خنجر از پشت به سینما ؛ قاچاق 10 فیلم در 9 ماه!
تاریخ انتشار: ۱۷ آذر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۰۱۳۳۳۵
عصر ایران ؛ نهال موسوی - از ابتدای سال ۹۸، تاکنون 10 فیلم از سینمای ایران پیش از انتشار در شبکه نمایش خانگی و VOD به شکل قاچاق منتشر شده است و از حیث قاچاق و انتشار غیرمجاز فیلمهای سینمایی، یکی از تاریکترین سالها را برای سینمای ایران رقم زدند.
از همه عجیب تر و دردناکتر این است که در کمتر از ۲۴ ساعت، 3 فیلم سینمایی «خانه پدری»، «قصر شیرین» و «شبی که ماه کامل شد» به شکل غیرقانونی در دسترس مخاطبان قرار گرفته اند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
به غیر از این سه فیلم، میتوان گفت از ابتدای سال 1398 تاکنون، فیلمهای سینمایی «تگزاس ۲»، «فصل فراموشی فریبا»، «رحمان 1400»، «سرخ پوست»، «متری شیش و نیم»، «مارموز» و «رستاخیز» هم پیش از انتشار در شبکه نمایش خانگی، نسخه قاچاق آنها منتشر گردید.
تصور کنید که یک کارآفرین هستید و با هزار بدبختی و وام، قرض، پس انداز و .... محصولی را تولید کردهاید و الان محصولتان را فروختهاید و با پول به ودست آمده میخواهید کارتان را ادامه دهید ولی ناگهان میبینید پولتان را دزدیدهاند، همه سرمایهتان رفته و بدهکار هم هستید ،چه حالی پیدا میکنید؟ این حال صاحبان فیلمی است که نسخه قاچاق آن منتشر میشود.
نخستین موارد قاچاق فیلمهای جدید ایرانی با توزیع غیرقانونی کپی ویاچاس فیلمهای «شبهای زایندهرود» و «نوبت عاشقی» (۱۳۶۹)، آدم برفی (داود میرباقری، ۱۳۷۲) و زیر درختان زیتون (عباس کیارستمی، ۱۳۷۲) آغاز شد که یا اجازه پخش در سینماها را نیافته بودند یا اگر هم اکران شده بودند، شایعه سانسور شدنشان چنان قوی بود که بازار غیررسمی گستردهای برای دیدن «نسخه اصلی بدون سانسور» آنها بهوجود آورده بود.
در مقاطعی در میانه دهه ۸۰ قاچاق فیلمهای روی پرده و ارائه آن به صورت سی،دی آنقدر سریع انجام میشد که چند تهیهکننده در اقدامی نمادین مجلس ترحیم سینمای ایران را برپا کردند.
این روزها قاچاق فیلم از طریق فروش دی،وی،دی در خیابانها کمتر شده و بیشتر با بارگذاری فیلمها در فضای مجازی مواجه هستیم. روال معمول این است که سازندگان فیلمهای قاچاقشده، به سرعت فیلم خود را در شبکه نمایش خانگی و VOD توزیع میکنند، تا مخاطب نسخه اصلی را ببیند و ضرر کمتری متحمل شوند. معمولا سازمان سینمایی هم در این مرحله، همراهی میکند و سریع مجوزها را صادر میکند.
در شهریور ماه بعد از انتشار نسخه عربی فیلم رستاخیز کانون کارگردانان سینمای ایران در بیانیهای اعلام کرد: «متأسفیم که این مشکل هنوز در سینمای ایران حل نشده و مسئولان سینمایی حاضر به پاسخگویی و اقدامی قاطعانه برای جلوگیری از قاچاق ادامهدار محصولات سینمایی نیستند؛ اتفاقی ناگوار که تاکنون به تعداد زیادی از کارگردانان و تهیهکنندگان سینمای ایران آسیب زده و اینبار فیلم سینمایی «رستاخیز» ساخته جناب آقای احمدرضا درویش کارگردان برجسته سینما را نشانه گرفته است.
کانون کارگردانان سینمای ایران امیدوار است مسئولان سینمایی با توجه به قاچاق فیلم «رستاخیز» شرایطی را فراهم بیاورند تا این فیلم بتواند پس از هفت سال بر روی پرده سینماهای کشور به نمایش دربیاید.»
در مهر ماه اعضای کانون کارگردانان سینمای ایران و انجمن تهیهکننده کارگردانان سینما در نامهای سرگشاده به وزیر ارشاد خواستار کوتاه کردن دست سارقان و قاچاقچیان از سینما شدند.
