زیباکلام: فکر می‌کنند من دانشجویان را شتشوی مغزی می‌دهم/ دانشگاه باید مانند دوم خرداد باشد یا مانند دوران شاه پر از اعتراض؟
تاریخ انتشار: ۲۶ آذر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۱۴۳۷۶۱
صادق زیباکلام معتقد است: اگر در جامعه ما روزی این فضا بوجود بیاید و احزاب و گروه ها با موانع سیاسی و امنیتی روبرو نشوند کل این سوال که آیا دانشجویان باید در دانشگاه‌ها فعالیت سیاسی بکنند یا نه، بلاموضوع میشود. بنایراین از بد حادثه فعالیت سیاسی در دانشگاه در ایران مهم شده است.
به گزارش ایسنا؛ «صادق زیباکلام» در اجتماع یاران دبستانی که توسط انجمن اسلامی دانشجویان پیرو خط امام دانشگاه ایلام برگزار شد، اظهار کرد: در دور دوم آقای روحانی از مهر ۹۶ ، دادن مجوز برای سخنرانی سخت شده و من بواسطه ۱۳ آبان و چه بواسطه ۱۶ آذر در ۱۵ تا ۲۰ مراسم شرکت کردم و مجوز برای مناظره می‌دهند که معتقدم این اصرار یک نوع توهین به دانشجو است چون نتیجه‌اش این میشود که دانشجو خودش فکر ندارد و زیباکلام می‌تواند آنها را شستشوی مغزی می‌دهد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی گفت: اولا اگر این طور بود که ظرف یک ساعت با یک سخنرانی دانشجو را از این رو به آن رو کرد شما که ۳۶۵ روز صدا و سیما و تریبون‌های مختلف در اختیار دارید چرا نتوانستید دانشجویان را با خود همراه کنید، بنابراین ندادن مجوز برای تک سخنران با نفس کرسی‌های آزاد اندیشی که مد نظر مقام معظم رهبری است در تضاد و تناقض است و اما در مقابل خیلی از اصولگراها هم به راحتی تکی سخنرانی می‌کنند.
استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران ادامه داد: یک بحثی در خصوص موضوع جنبش دانشجویی بوجود آمده که آیا اساسا امروز چیزی به نام جنبش دانشجویی وجود دارد؟ و آیا باید وجود داشته باشد؟ و چه کسی گفته که حتما باید جنبش دانشجویی وجود داشته باشد و چرا امروز دانشگاه‌ها ساکت و خاموش هستند؟
زیباکلام تصریح کرد: من فکر می‌کنم ما اگر پاسخ این ابهامات را بدهیم باید نگاهی به روند جنبش دانشجویی یا بهتر بگوییم فعالیت دانشجویان ظرف ۴۰ سال گذشته چگونه بوده است. اینکه باید تصمیم بگیریم جنبش دانشجویی باشد یا نباشد، نفس این گونه بحث ها زائد است چون دانشگاه یک جزیره متروکه و به دور از اقیانوس نیست که برای خودش بتواند زندگی کند و اطرافش آب باشد. دانشگاه به اشکال مختلف با جامعه ارتباط پیدا می‌کند. بنابراین شرایط دانشگاه منوط به شرایط جامعه است و این شرایط روی فضای دانشگاه تاثیر می‌گذارد.
زیباکلام ادامه داد: وقتی انقلاب شد ما واراث یک جنبش دانشجویی بی‌نظیر در جهان بودیم، فقط کافی است نگاهی به آمار زندانیان سیاسی بیندازیم. در آن زمان تعداد زندانیان سیاسی یکی از بالاترین‌ها نسبت به جمعیت در جهان بود.۸۰ درصد زندانیان سیاسی دانشجویان بودند که نشان می‌دهد جنبش دانشجویی بسیار نیرومند بود.
وی گفت: در دوران انقلاب هم دانشجویان پیشگام بودند و چشمه‌ای جوشان بود و رژیم شاه در دولت نظامی ازهاری تصمیم گرفت دانشگاه‌ها را ببندد. بعد از انقلاب جنبش دانشجویی بخشی از آن چپ به معنای مارکسیست بود که عملا در برابر نظام قرار گرفت.
استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران اداکه داد: بخش اسلامگرا عملا درون خود نظام حل شد و نسل اول مسئولان سپاه ، جهاد و خیلی از ارگان‌ها دانشجویان بودند این وضعیت تا اواخر دهه ۶۰ و ارتحال امام بود تا اینکه به دوران ریاست جمهوری آقای هاشمی رفسنجانی رسیدیم که دانشجویان اسلامگرا به کل و جزء و به اصل و به فرع با سیاست‌های اقتصادی دوران هاشمی موافق نبودند چون ملهم از ادبیات چپ بودند و به دنبال اقتصاد بی‌طبقه توحیدی و کمک به مستضعفین بودند و نمی‌توانستند این سیاست‌ها را بپذیرند و اینجا جنبش دانشجویی با یک بحران مواجه شد از یک سو دولت و نظام از خودشان بود و از سویی با سیاست‌های کلان آقای هاشمی موافق نبودند و فقط سکوت کردند و فعالیت نداشتند.
زیباکلام تصریح کرد: در دوم خرداد پیشگام و پیش‌قراول دانشجویان بودند و جلودار ستادهای آقای خاتمی شدند. یکبار دیگر دانشجویان در دولت اصلاحات حل شدند و دانشجویان مدیر شدند این وضعیت تا تیر ۷۸ و حمله به کوی دانشگاه ادامه داشت و جنبش دانشجویی این نکته برایش سخت بود و عملا از دولت اصلاحات جدا شدند و دوباره در حالت سکون و سکوت قرار گرفتند البته فعالیت داشتند نه مثل ۷۶ و ۷۷ ، این وضعیت تا زمان احمدی‌نژاد ادامه داشت.
زیباکلام تصریح کرد: در دولت احمدی‌نژاد آن سکوت و سکون عملا در ۴ سال اول افزایش یافت تا سال ۱۳۸۸ که یکبار دیگر دانشجویان، انجمن اسلامی و دفتر تحکیم وحدت و تشکل‌های مختلف که جلودار ستادهای موسوی و کروبی شدند و تا اعتراضات سال ۸۸ این ادامه داشت و دوره دوم احمدی‌نژاد غم‌بارترین دوران برای جنبش دانشجویی بود به طوری که در دفاتر انجمن اسلامی قفل شد و تابلوها برداشته شدند.
وی تصریح کرد: تا سال ۱۳۹۲، حداقل بخشی از جنبش دانشجویی مشارکت داشتند و در سال ۱۳۹۶ نیز مشارکت داشتند و اما امروز که حالت سنگین و مغمومی بر جنبش دانشجویی حاکم است و امروز علی رغم اینکه دانشجویان در پیروزی روحانی شریک هستند.
زیباکلام ادامه داد: نگاهی گذرا به ما می‌گوید که روند این گونه نبوده که عده‌ای بنشینند و تصمیم بگیرند که دانشجویان بیایید فعالیت سیاسی بکنید و یا بگویند دانشجویان نباید فعالیت داشته باشند.
وی تصریح کرد: شرایط بیرون از دانشگاه است که دوم خرداد یا سکوت و سکون را بوجود می‌آورد و اینکه جنبش دانشجویی باید وجود داشته باشد یا نداشته باشد بحث بی‌خودی است چون نیروهای اجتماعی است که دانشگاه را درگیر و فعال می‌کند یا اینکه یک حالت سکون و سکوت را بوجود می‌آورد.
زیباکلام با بیان اینکه اساسا ما به وضعیت ایران کاری نداشته باشیم یک سوال اساسی تر مطرح کنیم و آن اینکه شان نزول و کارکرد دانشگاه چیست؟ آیا دانشگاه باید مانند دوم خرداد باشد یا مانند دوران شاه پر از اعتراض باشد؟ آیا جوامع پیشرفته در دانشگاه های هند و مالزی و نروژ و آمریکا ، آلمان ، انگلستان، هم چیزی به نام جنبش دانشجویی دارند؟ گفت: پاسخ خیر است ما در بسیاری از کشورهای توسعه یافته چیزی به نام جنبش دانشجویی نداریم، چون در کشورهای توسعه یافته احزای و تشکل‌های سیاسی مستقل از حکومت وجود دارند که محل تجمع حرکت‌های سیاسی و اجتماعی در آن کشورها هستند و دانشجویان این کشورها دلیلی ندارد که در دانشگاه ها فعالیت فرهنگی، سیاسی و اجتماعی بکنند چون بیرون از دانشگاه‌ها احزاب و سمن‌ها وجود دارند و دانشجویان علاقمند در این احزاب و اجتماعات فعالیت کنند.
وی با طرح این سوال که چرا در جامعه ایران دانشگاه ملتهب است؟ ادامه داد: چون در بیرون احزاب و تشکل‌های سیاسی مستقل از حکومت نداریم و دانشگاه تنها جایی است که به دلیل شرایط اجتماعی مختصر فضای سیاسی بوجود بیاید.
