به نقل از «اکوفارس»

سنسور اکسیژن موتور چیست؟

تاریخ انتشار: ۱۹ آذر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۰۵۰۷۳۲

به گزارش اکوفارس، یکی از نکاتی که امروزه در زمان خرید خودرو توجه مشتریان را به خود جلب می‌کند میزان مصرف سوخت خودرو است، حتی در برخی از کشورها به دلیل وضع مقررات درباره میزان تولید آلاینده‌های زیست محیطی کنترل مصرف سوخت و انتشار آلاینده های ناشی از آن از اهمیت بیشتری نیز برخوردار است. مصرف سوخت در خودرو به عوامل زیادی وابسته است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

یکی از مهترین نکات درباره مصرف سوخت خودرو میزان نسبت هوا به سوخت خودرو است که میزان مصرف سوخت را نیز مشخص می‌کند. این نسبت اکسیژن یا هوا به سوخت در خودرو توسط قطعه ای به نام سنسور اکسیژن کنترل و مدیریت می‌شود.

در موتور احتراق داخلی این سنسور نسبت اکسیژن موجود در گازهای خروجی از اگزوز را اندازه گیری می‌کند . مقادیر حاصل برای مدیریت موتور در سیستمهای سوخت رسانی انژکتوری و کنترل آلاینده های حاصل از احتراق می‌رود. در واقع این سنسور میزان غنی یا رقیق بودن نسبت سوخت به هوای ارسال شده به موتور را اندازه گیری می‌کند.

با استفاده از داده سنسور یک سیستم کنترلی فیدبک حلقه بسته مقدار سوخت ارسال شده به موتور را تصحیح می‌کند. این سنسور توسط شرکت بوش ابداع گردید و در دهه 1960 توسعه یافت. سنسور اکسیژن‌ شامل‌ بدنه‌ سرامیکی‌ با سره‌ پلاتینیوم‌ است‌. سره‌ سنسور توسط‌ غلاف‌ فلزی‌ محافظت‌ شده‌ است‌. محدوده‌ خارجی‌ این‌ سرامیک‌ پوشش‌ داده‌ شده‌ در معرض‌ اکسیژن‌ موجود در اگزوز قرار دارد. قسمت‌ داخلی‌ آن‌ به‌ اکسیژن‌ موجود در اتمسفر مرتبط‌ است‌. اختلاف‌ بین‌ این‌ دو نقطه‌ باعث‌ تولید ولتاژ در سنسور می‌شود.

قبل‌ از این‌که‌ سنسور عمل‌ کند باید در حدود 300 درجه‌ سلسیوس‌ گرم‌ شود (در حدود 600 درجه‌ فارنهایت‌) و بهترین‌ عملکرد را در حدود دمای‌ 1400 درجه‌ فارنهایت‌ دارا است‌. لذا محل‌ قرارگیری‌ آن‌ را اگزوز در نظ‌ر گرفته‌اند. سنسور اکسیژن مجهز به المان حرارتی است که در شرایط مختلف رانندگی عملکرد آن را تضمین می‌کند.(برخی از سنسورهای اکسیژن فاقد این المان حرارتی اند و سنسور در نزدیکترین ناحیه منیفولد دود تعبیه شده است مثل خودروی پراید انژکتوری کیت زیمنس) از آنجایی‌که‌ سنسور اکسیژن‌ برای‌ انجام‌ عملکرد صحیح‌ باید پیش‌گرم‌ شود، برخی‌ واحدهای‌ جدیدتر شامل‌ یک‌ هیتر دوازده‌ ولتی‌ بوده‌ تا سنسور را هرچه‌ سریعتر به‌ دمای‌ عملکرد برسانند.

سنسور اکسیژن‌ به‌ ECU کمک‌ می‌کند تا مقدار سوخت‌ مصرفی‌ لازم‌ را براساس‌ مقدار اکسیژن‌ عبوری‌ از اگزوز مشخص‌ کند.

سنسور اکسیژن بر روی مانیفولد دود نصب شده تا نشان دهد که میزان اکسیژن محترق نشده در اگزوز یا به عبارتی آلاینده های اگزوز ، چقدر است. بررسی میزان اکسیژن در اگزوز یکی از راه های اندازه گیری مخلوط سوخت و هوا است.

