به نقل از «صدای ایران»

اختتامیه جشنواره سینما حقیقت با چاشنی اعتراض سیاسی+فیلم

تاریخ انتشار: ۲۶ آذر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۱۳۵۸۰۱

به گزارش صدای ایران، آیین پایانی سیزدهمین جشنواره مستند ایران (سینما حقیقت) به دبیری محمد حمیدی مقدم، دوشنبه ۲۵ آذرماه از ساعت ۱۸:۳۰ با حضور جمعی از مستندسازان و مدیران سینمایی در تالار وحدت برگزار و برگزیدگان این رویداد معرفی شدند.‌
این مراسم با اجرای محمدرضا شهیدی‌فر و نیز حضور علی ربیعی سخنگوی دولت، سردار احمد نوریان معاون اجتماعی نیروی انتظامی و حسین انتظامی رییس سازمان سینمایی  همراه بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

محمد حمیدی مقدم، مدیرعامل مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی و دبیر این رویداد که پس از چند سال به جای طباطبایی نژاد به بر مسند مدیریت سینمای مستند آمده است در بخش ابتدایی این مراسم گفت: پرسشهای جدید نیاز به پاسخ های جدید دارد و نمی‌شود یا راه های قدیم به آنها پاسخ داد و به همین دلیل از همه کسانی که در این دگرگونی برای استانداری سازی جشنواره همراهی کرد قدردانی می‌کنم. او آماری از این جشنواره ارائه کرد که شامل ۳۵۰۸۷ نفر تماشاگر در این جشنواره، بیش از ۷۰۰۰ بلیت فروخته شده و نمایش فیلم‌ها در ۱۹ استان می‌شد.‌
وی تاکید کرد:جشنواره چهاردهم نزدیک است و روند استاندارد سازی را ادامه می‌دهیم.‌ ضمن اینکه سینما حقیقت به جایگاهی رسیده که می‌تواند محل اولین نمایش فیلم‌ها باشد.
اولین بخش اهدای جوایز به هنر و تجربه، ناجی هنر و تلویزیون اختصاص داشت که جایزه بخش هنر و تجربه همزمان به دو فیلم تعلق گرفت.
خط باریک قرمز به کارگردانی فرزاد خوشدست و تهیه کنندگی او به همراه نگار اسکندرفر اولین جایزه را گرفت
خوشدست پس از دریافت جایزه خود گفت: خوشحالم این فیلم مورد استقبال قرار گرفت و راهی تازه را پیشنهاد می‌دهد. من الان ۴۲ ساله هستم ولی وقتی فیلم را شروع کردم ۳۷ ساله بودم‌ و پنج سال ساخت این فیلم طول‌ کشید.
جایزه دیگر این بخش هم به فیلم «جایی برای فرشته‌ها نیست» به کارگردانی سام کلانتری تعلق گرفت
جایزه ناجی هنر برای بهترین مستند با موضوع آسیب‌های اجتماعی به مستند «خط باریک قرمز» اهدا شد.
رأی و جایزه شبکه مستند سیما هم به «صد سال تنهایی» برای فیلم محمدعلی فارسی تعلق گرفت.
بخش بعدی اهدای جوایز به مستندهای کارآفرینی اختصاص داشت که با حضور خوانساری رییس اتاق بازرگانی تهران نیز همراه بود.
جایزه سوم این بخش به محمد ثقفی برای فیلم خودکار تعلق گرفت.‌
جایزه دوم به محمد واعظی برای فیلم «رویای آب» اهدا شد.
جایزه اول این بخش نیز به مهدی گنجی برای ساخت فیلم من «می‌خوام شاه بشم» تعلق گرفت.‌
در این بخش اعلام شد که از دو شخصیت این سه فیلم برای همراهی شان تقدیر می‌شود و این تقدیری‌ها شامل علی اکبر رفوگران در فیلم «خودکار» و محمد قائم پناه در فیلم «رویای آب» بودند.‌
در بخش بعدی این مراسم برگزیدگان مستندهای کوتاه و نیمه بلند و نیز بلند بخش بین‌الملل با حضور داوران از جمله رائد فریدزاده‌ در بخش کوتاه نیمه بلند و مهرداد اسکویی در بخش بلند معرفی شدند.‌
