به نقل از «ایرنا»

وقتی تب هشتگ به شهرداری انزلی نیز سرایت می کند

تاریخ انتشار: ۲۲ آذر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۰۷۹۲۷۴

سازه ای که با توجه به تاریخی بودن این بوستان ساحلی بنا به گفته مسئولان اداره کل میراث فرهنگی گیلان نصب آن خلاف قوانین میراثی و جرم محسوب می شود و عجیب این که سخنگوی شورای شهر انزلی  می گوید در خصوص نصب این نماد در شورا تصمیم گیری نشده است.

 
انجمن طرفداران توسعه انزلی حتی قبل از اجرای سازه در بیانیه ای نسبت به نصب این نماد اعلام اعتراض کردند ولی به نظر می رسد با بی توجهی شهرداری انزلی به شورا و سمن های شهری راه به جایی نبرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

تهیه کنندگان بیانیه،  احداث این نماد را فاقد معیارهای زیبایی شناسی در طراحی شهری، بی ارتباط به مولفه های فرهنگی و هویتی شهری، موجب بروز اغتشاشات بصری در منظر شهری و موجب بروز آسیب بصری به منظر پل و موج شکن و مناره دانسته اند.

مکان نمایی نامناسب برای نماد

دبیر کمیسیون فرهنگی اجتماعی انجمن طرفداران توسعه انزلی در باره نصب نماد هشتگ در بوستان تاریخی این شهر گفت :انزلی از آن دسته شهرهایی است که مولفه های بومی متعدد و متنوعی برای خلق آثار هنری اعم از نماد های شهری دارد که این مولفه ها می توانند با یک اجرای کیفی، سبب معرفی هویت بومی شهر به شهروندان و گردشگران شوند.

 آرمین صافدل اظهار داشت: این المان با اینکه در مکانی قرار دارد که بخش مهمی از هویت شهر را شکل می دهد اما به هیچ عنوان اصالت و هویت شهر را نمایندگی نمی کند و ایده ای را در سطح کلیشه ای ارائه داده است.

وی خاطرنشان کرد: مساله جدی و حساس تر از درونمایه المان، جانمایی آن است. طبیعی ست که در شهرهایی مانند انزلی هر فضا کاراکتر و هویت مختص به خود را دارد. از همین رو، المان یا مجسمه ای را که برای خیابان پاسداران مناسب است نمی توان به فرض مثال به پل غازیان انتقال داد.

به گفته وی در خصوص مکان انتخاب شده برای نصب این المانِ "هشتگ انزلیچی" یعنی موج_شکن قدیم انزلی، پر واضح است که این نقطه هویت و کاراکتری بسیار قوی و مهم را برای شهر انزلی ایفا می کند. دماغه ای که برای نصب این المان انتخاب شده یکی از مهم ترین چشم اندازهای شهر و به نوعی از عناصر اثرگذار در حوزه برندینگ شهری انزلی به حساب می آید. در این صورت برای نصب و اضافه کردن یک المان به این مکان می بایست المان فوق ارزش مضاعف به این مکان ببخشد یا حداقل هم راستای هویت مذکور باشد.

انجمن طرفداران توسعه انزلی معتقد است عدم احترام به فضاهای عمومی هویت مند شهری آسیب های جبران ناپذیری مانند عدم حس تعلق به مکان وندالسیم و تضعیف عنصر خاطره جمعی را برای شهر انزلی به دنبال می اورد.

مجسمه ها باید عاملی برای ارتقای زیبایی فضا باشند

علیه مستان آبادی کارشناس ارشد معماری و شهرسازی در خصوص اهمیت نصب نمادها و مجسمه ها در شهر گفت : در ادبیات جهانی شهرسازی و منظر شهری حضور آثار هنری به خصوص مجسمه ها در فضای شهری را به دنبال ارتقای کیفیت بصری و زیباشناسانه این فضا می دانند که منجر به تقویت خاطره جمعی شهرندان وحس هویت می شود.

وی تصریح کرد:به عبارت ساده تر مجسمه شهری به مثابه یک شی می تواند واسطه ای باشد که به شکل گیری روابط اجتماعی منجر می شود و به فضای عمومی قوام و جاودانگی می بخشد.

