زندگینامه ابراهیم منصفی (۱۳۷۶-۱۳۲۴)
تاریخ انتشار: ۱۷ آذر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۰۱۰۳۷۰
منصفی با تخلص رامی از اولین شاعرانی بود که راه و رسم شعر نیمایی را در هرمزگان گسترش داد؛ بهگونهای که پس از مرگش، او را «نیمای جنوب» نامیدند. او همچنین توانست با اتکا به گویش محلی و رویکرد به موسیقی جهانی، راه بکر، زیبا و پرتوانی را در ترانهسرایی بگشاید.
ابراهیم منصفی، شاعر، خنیاگر، نویسنده و هنرمند پرآوازه هرمزگانی در سال ۱۳۲۴ در بندرعباس متولد شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
پدر ابراهیم مینابی و مادرش اهل صحراباغ لار بود که پس از تولد ابراهیم زندگی پایداری نداشتند. ابراهیم به قول خود زاده عشق زنی بود به مردی که آوازش او را سحر کرده بود. پس از جدایی آن دو از هم، ابراهیم دوران کودکی و نوجوانیاش را با پدربزرگ و مادربزرگ پدری خود گذراند.
ابراهیم منصفی دوران تحصیل خود را در بندرعباس گذراند و پس از طی کردن مقطع ابتدایی وارد دوره متوسطه شد. هم زمان با همین روزها و تحصیل او در دبیرستان بود که نخستین جرقههای او برای دل سپردن به هنر و ادبیات نیز آغاز شد.
او که الفتش با صدا و خواندن را با حضور در تعزیه خوانیهای ماه محرم تجربه کرده بود در آن روزها جذب گروههای تئاتر دانشآموزی شد و از سویی دیگر عشق سرودن نیز او را آرام نمیگذاشت تا آنجا که عطش سیریناپذیر او از شعر و ادبیات بسیار زود او را برای چاپ اولین مجموعه شعرش ترغیب کرد. مجموعهای که او با کمک تعدادی از دوستانش با نام مروارید ساحل در شمارگان اندک به چاپ رساند و بعدها از “تعجیل در چاپ این مجموعه اظهار پشیمانی کرد.
حضور در سه فیلم کوتاه سینمای آزاد آن سالها به کارگردانی حسن بنیهاشمی به عنوان بازیگر و دریافت جایزه اول سینمای آزاد برای فیلم نهنگ که نویسنده آن نیز خود منصفی بود اشتهار دوچندان او را فراهم کرد.
منصفی که در واقع از هنرمندان جامع الاطراف هرمزگان است، همچنان که در عرصه بازیگری موفقیتهای چشمگیری را به دست میآورد در زمینه سرودن و موسیقی نیز پرتوان به کار خود ادامه میداد. او که با موسیقی ملتهای مختلف آشنایی داشت و در این زمینه مطالعات ارزشمندی را انجام داده بود با علاقهای که به موسیقی فلامینگوی اسپانیا و موسیقی هند از خود نشان داد، توانست آثار در خور تحسینی را خلق کند.
او در عرصه سرودن ترانههای بومی با اقبال به سمت ترانههایی که رنگ و بوی اجتماعی داشت در این حوزه تحول اساسی را به وجود آورد، اجرای ساده و بیشیله پیله او با آکورد گیتار هنوز مخاطبان فراوانی دارد و نگاههای بسیاری را به خود جلب کرده است.
در هرمزگان منصفی را با عنوان نیمای هرمزگان میشناسند. به واقع منصفی و چند تن از هم دورههای خود جزء اولین نفراتی بودند که به سرودن شعر نو نیمایی و آزاد در این منطقه جنوبی روی آوردند و زمینه ادامه این جریان ادبی را در این خطه فراهم کردند. او که در شعرهای آزاد خود پیرو بلامنازعه احمد شاملوست با تاثیرپذیری از اقلیم و جغرافیای بومی منطقه گاهی به شعر خود تمایزی قابل تشخیص داده است.
منصفی سه دختر و یک پسر به نام بنیامین داشت که مرگ بنیامین کوچک در پنج سالگی او را دچار اندوه و مصیبت بیپایانی کرد. او در شب اول تیرماه ۱۳۷۶ در سن پنجاه و دو سالگی با مرگی خودخواسته به زندگیاش پایان داد.
آثار منصفی از آغاز موج نو ادبیات در نشریاتی چون «خوشه» به سردبیری احمد شاملو، «آبنوس»، «تماشا»، مجلهی «موسیقی» و همچنین در گفتوگوهای سیروس طاهباز با شاعران نوپرداز جنوب در مجلهی «فردوسی» به چاپ رسیده است همچنین از آثار منتشر شده منصفی میتوان به مروارید ساحل، رنجترانهها، گفتههای ناگفته، ترانههای رامی، آلبوم ترانههای رامی، زخم هزار ترانه اشاره کرد
کد خبر 468479 برچسبها شعر و شاعر مجله شاعران استان هرمزگانمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: شعر و شاعر مجله شاعران استان هرمزگان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۰۱۰۳۷۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آخرین وضعیت سلامتی صدیقه وسمقی
آفتابنیوز :
محمد ابراهیمزاده، همسر صدیقه وسمقی، در گفتگو با رویداد٢۴ درباره سلامتی این اسلامپژوه و محقق که به اتهام تبلیغ علیه نظام به حبس محکوم شده، توضیح داده است.
به گفته ابراهیم زاده خانم وسمقی در اثر یک بیماری ژنتیک بینایی خود را اخیرا به طور کامل از دست داده و این موضوع در آزمایشهایی که ۲۷ فروردین ماه در انتقال ایشان از زندان به بیمارستان فارابی انجام شده، مورد تایید پزشک قرار گرفته است.