اگر مخلوط محترق شده سوخت غنی (اکسیژن کمتر) یا رقیق ( اکسیژن بیشتر) باشد، سنسور اکسیژن این تغییرات را به واحد کنترل الکترونیکی ECU ) ) گزارش می‌دهد.

سنسور اکسیژن شبیه یک ژنراتور کار می‌کند و هنگامی که به اندازه کافی گرم شود ، از خود ولتاژ تولید می‌کند. قسمتی از سنسور که در درون مانیفولد دود قرار دارد ، یک حباب سرامیکی زیرکونیومی است که انتهای آن روی پوسته مانیفولد پیچ می‌شود. قسمت بیرونی حباب با یک لایه متخلخل از جنس پلاتین پوشیده شده و در درون آن دو نوار پلاتینی وجود دارد که به عنوان الکترودها یا کنتاکت ها به کار می‌روند.

سنسورهای اکسیژن دارای گرم کن در خودروهای جدید استفاده شده اند که برخی از آنها دارای سه یا چهار سیم هستند. سنسورهای تک سیمی که قدیمی تراند، گرم کن ندارند. هنگام تعویض سنسور اکسیژن حتماَ نوع یکسان با نمونه اصلی ( دارای گرم کن یا فاقد گرم کن) را نصب کنید.

این سنسوربرای کنترل و پایین نگهداشتن میزان آلایندگی ها استفاده می‌شود .
شکل آن شبیه به یک شمع است که بر روی منیفولد دود نصب می‌شود و با دود خروجی اگزوز به طور مستقیم در تماس است .
این سنسور که نقش یک فیدبک منفی را در سیستم انژکتور دارد نسبت به جریان اکسیژن موجود در دود حساس است . عکس العمل این قطعه در مقابل اکسیژن ، تولید ولتاژ مستقیمی است که بین 0٫1 تا 0٫9 ولت شدت دارد.

کار اصلی و هدف نهایی این سنسور ، تنظیم میزان مخلوط سوخت و هوا است.
قبل از اینکه سنسور اکسیژن عمل کند باید حدود300درجه سانتی گراد گرم شود ، لذا محل قرار گیری آن در اگزوز در نظر گرفته می‌شود. امروزه برای عملکرد سریعتر و بهتر سنسور اکسیژن از یک المنت داخلی در آن استفاده می‌شود تا سنسور را قبل از روشن کردن خودرو به دمای مطلوب برساند.

به یاد داشته باشید که اگر خودروی شما حتی پس از تعویض قطعاتی مثل شمع، وایرها، فیلتر هوا و روغن کارکرد مناسبی ندارد، یکی از قسمت هایی که باید حتما به آن مشکوک شوید، سنسور اکسیژن است. خوشبختانه در بسیاری از خودروهای امروزی، کوچکترین نقصی در این قسمت توسط روشن شدن چراغ چک به اطلاع راننده می‌رسد. حتی گاهی اوقات مشکل سنسور اکسیژن از برخی اجزای داخلی مثل نشتی شیلنگ خلاء آن است که با هزینه کمتری نسبت به تعویض آن، قابل تعمیر است.

زمان تعویض سنسور اکسیژن :

برای حفظ حداکثر توان مـــوتور بهتر است کــه سنسور اکسیژن کمی قبل از خرابی ، تعویض شود. برخی کارشناسان توصیه می‌کنند ، برای جلوگیری از کاهش توان حداکثر مـــوتور باید پس از طی مسافت های مشخص نسبت به تعویض سنسور اقدام نمود. مقدار مسافت توصیه شده برای سنسور های اکسیژن یک یا دو سیمه ی فاقد گرم کن کــه از سال 1976 تا دهه نود مورد استفده بودند ، 30000 تا 50000 مایل است. سنسورهای اکسیژن سه یا چهار سیمه ی دارای گرم کن کــه از اواسط دهه هشتاد تا اواسط دهه نود به کار می‌رفتند ، پس از طی 60000 مایل تعویض می شدند. سرانجام از سال 1996 تا کنون در خودروهای دارایOBD II توصیه شده کــه پس از طی 100000 مایل سنسور اکسیژن تعویض گردد.

