به نقل از «قدس آنلاین»

رقابت بین نوازش‌ها

تاریخ انتشار: ۵ آذر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۸۹۸۶۴۶

کی آدم می‌تواند از بدی‌ها دور شود؟ آیا ممکن است یک معتاد صبح زود از کف خیابان برخیزد و اعتیاد را ترک کند؟ اگرچه این کار از اراده انسان‌ها بعید نیست ولی ترک بدی‌ها مستلزم مقدمه‌هایی است.

علی محمد مؤدب/

کی آدم می‌تواند از بدی‌ها دور شود؟ آیا ممکن است یک معتاد صبح زود از کف خیابان برخیزد و اعتیاد را ترک کند؟ اگرچه این کار از اراده انسان‌ها بعید نیست ولی ترک بدی‌ها مستلزم مقدمه‌هایی است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در سوره مبارکه «کوثر» سخن از خیر کثیر آمده است که قطع نمی‌شود و بی‌نهایت است و این خیر کثیر با دو فعل همراه شده است. یکی اینکه کسی می‌تواند این خیر کثیر وجودی‌اش را حفظ کند که با پروردگارش ارتباط برقرار کند و دوم اینکه چیزهایی را سر ببرد و قربانی کند.

پرورش یافتن در محضر رب و پروردگار پیش از قربانی کردن عنوان شده است و تقدم عقلی این پدیده را هم می‌رساند. کسی می‌تواند از بدی‌ها بگذرد که خوب تربیت شده باشد و خوب پرورش یافته باشد. شکرانه خیر کثیری که به طور طبیعی و فطری به بشر اعطا شده این است که با خدا و آنچه خدایی است ارتباط بگیرد. نماز خواندن بیانی است که باز می‌شود و همه کارهای ما را در بر می‌گیرد.نماز می‌تواند دائمی باشد و نماز دائمی وضعیت روحی مؤمنان است، آن‌ها که فهمیده‌اند کیستند و خدایشان کیست همیشه و در هر حالی در پیوند و ارتباط با خدا هستند و هر کار آن‌ها نماز است.

همیشه در نماز بودن به معنی مدام ذکر گفتن هم نیست، حداقلِ نماز، نماز غریق است که فقط همان توجه به خالق است. این حداقل می‌تواند در هر وضعیتی وجود داشته باشد. کسی که در حین کلنگ زدن یا درس دادن به این توجه دارد که بنده خداست، حداقل نماز را در هر شرایطی می‌تواند رعایت کند. «نحر» و سر بریدن هم که در سوره کوثر آمده، حداقل و حداکثری دارد. عاشورا، مهم‌ترین نقطه تاریخ اسلام ذیل همین معنای قربانی کردن معنا می‌شود. قربانی کردن می‌تواند بریدن از تعلقات غیرخدایی باشد یا اینکه مثل صحنه عاشورا با یم وسعت معنایی، شامل عزیزترین و خدایی‌ترین تعلقات هم شود. به گفته حافظ، مؤمن در مرحله‌ای از هر چه رنگ تعلق می‌پذیرد آزاد می‌شود.

فعالیت‌های اصلاحی و تربیتی در جامعه بیش از آنکه بر مدار مفهوم نحر و قربانی کردن بچرخند باید حول معنای صلات و نماز و ارتباط با امور نیکو و خدایی شکل بگیرند.

«جنگ نرم» هم که در ادبیات مدیریت فرهنگی ما در این سال‌ها طرح شده است، بد فهم شده و شاید اصولاً بد طرح شده باشد. به‌خاطر گرته‌برداری از اندیشه غربی تعبیر جنگ که بیشتر با نحر و سر بریدن و کشتن ارتباط دارد در عبارت جنگ نرم پیش افتاده است و به همه کنش‌های فرهنگی ما رنگی از سربریدن داده است، در حالی‌که ما نباید مردم را به قربانی کردن و قربانی شدن دعوت کنیم. مردم خود پس از ارتباط با حقیقت، عاشورایی می‌شوند. «جنگ نرم» نبرد ارتباط گیری و پیوند و صله و صلات و مهربانی‌هاست. نبرد سفره‌داران و میهمانداران و میهمان‌نوازان است. رقابت بین نوازش‌ها و پذیرش‌هاست و در مورد چنین نبردی اصولاً استفاده از تعبیر جنگ قدری غلط انداز به نظر می‌رسد.

منبع: قدس آنلاین

کلیدواژه: علی محمد مودب نماز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۸۹۸۶۴۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

(عکس) اولین قربانی تصادف در ایران چه کسی بود؟

از غلامحسین‌خان درویش معروف به درویش‌خان که از نامدارترین موسیقیدانان ایران و صاحب‌سبک در زمان سلطنت قاجاریه است، به‌عنوان نخستین قربانی سوانح رانندگی با اتومبیل در درالخلافه نام می‌برند.

به گزارش «وقایع اتفاقیه»، او که رهبر گروه و جزء مریدان صفاعلی ظهیرالدوله بود، تحولی در موسیقی ایرانی ایجاد کرد. کنسرت‌های وی در گراندهتل بسیار مشهور بود، اما آنچه او را از همه معروف‌تر کرده بود، آن بود که عواید حاصل از کنسرت‌هایش را وقف مردم مصیبت‌زده و ایتام می‌کرد.

او در دوم آذر سال ۱۳۰۵ برای عزیمت به خانه‌اش، درشکه‌ای را کرایه کرد. درشکه در حالی‌که از خیابان امیریه به سمت شمال می‌پیچید با ماشینی از نوع فورد که از جهت مخالف می‌آمد، تصادف کرد. دلیل تصادف، بیشتر به ناشی‌بودن راننده نسبت داده شد. بر اثر این سانحه، اسب‌های درشکه در جا تلف شدند و درویش‌خان به بیمارستان نظمیه تهران برده شد و به دلیل ضربه مغزی پنج روز بعد در ۵۴ سالگی فوت کرد.

روزنامه «اطلاعات» فردای مرگ درویش‌خان با تیتر «تارمرد» دوستداران موسیقی در تهران را عزادار کرد. پیکر وی در گورستان ظهیرالدوله به خاک سپرده شد.

هیچ سندی مبنی بر مقصرشناختن درشکه یا اتومبیل نیز پیدا نشد و اینکه بر سر راننده درشکه و اتومبیل چه بلایی آمد نیز از ابهاماتی است که بی‌پاسخ باقی مانده است.

یکی دیگر از تصادفات مهم و اولیه تهران هم دوباره در سال ۱۳۰۵ رخ داد و آن تصادف وزیر پست و تلگراف وقت بود. خودرو در خیابان سرچشمه با تیر چراغ‌برق تصادف کرد و به علت محکم‌بودن اتومبیل‌های آن زمان، به وزیر و راننده‌اش آسیبی وارد نکرد، اما به دلیل شدت تصادف، اتومبیل از حرکت باز ایستاد و خبر این تصادف در صدر خبر‌ها و جراید آن زمان قرار گرفت.

منبع: خبرآنلاین

tags # تاریخ ایران سایر اخبار اسرار تکامل آلت‌ جنسی؛ رابطه جنسی انسان‌های اولیه مثل گوریل‌ها بود؟ (تصاویر) «زو»؛ گاو عقیم و غول‌پیکری که توسط انسان‌ها به وجود آمد! (تصاویر) عجیب و باورنکردنی؛ اجساد در این شهر خود به خود مومیایی می‌شوند (تصاویر) کشف پرنده‌ عجیبی که سمت راست بدنش نر است و سمت چپش ماده!