کوشکی: امضاکنندگان نامه 77 نفره اصلاح طلبان؛ براندازند/ حامیان امروز تروریستها خود در سال 88 چنین رفتاری داشتند
تاریخ انتشار: ۳ آذر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۸۷۹۵۲۳
کارشناس مسائل سیاسی گفت: کسانی که از تروریستهای اعتراضات اخیر حمایت میکنند خودشان در سال 88 مرتکب چنین رفتارهایی شدند و محکوم امنیتی هستند.
محمد صادق کوشکی استاد دانشگاه تهران و کارشناس مسائل سیاسی در خصوص نامه 77 نفر از اصلاح طلبان در حمایت از آشوبگران هفته گذشته در گفتگو با خبرنگار سیاسی خبرگزاری دانشجو گفت: این اصلاح طلبان سابقههای طولانی امنیتی دارند و تفاوت بین خشونت و اعتراض را به خوبی متوجه میشوند و در این باره تعمد داشتند تا خود را محبوب اهالی خشونت قرار دهند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی با اشاره به گرایش بخش عمدهای از افراد امضاکنندهی این نامه به حزب مشارکت گفت: این افراد بارها بحث خروج و مقابله با نظام جمهوری اسلامی و براندازی را به ویژه در سال 88 مطرح و حتی عملا اجرا کردند.
وی در این باره ادامه داد: این افراد سال 88 مرتکب چنین خشونتهایی و حتی بدتر از آن شدند بنابراین اگر امروز از آتش زدن بیت المال حمایت میکنند خودشان جزء کسانی هستند که سال 88 کشور را ماهها به آتش کشیدند.
کوشکی با اشاره به موضع براندازانهی این افراد اظهار داشت: عجیب نیست اگر امضاکنندگان این نامه از براندازان حمایت میکنند . اینها جمهوری اسلامی را به عنوان یک نظام سیاسی قبول ندارند و بارها بحث عبور و خروج از نظام را طرح کردهاند و از حوادث 88 اعلام برائت نجستند و از کسانی حمایت میکنند که برای ناامن کردن کشور با منافقین و سلطنت طلبها و رسانههای انگلیسی کار میکنند.
کارشناس مسائل سیاسی درباره خشونتهایی که به نام اعتراضات انجام میشود، گفت: کسی که با سلاح گرم به جان و مال مردم و اموال عمومی حمله میکند حتی اوباش و اغتشاشگر نیست؛ بلکه تروریست محسوب میشود و کسانی که از تروریستهای فعال در اعتراضات اخیر حمایت می کنند خودشان محکوم امنیتی هستند پس عجیب نیست که چنین حرکاتی را تایید و پشتیبانی کنند.
کوشکی در خصوص ساز و کار اعتراض قانونی به رفتارهای دولت، شهرداریها و سایر دستگاهها اظهار داشت: این قطعا نیاز دارد که اعتراضات سازمان یافته و متشکل باشد تا مجموعهای، مسئولیت اعتراض، راهپیمایی، تحصن یا امثال آن را به عهده گیرند و عواقب آن را متحمل شوند.
وی در این باره ادامه داد: اینکه بگوییم مردم خود جوش به یک تصمیم غلط اعتراض کنند و سواستفادهای از آن اعتراض مردمی انجام نشود، خیلی بعید است. همه جای دنیا اینگونه است که حتما باید تشکیلات، مجموعه، حزب یا گروه مردم نهادی مسئولیت یک تجمع یا تحصن را بپذیرد و با دستگاههای انتظامی همکاری کند تا ضمن عدم سواستفاده تروریستها و اوباش از حرکت اعتراضی؛ امنیت خودشان به عنوان شهروندی که حق اعتراض دارند، حفظ شود و در عین حال امنیت جامعه نیز خدشه دار نگردد. باید یک نهاد فرا دولتی برای برپایی اعتراضات مجوز صادر کند.
کوشکی در ادامه تاکید کرد: در همه جای دنیا هماهنگی با یک دستگاه جهت برپایی اعتراض قطعی است و ساده ترین آن، هماهنگی برای این است تا در تردد و رفت و آمد مشکلی پیش نیاید.
وی با اشاره به موضوعشنیده شدن صدای اعتراضات در فضای آرام گفت: کسانی نظام حاکم را قبول دارند و میخواهند در چارچوب نظام حاکمه اعتراض کنند طبیعتا باید کاری کنند که اعتراضشان شنیده شود. به این منظور باید کاری کنند تا اعتراضشان مورد سو استفاده قرار نگیرد و برای باقی افراد نیز ایجاد مزاحمت نکند.