به هنگام تعویض سنسور اکسیژن به یاد داشته باشید

بسیاری از سنسورها از طریق نشتی روغن و ضدیخ آسیب دیده‌اند و دلیل این نشتی‌ها باید شناسایی شده و تعمیر شود. در غیر این حتی اگر سنسورها را تعویض کنیم این نشتی‌ها باز هم به سنسورهای جدید آسیب وارد می‌کند.

در خودروهای داخلی مثل 206 و رانا که از موتور تی یو 5 استفاده می‌کنند مشکل خرابی سنسور اکسیژن شایع است که معمولا با روشن شدن چراغ چک در کیلومتر خودرو همراه است. دلیل اصلی آن نامرغوب بودن این سنسور می باشد که باید با نمونه اصلی آن تعویض شود.

* تسنیم

      

منبع: اکوفارس

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ecofars.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اکوفارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۰۵۰۷۳۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

قلیان اکسیژن و بازی با جون جوانان؛ طرح مطالعاتی وزارت بهداشت؟

چند روزی است که بحث سرو "قلیان اکسیژن" در بسیاری از کافه‌ها و سفره‌خانه‌ها و مخاطرات پیدا و پنهان آن، سوژه رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی شده است و بحث بر سر مضر بودن یا نبودن این قلیان بالا گرفته است.

به گزارش تسنیم، در تبلیغات قلیان اکسیژن ادعا شده است که یک قلیان شادی‌آور است که از ترکیب گاز اکسیژن و گاز بیهوشی N۲O تشکیل شده است؛ تا امروز بر اساس مشاهدات میدانی، عوارض متعدد و بعضاً بسیار خطرناک در پی استعمال این قلیان در مراکز عرضه آن مشاهده شده است و در اعتیادآور بودن آن تقریباً تردیدی وجود ندارد.

بعد از استعمال قلیان اکسیژن چه‌حالتی برای استعمال‌کننده ایجاد می‌شود؟

تاکنون گزارش‌های مختلفی از مسمومیت و حالت بیهوشی موقت برای مصرف‌کنندگان این قلیان منتشر شده است که در صورت عدم مراجعه به مراکز درمانی، ممکن است اتفاقات تلخی برای استعمال‌کنندگان روی دهد.

بر اساس "مشاهدات میدانی" در یکی از کافه‌های غرب تهران، دختر خانم جوانی پس از حدود نیم ساعت استعمال قلیان اکسیژن، به‌یک‌باره شروع به خنده‌های بلند و غیرعادی کرد و سپس با همان حالت غیرطبیعی، اقدام به سفارش دادن مقدار بسیار زیادی از اقلام خوراکی و نوشیدنی که در این کافه فروخته می‌شد، کرد و در ادامه مشغول به خوردن دیوانه‌وار این اقلام شد!

اما این دختر جوان بعد از چند دقیقه به‌صورت ناگهانی به‌روی زمین افتاد و از حال رفت! پس از تماس حاضران در کافه با اورژانس و حضور تکنسین اورژانس در محل این کافه، اقدامات درمانی اورژانسی به‌روی این دختر انجام شد؛ تکنسین اورژانس اذعان داشت که اغلب افرادی که قلیان اکسیژن مصرف می‌کنند، این حالت را تجربه می‌کنند!

البته این دختر برای دریافت خدمات پزشکی بیشتر به بیمارستان منتقل شد و تا لحظه آخر خارج کردن این دختر به‌وسیله برانکارد از کافه همچنان در حالت بی‌هوشی بود!

وزارت بهداشت: قلیان اکسیژن طرح مطالعاتی خود ماست؟!

اما برای دریافت موضع وزارت بهداشت درباره سرو آزادانه قلیان اکسیژن در سطح شهر تهران و بسیاری از استان‌های کشورمان و عوارض خطرناکی که پس از استعمال آن در افراد مشاهده می‌شود، تماسی را با بهزاد، ولی زاده؛ رئیس دبیرخانه ستاد کشوری کنترل دخانیات وزارت بهداشت داشتیم که این مقام مسئول وزارت بهداشت در کمال ناباوری این توضیحات را داد:

"اجرای طرح مطالعاتی دستگاه پاک‌دم یا قلیان اکسیژن به‌صورت آزمایشی تحت نظارت وزارت بهداشت با هدف کاهش مصرف قلیان دخانی در ۱۰ استان کشور آغاز شده است!