وی با طرح این سوال که دیدن این مجسمه با چنین ابعادی در منظر به سمت دریا و موج شکن چه لطفی برای گردشگران دارد خاطرنشان کرد: باید برای جانمایی مجسمه هایی که در شهر قرار می گیرند مطالعاتی انجام داد تا ارتباط مناسبی با فضا و مکان و آن مجموعه داشته باشند .

به گفته وی زمانی که قرار گرفتن یک مجسمه در فضای شهری منجر به تکمیل آن فضا و ایجاد آرامش در آن شود قطعا آنجا مکان مناسب آن مجسمه است.

نصب سازه در حریم تاریخی بدون مجوز تخلف است

سوای مساله زیبایی شناسی با توجه به تاریخی بودن بوستان ساحلی بلوار، کارشناسان تاکید دارند که نصب هر سازه ای باید با مجوز این اداره باشد و در غیر این صورت جرم محسوب می شود.

قدمت بوستان ساحلی یا بلوار انزلی  به سال ۱۳۰۷ بازمی‌گردد. بلوار به وسعت ۳۵ هزار متر مربع در کنار موج شکن و مشرف به دریا ساخته شده‌ و همراه با گلزار زیبایش تفرجگاهی دیدنی است. این بوستان در فهرست آثار تاریخی شهر انزلی ثبت شده است.

ولی جهانی معاون میراث فرهنگی اداره کل میراث فرهنگی گردشگری و صنایع دستی گیلان در این باره گفت :  از لحاظ میراث  نصب هرسازه ، نماد یا مجسمه ای در درون بافت تاریخی یا در حریم ضوابط میراث باید با مجوز این سازمان صورت گیرد.

شورای شهر انزلی مجوز نصب نماد را نداده است

اما جالب تر این که نصب این نماد اصولا بدون برنامه ریزی در شورای شهر انزلی و کسب موافقت و مجوز از این شورا صورت گرفته است.

مه سیما نصیری سخنگوی شورای شهر انزلی درباره نصب این نماد به ایرنا گفت : نصب نماد هشتگ انزلیچی اصلا در شورا مطرح نشده و در کمیسیون زیباسازی شهرداری برای آن تصمیم گیری شده است .

وی با اشاره به این که این مجسمه در ازای طلب شهرداری از یک شخص ساخته و نصب شده خاطرنشان کرد: فردی که اقدام به ساخت و نصب نماد هشتگ کرده بین ۱۴۰ تا ۱۵۰ میلیون تومان بدهکاره  بوده و به جای پرداخت پول این اثر را ساخته است.

نصیری خاطرنشان کرد: باید در این زمینه کارشناسی صورت می گرفت و نماینده اداره میراث هم با حضور در کمیسیون از این طرح مطلع می شد.

این نماد می توانست در جای مناسب واجد ویژگی های لازم برای جذب گردشگر و جذابیت برای شهروندان باشد . فارغ از بحث زیبایی شناسی این مجسمه و مکان یابی برای آن شیوه تصمیم گیری غیر شورایی در مورد نصب این نماد از سوی شهرداری جای بحث و تامل دارد.

بر اساس قانون شهرداری و قانون انتخابات شوراهای شهر و روستا، شوراها هم‌زمان هم مرجع «تصمیم‌گیری» و هم مرجع «نظارتی» هستند . لذا شهرداری مجری و نماینده شورایی است که منتخب مردم است .

برچسب‌ها بندرانزلی میراث فرهنگی گیلان

منبع: ایرنا

کلیدواژه: بندرانزلی میراث فرهنگی گیلان بندرانزلی میراث فرهنگی گیلان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۰۷۹۲۷۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سرنوشت «تلخ» کارخانه‌ای که «موزه» نشد/«ریسباف» فقط «دست به دست» می‌شود!

