به نقل از «تسنیم»

بهانه‌های دنیزلی پس از گرفتن عصای دستش

تاریخ انتشار: ۱۷ آذر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۰۱۶۰۶۲

مترجم پیشین سرمربی تیم فوتبال تراکتور می‌گوید که این تیم امکانات زیادی داشت اما دنیزلی بهانه آورده است. ۱۷ آذر ۱۳۹۸ - ۱۶:۲۰ ورزشی فوتبال ایران نظرات - اخبار ورزشی -

به گزارش خبرگزاری تسنیم، ناصر صادقی در تمام سال های حضور مصطفی دنیزلی کنارش بود و در تراکتور هم حضور داشت اما به دلیل اتفاقاتی که رخ داد خیلی زود از این تیم جدا شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

او درباره دلایل جدایی دنیزلی و مسائل پیرامون این تیم در زمان حضورش گفت: امروز که آقای دنیزلی از تراکتورسازی جدا شده لازم می‌دانم به مسائلی اشاره کنم تا هواداران پر شور و باتعصب این تیم در جریان قرار بگیرند. قبل از هر چیز باید بگویم که هواداران این تیم باید مجسمه آقای زنوزی را بسازند چون به چشم دیدم که زندگی‌اش را برای موفقیت تراکتور گذاشته است.

وی ادامه داد: امروز در حالی این حرف‌ها را می‌زنم که هیچ سمتی در این تیم ندارم. هیچ‌کس در آن جا به اندازه ایشان دلش برای تراکتور نمی‌تپد. تنها ایراد آقای زنوزی که البته نباید نامش را ایراد گذاشت این بود که اطلاعات فوتبالی‌اش 50-50 بود. همین هم باعث می‌شد که که به بعضی‌ها اعتماد کند که دلسوز تراکتور نبودند. بزرگترین اشتباه تراکتور این بود که عصای دست دنیزلی را از او گرفتند. شاید بعضی‌ها بگویند از خودش تعریف می‌کند اما منظورم خودم هستم.

مترجم پیشین سرمربی تراکتور گفت: دنیزلی از همان جا ضربه خورد و شروع به لجبازی کرد چون همه می‌دانند که من چشم و گوش او هستم. در روزهایی که آن جا بودیم با بازیکنانی صحبت کردیم که یا مبالغ‌شان خیلی زیاد بود یا باشگاه‌هایشان اجازه جدایی نمی‌دادند. در نهایت هم تیم را بستند و تحویل دنیزلی دادند. تیمی که به لحاظ پست بازیکن‌ها تعادل نداشت و امروز باید پاسخگو باشند. به دنیزلی گفتند که جذب خارجی‌ها با شما که او هم میمبلا و کازولا را آورد و دیگر در جذب بازیکن خارجی دخالتی نداشت.

صادقی با اشاره به امکانات باشگاه تراکتور گفت: اهل شعار دادن نیستم اما امکانات باشگاه تراکتور در حد گالاتاسرای ترکیه است. من به ترکیه رفت و آمد دارم و برایشان بازی کرده‌ام. من با چشم دیدم که آقایان زنوزی، صادقیان و معصومی تلاش‌های شبانه‌روزی برای موفقیت تیم انجام می‌دهند. خیلی‌ها به شکل تمرین دادن دنیزلی ایراد می‌گیرند در حالی که ایشان با همین سبک کار کرده و چندین قهرمانی و نایب قهرمانی در ترکیه به دست آورده است.

او درباره صحبت‌های دنیزلی که گفته در اتوبوس می‌خوابیده اظهار داشت: دنیزلی بهانه می‌آورد و نمی‌تواند در کشورش بگوید که نتایجش خوب نبوده است. دنیزلی خودش به این نتیجه رسید که با این شرایط نمی‌تواند نتیجه بگیرد در حالی که بهترین امکانات را از نظر هتل، اردو، هواپیما و.. در اختیار داشت. با این حال بعضی بازیکنان به کار فنی دنیزلی اعتقاد نداشتند و از ابتدا با شکل تمرین دادن او مخالف بودند و احتمالا الان از رفتن او خوشحال هستند. با این حال من فکر می‌کنم که اگر دنیزلی می‌ماند و در نیم فصل تیم را تقویت می‌کرد قهرمان لیگ می‌شد چون به این مهم اعتقاد داشت.

