۲۶ سالگی گوشی‌های هوشمند!
تاریخ انتشار: ۳ آذر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۸۷۳۳۴۹
ایتنا - ۲۶ سال قبل در چنین روزی نخستین گوشی هوشمند به بازار آمد و دنیای ارتباطات را برای همیشه متحول کرد.
روز ۲۳ نوامبر (۲ آذر) بیست و شش سال پیش، غول کامپیوتری آی.بی.ام(IBM) نخستین گوشی هوشمند جهان را با نام سایمون (Simon) به بازار عرضه کرد. این گوشی علاوه بر امکانات متداولی چون دفترچه تلفن، ایمیل، تقویم و ماشین حساب، یک نمایشگر لمسی (تاچ اسکرین) داشت که آن را از مدل‌های دیگر متمایز می‌کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
سایمون چیزی به نام مرورگر وب نداشت اما دسترسی به ایمیل از طریق آن ممکن بود. این گوشی هوشمند همچنین امکان فرستادن فکس را نیز به کاربران خود می‌داد.
از دیگر قابلیت‌های سایمون که آن را از گوشی‌های موبایل موجود در آن دوره متمایز کرده و در رده گوشی‌های هوشمند امروزی قرار می‌دهد، قابلیت پیش‌بینی کلمات در زمان تایپ بود که با توجه به کاراکتر تایپ شده ۶ حرف پیشنهادی موردنیاز را به کاربر نشان می‌داد. با این حال باتری ضعیفی که تنها ۱ ساعت دوام داشت عرضه این گوشی منحصربفرد را به بازه‌ای شش ماهه محدود کرد. در این مدت کوتاه، ۵۰ هزار نسخه از سایمون در بازار آمریکا به فروش رسید.
نقش گوشی‌های هوشمند در عصر مدرن
به گزارش ایتنا از ایرنا، در زمان حاضر نزدیک به ٢ و نیم میلیارد گوشی هوشمند در دنیا مورد استفاده قرار می‌گیرد که پیش‌بینی می‌شود این تعداد در سال ۲۰۲۰ به ۳ میلیارد نسخه نیز برسد. از برقراری تماس‌های تلفنی گرفته تا گوش دادن به موسیقی و انجام پرداخت‌های بانکی، ما امروز به طور کامل به گوشی‌های هوشمند خود وابسته‌ایم. صنعت گوشی‌های هوشمند که روز به روز به تنوع و امکانات آنها افزوده می‌شود، خلاقیت، حافظه و امنیت بشر را هدف گرفته است. هرچند فواید بهره‌مندی از گجت‌های پیشرفته‌ای چون اسمارت فون‌ها غیرقابل انکار است، اما این دستگاه‌ها بشر را به یک برده مدرن تبدیل کرده‌اند که نمی‌تواند از صفحه گوشی خود چشم بردارد یا بدون استفاده از آن کارهای روزمره خود را انجام دهد. علاوه بر ماهیت اعتیادآور گوشی‌های هوشمند، این گوشی‌ها بر قدرت ذهنی افراد نیز اثر گذاشته‌اند. نتیجه مطالعه جدیدی که در مدرسه بیزینس دانشگاه Texas McCombs و بر روی ۸۰۰ کاربر تلفن انجام شد، نشان داد که تنها قرارگرفتن در نزدیکی یک تلفن هوشمند حتی در حالت خاموش نیز می‌تواند توانایی شناختی انسان را کاهش دهد.
از طرف دیگر، جاذبه‌های فریبنده این مدل از گوشی‌های موبایل پیشرفته انسان را که ذاتا موجودی اجتماعی بوده به انزوا و اجتماع گریزی کشانده و انواع اختلالات روانی را برای افراد جامعه به ارمغان آورده است. یافته‌های مطالعات اخیر حاکی از آن است که وابستگی زیاد به اسمارت‌فون‌ها مشکلات اجتماعی جدی به همراه دارد و ضمن تقویت احساس تنهایی و انزوا، علائم اضطراب و افسردگی را نیز در افراد تشدید می‌کند. این پژوهش‌ها همچنین از نقش این نوع از اعتیاد دیجیتال در بروز عدم تعادل مغزی در نوجوانان حکایت دارد.