زیباکلام تاکید کرد: اگر در جامعه ما روزی این فضا بوجود بیاید و با موانع سیاسی و امنیتی روبرو نشوند کل این سوال که آیا دانشجویان باید در دانشگاه‌ها فعالیت سیاسی بکنند یا نه، بلاموضوع میشود.بنابراین از بد حادثه فعالیت سیاسی در دانشگاه در ایران مهم شده است و گرنه من معتقدم کار ویژه دانشگاه این است که حسابدار، شیمیست و فیزیکدان و پزشک متخصص تربیت کند نه اینکه برای انتخابات ، اعتراضات و این حرکت و آن حرکت بسیج شود.
لینک کوتاه: asriran.com/002xBMمنبع: عصر ایران
کلیدواژه: زیباکلام
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۱۴۳۷۶۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
جنبش‌های دانشجویی در آمریکا از جنگ ویتنام تا غزه/اهمیت جنبش کنونی
خبرگزاری مهر، گروه بین‌الملل: حال که بیش از ۲۰۰ روز از آغاز جنایت‌های رژیم صهیونیستی با بیش از ۳۴ هزار شهید می‌گذرد، دانشجویان آمریکا گامی جدی در مسیر تحقق صلح و پایان نسل‌کشی در نوار غزه برداشته‌اند. این روزها، موج اعتراضی در غرب به ویژه دانشگاه‌های آمریکا به تیتر اول رسانه‌های جهان تبدیل شده‌است.
تشدید موج ضداسرائیلی در دانشگاه‌های آمریکا؛ مطالبه‌ها و پیام‌ها
در روزهای اخیر، شمار زیادی از دانشگاه در آمریکا شاهد تظاهرات ضدصهیونیستی بوده‌است که مهمترین آنها عبارت‌اند از دانشگاه هاروارد، نیویورک، ییل، کلمبیا، ماساچوست، اموری، میشیگان، براون، پلی تکنیک هومبولت، برکلی، کالیفرنیای جنوبی، تگزاس، مینه‌سوتا و غیره.
اگرچه برخی رسانه‌ها شمار این دانشگاه‌ها را بیش از ۲۰۰ مورد تخمین زده‌اند اما خبرگزاری الجزیره نقشه‌ای از دانشگاه‌های مهم آمریکا که در جنبش دانشجویی ضد صهیونیستی در روزهای اخیر شرکت داشته‌اند، منتشر کرد که البته این نقشه همچنان در حال تکمیل است.
البته از همان ابتدای جنبش نیز نوع برخورد پلیس آمریکا که همواره در این موقع‌ها به خشونت و سرکوب متوسل میشود، قابل پیش‌بینی بود. طبق انتظار، در این چند روز بسیاری از دانشجویان معترض اخراج شده‌اند. ضمن اینکه خشونت و ضرب‌وشتم هم همواره چاشنی برخورد پلیس با دانشجویان این کشور بوده‌است.
شمار دستگیر شدگان نیز به صدها نفر رسیده‌است؛ بازداشت ۱۰۸ دانشجو در کالج امرسون در بوستون، ۹۳ دانشجو در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی در لس‌آنجلس، ۳۴ دانشجو در دانشگاه تگزاس در آستین، ۱۰۰ دانشجو در دانشگاه کلمبیا در نیویورک و ۴۵ دانشجو در دانشگاه ییل آخرین آماری است که از دانشگاه‌های آمریکا اعلام شده‌است.
مطالبه‌های دانشجویان آمریکایی در این جنبش واضح و شفاف است. آنان از دانشگاه‌ها خواسته‌اند تا از سرمایه‌گذاری دارایی‌های دانشگاه‌های بزرگ در شرکت‌های اسلحه‌سازی و یا سایر صنایع حامی جنگ رژیم صهیونیستی در غزه خودداری کنند و به این ترتیب مانع از «نسل کشی» شوند.
آنها همچنین خواستار برقراری آتش‌بس در جنگ رژیم صهیونیستی در نوار غزه هستند؛ جنگی که با آتش‌افروزی غرب با محوریت آمریکا به بزرگترین فاجعه تاریخ تبدیل شده‌است. همین چند روز پیش سنای آمریکا با اکثریت آرا بسته حمایتی کمک مالی ۹۵ میلیارد دلاری برای اوکراین، رژیم صهیونیستی و تایوان را تصویب کرد که حدود ۲۶ میلیارد دلار از آن، کمک نظامی به این رژیم جعلی بود.