جایزه ویژه هیات داوران در مستند کوتاه به مایا نوا کوویچ برای فیلم «و آنگاه شب فرا می‌رسد» اهدا شد.
تندیس بهترین مستند کوتاه با قید خرید یک تبلت برای شخصیت اصلی فیلم آشو، به فیلم‌ کوتاه «آشو» به کارگردانی جعفر نجفی که در جشنواره مستند ایدفا هم چندی قبل موفق بود، رسید.
جایزه ویژه هیات داوران در بخش نیمه بلند به فیلم «قاشق» به کارگردانی لایلا پاکالنینیا رسید.
بهترین مستند نیمه بلند این دوره از جشنواره هم به سازنده فیلم «حیوانات از نفس افتاده» از چین رسید.‌
در بخش مستند بلند دیپلم افتخار به محسن استاد علی برای فیلم «خسوف» تعلق گرفت.‌
جایزه ویژه هیات داوران در بخش مستند بلند به فیلم «قهرمان گله» از هلند اهدا شد.‌
دیگر جایزه ویژه هیات داوران در این بخش به سام کلانتری برای مستند «جایی برای فرشته‌ها نیست» تعلق گرفت.‌
سام کلانتری پس از دریافت جایزه خود گفت: در این ۱۳ دوره گاهی داور بودم و فیلم داشتم ولی هیچ وقت جایزه نگرفته بودم و الان این جایزه ارزشمند را به دختران تیم ملی هاکی تقدیم می‌کنم.
اگرچه اسکویی دختران تیم هاکی را هم روی سن برای دریافت جایزه دعوت کرد اما سرپرست این تیم اعلام کرد «آنها در سالن حضور ندارند و اگر می‌دانستیم فیلم قرار است جایزه بگیرد حتما امشب به اینجا می‌آمدند.»
تندیس بهترین مستند بلند بخش بین‌الملل هم به فیلم آندره هورامان برای فیلم «کنار رینگ» تعلق‌ گرفت.
ادامه این مراسم اختتامیه با معرفی برگزیدگان دهمین جایزه شهید آوینی همراه بود.
طباطبایی نژاد، مسعود فراستی و مهدی قربانپور داوران این بخش بودند که ابتدا تندیس برنزی این بخش را به حامد سعیدی راد برای فیلم «کاست» اهدا کردند.
تندیس نقره‌ای جایزه شهید آوینی هم به امیرحسین نوروزی برای فیلم «خاطرات موتورسیکلت» رسید.
تندیس طلایی این بخش نیز به امیر اصانلو برای فیلم «پیرمرد و خواننده» تعلق گرفت.
در بخش بعدی، حسین انتظامی، رییس سازمان سینمایی در سخنانی گفت: سینمای مستند مسیر رود به تعالی دارد و یکی از جلوه‌هایش همین جشنواره است.‌ این رویداد به لحاظ کمی و کیفی ارتقاء یافته که باید از زحمات آقای طباطبایی نژاد قدردانی کرد چون بخش زیادی از فیلم‌ها  محصول دوران مدیریت او در مرکز گسترش است.
او افزود: حضور صنوف در سیاست‌گذاری جشنواره امسال یک نقطه عطف بود و مسیری است که در بخش‌های دیگر هم باید دنبال شود.
وی با قدردانی از همراهی بخش‌های غیرسینمایی مثل اتاق بازرگانی، افزایش بودجه حمایتی را برای سینمای مستند ادامه‌دار دانست و گفت: بویژه برای پخش و عرضه باید تمهیدی در نظر گرفت که فیلم مستند بیشتر دیده شود.
دیگر بخش اهدای جوایز مربوط به مسابقه ملی سینمای مستند بود که برگزیدگانش با حضور حبیب احمدزاده، مونا زندی، یونس شکر خواه، سیف اله صمدیان، پیروز کلانتری و محمدحسین مهدویان معرفی شدند. کامران شیردل هم یکی دیگر از دوران این بخش بود که به دلیل کسالت در مراسم حضور نداشت.
در این بخش ابتدا اعلام شد که دبیر جشنواره قول مساعد داده تا شخصیت فیلم مستند ایرانووود که برای ساخت فیلمش دچار مشکل‌ بود بتواند فیلم خود را بسازد.‌
