بیشترین تعداد آپارتمانهای کلیدنخورده در کدام مناطق تهران میباشد
تاریخ انتشار: ۳ آذر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۸۷۹۲۴۱
به گزارش صدای ایران، «۵۰۰ هزار واحد مسکونی خالی در تهران وجود دارد. این شاید قابل اتکاترین آمار از وضعیت بازار مسکن در تهران باشد؛ بازاری که در ماههای گذشته یک رشد قیمتی کمسابقه را تجربه کرد اما همچنان به نظر میرسد تعداد زیادی از مالکان ترجیح میدهند واحدهای خود را خالی از سکنه نگه دارند و در این بین مناطق بالای شهر تهران، سهم بیشتری از این واحدها دارند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
بر خلاف بخش اصلی اقتصاد ایران که در آن، دولت حرف اول و آخر را میزند، در حوزه مسکن شرایط متفاوت است و ارزیابیها نشان میدهند که سهم دولت از این بازار همواره کمتر از ۱۰درصد باقی مانده است؛ حتی زمانی که در دولتهای نهم و دهم طرح کلان ساخت مسکن مهر کلید خورد و دولت تحویل بیش از دو میلیون واحد مسکونی جدید را در دستور کار خود قرار داد، همچنان بازار مسکن در سیطره بخش خصوصی باقی ماند و در طول این سالها به همین روال کار خود را دنبال کرد.
محوریت بخش خصوصی در بازار مسکن، ویژگیهای منحصر به فردی را برای این حوزه به وجود آورده که بسیاری از آنها شباهتی با آن چه در کلان اقتصاد ایران اتفاق میافتد، ندارد. بر خلاف عملکرد سال قبل که مسکن تحت تاثیر تحریمها و تورم اقتصادی رشد قیمت قابل توجهی را تجربه کرد، در دورههای قبلی این بازار بارها عملکردی مستقل از خود به ثبت رساند تا جایی که در سالهای ابتدایی دهه ۹۰، وقتی نرخ تورم در اقتصاد ایران بالا رفت، قیمت مسکن نهتنها رو به افزایش نگذاشت که حتی در بعضی ماهها حرکتی کاهشی را نیز به ثبت رساند.
یکی دیگر از ویژگیهای خاص این بازار نگاه سرمایهای کلان و پر اهمیت جامعه ایران به مسکن است. در طول تمام سالهای گذشته بسیاری از بازارها در کوتاهمدت توانستهاند توجهات سرمایههای سرگردان را به خود جذب کنند و از این طریق نقدینگی گستردهای دریافت کنند اما پس از مدتی بسیاری از آنها جذابیت لازم برای حفظ سرمایهگذاران را از دست دادهاند. با وجود تمام این تحولات در طول دهههای گذشته، مسکن به عنوان مهمترین پشتوانه سرمایهای خانوار ایرانی بر جای مانده و با تغییر دولتها و شرایط اقتصادی نیز همچنان به عنوان عنصری مهم در اقتصاد کشور فعالیت کرده است.
سهم مسکن در رشد اقتصادی
به هم پیوستگی صنایع مختلف در حوزه ساختمان باعث شده، رکود یا رونق در بازار مسکن، نقشی مستقیم در رشد اقتصادی کلان ایران داشته باشد. از این رو در سالهایی که مسکن رکودی شده، اقتصاد ایران نیز نتوانسته آمار رشد اقتصادی قابل توجهی را به ثبت برساند، موضوعی که بسیاری از کارشناسان معتقدند امروز بار دیگر این بازار مهم را تهدید میکند. بیتالله ستاریان، کارشناس بازار مسکن، میگوید: تا انتهای سال رکود در بخش مسکن نخواهیم داشت؛ چراکه با وجود کاهش معاملات نسبت به سال قبل، منحنی رو به پایین نیست. اگر در مردادماه و شهریورماه معاملات افت کرد، به دلیل قرار داشتن در ماههای محرم و صفر بود که معمولا هر ساله در این بازه زمانی خرید و فروش کاهش مییابد. پایین آمدن خرید و فروش منتهی به رکود میشود و اگر تدبیری در بخش کلان اقتصاد اندیشیده نشود تا اواخر امسال و اوایل سال آینده دچار رکود مسکن خواهیم شد. تا آن زمان احتمالا نوساناتی را شاهد خواهیم بود. بدین صورت که معاملات بالا و پایین میرود و این روند تا عید ادامه خواهد داشت. اشاره ستاریان به تحولات اخیر به عملکرد بازار مسکن در ماههای گذشته باز میگردد. بررسیهای مرکز آمار نشان میدهد که در طول یک سال گذشته قیمت خانه در تهران حدودا ۸۰ درصد و قیمت زمین در این شهر بیش از ۱۰۰ درصد افزایش یافته است. به این ترتیب میانگین قیمت خرید هر متر خانه در تهران به بیش از ۱۳ میلیون تومان رسیده و همین مساله قدرت تاثیرگذاری بسیاری از تسهیلات مسکن که از سوی دولت ارایه میشود را به شکل قابل توجهی کاهش داده است.
