حدود یک چهارم قرن است که از آن برای ارتباط‌های روزمره خود استفاده می‌کنند. اما در همین زمان محدود، اینترنت توانسته زندگی بشر را به طور کامل تغییر شکل دهد.
برای بسیاری از انسان‌های کنونی حتی تصور دسترسی نداشتن به اینترنت هم فاجعه‌بار است چه برسد به قطعی واقعی آن! انسان مدرن به تیک‌های دیده شدن پیام‌ها، لایک‌ها، و کامنت‌ها عادت کرده. اما این تنها گوشه کوچکی از معضلات ناشی از قطعی اینترنت است.
اگر شبکه ارتباطات جهانی به طور کامل قطع شود، زندگی کنونی بشر دچار بی‌نظمی و آشفتگی وسیعی خواهد شد. همه چیز از حالت هنجار خود خارج خواهد شد.
تصور کنید بدون اینترنت، بسیاری از فروشگاه‌های آنلاین از دسترس خارج خواهند شد. نقل و انتقال‌های مالی از طریق اینترنت ناممکن خواهد شد، تحقیق و مطالعه و دسترسی به مقالات، کتاب‌ها و ویدئوها به خاطره‌ها خواهد پیوست و همه این مسایل روی جریان عادی زندگی بشر تاثیر منفی خواهد داشت و بعضا به ناهنجاری خواهد انجامید.
خسارت قطعی اینترنت در ایرانبه تخمین موسسه نت بلاک، میزان خسارت ناشی از هر روز قطعی اینترنت در ایران مبلغ سرسام‌آور ۳۶۹,۵۷۰,۷۶۳ (۳۶۹ میلیون) دلار آمریکا است.
سعید اسلامی بیدگلی دبیرکل کانون نهادهای سرمایه گذاری ایران درباره تاثیر قطعی اینترنت بر بازار سرمایه گفته در روزهای اخیر بازار سرمایه نزدیک به ۴ هزار و ۵۰۰ واحد کاهش را تجربه کرد. مشکلات قطع اینترنت منجر به کاهش شاخص شده، چون این حس را ایجاد می‌کند که ریسکی در بازار وجود دارد، اما آنچه مشخص است این است که با قطعی اینترنت، کسب و کارهای مجازی قربانی اول خواهند بود.
منبع:روزیاتو
بیشتر بخوانید: هدف از دولت الکترونیک تسهیل کار مردم است فعالیت 19 سرمایه گذار خارجی در شهرکهای صنعتی قزوینمنبع: خبرگزاری برنا
کلیدواژه: اینترنت دلار زندگی روزمره سرمایه کسب و کار
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۸۵۳۵۰۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
«شهر آفتاب مهتاب» اتفاقی آوانگارد در تئاتر دهه ۴۰
به گزارش خبرگزاری مهر، نهمین برنامه از سلسله جلسات نمایش فیلم تئاترهای شاخص با همکاری مشترک انجمن صنفی منتقدان، نویسندگان و پژوهشگران خانه تئاتر و سینماتک خانه هنرمندان ایران، چهارشنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۳، به نمایش فیلم تئاتر «شهر آفتاب مهتاب» به نویسندگی علی حاتمی و کارگردانی عباس جوانمرد (محصول ۱۳۴۵) اختصاص داشت.
پس از نمایش این فیلم تئاتر، نشست نقد و بررسی آن با حضور عباس غفاری (میزبان) و سیدمحسن حسن‌زاده (منتقد تئاتر) برگزار شد.
عباس غفاری در این برنامه گفت: این نمایش جز اولین تجربیات علی حاتمی در ادبیات فارسی و شعر کهن است. او در ادامه نیز در آثار دیگر چنین تلاشی را پی می‌گیرد و آثار مهمی را خلق می‌کند. «شهر آفتاب مهتاب» از جمله آثاری است که فقط برای ضبط تلویزیونی آماده شده و روی صحنه نرفته است.