این وسیله ثبت اختراع شده است و بعد از اینکه تأییدیه آن از سازمان غذا و دارو گرفته شد به‌عنوان تجهیزات پزشکی ثبت شده است و در سازمان غذا و دارو استاندارد‌هایی برای آن در نظر گرفته شده است. در این وسیله از ترکیب گاز‌های اکسیژن و N۲O با رعایت حدود تعیین‌شده در سازمان غذا و دارو برای اطمینان از اینکه ضرری برای سلامتی افراد نداشته باشد استفاده می‌شود.

از سوی دیگر قلیان‌های اکسیژن تحت نظارت دانشگاه‌های علوم پزشکی عرضه می‌شود و استفاده از گاز‌های دیگر در این قلیان مجاز نیست و دانشگاه‌ها از مجریان این طرح یعنی قهوه‌خانه‌ها و کافی‌شاپ‌هایی که این طرح در آن‌ها اجرا می‌شود نیز تعهدنامه‌هایی اخذ می‌کنند و این مراکز صنفی نیز با رضایت خودشان در این طرح مشارکت می‌کنند و به‌دلیل سود اقتصادی عرضه این قلیان در این مراکز، توجیهی ندارد که بخواهند تخلفی در این زمینه داشته باشند! "

پلیس: ابلاغیه مکتوبی در ارتباط با قلیان‌های اکسیژن برای ما ارسال نشده.

اما در ادامه و در پی این موضع بسیار قابل تأمل و پرابهام وزارت بهداشت، یک مقام مسئول در فراجا درباره قلیان اکسیژن و اجازه سرو آن با مجوز وزارت بهداشت در سطح کافه‌های شهر تهران و دیگر شهر‌ها به خبرنگار تسنیم اظهار کرد: "هیچ ابلاغیه‌ای در این ارتباط نه از طرف وزارت بهداشت و نه وزارت کشور به پلیس ابلاغ نشده است! در واقع رسماً به پلیس اطلاع داده نشده است که با استعمال قلیان‌های اکسیژن برخورد شود یا نشود. "

جهان‌پور: قلیان اکسیژن دیگر سرگرمی نیست بلکه مخدر است!

اما این ماجرا زمانی جالب‌تر شد که کیانوش جهان‌پور؛ سخنگوی اسبق وزارت بهداشت و از مسئولان ارشد سابق سازمان غذا و دارو درباره قلیان اکسیژن و عوارض خطرناکی که در استعمال‌کنندگان آن در سطح کافه‌ها در حال مشاهده است، گفت: در اصل چیزی که در ایران به‌عنوان قلیان اکسیژن شناخته می‌شود و به‌نوعی الگوبرداری و تغییر فرم چیزی است که در کشور‌های دیگر تحت عنوان "اکسیژن کلاب" شناخته می‌شود؛ این یک اسم شبهه‌ناک است.

وی افزود: چرا که ماده مورد استفاده در این دستگاه، گاز اکسیژن نیست و ماده دیگری به‌نام N۲O یا نیتروز اکسید است که به‌عنوان گاز خنده نیز شناخته می‌شود.

سخنگوی اسبق وزارت بهداشت متذکر شد: این گاز کاربرد‌هایی در حوزه پزشکی و صنایع غذایی و شیمیایی دارد، پس اصل موضوع جدید نیست، اما الگوی مصرف به‌سمت استفاده نابجا، به‌عنوان سرگرمی و تا حدودی به‌عنوان مخدر رفته است! البته باید در نظر داشت اثر تخریبی و روانگردان آن مشابه و در سطح بسیاری از مواد مرسوم نیست و مصرف این گاز در برخی از کشور‌ها مجاز است و در مقابل برخی از کشور‌ها مصرف آن را ممنوع کرده‌اند.