وی درباره آینده تراکتور گفت: من تصمیم‌گیرنده نیستم و در جریان هم قرار ندارم اما به نظرم یک مربی ایرانی قوی بهتر از مربی خارجی است. از آقای زنوزی می‌خواهم که برای انتخاب سرمربی جدید با افراد فنی که جامعه فوتبال هم قبولشان دارند مشورت کنند چون در غیر این صورت به لحاظ مالی متضرر شده و سرمایه‌شان حیف می‌شود.

اختلاف اصلی دنیزلی با باشگاه تراکتور چه بود؟

 

انتهای پیام/

R1015135/P/S3,27/CT1 واژه های کاربردی مرتبط تراکتور تبریز

منبع: تسنیم

کلیدواژه: تراکتور تبریز تراکتور تبریز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۰۱۶۰۶۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

به بهانه کاهش نرخ زاد و ولد در ایران/ چرا زنان ایرانی میلی به فرزندآوری ندارند؟

 عصرایران ؛ خدیجه غبیشاوی - سیاست فرزندآوری در ایران با شکست مواجه شده است. آمار ارایه شده از سوی سازمان ثبت احوال کشور نشان می‌دهد در سال ۱۴۰۲ بیش از ۱۷ هزار فرزند کمتر از سال ۱۴۰۱ در ایران به دنیا آمده است. این آمار را مرکز رصد جمعیت کشور اعلام کرده و گفته که بر اساس آمار موجود در سال ۱۴۰۲، تعداد یک میلیون و ۵۷ هزار و ۹۴۸ ولادت در کشور به ثبت رسیده است. این در حالی است که این رقم در سال ۱۴۰۱ حدود 17 هزار نوزاد بیشتر بوده است.

اما چرا با وجود اینکه مجلس شورای اسلامی در سال 1402 قانون جوانی جمعیت و حمایت از خانواده را تصویب کرده و آنطور که دبیر ستاد ملی جمعیت در آذرماه 1402 از اختصاص 30 درصد از بودجه های حمایتی در جهت فرزندآوری و ازدواج، خبر داده بود، امامان جمعه خطبه های خود را به تاکید بر اهمیت فرزندآوری اختصاص داده بودند، زنان ایرانی میلی به فرزندآوری ندارند؟ پاسخ این سوال آیینه تمام قد وضعیت کنونی در کشور است.

کاهش نرخ زاد و ولد اگرچه امری جهانی است و سازمان ملل نیز در سال ۲۰۲۲ پیش‌بینی کرده بود باروری جهانی تا سال ۲۰۵۰ به ۲.۱ تولد به ازای هر زن کاهش می‌یابد، اما ضرورت دارد دلایل و ریشه های آن در ایران به طور جداگانه و ناظر به شرایط حال حاضر کشور مورد بررسی قرار بگیرد. کشوری که به گفته کارشناسان، سریعترین کاهش نرخ باروری را در جهان دارد.

از دیدگاه جامعه شناختی، زنان ایرانی در این امر به دو بخش قابل تفکیک هستند، دسته اول زنانی که از روی غریضه وسنت اقدام به فرزندآوری می کنند و مانع چندان مهمی در راه تحقق این امر برای خود نمی بینند و دسته دوم که اگر نخواهند تماما قید بچه دار شدن را بزنند، به یک فرزند و نهایتا دو فرزند اکتفا می کنند و روشن است که در این نوشتار، همانند مسئولان و سیاست گذاران، دلایل کاهش میل به فرزندآوری در دسته دوم را مورد بررسی قرار داده ایم. گروهی از زنان که غالبا تحصیلات دانشگاهی دارند، مطالبه گری را در جامعه آموخته اند، به فضای مجازی، کتاب و قانون دسترسی دارند.