همسر صدیقه وسمقی میگوید: روند از دست رفتن بینایی در خانم وسمقی در اثر یک بیماری ژنتیکی است. اینطور نبوده که ایشان به خاطر زندان بینایی را از دست داده باشد. او گفته نام این بیماری RP است، ژنتیکی است و خیلی از افراد در ایران به آن مبتلا هستند. در این بیماری روند کمبینایی به مرور افزایش پیدا میکند.
ابراهیمزاده گفته اواخر فروردینماه خانم وسمقی از زندان به بیمارستان فارابی منتقل شد. در این بیمارستان تخصصی چشم، در بخشهای مختلف اعم از شبکیه، قرنیه، خشکی چشم و پلک مورد آزمایش قرار گرفت. این آزمایشها حدود ۳ ساعت طول کشید و من هم حضور داشتم. نتایج آزمایشها و معاینات هم در پرونده پزشکی ایشان در زندان نوشته شد و به بهداری زندان اوین تحویل داده شد. قرار بود نتیجه به پزشکی قانونی هم داده شود. تا دو سه روز پیش، اما هنوز این نتایج به پزشکی قانونی داده نشده است.
ابراهیمزاده علت انتقال خانم وسمقی به بیمارستان را توضیح داده و گفت در زندان متوجه شدند ایشان نمیتواند راه برود و زمین میخورد. ایشان میگوید من فقط مزاحم دوستان بند هستم. نمیتوانم غذای خودم را بیاورم یا ظرفهایم را بشورم. حتی برای سرویس بهداشتی هم به یک نفر احتیاج دارم.
همسر صدیقه وسمقی میگوید: ماموران زندان بعد از مشاهده این وضعیت ترتیب معاینات چشم را دادند.
آقای ابراهیمزاده میگوید در نتایج معاینات بیمارستان فارابی قید شده که ایشان تحمل حبس ندارد. این نتایج باید از طرف بهداری زندان به پزشکی قانونی ارسال میشد، اما هنوز ارسال نشده است.
او گفته یک آزمایش در بیمارستان فارابی مانده بود که انجام بدهند و آن مربوط بود به میدان دید. پزشک ایشان گفته بود احتیاجی به اندازهگیری میدان دید ندارد، چون اصلاً دید ندارد.
ابراهیمزاده میگوید خانم وسمقی قبل از بازداشت، میدان دید داشت و این دید مرکزی در طول این مدت از دست رفته است، هرچند زندان در از دست رفتن این دید تاثیر نداشته است.
خانم وسمقی دچار بیماری قلبی شده است
آقای ابراهیمزاده تاکید میکند آنچه در زندان برای خانم وسمقی حادث شده، بیماری قلبی است. او گفته هفته نخست فروردینماه خانم وسمقی به دلیل مشکل قلبی و سوزش قفسه سینه از بهداری زندان به بیمارستان طالقانی در ولنجک منتقل شده و در آنجا با توصیه پزشک به مدت یک شب در بخش مراقبتهای ویژه نگهداری شده است، اما در نهایت گفتند مشکل قلبی و فشار خون خانم وسمقی با دارو قابل کنترل است.
همسر صدیقه وسمقی میگوید بهداری زندان مدتها با داروهای دمدستی سعی میکردند مشکل قلبی ایشان را رفع کنند، اما در نهایت متقاعد شدند که مشکل جدیست و در نهایت ایشان به بیمارستان طالقانی منتقل شده.
او تاکید میکند ایشان قبل از حبس هیچگونه مشکل قلبی نداشته است. امیدوارم این بیماری نباشد و تنها ناشی از فشار زندان باشد.
علیزاده طباطبایی: برای ایشان درخواست عدمتحمل حبس دادهایم
محمود علیزاده طباطبایی، وکیل صدیقه وسمقی هم میگوید به دلیل از دسترفتن بینایی، درخواست عدم تحمل حبس برای ایشان کردیم. این درخواست با پزشک قانونی هم مطرح شده و گزارش مثبت دادهاند و در حال حاضر این درخواست برای دادستان ارسال شده و اگر موافقت کند، ایشان به خاطر عدم تحمل حبس آزاد خواهند شد.
به گفته وکیل صدیقه وسمقی، حال او در زندان مناسب نیست. خانم صدیقه وسمقی علاوه بر از دستدادن بینایی با مشکل تپش قلب و فشار خون بسیار بالا مواجه است و در زندان هم امکان پرستاری از ایشان نیست چرا که درخواست پرستار هم کرده بودند، ولی این درخواست اجرایی نشد.
علیزاده طباطبایی میگوید: صدیقه وسمقی به فعالیت تبلیغی علیه نظام احضار شد، اما گفت تا دلیل این اتهام را نگویید، نمیآیم. برای بازداشت او ریختند در خانهاش؛ اقدامی که برای اتهام فعالیت علیه نظام بسیار غیرمنطقی بود.
وکیل وسمقی میگوید: او به اتهام فعالیت تبلیغی علیه نظام به چهار ماه حبس و به دلیل عدم رعایت حجاب شرعی به یک میلیون جزای نقدی محکوم شد. همان زمان ما تسلیم به رای زدیم و میزان حبس شد ٩۶ روز. الان به دلیل مشکل عدم تحمل حبس، درخواست آزادی مشروط دادیم.
علیزاده طباطبایی میگوید هفته آینده ایشان یا به دلیل آزادی مشروط یا به دلیل عدم تحمل حبس باید آزاد شوند. نگاهداری ایشان در زندان با این حال دیگر درست نیست.