خبرآنلاین اصفهان- فاطمه کازرونی: کارخانه تاریخی «ریسباف» حدود ۱۰ سال است که میان نهادهای مختلف دست به دست می شود، هر بار خبر از واگذاری این کارخانه به یک ارگان برای تبدیل شدن به موزه به گوش می رسد و خبر در خبرگزاری‌ها تا سال بعد منجمد می شود؛ با این رویه سالهاست فقط خبر تبدیل این کارخانه را به موزه می شنویم، ساختمان کارخانه هر روز فرسوده تر می‌شود؛ اطراف آن ساختمانهای تجاری بالا می‌رود و هر کلنگِ بر زمین، زخمه‌ای بر دل این کارخانه کهنه می شود که همچون خرابه ای اما هنوز پابرجاست.

تاریخ پر فراز و نشیب کارخانه ریسباف

نخستین باری که برای تهیه گزارش درارتباط با کارخانه ریسباف، تا این بنای تاریخی، پیاده راه پیمودم را به خوبی به یاد می آورم؛ ظهر یک روز گرم تابستان بود و من فاصله خانه تا این کارخانه تاریخی را زیرسایه سار درختان چناری که تنه آنها ترمیم شده اما هرگز تبر بر پیکر آنها رد نابودی بر جای نگذاشته بود گام برمی داشتم اما امروز که در «هفته فرهنگی اصفهان» تا کنار این کارخانه از خیابانهای «نصف جهان» گذر می‌کنم، چشمانم چیزی از «فرهنگ و تاریخ» نمی‌بیند به جز جای خالی بیش از ۳۰۰ درخت در منطقه یک اصفهان که به عنوان میراث «شیخ بهایی» دیگر اثری از آنها موجود نیست و خستگی تمام ناشدنی که از تن کارخانه تاریخی ریسباف در زیباترین و قدیمی ترین خیابان جهان،‌ شره می‌کند!

سال ۹۳ بود که طی مراسمی که با دعوت معدودی از خبرنگاران برای بازدید از این کارخانه‌ی در تملک بانک ملی برگزار شد، از «ریسباف» خسته عیادت کردیم و مسئولان از استاندار و شهردار وقت اصفهان تا رئیس و غیره سخن‌ها از پروژه پرافتخار تبدیل این کارخانه به موزه گفتند، ما دیدیم، شنیدیم، نوشتیم و امیدوارانه منتظر ماندیم تا سال ۹۶، یعنی سالی که نام کارخانه ریسباف اصلا از دهن مسئولان در سخنرانی های مختلف نمی افتاد، آن سالها گویی انتظار اصلا سخت نبود و شور ابتدای جوانی رویای موزه دار شدن اصفهان را این همه دور از دسترس نمی پنداشت.

زنجیره ای تمام نشدنی از ادعای دلسوزی برای ریسباف

۱۱ اردیبهشت ماه سال ۹۶ که رسید ابوالفضل قربانی عضو شورای اسلامی شهر اصفهان پس از مدتها بار دیگر سخن از «ریسباف» به زبان آورد و در ارتباط با حوزه تفکیک زمین‌های مربوط به پشم ریس، ریسباف و شهرضای جدید به عنوان مرغوب‌ترین زمین‌های شهر اصفهان صحبت کرد و تذکر داد که باید مشخص شود این زمین‌های در تصدی چگونه و به چه کسانی واگذار شده است.

وی تصریح کرد: ضروری است که مشخص شود که شایعاتی که این روزها در خصوص واگذاری تعدادی از پلاک‌های این زمین‌های تفکیک شده به برخی از شهرداران مناطق و مسئولان صحت دارد یا خیر.

۲۳ آذرماه همان سال، قدرت الله نوروزی شهردار اصفهان در هفتمین کنفرانس بین المللی توسعه پایدار و عمران شهری خواستار واگذاری این کارخانه به شهرداری شد و عنوان کرد: در صورت واگذاری این مکان به شهرداری می توان طرح های خدماتی برای استفاده از فضای موجود در آن را اجرایی کرد.

وی افزود: فضاهایی مانند کارخانه ریسباف اصفهان ظرفیت به کارگیری برای همه اقشار از شهروندان تا دوستداران هنر و میراث فرهنگی را دارد.