سیدمحسن حسن‌زاده در ادامه این برنامه گفت: اگر بخواهیم درباره این نمایش صحبت کنیم باید در ۲ سطر بگویم که این اثر اتفاق بزرگ و سترگی در تاریخ نمایش ما است. زیرا پیشنهاد جدیدی در متن و کار گروهی در آن اتفاق می‌افتاد. البته اگر بخواهیم تنها با دیدن این نمایش، گروه هنر ملی را قضاوت کنیم، کم لطفی کرده‌ایم. زیرا این اثر تنها یکی از تجربیات گروه هنر ملی و از پیشنهادات آقای جوانمرد در آن زمان بوده است. در حقیقت پیشینه تشکیل گروه هنر ملی که به میانه دهه سی بر می‌گردد، اهمیت بیشتری دارد. زیرا اگر به این اتفاق از منظر تاریخی نگاه کنیم، باید بگوییم آنها در آن زمان پیشنهاد جدید، بدیع و حتی آوانگاردی را اراdه کرده‌اند و از همین رو باید مورد توجه قرار گیرند.
وی افزود: لازم است بگویم که شرایط هنرهای نمایشی ما تا پیش از سال ۳۲، خیلی نمود و گستردگی نداشته است. به هر حال همه این شکل از فعالیت‌ها در خیابان لاله‌زار و در تئاتر فردوسی، تئاتر دهقان و تماشاخانه‌های کوچکی چون تئاتر نصر با متون غربی و ترجمه شده‌ای که معمولا خود مرحوم نوشین (به عنوان چهره شاخص آن عصر که تئاتر فردوسی را پایه‌گذاری می‌کند)، آنها را آماده می‌کرده، جریان داشته است. بنابراین تمام آنچه که از آن زمان به ما ارث رسیده است، متون غربی ترجمه شده‌ای است که پیشنهاد اجرایی به آن صورت نداشته است. شاید بتوان گفت که متون ادبی هستند که انگار برای اجرا رفتن ترجمه نشده‌اند. آقای جوانمرد در مصاحبه‌ای می‌گوید: «نوشین خودش واژه‌ها را کمی صیقل می‌داد و باتوجه به تجربه و آگاهی که داشت آماده می‌کرد که در زبان بازیگر بگردد تا بتواند واژگان را به صورتی ادا کند که آن طمطراق و عصا قورت داده‌گی که آن زمان روی صحنه در بازی بازیگران نمود داشته، کمتر شود. البته او نیز به اینکه متون غربی مرجع اصلی فعالیت هنرهای نمایشی ماست، اعتقاد داشته است.» با این همه این اتفاق تا بعد از کودتای ۲۸ مرداد ادامه پیدا می‌کند.
این منتقد تئاتر در ادامه بیان کرد: بعد از کودتای ۲۸ مرداد با آتش کشیدن تئاتر سعدی و تعطیلی کلی هنرهای نمایشی در آن مقطع زمانی، جمع کوچکی به صورت اتفاقی در منزل شاهین سرکیسیان جمع می‌شوند. اکثر این افراد در آن زمان هنرجویان هنرستان هنرپیشگی بودند که از بد اتفاق به کودتای ۲۸ مرداد برخورد کرده و تمام آموخته‌های آنها بی‌ثمر و بی‌نتیجه مانده بود. در حالی که عطش کار کردن و تجربه کردن را داشتند. عباس جوانمرد، علی نصیریان، فهیمه راستکار، جمشید لایق، اسماعیل داورفر، خجسته کیا تعدادی از افراد حاضر در آن جمع بودند. وقتی امروز ما به تجربیات و اتفاقاتی که در آن منزل از سر گذرانده می‌شود، نگاه می‌کنیم، می‌توانیم بگوییم که آنجا یکی از جایگاه‌ها و پایگاه‌هایی است که بسیار در تاریخ هنرهای نمایشی ما اثرگذار است. زیرا از دل آن پیشنهادهایی بیرون آمده و اجرایی می‌شود که بعدها مشخصا می‌تواند اثرگذار باشد و جریانی را در هنر تئاتر ایجاد کند.