جایزه بهترین متن به امیرمهدی حکیمی و حجت بامروت نویسندگان فیلم مهدی که به دنیا آمد اهدا شد.
جایزه بهترین صدا به انسیه ملکی برای فیلم کاغذپاره ها رسید.
جایزه بهترین موسیقی به حبیب خزائی فر برای ساخت موسیقی جایی برای فرشته‌ها نیست اهدا شد.‌
جایزه بهترین پژوهش به بابک گودرزی برای مستند ناگفته‌های شهر شلوغ تعلق گرفت.
جایزه بهترین فیلمبرداری به مرتضی پورصمدی برای تصویربرداری فیلم خط باریک قرمز اهدا شد.
جایزه بهترین تدوین به مرتضی پایه شناس برای فیلم گلوله باران رسید.‌
پایه شناس پس از دریافت جایزه خود با اشاره به برخی اظهارات مبنی بر  در قله بودن سینمای مستند، تاکید کرد: ما نیازی نداریم مسیر سینمای مستند را به سمت سینمای داستانی ببریم.
وی‌که به همراه دو دخترش روی صحنه حاضر شده بود، اشاره ‌کرد که پیش از جشنواره در سوریه بوده‌ و با انتقاد از عملکرد مسئولان در قبال مردم، در حضور علی ربیعی - سخنگوی دولت - روی صحنه، گفت: مسوولان ما سخنگو دارند ولی ای کاش یک سخن نیوش داشتند.
او افزود: من از وقتی بچه‌دار شده‌ام آنها را برای گرفتن جایزه روی سن می‌برم؛ چون بچه‌هایم به وطن نیاز دارند؛ به جایی که وقتی بزرگ شدند، بگویند ما ایرانی هستیم.‌
صحبت‌های این هنرمند با تشویق علی ربیعی هم همراه بود که پس از اهداء جایزه‌های این بخش اعلام شد برای قرار کاری از پیش تعیین شده‌ای، مراسم را ترک می کند.
در ادامه جایزه بهترین کارگردانی فیلم مستند کوتاه به شهابی‌نژاد برای فیلم «آبشار» رسید.
جایزه بهترین کارگردانی مستند نیمه بلند نیز به مرتضی پایه شناس برای فیلم «گلوله باران» تعلق‌ گرفت.‌
جایزه بهترین کارگردانی مستند بلند به محسن استاد علی برای «خسوف» اهدا شد.
در یادداشتی که از سوی این کارگردان در مراسم خوانده شد او با اشاره به تحولات جامعه، جایزه خود را به ثبت کنندگان مستند گونه رویدادهای جامعه اهداء کرد.‌
جایزه ویژه هیات داوران به محمد صادق اسماعیلی برای فیلم آدور تقدیم شد.
در ادامه با حضور منوچهر شاهسواری مدیر عامل خانه سینما، مرتضی رزاق کریمی ‌و حمیدی مقدم از سه نفر  شامل ناصر زوری شخصیت فیلم مهمان شهر، محسن اسلام زاده برای جسارت در ساخت مستند افغانستان و عصمت احمدیان تقدیر شد.
عصمت احمدیان شخصیت مستند عصمت بانو از مستندسازان خواست که با فیلم‌هایشان به جوانان این مملکت امید بدهند.‌
در بخش پایانی جایزه ویژه دبیر جشنواره به فرزاد خوشدست برای فیلم خط باریک قرمز اهدا شد.   جایزه بهترین جشنواره به تهیه کننده گلوله باران مرتضی شعبانی رسید.
نماینده بخش اهدای جوایز پرمخاطب‌ترین،پرفروش‌ترین فیلم از نگاه تماشاگران پیش از اعلام اسامی برنده‌ها بیان کرد:۲۱ هزار نفر در ۱۶۰ سانس فیلم دیدند که ۱۵ هزار برگه رای به صندوق‌ها ریخته شد.
سه فیلم پرمخاطب:
رتبه  اول: جایی برای فرشته‌ها نیست
رتبه دوم: پروژه ازدواج
رتبه سوم: صحنه‌هایی از یک جدایی
سه فیلم پرفروش
رتبه اول: جایی برای فرشته‌ها نیست
رتبه دوم: واکس چه
رتبه سوم: صحنه‌هایی از یک جدایی
برترین فیلم ها از نگاه تماشاگران
رتبه پنجم: آدور
رتبه چهارم: خط باریک قرمز
رتبه سوم: تارهای ممنوع
رتبه دوم: صحنه‌هایی از یک جدایی
رتبه اول: جایی برای فرشته‌ها نیست