خرید کارخانه تاریخی ریسباف اصفهان به قیمت ۲۰۷ میلیارد تومان

نکته جالب اینکه ۲۸ آذرماه همان سال به فاصله یک هفته از صحبتهای شهردار اصفهان، سرپرست شرکت عمران و بهسازی شهری ایران از خریداری کارخانه تاریخی ریسباف اصفهان به قیمت ۲۰۷ میلیارد تومان آن هم به عنوان بنای غیر تاریخی خبر داد!

هوشنگ عشایری در ادعایی عجیب عنوان کرد که ریسباف اصلا کارخانه تاریخی نیست! و تملک این کارخانه قدیمی با موضوع احیای بافت تاریخی متفاوت است و آن را در راستای اجرای یکی دیگر از وظایف شرکت عمران و بهسازی مبنی بر «اصلاح نقاط ناهمگون شهری» و با هدف تغییر جریان مدیریت شهری خریداری کرده اند چرا که ریسباف بنای تاریخی نیست!

ریسباف به جای موزه، کاربری کارخانه نوآوری گرفت!

خرید این کارخانه توسط شرکت عمران و بهسازی شهری ایران نیز پایان این ماجرا نبود و سال ۹۸، اتفاق عجیب دیگری افتاد، کارخانه ای که سالها توسط استانداران مختلف اصفهان کاربری‌ها مختلف برای آن ذکر شده بود، در نهایت به دلیل عدم توافق مناسب با بخش خصوصی و به دلیل واقع شدن در یکی از تجاری‌ترین نقاط اصفهان سالهاست خاک بی تدبیری می‌خورد به جای کاربری موزه نام کارخانه نوآوری گرفت.

سیدحسن قاضی عسگر سرپرست هماهنگی امور اقتصادی استانداری اصفهان، بهمن ماه سال ۹۸ این خبر را عنوان کرد و گفت: پس از سالها بحث بر سر احیای کارخانه ریسباف، در نهایت تصمیمات لازم برای احیا این کارخانه به عنوان کارخانه نوآوری اتخاذ شد.

وی ادامه داد: توجه به اینکه «ریسباف» یکی از بقایای باقیمانده از صنعت نساجی اصفهان است تصمیم گرفتیم این کارخانه را به مرکز نوآوری در شهر تبدیل کنیم تا به رشد کارآفرینی و صنایع خلاق کمک شود.

و اما.....

«ریسباف» و زمانی که در تقویم مسئولان جایگاهی ندارد

بازهم عقربه های ساعت از سال ۹۸ چرخیدند و زمانی دراز گذشت، زمانی که انگار در تقویم برخی مسئولان هیچ معنایی ندارد، میراث فرهنگی اصفهان چندین مسئول عوض کرد، استانداران و شهرداران اصفهان تغییر کردند و فرجی حاصل نشد، سال ۱۴۰۰ یک بار دیگر دوستداران اصفهان و دغدغه‌مندان طی نامه‌ای به وزیر میراث فرهنگی کشور و استاندار اصفهان خواستار حفظ و احیای ساختمان تاریخی ریسباف اصفهان شدند و این سرنوشت عجیب همچنان ادامه داشت!!

گویی قصه ریسباف ادامه داشته و دارد؛ داستان تکراری واگذاری کارخانه از سال ۱۴۰۰ تاکنون نیز تغییر اساسی را تجربه نکرد تا اینکه خردادماه سال ۱۴۰۲ یک تیتر تکراری از نور صالحی رئیس شورای شهر اصفهان، دوباره به یادمان آورد که «کارخانه ریسباف همچنان بلاتکلیف است»!

جالب اینکه با چند روز فاصله از آخرین یادآوری رئیس شورای شهر یعنی ۲۵ خردادماه ۱۴۰۲، رضا مرتضوی استاندار اصفهان باز هم خبر از واگذاری مجدد این کارخانه به وزارت میرث فرهنگی برای احداث موزه ملی اصفهان داد و گفت: موضوع تبدیل کارخانه ریسباف به موزه اصفهان در کمیسیون حقوقی و قضائی هیئت دولت مطرح و مورد پیگیری قرار گرفت و طبق این مصوبه حق بهره‌برداری زمین کارخانه، از وزارت اقتصاد به وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی جهت احداث موزه بزرگ اصفهان واگذار شد.