در این میان، پلیس و نیروهای امنیتی آمریکا با سرکوب دانشجویان در صدد تداوم جنایات‌های رژیم صهیونیستی در نوار غزه برآمده‌اند. از طرفی، موضع‌گیری همزمان «جو بایدن» رئیس جمهوری آمریکا و «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی از بهره‌گیری آنها از یک تکنیک مشخص، برای انحراف افکار عمومی و پایان دادن به جنبش حکایت دارد.
پس از آنکه بایدن تاکید کرد «یهودستیزی ناپسند است و جایی در آمریکا ندارد»، نتانیاهو همین خط فکری را البته با شدت و غضب بیشتری دنبال کرد. نتانیاهو که ارتش رژیم صهیونیستی با دستور او نزدیک به هفت ماه بیش از ۳۴ هزار نفر از مردم غزه را به شهادت رسانده‌است، دانشجویان آمریکایی را «اوباش یهودستیز» خواند و مدعی شد آنها دانشگاه‌های برتر این کشور را «تصرف کرده‌اند و خواستار نابودی اسرائیل هستند».
بعد از این اظهارات تند نتانیاهو، «برنی سندرز» سناتور آمریکایی ضمن برشمردن شمار شهدای غزه و آمار جنایت‌های رژیم صهیونیستی در این باریکه، گفت: «آقای نتانیاهو، با تلاش برای منحرف کردن ما از سیاست‌های جنگی غیراخلاقی و غیرقانونی دولت تندرو و نژادپرست خود، به شعور مردم آمریکا توهین نکنید. از یهودستیزی برای منحرف کردن توجه از کیفرخواست جنایی که در دادگاه‌های اسرائیل با آن روبه‌رو هستید، استفاده نکنید. روبه‌رو شدن با اتهام‌ها در این دادگاه‌ها، یهودی ستیزی نیست.»
در مجموع، حمله پلیس به دانشجویان و بازداشت آنها در دانشگاه‌های مختلف آمریکا باعث شده‌است که بسیاری از شخصیت‌ها و سازمان‌های مؤثر بین‌المللی، آزادی بیان در این کشور مدعی را به چالش بکشند. همانند سازمان عفو بین‌الملل که ضمن محکوم کردن این رفتار خشونت‌بار، بر اهمیت «حق اعتراض» تاکید کرد و در بیانیه‌ای آورد: از دانشگاه‌های آمریکایی می‌خواهیم که از حقوق دانشجویان در تظاهرات مسالمت‌آمیز و ایمن حمایت کنند.
از جنبش دانشجویی ضدجنگ ویتنام تا اعتراض‌ها به مداخله‌جویی آمریکا در خاورمیانه
تظاهرات بی‌سابقه دانشجویان در دانشگاه‌های آمریکا در محکومیت کشتار جمعی علیه فلسطینیان، یادآور مخالفت همین طیف با جنگ ویتنام است.
از جمله وجه اشتراک آنها، خاستگاه مشترک این جنبش‌های اعتراضی است. اعتراض دانشجویان به کمک مالی و نظامی آمریکا به رژیم صهیونیستی در جنگ علیه غزه حدود دو هفته پیش از دانشگاه کلمبیا آغاز شد؛ دانشگاهی که در دهه ۱۹۶۰، آغازگر موج اعتراضی و البته تأثیرگذار علیه جنگ آمریکا در ویتنام بود.
در دهه ۱۹۶۰ میلادی، جنبش دانشجویی در آمریکا برای مطالبه «آزادی بیان» در پردیس‌های دانشگاهی به وجود آمد اما با تشدید دخالت این کشور در جنگ ویتنام، جنگ به هدف اصلی اعتراض‌های دانشجویان تبدیل شد. هزینه‌های هنگفت آمریکا در ماجراجویی‌های نظامی، به افزایش سرسام‌آور کسری بودجه و وخامت شرایط اقتصادی در داخل کشور کمک کرد و بر شدت نارضایتی‌ها افزود.
دانشجویان دهه ۱۹۶۰ به دلیل بلوغ آرمان‌گرایی و نیز تعهد به مسائلی فراتر از منافع شخصی خود، تحول‌هایی پدید آوردند که هنوز هم با وجود گذشت بیش از نیم قرن آثارش در آمریکا به چشم می‌خورد.