فیلم اختتامیه جشنواره سینما حقیقت را در ادامه ببینید:

منبع: صدای ایران

کلیدواژه: جشنواره سینما حقیقت صدای ایران اختتامیه جشنواره حقیقت خط باریک قرمز مهرداد اسکویی اعتراض سیاسی فیلم فیلم مستند سینما مستند هنری سینما کارگردانی سیزدهمین جشنواره حقیقت

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت sedayiran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «صدای ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۱۳۵۸۰۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

حمید سهیلی خود را سرباز سینما می‌دانست/ آثار سهیلی اسناد تاریخی معتبری است

مستندساز شاخص سینمای ایران گفت: سهیلی فردی بسیار متواضع بود و من کسی را مانند او در سینمای ایران ندیدم. او خود را سرباز سینما می‌دانست و اگر از او کمکی می‌خواستید امکان نداشت از انجام آن دریغ کند.

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، پژمان مظاهری پور مستندساز گفت: جای حمید سهیلی در میان ما خالی است و نامش همیشه جاودان خواهد بود. او آثار ماندگاری را از خود باقی گذاشت. سهیلی فعالیت حرفه‌ای خود را با سمت مدیر تدارکات و مدیر تولید در سریال «آتش بدون دود» به کارگردانی زنده یاد نادر ابراهیمی آغاز کرد. او سپس پژوهش‌های مرتبط با ایران شناسی را در موسسه ایران پژوه که توسط آقای ابراهیمی اداره می‌شد آغاز کرد.

وی ادامه داد: در این گروه سهیلی با محمدرضا مقدسیان و عزیزالله حاجی مشهدی کار می‌کرد. آن‌ها کار پژوهشی مجموعه «سیاحت ایران» که قرار بود داریوش مهرجویی آن را تهیه و کارگردانی کند را انجام می‌دادند.

مظاهری‌پور خاطرنشان کرد: یک قسمت از این مجموعه که درباره «قلعه الموت» است به تولید رسد، اما از نگاتیو‌های آن اطلاعی در دست نیست. حمید سهیلی تصایری به صورت هشت میلیمتری از روز‌های تولید آن بخش را در اختیار داشت و تعلق خاطر او به مستند سازی در اینجا مشخص می‌شود. او اولین فیلم مستند خود را در مجموعه «سفر‌های دور و دراز هامی و کامی» تجربه می‌کند که در ارتباط با مراحل استخراج ذغال سنگ است.

آثار سهیلی اسناد تاریخی معتبری به شمار می‌روند

مظاهری‌پورهمچنین گفت: او پس از انقلاب اولین مجموعه مستند خود با نام «دست آفریده‌ها» را ساخت که در اتباط با کارگاه‌های صنایع دستی است. سهیلی فردی بسیار دقیق و منظبتی بود و در ساخت آثار خود با پژوهشگران طراز اول هر رشته مشورت می‌کرد. سال ۵۸ شش فیلم درباره تاریخ خط ساخت و به سراغ دکتر مهرداد بهار از اسطوره شناسان مطرح رفت. این مجموعه دارای یکی از مصاحبه‌های مهم بهار است. او در «مرگ یزدگرد» به عنوان مدیر تدارکات و تولید با بهرام بیضایی نیز همکاری کرد و سپس مجموعه «به سوی سیمرغ» را در قالب ۱۲ فیلم کار کرد که مربوط به تاریخ نقاشی ایران است و آیدین آغداشلو در اثر همراه او بوده است.

این فیلمساز سینمای مستند اقرود: سهیلی از سال ۶۲ تا ۷۰ مجموعه «معماری ایرانی» را کارگردانی کرده است که پژوهشگر اصلی آن نیز خودش بوده است. حمید سهیلی فردی بسیار متواضع بود به همین دلیل فیلم‌های او تیتراژ ندارند.

وی با بیان اینکه مجموعه «معماری ایرانی» در استودیو گلستان ساخته شده که متعلق به شبکه یک تلویزیون است، بیان داشت: سهیلی در این اثر نیز از کارشناسان مطرحی استفاده می‌کند که در معماری ایران افرادی معتبری هستند. محمد کریم پیرنیا و دکتر اسکندر مختاری که در این برنامه حضور دارد از جمله این افراد بودند.

وی ادامه داد: سهیلی در این مجموعه به بافت‌های شهر‌های ایران می‌پردازد و کار بسیار سنگین و پیچیده‌ای را صورت می‌دهد. او سی و سه فیلم در این مجموعه تولید می‌کند که هر یک در حکم یک سند معتبر است. گفتار ماندگار متن فیلم را آقای میرفخرایی خوانده‌اند که این موضوع نیز از ویژگی‌های این مجموعه به حساب می‌آید. مستند «مرمت آثار باستانی» دارای پشتوانه معتبر پژوهشی است. حمید سهیلی فردی بسیار متعهد، امانت‌دار و اخلاق محور بود و جوایزی را که برای فیلم‌های خود دریافت می‌کرد، به نهاد حامی فیلم‌هایش تقدیم می‌کرد. او ۱۰۴ فیلم ساخته است که در تاریخ سینمای مستند ایران ماندگار است.

مظاهری پور همچنین گفت: سهیلی دارای نشان درجه دو هنری بود، اما لیاقت او بسیار بالاتر از دریافت نشان درجه یک بود.

حمید سهیلی؛ شخصیتی استثنایی در سینمای مستند

در ادامه این نشست دکتر اسکندر مختاری از اساتید حوزه معماری و مرمت نیز گفت: حمید سهیلی یک انسان استثنایی بود، چراکه همواره به دانش اندوزی می‌پرداخت و همچنین خودش و جامعه را جدی می‌گرفت و از فرصت‌های پیش آمده برای خود استفاده می‌کرد. من در جریان فیلم‌های «معماری ایرانی» با او آشنا شدم. او پیش از ساخت هر فیلم مطالعات زیادی انجام می‌داد. به همین دلیل یک کتابخانه شخصی مختص به خود داشت.

وی ادامه داد: سهیلی اعتقاد داشت که تفاوت میان کارشناسان و فیلمساز این بود که یک کارشناس به صورت تصویری به موضوع نگاه نمی‌کند و به همین دلیل نحوه نگاه او با ما تفاوت داشت. او خود نسبت به هر موضوع اشراف داشت و مصاحبه شونده زمانی که مقابل او قرار می‌گرفت متوجه این موضوع می‌شد.

مختاری با بیان اینکه سهیلی عالم را از عالم نما تشخیص می‌داد، ادامه داد: پس از ساخت فیلم، زمانی که صحبت‌های ما را می‌شنید، اگر از موضوعی در اثر خود نمی‌توانست دفاع کند، آن را تغییر می‌داد و اصلاح می‌کرد. او نریشن بیشتر مجموعه «معماری ایرانی» را خودش نوشت و من نیز در چند قسمت او را همراهی کردم. نکته مهم این است که سهیلی در نریشن و موسیقی به دنبال تاثیر عاطفی بر مخاطب نبود. من معتقدم اگر سهیلی فردی دانشگاهی در اروپا بود، به عنوان یکی از مهم‌ترین افرادی که در راستای پیشرفت‌های علمی کشور خود گام برداشته بود شناخته می‌شد.