انتظار به سر رسید؛ کارخانه دوباره به دست شهرداری رسید!

بدین ترتیب کارخانه آذرماه همان سال به میرث فرهنگی واگذار شد اما اکنون و پس از گذشت حدود یک سال از وعده استاندار اصفهان برای گشوده شدن درب این کارخانه به روی مردم و پس از تنها ۵ ماه از تحویل کارخانه به میراث فرهنگی بار دیگر خبر رسیده که مالکیت ریسباف به شهرداری اصفهان رسیده است، خبری که استاندار اصفهان در نخستین نشست خبری سال جدید با خبرنگاران مطرح کرد.

قرار است با توجه به توافق بعمل‌آمده میان معاونت هماهنگی امور عمرانی استانداری، شهرداری اصفهان و اداره کل میراث فرهنگی، از فروردین‌ امسال، این مجموعه تاریخی و صنعتی بزرگ اصفهان پس از برآوردهای اولیه و تهیه شرح خدمات، برای انجام عملیات نجات بخشی و ایجاد نمایشگاه فرهنگی و گردشگری در آن در اختیار شهرداری قرار گیرد تا به موزه تبدیل شود!

شاید طبیعی است کارخانه ریسباف اصفهان در یکی از گران ترین مناطق اصفهان قرار دارد، چنین سرنوشت عجیبی داشته باشد، فراموش نمی کنیم که حتی در برهه هایی از زمان بخش هایی از این کارخانه به عمد تخریب می شد، فرقی نمی کند کارخانه باشد، بنای تاریخی و قدیمی یا سینما، دراین دنیای پربلای پرمنفعت سودجویی برخی آدمها تمامی ندارد.

همان طور که سالیان پیش یکی از اعضای شورای شهر اصفهان بیان کرد که در راه مدرنیته شهری باید بلندنظر بوده و از «عالی قاپو» و «چهلستون» نیز بگذریم، مدرنیته ای ظاهری که در حقیقت منفعت طلبی برخی افرادی است که سالها شاهد تلاش آنها برای ورود به نهادهای شهری به نفع خود و تغییر قوانین، مانند بلندمرتبه سازی های غیرقانونی در اصفهان بودیم؛ درست همانند بلایی که بر سر «سینما ایران» نیز آمد و به جرم قرار داشتن در بهترین منطقه اصفهان یعنی چهارباغ عباسی و باتوجه به وسعت بنا قبل از تعیین تکلیف به شکل شبانه تخریب شد!

روزشمار تاریخی، بار دیگر از سال ۱۴۰۳

حالا این ماییم و بار دیگر شهادت روزگار و این قلم که خواهد نوشت آیا شهرداری و علی قاسم زاده شهردار اصفهان می تواند سرنوشت این کارخانه را تغییر دهد؟! «ریسبافی» که تنها کارخانه باقی‌مانده از مجموع ۹ کارخانه تاریخی پارچه‌بافی در اصفهان است و در تاریخ ۸ مرداد ۱۳۸۱ با شماره ثبت ۶۰۱۸ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است، از امروز بار دیگر در انتظار وعده های تکراری مسئولان عمر می گذارند.

و این «نصف جهانی» است که پس از گذشت ۱۰ سال از سال ۹۳ و با وجود این همه آثار تاریخی و عتیقه که برخی در انبارهای موزه‌داران و یا در زیر باران و آفتاب از میان می رود، هنوز که هنوز است «موزه ملی» ندارد! شاید این بار با پیگیری استاندار اصفهان درسال ۱۴۰۳ و قول جدی وی به مردم، گره از سرنوشت یکی از کهن ترین پروژه‌های برزمین مانده اصفهان باز شود و ریسباف اصفهان نیز بتواند هوای بهاری این روزهای نصف جهان را بدون دغدغه نفس بکشد.

توضیح: عکسهای درون گزارش مربوط به وضعیت کارخانه در سال های مختلف است.

46

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1903136