اختراع گوشی‌های هوشمند خدمت بزرگی به جامعه بشری بود. بدون تردید این مدل از گوشی‌های همراه انجام کارهای روزمره را برای کاربران تسهیل و تسریع کرده‌اند و همزمان مجموعه‌ای از قابلیت‌های کاربردی را برای آنها فراهم می‌کنند. با این وجود، اگر در استفاده از این ابزارهای دیجیتال جانب تعادل را رعایت نکنیم، عواقب جبران ناپذیری در انتظارمان خواهد بود.
منبع: ايتنا
کلیدواژه: تلفن همراه گوشی هوشمند موبایل
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.itna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ايتنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۸۷۳۳۴۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
یک فرد را در چه سنی می‌توان «پیر» دانست؟
به گزارش صدای ایران از یورونیوز،تیمی از دانشمندان آلمان، ایالات متحده آمریکا و لوکزامبورگ داده‌های بیش از ۱۴ هزار نفر را که در یک تحقیق طولانی‌مدت شرکت کرده بودند، مورد بررسی قرار دادند.
شرکت‌کنندگان در این تحقیق بین سال‌های ۱۹۱۱ تا ۱۹۷۴ میلادی به دنیا آمده و متعلق به نسل‌های مختلف بودند. این افراد که بین ۴۰ تا ۱۰۰ سال داشتند، طی یک دوره زمانی ۲۵ ساله به ۸ پرسش پاسخ می‌دادند.
یکی از سوالات اصلی این بود که «در چه سنی کسی را پیر توصیف می‌کنید؟»
متولدین سال ۱۹۱۱ میلادی در پاسخ به این سوال گفتند که پیری به طور متوسط در سن ۷۱ سالگی شروع می‌شود؛ و هنگامی که همین پرسش از متولدین سال ۱۹۵۶ میلادی پرسیده شد که اکنون به سن ۶۵ سالگی رسیده بودند، آنها آستانه پیری را سه سال دیرتر دانستند و ۷۴ سالگی اعلام کردند.
مارکوس وتشتاین، عضو این تیم تحقیق در گزارشی می‌نویسد: «امید به زندگی افزایش یافته است و برخی از جنبه‌های سلامت نیز در طول زمان بهبود یافته است؛ به طوری که افراد در سنین خاصی که در گذشته پیر محسوب می‌شدند، اکنون دیگر مسن تلقی نمی‌شوند.»
همین روند در سطح فردی نیز مشاهده شد. بگونه‌ای که هر شرکت کننده پس از چهار یا پنج سال مسن‌تر شدن، تخمینش را برای شروع سالمندی یک سال افزایش می‌داد. زنان نیز آستانه پیری را بطور متوسط حدود دو سال دیرتر از مردان درنظر می‌گرفتند.
فاکتور‌های دیگری نیز وجود داشتند که بر تخمین فردی افراد تأثیر می‌گذاشتند؛ مثلا افرادی که مشکل سلامتی داشتند، تنهاتر بودند یا «احساس می‌کردند» مسن‌تر هستند، عموماً معتقد بودند مرحله کهولت زودتر شروع می‌شود.
به گزارش یورونیوز، البته این مطالعه دارای محدودیت‌هایی نیز بود؛ از جمله اینکه شرکت‌کنندگان همگی از یک کشور یعنی آلمان بودند. همچنین این احتمال وجود دارد که در فرهنگ‌های غیر اروپایی، «پیری» به گونه‌ای متفاوت دیده و توصیف شود.
در عصر حاضر، انسان‌ها طولانی‌تر از همیشه زندگی می‌کنند و با ادامه بهبود کیفیت زندگی و سلامت، احتمالا رسیدن به یکصدمین سالگرد زندگی بسیار رایج‌تر خواهد شد؛ به طوری که مردم شروع به طرح این سوال می‌کنند که آیا برای زندگی انسان محدودیتی وجود دارد یا خیر.
امام جمعه بلوک براثر سانحه تصادف درگذشت