هزار و یک ابهام درباره چرایی مجوزدهی وزارت بهداشت به قلیان اکسیژن که بی‌پاسخ مانده!

این‌که وزارت بهداشت بر اساس کدام مستندات علمی، کار آزمایشگاهی یا بالینی اقدام به صدور مجوز برای سرو گسترده قلیان اکسیژن در تهران و ۱۰ استان کشورمان کرده است، در هاله‌ای از ابهام قرار دارد و تا امروز هیچ سند و نتایج تحقیقات بالینی و علمی که دال بر بی‌عوارض بودن و خطرناک نبودن استعمال این نوع قلیان باشد از سوی وزارت بهداشت ارائه نشده است!

از سوی دیگر وزارت بهداشت اعلام کرده است که "طرح مطالعاتی این نوع قلیان به‌صورت آزمایشی تحت نظارت وزارت بهداشت در ۱۰ استان آغاز شده است"، در حالی که باید از مسئولان این وزارتخانه که متولی اصلی سلامت مردم است، پرسید؛ سرو قلیان اکسیژن از سال ۹۵ در تهران و استان‌های دیگر شروع شده است و در زمان حاضر حداقل ۸ سال از سرو و عرضه آزادانه قلیان اکسیژن می‌گذرد؟! آیا هنوز و بعد از ۸ سال همچنان عرضه و مصرف این قلیان در "حالت مطالعاتی" قرار دارد و نتایج مخرب و اعتیادآور آن هنوز هم برای وزارت بهداشت احراز نشده است؟!

نکته بسیار قابل تأمل دیگر اینکه از همان روز‌های نخست عرضه قلیان اکسیژن در کافه‌ها، قهوه‌خانه‌ها و سفره‌خانه‌های تهران و دیگر شهر‌ها به‌کرّات و به‌وفور همه ناظران شاهد عوارض شدید، آنی، بسیار عجیب و بعضاً خطرناک در افرادی که اقدام به استعمال قلیان اکسیژن می‌کنند، بوده‌اند! حال چطور ممکن است که وزارت بهداشت بعد از این سال‌ها در طرح مطالعاتی خود، این عوارض را مشاهده نکرده است تا دستور سریع و فوری برای توقف عرضه قلیان به‌اصطلاح اکسیژن را صادر کند؟!

اما نکته بد ماجرا اینکه باید در کمال تأسف از مسئولان وزارت بهداشت پرسید؛ آیا مردم ما "موش آزمایشگاهی" هستند که وزارت بهداشت به اسم "انجام طرح مطالعاتی"، اما در عمل به‌صورت رسمی "مجوز عرضه و سرو قلیان پرعارضه اکسیژن" را آن هم نه به‌صورت محدود بلکه در سطح ۱۰ استان کشورمان صادر کرده است؟

و اگر وزارت بهداشت مدعی انجام کار مطالعاتی به‌روی اثرات و عوارض قلیان اکسیژن است پس چرا طبق یک قاعده عقلی و علمی ساده، این طرح به‌صورت محدود و در زمان محدود اجرا نشده است و امروز بعد از گذشت سالیان طولانی، همچنان شاهد عرضه و سرو آزادانه آن و بروز عوارض عجیب و غریب در مصرف‌کنندگان این قلیان هستیم!

آیا دختران و پسران جوانی که طی این سال‌ها در کافه‌ها، سفره‌خانه و... در استان‌ها و شهر‌های مختلف کشور اقدام به استعمال قلیان اکسیژن کرده و می‌کنند، می‌دانند که عملاً در حال شرکت در "طرح مطالعاتی" وزارت بهداشت هستند تا وزارت بهداشت از طریق این افرادِ ازهمه‌جابی‌خبر به عوارض پیدا و پنهان استعمال قلیان اکسیژن پی ببرد.

در پایان باید گفت تا روشن شدن تمام ابعاد و ابهامات پرتعداد و بزرگ این ماجرا، این پرونده را از مجاری قانونی و ذی‌صلاح با جدیت پیگیری خواهد کرد و منتظر پاسخ صریح و روشن وزارت بهداشت درباره ابهامات و سؤالات کلیدی مطرح‌شده در این گزارش است.