در چنین شرایطی دولت دو راهحل اصلی پیش روی خود میبیند. گزینه نخست که همان افزایش سقف تسهیلات خرید مسکن است در شرایط فعلی چندان امکانپذیر نیست. زیرا از یکسو توان مالی دولت برای افزایش این وام بسیار پایین است و از سوی دیگر با توجه به بالا بودن نرخ تورم، نمیتوان انتظار داشت که در کوتاهمدت، افزایش رقم وام، تنها از خود اثراتی مثبت بر جای بگذارد. راهکار دوم ورود مستقیم یا غیر مستقیم به ساختمانسازی است، گزینهای که با آغاز نام نویسی طرح اقدام ملی مسکن که بناست در قالب آن حدودا ۴۰۰ هزار واحد مسکونی جدید ساخته شود در دستور کار قرار گرفته، موضوعی که کارشناسان هنوز نسبت به آن نظر مساعدی ندارند.
ستاریان در این رابطه گفته: در طرح اقدام ملی قرار است ۴۰۰ هزار واحد ساخته شود، طی شدن مراحل ثبت نام، مکانیابی، طراحی، واگذاری به پیمانکار، ساخت و اتمام، فرآیندی است که شش سال طول میکشد؛ یعنی حدود ۷۰ هزار واحد در سال که در مقابل نیاز سالانه کشور به یک میلیون و ۴۰۰ هزار واحد مسکونی، عددی محسوب نمیشود. ولی از نظر روانی فقط میتواند اثراتی داشته باشد. تعداد ۴۰۰ هزار واحد از نظر ذهنی، بالاست و خانوادهها تصور میکنند به هر کدام از آنها یک واحد میرسد اما در واقع کسری کشور پنج میلیون واحد است.
رکود خودخواسته در بازار
موضوع کسری مسکن در کشور، ابهامی طولانی در بازار است. در دهههای گذشته با توجه به رشد قابلتوجه جمعیت جوان ایران، یکی از اصلیترین معضل دولتها، افزایش میزان تولید واحدهای مسکونی جدید با هدف پوشش نیازهای جدید جامعه بوده است اما با وجود اجرای طرحی مانند مسکن مهر نیز هیچگاه میزان تولید خانه در ایران به تقاضای موجود در بازار نرسید و بسیاری از کارشناسان معتقدند یکی از اصلیترین دلایل روند افزایشی قیمتها در بازار مسکن همین برابر نبودن عرضه و تقاضاست. با وجود این شرایط واضح ، بازار مسکن در طول سالهای گذشته دو مسیر متفاوت را طی کرده که با منطق عرضه و تقاضا چندان سازگار نیست. از سویی با وجود بالا بودن تقاضا، در سالهای گذشته این بازار با رکود جدید مواجه شد و میزان ساخت و سازها نیز به شکل قابل توجهی کاهش پیدا کرد. از سوی دیگر، با وجود تقاضا برای واحدهای مسکونی جدید، در سالهای گذشته آمارهای زیادی از افزایش قابل توجه تعداد واحدهای خالی از سکنه در ایران و کلانشهری مانند تهران منتشر شد که به نظر هنوز بر جای خود باقی هستند.