حسن‌زاده در ادامه گفت: آنچه که از عباس جوانمرد نقل می‌شود و ما به استناد آن می‌توانیم به واژگانی چون تئاتر مردمی و ملی برسیم؛ سال‌هاست بر سر زبان‌ها بوده و از سوی دولت‌های مختلف با آن بازی می‌شود تا به تعریفی برسند ولی اساسا شاید رسیدن به یک تعریف بزرگ‌ترین اشتباهی است که در این زمینه در حال رخ دادن است. در واقع این واژگان ماحصل تلاشی است که در این چند سال در منزل شاهین سرکیسیان اتفاق می‌افتد. البته شاهین سرکیسیان هم بسیار به متون غربی اعتقاد داشته است و از همین رو شروع به کار کردن این متون می‌کند اما آنها جایی برای اراdه آنچه که تجربه کرده‌اندT ندارند. بنابراین همان منزل کوچکی را که در خیابان رشت با مادر خود زندگی می‌کند، تبدیل به محفل تمرین، گعده و گفت‌وگو و صحبت می‌کند. اما این تجربیات بی‌نتیجه بوده و به صحنه ختم نمی‌شود.
وی ادامه داد: عباس جوانمرد، به این پیشنهاد فکر کرده و به سراغ یکی از متون هدایت می‌رود و متن داستان «درد و دل‌های آ میز یدالله» را تبدیل به نمایشنامه «محلل» کرده و آن را با علی نصیریان شروع به تمرین می‌کنند. در حقیقت در آنجا این تلنگر که ما در متن نمایشی به زبان جدیدی برسیم که بتواند با گستره بیشتری از مردم عادی ارتباط برقرار کند، زده می‌شود. بنابراین تلاش برای رسیدن به این زبان در مقابل زبان ترجمه‌ای که در آن زمان وجود داشته، نقطه‌ای می‌شود که تحول اولیه را ایجاد می‌کند.
وی افزود: عباس جوانمرد می‌گوید که برای رسیدن به این زبان و در حین تمرین‌ها، با علی نصیریان به مناطق جنوب شهر می‌رفتند تا ببینند که مردم عادی چطور صحبت می‌کنند و متوجه شوند که چطور می‌شود آنها را به کلام نمایشی یا دیالوگ درآورد. در نهایت فرجام این اتفاق تبدیل به اجرایی می‌شود که به دعوت مرحوم خانلری در دانشگاه تهران روی صحنه می‌آید. جوانمرد می‌گوید وقتی اجرا تمام شد، کل سالن فردوسی دانشگاه تهران در حیرت فرو رفته بود. چون آن مراسم مربوط به بزرگداشت صادق هدایت بود و قسمتی از آن به اجرای متن «محلل» اختصاص داشت. جوانمرد می‌گوید بعد از این سکوت، وقتی نور روی ما آمد، تماشاگران بدون درنگ ایستادند و شروع به تشویق ما کردند. حتی آقای سرکیسیان هم بعد از دیدن این تشویق باور کرد که ما می‌توانیم به سراغ زبان و کاراکترهای دیگری در متون نمایشی خود برویم.
این منتقد تئاتر در پایان صحبت‌هایش بیان کرد: آنها در موقعیتی این کار را انجام می‌دهند که هیچ پیشنهاد جدید و زبان متفاوتی غیر از آن زبان ترجمه‌ای روی صحنه نرفته بوده است. به این ترتیب روشنفکران آن زمان ناگهان با شکل تازه‌ای از اجرا و زبان مواجه می‌شوند. در واقع این نقطه شروعی بوده است که علی نصیریان و عباس جوانمرد تصمیم می‌گیرند تا فاز خود را از گروهی که سرکیسیان دور خود جمع کرده بود، جدا کنند و روی نمایش‌هایی کار کنند که قرار است تصویری از جامعه و مردمان خودشان ارایه دهد. این جسارت در آن مقطع زمانی به قدری اهمیت داشته است که باید بگویم شاید همین اتفاق سبب شده تا ما به مرور زمان با نمایشنامه‌نویسان و گروه‌هایی مواجه شویم که از دل این تجربه اعتقاد پیدا کردند که می‌شود اتفاق دیگری را رقم زد.
کد خبر 6095470
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان