تسکین علائم سرماخوردگی با اکالیپتوس
تاریخ انتشار: ۲۶ آذر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۱۴۳۰۱۷
اکالیپتوس (Eucalyptus globules)، گیاه بومی شرق استرالیا و تاسمانی است. انتشار عمومی آن نیز در مناطق تحت حاره، اروپا، آفریقای شمالی و آمریکای جنوبی است.
اکالیپتوس درختی بلند و همیشه سبز است که ارتفاع آن به ۴۵ تا ۶۵ متر می‌رسد. پوست درخت نقره‌ای است که هرساله به صورت ورقه جدا و قطعه قطعه شده، اما پس از آن رنگ آن زرد می‌شود.
بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در ایران در شرق دریای خزر (میانکاله) و غرب دریای خزر (هشتپر) و همچنین در پیلمبرا، سراوان، خوزستان و فارس (گربایگان) کشت می‌شود.
زمان گلدهی این گونه، خرداد تا آبان ماه است. برگ‌ها از قسمت‌های مسن‌تر گیاه جمع آوری می‌شود. پودر برگ‌ها به رنگ سبز با بویی نافذ است. برگ‌های گیاه واجد حداقل ۱ درصد اسانس دارای دست کم ۷۰ درصد سینئول است. همچنین دارای ترپنیئول، الکل‌های سزکویی ترپن، آلدئید‌های آلیفاتیک، ایزوآمیل الکل، اتانل و مواد ترپنی است. نانن در برگ‌های این گونه به فراوانی مقدار آن در سایر گونه‌های اکالیپتوس نیست.
این گیاه دارای کینو شامل ۲۸/۷ درصد کینوتانن و ۴۷/۹ درصد کاتشین است. همچنین در کینو سیتریودرول، گالوتانن، اسید کوماریک و اسید سینامیک موجود است.
مهمترین مواد اسانس این گیاه شامل سینئول، آلفا پینن، آلدئید‌های فرار و سزکویی ترپن‌هاست، اما ماده اصلی آن سینئول است، به طوری که در طیف GC-Mass آن یک پیک مشخص مربوط به سینئول مشاهده می‌شود. از میان این مواد تنها سینئول، آلدئید‌های فرار و آلفا-فلاندرن مورد بررسی و ارزیابی قرار می‌گیرند.
موارد استعمال
اکالیپتوس اثر خلط آور، ضدعفونی کننده و ضد اسپاسم داشته و در تسکین علائم سرماخوردگی موثر است. از ماده موثره اسانس آن در پماد‌های ضد تحریک و خمیر دندان‌ها استفاده می‌شوند. به عنوان حشره کش و دور کننده حشرات نیز به کار می‌رود. همچنین به صورت پماد و مخلوط با روغن‌های پایه در تخفیف التهاب و تسکین درد‌های غضلانی از طریق موضعی مصرف می‌شود.
مقدار مصرف
۲ میلی لیتر اسانس در ۱۰۰ میلی لیتر آب به صورت کمپرس، ۲-۰/۵ میلی لیتر اسانس در ۲۵ میلی لیتر روغن بادام به صورت ماساژ سینه، ۵ قطره اسانس در یک لیوان آب به صورت غرغره، ۱۰ قطره اسانس در کمی آب داغ به صورت بخور، ۲ قطره اسانس در ۱۰ میلی‌لیتر روغن پایه به صورت موضعی.
عوارض جانبی
اسانس اکالیپتوس در دوز‌های بالا مانند بسیاری اسانس‌های دیگر به علت تحریک روده مهلک است. مصرف خوراکی ۴ تا ۲۴ میلی‌لیتر اسانس، باعث مرگ شده است. با دوز‌های کمتر از ۵/۳ میلی‌لیتر نیز مرگ گزارش شده است. هر چند در مواردی علی‌رغم مصرف مقادیر مرگ‌آور، بهبود نیز گزارش شده است.
علائم مسمومیت شامل سوزش و تحریک معده و روده، تهوع، استفراغ، اسهال، ضعف، سرگیجه، مشکلات تنفسی، فلج، تشنج و در نهایت مرگ است. ممکن است میوزیس، احساس خفگی و سیانوز نیز روی دهد.
موارد احتیاط
تماس با مواد حاصل از گیاه و حتی تماس با قسمت‌های مختلف گیاه نظیر شاخ و برگ آن در افراد حساس کهیر ایجاد می‌کند. محلول‌های روغنی آن نباید در فرآورده‌های بینی به کار روند، زیرا حرکات مژک‌ها را مهار کرده و پنومونی چرب ایجاد می‌کند. اسانس مورد استفاده در فرآورده‌های دارویی باید عاری از آلدئید‌های فرار و فلاندرن باشد. در طب پزشکی گذشته ایران هیچگونه اشاره‌ای به موارد مصرف اکالیپتوس نشده است.
منبع:سیناپرس
منبع: پارسینه
کلیدواژه: گیاهان دارویی خواص اکالیپتوس تسکین سرماخوردگی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۱۴۳۰۱۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
رفتار انسانی یک «اورانگوتان» برای اولین‌بار؛ تهیه ضماد برای درمان زخم!
محققانی که اخیرا به این کشف بزرگ دست یافته‌اند در مقاله خود می‌نویسند: "تا جایی که ما می‌دانیم، این مطالعه اولین مستند سیستماتیک درمان زخم فعال احتمالی با یک ماده گیاهی فعال بیولوژیکی در گونه‌های غیر انسانی است. "
به گزارش خبرآنلاین، چندین سال پیش، ایزابل لاومر، نخستی‌شناس موسسه ماکس پلانک و همکارانش یک اورانگوتان سوماترایی نر (Pongo abelii) به نام راکوس را مشاهده کردند که بیش از نیم ساعت را به تهیه، مصرف و استفاده مکرر از یک گیاه دارویی شناخته شده بر روی زخم باز روی صورتش اختصاص داد.
نر بالغ، که تخمین زده می‌شود حدود ۳۰ سال داشته باشد، چندین بار آب برگ‌های جویده شده را با انگشتانش فقط روی زخم‌هایش می‌مالید تا زمانی که زخم کاملا با خمیر برگ پوشانده شود. از آنجایی که او هیچ قسمت دیگری از بدنش را به این ماده آغشته نکرده بود، لامر و همکارانش معتقدند که او عمداً جراحت خود را درمان می‌کرد.
محققان این رفتار را در پارک ملی Gunung Leuser در اندونزی مشاهده کردند؛ آن‌ها سه روز پس از اینکه اولین بار متوجه زخم باز روی صورتش شدند که در درگیری با نر دیگر ایجاد شده بود، راکوس را در حال جمع‌آوری دقیق برگ‌های گیاه Akar Kuning (Fibraurea tinctoria) دیدند.
این گیاه از دیرباز در طب سنتی برای درمان زخم‌ها و سایر بیماری‌ها مانند دیابت، اسهال خونی و مالاریا استفاده می‌شده است.
تجزیه و تحلیل ترکیب شیمیایی این گیاه نشان می‌دهد که آن خواص ضد باکتریایی، ضد التهابی، ضد قارچی و آنتی اکسیدانی دارد که همگی برای بهبود زخم مفید هستند.
به این ترتیب، ممکن است راکوس به طور اتفاقی در حین خوردن گیاه به تسکین درد پی برده باشد، یا ممکن است این تکنیک درمان زخم را یاد گرفته باشد. در حالی که این رفتار قبلاً در گروه‌های محلی اورانگوتان‌ها مشاهده نشده بود، نر‌ها پس از بالغ شدن پراکنده می‌شوند، بنابراین ممکن است راکوس این ترفند هوشمندانه را از جمعیتی که در آن متولد شده بود، یاد گرفته باشد.
محققان خاطرنشان می‌کنند: «راکوس در سال قبل از این حادثه به تازگی رشد جنسی ثانویه خود را پشت سر گذاشته بود و به نظر می‌رسید سعی می‌کند خود را به عنوان یک نر مسلط جدید معرفی کند که از داده‌های رفتاری ما جمع آوری شده در این مدت منعکس شده است.»
لامر و تیم مشاهده کردند که راکوس در روز‌های بعد همچنان به خوردن این گیاه ادامه می‌دهد و هیچ نشانه‌ای از عفونت زخم مشاهده نمی‌شود. در ۱۹ ژوئیه ۲۰۲۲ به نظر می‌رسید که زخم به طور کامل بهبود یافته و تنها یک زخم ضعیف باقی مانده است.
راکوس همچنین بیش از نیمی از روز را در طول دوره نقاهت خود به استراحت می‌گذراند که به طور قابل توجهی با دوره‌های استراحتی که محققان قبل از کشف زخم او مشاهده کرده بودند، متفاوت بود.
گزارش‌ها و شواهد حکایتی گسترده‌ای از خوددرمانی در سایر نخستی‌ها وجود دارد، از جمله شامپانزه‌هایی که مغز Vernonia amygdalina را برای درمان عفونت‌های کرمی می‌جوند و حشرات را روی زخم‌ها می‌زنند، اما ثبت چنین رفتار‌هایی به‌طور سیستماتیک دشوار بوده است.
اگر ثابت شود که گیاهان برای درمان زخم‌ها به طور کلی در اورانگوتان‌ها یا دیگر میمون‌های بزرگ استفاده می‌شود، ممکن است نشان دهد که شیوه‌های پزشکی انسانی ریشه در زمانی دارد که اجداد پستانداران مشترک ما در زمین پرسه می‌زدند.
هوادار خاطی سپاهان ۱۰ سال محروم شد