این استاد دانشگاه تهران در پایان خاطرنشان کرد: قانون فعلی درباره اعتراضات، قانون رسایی نیست و بارها تشکلهایی شناسنامه دار اعتراضاتی را به همین دولت داشتند و درخواست مجوز برای اعتراض کردند و وزارت کشور چنین مجوزی را صادر نکرده این بستن دهان معترضانی است که میخواهند قانونمند اعتراض کنند. بنابراین مجلس باید یک نهاد فرا دولتی که عمومی باشد ولی وابستگی به دولت نداشته باشد را جهت صدور مجوز اعتراضات ایجاد کند تا نهاد وابسته به دولت نخواهد جلوی اعتراض ضد دولتی را بگیرد.
منبع: خبرگزاری دانشجو
کلیدواژه: کوشکی اصلاح طلبان اعتراض معترضین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۸۷۹۵۲۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
فاکتور اشتباه و شیطنت آمیز اصلاح طلبان در خصوص شرایط امید در جامعه/ آغاز کنشهای انتخاباتی رادیکالها پس از عملیات تحریم!
جریان اصلاحات در حالی به نقد ساختاری می پردازد که خود بخش اصلی از عاملیت و ترک فعلها بوده است.
سرویس سیاست مشرق- در میان انبوهی از گزارشها و تیترهای خبری، در یک بسته کامل با نام «ویژههای مشرق» شما را در جریان مسائل مهم و اثرگذار از نگاه روزنامههای کشور قرار میدهیم.
در این ویژهنامه، نگاهی به آخرین مواضع جناحهای سیاسی و تحولات مهم داخلی، خارجی، اوضاع اقتصادی و اجتماعی کشور انداخته میشود که مخاطبان بامطالعه آن به رهیافتهای مهم، نکات و تأملات از سیر وقایع اثرگذار دست خواهند یافت، در این بخش با ما همراه باشید
************
روزنامههای امروز یکشنبه ۹ اردیبهشت ماه در حالی چاپ و منتشر شد که خداحافظی با اقتصاد زیر زمینی، تولید زیر تیغ واردات یارانه ای، چالش ازسرگیری مذاکرات هستهای و یک صندلی و چندین مدعی در صفحات نخست روزنامههای امروز برجسته شده است.
برخی اصلاح طلبان در اقدامی مزورانه در حالی در رسانه های خود از تبدیل شدن امید در ایران به امری مناقشه آمیز سخن به میان میآورند که بررسیها نشان میدهد ادعاهای آنان مبتنی بر پیمایش های دهه ۹۰ یعنی دولت مورد ائتلاف آنان میباشد.
آغاز این کنشها با توییت سعید حجاریان تئورسین اصلاحات درباره «امید» در سیاست و جامعه آغاز شده است، روزنامه آرمان امروز نوشته است:
سعید حجاریان، تئوریسین و فعال سیاسی اصلاح طلب در توئیتی نوشت: به حفظ «امید» و نگه داشتن شعله شمع باور دارم ولی تؤامان «نقد» را شرط لازم هر گشایش و سخن ایجابی میدانم. این فعال سیاسی اصلاح طلب، اخیرا توئیتی منتشر کرده و در آن نوشته بود: «دولت سیزدهم و تفکر حاکم بر آن چماقی بود به بار شیشه مملکت؛ مسئله نرخ بنزین، «نور» حجاب و دیگر طرح ها و اقدام های در پیش هم ضربات مهلک تری هستند. تداوم این تفکر در دولت چهاردهم آخرین چماق است بر بار شیشه و دیگر چیزی باقی نخواهد ماند.
این روزنامه اصلاحطلب در ادامه نوشته است:
این سخنان وی با واکنشی را به همراه داشت که عنوان کرده بود دیگر بار شیشهای نمانده که بخواهد حفظ شود. حجاریان در پاسخ به این نقد، توئیتی دیگر در شبکه اجتماعی ایکس منتشر کرد و در آن نوشت: منتقدی مجرب نقدی بر این پست نگاشته و بیان کرده اند: «چیزی باقی نخواهد ماند» گزاره ای آخرالزمانی است؛ یعنی چیزی متصور نیست که برای حفظ اصلاح اش تلاش کنیم. پاسخ اینجانب: به حفظ «امید» و نگه داشتن شعله شمع باور دارم ولی تؤامان «نقد» را شرط لازم هر گشایش و سخن ایجابی میدانم.