در سال‌های گذشته گزارش‌های متعددی از تاثیر مشکلات اقتصادی و معیشتی بر کاهش تمایل ایرانیان به فرزندآوری یا داشتن فرزندان زیاد منتشر شده است. بسیاری از زنان معتقدند که در شرایط اقتصادی امروز کشور با تورم بالای 40 درصد، فرزندآوری ظلم در حق فرزند است و این کار را نشانه بی مسولیتی پدر و مادری می دانند که با علم نسبت به وضعیت اقتصادی خود و همچنین اوضاع نابسامان اقتصادی در کشور، دلار 65 هزار تومان و گوشت کیلویی 700 هزار تومان، اقدام به فرزندآوری می کنند.

این بخشی از گفته های دوستانی است که می بینم و می شنوم. نگار، 30 ساله می گوید، "بچه بیارم که مثل خودم عقده ی سفر خوب به دلش بمونه." علیرضا 28 ساله نیز معتقد است:" عاشق بچه ام، اما وقتی نمیتونم هزینه هاشو بدم و شکمش و سیر کنم، اصلا چرا باید به این دنیا بیارمش؟"

اما این همه ماجرا نیست و موانع فرزندآوری به مشکلات اقتصادی و معیشتی محدود نمی شود چرا که کاهش زاد و ولد در میان قشر مرفه جامعه نیز امری ملموس است و کارشناسان از آن به عنوان چرخش فرهنگی یاد می کنند. این چرخش فرهنگی علاوه بر موضوعاتی چون تغییر الگوهای فکری، می تواند ناظر به مسائل فرهنگی و البته قوانین حال حاضر کشور در خصوص مسائل مرتبط با زنان و خانواده نیز باشد.

مهسا 33 ساله هم بر این باور است که "چرا باید بچه دار بشم وقتی بر اساس قانون صاحب فرزندم نیستم و حتی اسم من در اوراق هویتی او درج نمی شود، حق ثبت نام بچه ام در مدرسه را ندارم، حق حضانت ندارم..." شبنم 35 ساله می گوید "اگر دختر دار شدم چی؟ اگر نخواست حجاب بر سر بگذارد چی؟ من به کشورهای مختلف اسلامی سفر کرده ام و در هیچ کدام حجاب الزامی و قانونی نیست، شرایط مهاجرت را هم ندارم، چه جوابی به دخترم بدهم؟" لیلا 39 ساله هم می گوید" تا به امروز ازدواج نکردم، برای فریز تخمک به مراکز مختلف مراجعه کردم و به من گفتند چون هنوز باکره هستم بدون اجازه پدر امکان این عمل را ندارم، من اینقدر مستقلم که حتی با خانواده ام زندگی هم نمی کنم حالا باید برای انجام این عمل اجازه پدرم را داشته باشم، چرا؟"

تشویق به فرزنداوری البته در سایه قوانین سفت و سخت حتی در همین زمینه انجام می شود، زنان در ایران حتی حق تصمیم گیری برای نوع زایمان خود را هم ندارند و اگر بخواهند به صورت سزارین فرزند خود را به دنیا بیاورند، قانون از آنها حمایت نمی کند. نگارنده پنج ماه پیش با درد زودتر از موعد زایمان با در اختیار داشتن بیمه تکمیلی به یک بیمارستان خصوصی در تهران مراجعه کرد و این پاسخ را شنید، "بچه اول باید طبیعی به دنیا بیاد در غیر این صورت بیمه هزینه عمل سزارین را تقبل نمی کند."

بیمارستان و بیمه های تکمیلی برای نوع زایمان زنان ایرانی باید تعیین می کنند، قانون حق ولایت مادر بر فرزند را نمی پذیرد، زن ایرانی پس از بارداری و زایمان امنیت شغلی ندارد و ...خلاصه نه قانون زن ایرانی را دوست دارد و نه فرهنگ. مسئولان نیز گمان می کنند سیاست های فرزندآوری مانند مسابقه فوتبال است که وعده پاداش و زمین و خودرو بدهند و زنان هم لبیک بگویند. زن ایرانی امروز خسته از بی کفایتی ها، به تنها چیزی که فکر نمی کند، شاید آرزوهای بر باد رفته اش، ازدواج و فرزندآوری است؛ ایران مانده و سریعترین کاهش نرخ تولد در جهان.

کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: تهران رکورددار چند قلوزایی در سال گذشته صدور شناسنامه هوشمند شد حـذف کودکان مهاجر از سلامت