رسمیترین آمار به سرشماری سال ۹۵ مربوط است. محمدزاده ، مدیرکل راه و شهرسازی استان تهران ، در سال ۹۷ درباره آمار دقیق واحدهای مسکونی خالی از سکنه در ایران اعلام کرد: باید به آمارهای اعلام شده از سوی مرکز آمار اعتماد داشته باشیم؛ چرا که وجود ۲.۵ میلیون خانه خالی از سکنه را سرشماری سال ۹۵ میگوید. اساسا بهطور طبیعی اگر میخواهید بازار مسکن را متعادل نگه دارید باید حدود ۴ تا ۵ درصد واحد مسکونی اضافهتر از خانوار داشته باشیم، اما اینکه در تهران ۵۰۰ هزار واحد مسکونی خالی از سکنه داشته باشیم و عموما هم واحدهای مسکونی لوکس هستند، این نشان میدهد که هدفگذاری یک مقدار اشکال دارد. با توجه به فاصله قابل توجه قیمت خانه در تهران با نرخهایی که در دیگر شهرها و مناطق کشور وجود دارد، خالی از سکنه بودن ۵۰۰ هزار واحد خالی از سکنه در پایتخت برای بسیاری از کارشناسان امری عادی نیست. هرچند در تحلیلها میگویند که خالی بودن درصدی از خانههای هر کلانشهر، امری طبیعی است اما ۵۰۰ هزار واحد خالی چندان در مسیر حفظ تعادل بازار تعریف نمیشود. با وجود آنکه در سالهای گذشته این تحلیل وجود داشت که با ثبات قیمتی، صاحبان خانه ترجیح میدهند، واحدهایشان را تا افزایش دوباره قیمتها، کلید نخورده و نوساز نگه دارند، اما جدیدترین آمارها نشان میدهد که حتی افزایش ۸۰ درصدی یک سال اخیر نیز باعث ایجاد تغییری جدی در این رویکرد نشده است. مهرماه امسال مناطق ۵، ۲ و یک به ترتیب رتبههای اول، دوم و هفتم را در تعداد معاملات مسکن شهر تهران به خود اختصاص دادند. در مجموع ۷۰.۸ درصد از کل تعداد معاملات انجام شده در شهر تهران در مهرماه سال جاری مربوطبه ۱۰ منطقه شهر به ترتیب بیشترین فراوانی شامل مناطق ۵، ۲، ۴، ۱۰، ۷، ۱۵، ۱، ۱۴، ۸ و ۶ بوده است. با این وجود حدود ۷۰ درصد واحدهای خالی عرضه شده به بازار در ۳ منطقه یک، ۲ و ۵ قرار دارد. بدین مفهوم که حجم سرمایهگذاری در بخش ساخت و ساز ۳ منطقه پرفروش تهران بیش از تقاضای موثر است. بررسیهای میدانی نشان میدهد بیشترین تعداد آپارتمانهای کلیدنخورده در مناطق سعادتآباد، جنتآباد، پونک، صادقیه، شهران، نیاوران، زعفرانیه، اقدسیه، فرمانیه، میرداماد، پاسداران، دروس و دیگر محلههای واقع در مناطق یک، ۲ و ۵ پایتخت قرار دارد.
به نوشته ایسنا بررسی شرایط بازار مسکن تهران نشان میدهد که مناطقی که در آنها قیمت مسکن بالاتر از دیگر بخشهای شهر است، خانههای خالی بیشتری دارند و این واقعیت را یا باید به پایین بودن تقاضای موثر نسبت داد یا بار دیگر صاحبان خانه در مناطق ثروتمند پایتخت ترجیح دادهاند، واحدهای خود را تا رسیدن تحولات جدید خالی نگه دارند. کارشناسان از خطر آغاز دورهای جدید از رکود در بازار مسکن خبر میدهند و صاحبان خانههای خالی که حتی در زمان افزایش قیمتها نیز برای ورود به بازار وسوسه نشدهاند، احتمالا تحرک جدیدی در آستانه این رکود نیز از خود نشان نخواهند داد.»