«لئونارد گوردون» هنرمند آمریکایی در دایره‌المعارف جامعه‌شناسی آورده که «لایحه حقوق مدنی سال ۱۹۶۴ که دور از دسترس به نظر می‌رسید، باعث شد تا موضع مردم در قبال جنگ ویتنام تغییر کند و به جای حمایت از آن، به مخالفت با جنگ بپردازند. فشارهایی که برای ایجاد تنوع در بدنه دانشجویی و برنامه‌های آموزشی نژادی و قومی هم اعمال می‌شد در تحول‌های ناشی از اعتراض‌ها نقش داشتند؛ تحول‌هایی که زندگی جامعه آمریکایی را دگرگون کرد.»
به تازگی نیز «سید رسول موسوی» مدیر کل آسیای جنوبی وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران در صفحه اجتماعی «ایکس»، نوشت: جنبش دانشجویی حمایت از فلسطین و غزه در آمریکا و فرانسه و دیگر کشورهای غربی را باید جدی گرفت. فراموش نکنیم که جنگ آمریکا علیه ویتنام را جنبش دانشجویی متوقف کرد. نباید اجازه داد جریان صهیونیستی مسلط بر رسانه‌های بین‌المللی بتواند همگام با پلیس و امنیتی‌ها این جنبش را سرکوب کند.
جنبش‌های دانشجویی در آمریکا که از دهه ۱۹۶۰ به راه افتاد و به تدریج به بلوغ سیاسی رسید، در جریان مداخله‌جویی‌های نظامی آمریکا در نقاط مختلف جهان به ویژه خاورمیانه نیز بارها خود را نشان داده‌است.
به عنوان نمونه طی بیش از ۲ دهه اخیر، شمار زیادی از دانشجویان دانشگاه‌های مختلف آمریکا در اعتراض به حضور و دخالت‌های نظامی آمریکا در عراق، افغانستان و لیبی دست به تظاهرات زده‌اند.
نتیجه سخن
به‌رغم اینکه مقام‌های آمریکا به طور دائم از آزادی اعتراض و بیان دَم می‌زنند اما در واقع با احساس کوچک‌ترین خطر، برخوردی امنیتی و خشونت‌بار با معترضان دارند؛ همانطور که تظاهرات مسالمت‌میز دانشجویان که بیشتر با راهپیمایی، شعار و برپایی چادر همراه بود، با ضرب‌وشتم و بازداشت از سوی پلیس آمریکا مواجه شد.
جنبش دانشجویی حامی فلسطین باوجود برخورد امنیتی پلیس سرکوبگر، نشان داد که تیر رژیم صهیونیستی چه در میدان جنگ و چه در پروپاگاندا به سنگ خورده‌است. صهیونیست‌ها با کمک لابی قدرتمند «آیپک» سال‌هاست که میلیاردها دلار برای تغییر ذهنیت آمریکایی‌ها درباره رژیم صهیونیستی هزینه کرده‌اند اما اتفاق‌های اخیر از بیهودگی این تبلیغات پرده برداشت
در این برهه که جنبش دانشجویی حمایت از فلسطین ضمن گستردگی در پهنه آمریکا، به کشورهای دیگر همچون فرانسه و کانادا نیز تسری یافته‌است، بایدن و نتانیاهو بدون اشاره به نسل‌کشی صهیونیست‌ها، پرچم یهودیت را برافراشته‌اند. آنها در صدد القای «یهودستیزی» به جای «صهیونیست‌ستیزی» برآمده‌اند تا جنبش را از مسیر خود منحرف سازند. این در حالی است که بسیاری از یهودیان جهان نیز طی این چند ماه اخیر، جنایت‌های صهیونیسم را در غزه محکوم کرده‌اند.
با درک این توطئه عبری-غربی، «ودی آرمور» استاد حقوق بین‌الملل تاکید می‌کند که مقام‌های آمریکایی و صهیونیستی به منظور جلوگیری از گسترش اعتراض‌هایی دانشجویی از ادعاهای یهودستیزی برای خاموش کردن و سرکوب دانشجویان استفاده خواهند کرد و اعمال خشونت و قلع‌وقمع معترضان نیز همزمان تشدید خواهد یافت.
مقام‌های آمریکایی با تجربه دهه ۱۹۶۰ و نقش جنبش دانشجویی ضدجنگ ویتنام که در نهایت آمریکا را ناگزیر به پذیرش شکست کرد و واشنگتن را به سمت اتمام آن جنگ سوق داد، اینک نیز نگران تکرار آن در قضیه غزه هستند.
کد خبر 6089414
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»