بررسیها در این رابطه بیانگر آن است که اصلاح طلبان با طرح این ادعا که ساختار جامعه ایران فاقد توان تولید و بازتولید امید شده است، تاکید می کنند، ساختارهای اصلی و مسلط که در جامعه ایران جاری است فرصت عاملیت را از بخش عظیمی از جامعه خصوصا نخبگان سلب نموده و برعکس نومیدی را میگستراند.
اصلاح طلبان همچنین با تاکید بر بررسی تغییرات جامعه، ضرورت بررسی سویه ها، مولفه ها، خواسته ها، مطالبات، تصورها و رفتارهای فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی آن را مورد تاکید قرار داده و می کوشند وضعیت فعلی جامعه را «بی آینده»، «بی افق» و سراسر «تیره و تار» تصویر سازی کرده و از سوی دیگر نظام حکمرانی را مورد هجمه قرار دهند.
روزنامه اعتماد نیز در یادداشتی معنادار به پیمایش امید در جامعه پرداخته و مینویسد:
امید در ایران به امری مناقشهآمیز و پرابلماتیک و مساله اجتماعی مبدل شده است، امید در ساختار اجتماعی باید تولید و بازتولید شود اکنون ساختار جامعه ایران فاقد توان تولید و بازتولید امید شده است، ساختارهای اصلی و مسلط که در جامعه ایران جاری است فرصت عاملیت را از بخش عظیمی از جامعه خصوصا نخبگان سلب نموده و برعکس نومیدی را میگستراند. در دهه اول هزاره سوم شاخص نیکبختی در ایران از صد کشور پنجاه و چهار بوده و اکنون به هفتاد تنزل یافته است.
در ادامه این یادداشت آمده است:
شوربختانه در پیمایشهای متعدد ملی دیگری نیز تایید شده است، ازجمله در پیمایش ملی سرمایه اجتماعی (۱۳۹۵) که پنداشتهای مردم در حوزه مولفههای سرمایه اجتماعی را ارزیابی نموده است، نشان میدهد که ۸۰درصد مردم درخصوص موفقیت نظام در حل مشکلات ارزیابی در حد کم و خیلی کم داشتهاند و تنها یک درصد در حد زیاد و خیلی زیاد امید به توان نظام در حل مشکلات داشتهاند. یا در شاخص ارزیابی نسبت به روند آینده جامعه در سه قلمرو رفاه، وحدت و همدلی و فقر یافتههای امیدبخشی حاصل نشده است.
اصلاح طلبان با تاکید بر بررسی تغییرات جامعه، ضرورت بررسی سویه ها، مولفه ها، خواسته ها، مطالبات، تصورها و رفتارهای فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی آن را مورد تاکید قرار داده و می کوشند وضعیت فعلی جامعه را «بی آینده»، «بی افق» و سراسر «تیره و تار» تصویر سازی کرده و از سوی دیگر نظام حکمرانی را مورد هجمه قرار دهند.
اصلاح طلبان در حالی مدعی پیمایش ها در خصوص شرایط ناامیدی در جامعه هستند که این پیمایش ها در بازه زمانی ۳ دهه گذشته به ویژه دهه ۹۰ بوده که از قضا جریان اصلاحات خود بخش مهمی از سیاستگذاری و روند اجرایی کشور هم در دولت اصلاحات و هم به انحای دیگر در دولت روحانی بر عهده داشته است.
این موضوع زمانی اهمیت می یابد که در یابیم جریان اصلاحات در حالی به نقد ساختاری می پردازد که خود بخشی از این ساختار و شرایط مورد ادعای آنان در حقیقت بخشی از عاملیت و ترک فعل های آنان بوده است.
اصلاح طلبان همچنین بدون اشاره به کاستی ها و انتقادات وارده به دولت های مختلف در پیگیری برنامه های توسعه، معطل نگاه داشتن کشور به دلیل مذاکرات خارجی و ...بوده اند که حتی عالی ترین مقامات کشور نیز انتقاداتی به عدم پیشرفت در دهه ۹۰ مطرح کرده و نسبت به تعلل ها، کم عملی ها و بی عملی ها انتقاد کرده بودند. این در حالی است که این بخش از اصلاح طلبان تلاش دارند طی یک کنش سیاسی- رسانه ای اقدام به فاکتور کردن کم کاری ها به نام حاکمیت می باشند، هدف از این اقدام فضاسازی خاص برای حضور در عرصه انتخابات پس از تحریم آن است.