فیلم «رحمان ۱۴۰۰» به کارگردانی منوچهر هادی داستانی متفاوت داشت. فروردینماه امسال و در حالی که بیش از ۲۰ روز از اکران عمومی این فیلم نگذشته بود ناگهان نسخه اکران شده فیلم در سینماها به دلیل تخلف عوامل فیلم توقیف شد. آن هم به این دلیل که نسخه اکران شده در برخی سینماها مطابق با نسخه ارائه شده برای دریافت پروانه نمایش نبود و دارای سکانسهای اضافی بود. هرچند توقیف فیلم با اعتراض عوامل مواجه شد اما مسیر عرضه قانونی آن به دلیل ملاحظات قانونی مسدود ماند.
از سوی دیگر، سیدمحمدمهدی طباطبایینژاد، معاون نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی و دبیرکل ستاد صیانت و مبارزه با تکثیر و عرضه غیرمجاز آثار سینمایی درباره انتشار نسخه باکیفیت «خانه پدری» در فضای مجازی گفته است: «درباره این موضوع باید کسانی که فیلم را در اختیار داشتهاند پاسخ بدهند. ما پیگیری حقوقی و قضایی میکنیم و در ستاد صیانت هم در پی این هستیم که بدانیم فیلم از کدام منشأ قاچاق شده است. ما چندی پیش متوجه این ماجرا شدیم، با پلیس فتا ارتباط گرفتیم و بخشی از پیگیریهای قضایی را هم تاکنون انجام دادهایم.»
او درباره اینکه منشأ قاچاق فیلم کجا میتوانسته باشد، عنوان کرد: «این نسخه تنها در اختیار تهیهکننده و نهاد فنی آن یعنی لابراتوآر بوده است. ارشاد اساساً این نسخه را در اختیار نداشته و بنابراین فیلم یا از مجرای تهیهکننده یا لابراتوآر قاچاق شده است. همانطور هم که دیدهاید نسخه منتشر شده، نسخه کامل و بدون هیچ نشانی از سوی وزارت ارشاد است؛ بنابراین نه شما میتوانستید آن را منتشر کنید نه ما! چرا که این نسخه تنها در اختیار تهیهکننده و لابراتوآر بوده است.
البته من علوم غیبیه ندارم که مستقیم بگویم چه کسی این کار را انجام داده است، نمیخواهم کسی را متهم کنم، اما مسیر دیگری برای انتشار این نسخه وجود نداشته است. این را هم باید عنوان کنم که فیلم سینمایی «رحمان ۱۴۰۰» هم دقیقا به همین روش قاچاق شده بود.»
نباید فراموش کرد که تلاشهای بسیاری در سالهای گذشته برای توقف قاچاق فیلمهای سینمایی صورت گرفت و سینماگران و سازمان سینمایی در کنار هم برای توقف قاچاق فیلم تلاشهای بسیاری کردند و این همکاری نیز با موفقیت نسبی همراه بوده است.
بهتر است این بار نیز سینماگران و مسئولان دولتی سینما در کنار هم قرار گیرند و به جای اعلام شکایت از یکدیگر، به فکر همکاری دوباره برای تکرار چنین توفیقی باشند. اگر قاچاق فیلمها توسعه پیدا کند، بی شک ضربه شدیدی به سینمای ایران وارد میشود.
منبع: عصر ایران
کلیدواژه: قاچاق قاچاق فیلم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۰۱۳۳۳۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ماجرای ورورد فیلمساز مشهور آمریکایی به تهران | من زمان جنگ ویتنام هم به آمریکایی بودنم افتخار میکردم اما حالا...| تصاویر
به گزارش همشهری آنلاین، تا پیش از شیوع کرونا و تغییرات مدیریتی در سینما، چند سالی بود که جشنواره فیلم فجر نه فقط در بهمنماه بلکه در اردیبهشت با ساختار و شمایلی متفاوت برگزار میشد و میزبان سینماگران و فیلمهایی از کشورهای دیگر بود.
جشنواره جهانی فجر با وجود برخی انتقادهایی که در داخل کشور نسبت به آن مطرح میشد، جایگاهی پیدا کرده بود که در همان چند دورهی برگزاری چهرههای بنامی از سینمای دنیا را به ایران کشاند از جمله پل ژوزف شریدر که درست در همین روز چهارم اردیبهشتماه در نشستی خبری در پردیس سینمایی چارسو مقابل خبرنگاران ایرانی نشست.
نقش متفاوت لیلا حاتمی در یک فیلم آمریکایی
شریدر -فیلمنامهنویس و کارگردان مشهور امریکایی - که فیلمنامههای «راننده تاکسی» و «گاو خشمگین» ساخته مارتین اسکورسیزی را نوشته و در روزهای گذشته فیلم جدیدش با نام «اوه، کانادا» به بخش مسابقه اصلی جشنواره کن راه یافته است، اردیبهشت سال ۱۳۹۸ به جشنواره جهانی فجر در تهران آمد و پس از برگزاری یک کارگاه فیلمنامه نویسی، در یک نشست خبری پاسخگوی سوال اهالی رسانه شد.