وی ادامه داد: دوره‌های تاریخی هنر ایرانی که سهیلی در آثار خود به تصویر کشیده است، در حکم یک دایره‌المعارف جامع است. این فرد استثنایی معایبی هم داشت و آن اینکه خود و همکارانش را در تیتراژ فیلم معرفی نمی‌کرد. او تمام راش‌های استفاده نشده خود را به مرکز اسناد میراث فرهنگی تحویل داد که امروزه از اسناد تاریخی مهم به شمار می‌روند. مجموعه «مرمت آثار باستانی» امروزه بخشی از تاریخ معماری است.

در ادامه مظاهری‌پور درباره اهمیت گفتار متن در سینمای مستند نیز گفت: او در نوشتن متن بسیار دقیق بود و این کار را با حضور کارشناسان پیش می‌برد. او معتقد بود برخی از گفتار‌های متن مجموعه «معماری ایرانی» برای مخاطب حوصله سربر است و از من می‌خواست در آثارم رویه دیگری را پیش بگیرم. او عقیده داشت باید نریشن دارای وجهی قصه گو باشد تا بتواند توجه مخاطب را به خود جلب کند. میرفخرایی نیز تنها یک گوینده نبود بلکه فردی دانشمند، مولف و آشنا با علم بود.

مظاهری پور با اشاره به اینکه مستند «مرمت آثار باستانی» به صورت شانزده میلیمتری ساخته شده است، افزود: در زمانی که سهیلی با تلویزیون کار می‌کرد، نظام تهیه کنندگی وجود داشت و او نمی‌توانست راش‌ها را با خود داشته باشد و آن‌ها بعد از قطع نگاتیو در آرشیو سازمان صدا و سیما نگه‌داری شدند او با هوشمندی بخشی از موارد فیزیکی باقی مانده از آثار خود را به سازمان میراث فرهنگی تقدیم کرد.

سهیلی خود را سرباز سینما می‌دانست

در ادامه این برنامه ارد عطارپور مستندساز شاخص سینمای ایران که از افراد نزدیک به حمید سهیلی به شمار می‌رفت درباره او گفت: سهیلی فردی بسیار متواضع بود و من کسی را مانند او در سینمای ایران ندیدم. او خود را سرباز سینما می‌دانست و اگر از او کمکی می‌خواستید امکان نداشت از انجام آن دریغ کند. حتی اگر در حوزه‌ای اطلاعات کافی نداشت به مطالعه می‌پرداخت و آن را در اختیار سوال شونده قرار می‌داد.

وی ادامه داد: خط تولید فیلم مستند درباره تاریخ معماری ایران، تحت تاثیر فعالیت‌های حمید سهیلی است و افراد دیگری نیز از او الگوبرداری کرده‌اند. سهیلی زمانی به ساخت آثار مرتبط با تاریخ ایران مبادرت ورزید که آن زمان این اتفاق در کانون توجه نبود.

عطارپور خاطرنشان کرد: او با پافشاری کار خود را پیش می‌برد چراکه علاقه زیادی به وطن خود داشت. فیلم «مرمت آثار باستانی» دارای دقت، جزئیات و دکوپاژی دقیق و برجسته است و توضیحات کاملی دارد. همچنین دارای پلان‌هایی بسته و تعلیقی جذاب است. این مجموعه به یونسکو عرضه شد و در آنجا به عنوان یک سند دیداری و شنیداری به ثبت رسید و افرادی در خارج از کشور نیز متوجه این گنجینه ارزشمند باقی مانده از او شدند.

وی بیان داشت: من در ماه‌های آخر عمر حمید سهیلی از او خواستم تا طرحی را برای ساخت ارائه دهد و جالب است تمام موضوعاتی را که در دست داشت درباره ایران بود.

برنامه «شب‌های مستند» با مشارکت انجمن صنفی تهیه‌کنندگان سینمای مستند در موزه سینما برگزار می‌شود.