منبع: صدای ایران
کلیدواژه: صدای ایران آپارتمان مسکن بازار مسکن تورم اقتصادی رشد قیمت
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت sedayiran.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «صدای ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۸۷۹۲۴۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بیشترین نرخ بیکاری متعلق به کدام استان؛ روندها رو به کاهش به چه معناست؟
مرکز آمار در آخرین گزارش خود اقدام به انتشار نرخ بیکاری زمستان ۱۴۰۲ کرده است. شواهد آماری حاکی از آن است که در زمستان ۱۴۰۲ از مجموع ۲۶ میلیون و ۴۶۲ هزار و ۵۴۰ فرد ۱۵ ساله و بیشتری که تمایل به کار داشته و با این هدف به جستوجوی شغل پرداختهاند، ۲ میلیون و ۲۶۸ هزار و ۹۵۴ نفر بیکار ماندهاند.
روزنامه اعتماد در گزارشی نوشت: بر این اساس نرخ بیکاری در زمستان سال گذشته به ۸.۶درصد رسیده است. این رقم در مقایسه با زمستان ۱۴۰۱ کاهش ۱.۱ واحد درصدی را تجربه کرده است. اما نکته مهمتر، روند رو به کاهش بیکاری «جوانان» است. البته تعریف «جوانان» در گزارش مرکز آمار، جمعیت ۱۵ تا ۲۴ سال جویای کار است.
مرکز آمار نسبت میان این دسته از جمعیت به کل جمعیت فعال را «جمعیت جوان» محسوب میکند. همانطور که در نمودار پیوست این گزارش دیده میشود نرخ بیکاری جوانان از سال ۹۵ تا سال گذشته روندی رو به کاهش داشته است، به طوری که از ۲۸.۱درصد در زمستان ۱۳۹۵ به ۲۲.۵درصد در زمستان ۱۴۰۲ رسیده است. البته برخی تحلیلگران بازار کار، افت نرخ بیکاری جوانان را به دلیل بیشتر شدن جمعیت غیرفعال در بازار کار عنوان میکنند، ضمن اینکه در نمودار پیوست نیز مشخص است که نرخ بیکاری جوانان در زمستان سال گذشته دوباره رو به افزایش گذاشته، اما باید توجه داشت که بازار کار در ایران عمدتا یک «بازار فصلی» محسوب میشود و برای مقایسه بهتر، عموما آمارهای بیکاری با آمار فصل مشابه مقایسه میشود. فصلی بودن بازار کار به این معناست که شاخصهای آن تحتتاثیر تغییرات فصلی قرار میگیرد، زیرا رونق و افول بسیاری از مشاغل وابسته به فصلهای سال است. به طور مثال در فصل تابستان که رونق برداشت محصولات کشاورزی و باغداری است، معمولا نرخ بیکاری در بخش کشاورزی کاهش پیدا میکند. از آن سو در فصل زمستان که عمده فعالیتهای بخش خدمات با رکود مواجه شود، نرخ بیکاری نیز در این بخش بالاتر میرود، بنابراین ابتدا باید پذیرفت که اشتغال در ایران یک موضوع «فصلی» است و بعد از آن به بررسی تحولات آن پرداخت. اما فارغ از اینکه در زمستان سال گذشته، نرخ بیکاری جوانان ۱۴ تا ۲۴ ساله رو به افزایش گذاشته، اما بررسی روند سالهای ۱۳۹۵ تا ۱۴۰۲ نشان میدهد که نرخ بیکاری جوانان در این مدت از ۲۸.۱درصد به ۲۲.۵درصد رسیده و طی یک بازه ۷ ساله، ۵.۶ واحد درصد افت کرده است. بنابراین میتوان گفت بیکاری این قشر در سالهای اخیر کاهش یافته است.
روندها رو به کاهش است
افت نرخ بیکاری در جوانان ۱۵ تا ۲۴ سال را از طرفی میتوان به علت نیاز بازار کار به نیروی جوان و حرکت مشاغل به سمت فضای نو و تناسب بیشتر آنها با مهارتهای بهروزتر دانست. از طرف دیگر اما این موضوع را نیز باید درنظر گرفت که کاهش نرخ بیکاری لزوما به معنای اشتغال بیشتر نیست، زیرا نرخ بیکاری به معنای تعداد جمعیت بیکار در جمعیت فعال در بازار کار است و منظور از جمعیت فعال در بازار کار افرادی است که شاغل یا در جستوجوی شغل هستند، بنابراین میتوان گفت فردی که از شمار بیکاران خارج شده یا شاغل شده یا به طور کلی از بازار کار خارج شده است.