او در آن نشست با اشاره به اینکه «در دنیا چند فستیوال هستند که میتوان جشنواره جهانی فجر را با آنها مقایسه کرد مثل جشنواره تورنتو ولی از ابعاد این جشنواره و تعداد فیلمهای حاضر در آن شگفتزده شدم» درباره آشنایی خود با سینمای ایران گفته بود: «درباره جایگاه سینمای ایران که تردیدی نیست چون جایگاه ویژهای دارد. در ۱۵ سال گذشته (تا سال ۱۳۹۸) سه نهضت ملی سینمای ایران، رومانی و آرژانتین شکل گرفته و همیشه این انتظار میرود که در هر جشنوارهای از سینمای ایران فیلمی حضور داشته باشد. برای بیشتر ما در غرب، سینمای ایران با کیارستمی شروع شد ولی بعد به فرهادی رسیدیم و حالا هم فیلمهای دیگری هستند. یکی از دوستان من گادفری چیشایر (منتقد آمریکایی) است که فیلمهای ایرانی زیادی دیده و کتابی درباره سینمای ایران مینویسد و به من فیلمهای ایرانی پیشنهاد میدهد.»
شریدر که سال گذشته در جشنواره فیلم ونیز با دریافت جایزه یک عمر دستاورد هنری تقدر شد، درباره آینده سینما با وجود شبکههای مختلف و کمپانیهایی مثل نتفلیکس بیان کرده بود: «من فکر میکنم در این صد سال هرچه آموختیم خیلی به کارمان نیاید چون همه چیز تغییر کرده، مدت زمان فیلمها عوض شده و اینکه کجا فیلم ببینیم و چگونگی پخش و عرضه، همگی تغییر کرده است. قبلاً فکر میکردم در یک مقطع گذار هستیم ولی الان فکر میکنم در یک مقطع گذار دائم هستیم. الان دیگر بازار هدف، آمریکاییها نیستند بلکه برای چینیها میسازیم.»
وی همچنین با اشاره به رشد روزافزون تکنولوژی گفته بود: «در حالیکه فیلمها منحصر به کلاس خاصی از فیلمسازان بودند، تکنولوژی این مرزها را شکسته و هر کسی میتواند فیلم بسازد. پس خبر خوب برای آینده سینما این است که هر کسی میتواند فیلم بسازد ولی خبر بد این است که دیگر نمیشود امرار معاش کرد.»
شریدر در بخشی دیگر از آن نشست درباره اینکه به نظر میرسد شناختش از سینمای ایران بیشتر با فیلمسازانی باشد که به نوعی سیاسی شناخته شدهاند، بیان کرده بود: «تا جایی که من میدانم دو نوع سینما در ایران وجود دارد؛ یکی برای مجامع عمومی است و یکی هم داخلی و من بیشتر فیلمهایی را دیدهام که بیرون نمایش داشتهاند، اما فیلمهایی را که درباره جنگ بوده چون خارج از کشور چندان نمایشی نداشته مسلماً ندیدهام. شما مثل فیلیپین دو سینمای داخلی و خارجی دارید و به همین دلیل دو جشنواره فجر هم دارید. با این حال من هیچکدام از کارگردانها مثل کیارستمی، فرهادی و پناهی را سیاسی نمیدانم ولی میدانم فیلمهای سیاسی جذابی میشود اینجا ساخت.
این فیلمساز امریکایی در آن مقطع در واکنش به تحریمهای رییس جمهور وقت ایالات متحده (دونالد ترامپ) علیه ایران و آسیبهای آن به هنرمندان و سینما با ابراز تأسف از تحریمها اظهار کرده بود: «الان دورانی است که نمیشود به امریکایی بودن افتخار کرد، در حالی که من همیشه و حتی زمان جنگ ویتنام به آمریکایی بودنم افتخار میکردم. در حال حاضر آنچه پیش آمده به بهانه تغییر رژیم ایران و در واقع برای دستیابی به نفت و منابع طبیعی شما است و این چیزی است که در ۱۰۰ سال گذشته وجود داشته و تأثیر یک هنرمند در مقایسه با ماشین پروپاگاندا خیلی اندک است. به همین دلیل به نظرم این وضعیت بسیار عذابآور است.»
کد خبر 846832 منبع: ایسنا برچسبها سینمای جهان کارگردانان سینمای جهان کارگردانان سینمای ایران خبر مهم سینمای ایران