خروج از بازار کار در سن جوانی نیز دلایل متفاوتی میتواند داشته باشد؛ تمایل به مهاجرت، دستمزدهای پایین و شرایط کاری نامناسب و علاقه به ادامه تحصیل را میتوان از دلایل این امر ذکر کرد.
تکرقمی شدن نرخ بیکاری در ۲۱ استان
نرخ بیکاری یکی از شاخصهای مهم بازار کار است که نشان میدهد از مجموع افراد ۱۵ ساله و بیشتری که تمایل به کار کردن داشته و در این راستا اقدام به جستوجوی شغلی کردهاند، چه تعداد موفق به یافتن کار نشده و ناکام ماندهاند. در زمستان ۱۴۰۲، نرخ بیکاری در ۱۵ استان کشور بیشتر از میانگین کل کشور بوده است.
استان «کرمانشاه» با ثبت نرخ بیکاری ۱۷.۴درصدی، بیشترین سطح این رقم را در بازه زمانی بررسی شده داشته است. این رقم نشان میدهد که در استان کرمانشاه از هر ۱۰ فرد جویای کار تقریبا دو نفر موفق به پیدا کردن یک کار شدهاند. در این فهرست پس از کرمانشاه، استانهای «کردستان»، «اردبیل»، «لرستان»، «خوزستان»، «سیستان و بلوچستان»، «گلستان»، «خراسان شمالی»، «هرمزگان» و «کرمان» با نرخ بیکاری بیشتر از ۱۰درصد قرار گرفتهاند. در باقی استانهای کشور این رقم کمتر از ۱۰درصد گزارش شده است. «خراسان جنوبی» با کسب نرخ بیکاری ۵درصدی و «قزوین» با قرارگیری بر پله ۴.۷درصدی کمترین نرخ بیکاری را در آخرین فصل از سال گذشته تجربه کردهاند.
نرخ بیکاری ۲۰ استان پایین آمد
مقایسه تغییرات نرخ بیکاری ۳۱ استان کشور در زمستان سال گذشته با زمستان سال ۱۴۰۱ حاکی از همسو شدن روند تغییرات نرخ بیکاری در ۲۰ استان کشور با تغییر نرخ بیکاری کل کشور است. به بیان دقیقتر در زمستان سال گذشته نرخ بیکاری ۲۰ استان کشور در مقایسه با زمستان ۱۴۰۱ کمتر شده است. همچنین این نرخ در استان اصفهان بدون تغییر مانده است. استان خراسان شمالی با ثبت افزایش
۳ واحد درصدی بیشترین افزایش و استان کردستان با سقوط ۶.۲ واحد درصدی بیشترین کاهش را نسبت به دیگر استانها به ثبت رساندهاند.
نرخ بیکاری ۱۴۰۲ در نقطه ۸.۱درصد ایستاد
البته برای تجزیه و تحلیل بهتر از وضعیت بازار کار در سال ۱۴۰۲ باید منتظر گزارشهای مفصل مرکز آمار بود، اما به نظر میرسد که در سال گذشته، بازار کار نسبت به سالهای پیشین خود روند مناسبتری را طی کرده است. وبسایت اکوایران از شاخصهای عمده بازار کار در این سال برآورد کرده که نرخ مشارکت به ۴۱.۳درصد رسیده است. به بیان دیگر ۴۱.۳درصد از جمعیت بالای ۱۵ سال کشور در تلاش برای یافتن شغل هستند که یا به نتیجه رسیده و شاغل شدهاند یا اینکه هنوز شغل مدنظر خود را پیدا نکرده و بیکارند. ازسوی دیگر ۵۸.۷درصد از جمعیت بالای ۱۵ سال کشور از یافتن شغل ناامید شدهاند و در جمعیت غیرفعال قرار گرفتهاند. جمعیت فعال از افرادی تشکیل شده که به دنبال کار هستند، حال ممکن است در این جمعیت برخی شاغل و برخی بیکار باشند. درنتیجه میتوان گفت جمعیت فعال از دو دسته جمعیت شاغل و بیکار تشکیل شده است. نسبت جمعیت بیکار به جمعیت فعال، نرخ بیکاری را ساخته و نسبت جمعیت شاغل به جمعیت فعال نرخ اشتغال در کشور را میسازد.