مقایسه وضعیت اشتغال زنان نسبت به مردان در یک دهه گذشته
تاریخ انتشار: ۲۷ آذر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۱۵۱۰۶۸
بررسی وضیعت اشتغال زنان در یک دهه اخیر نشان می دهد، جمعیت شاغل کشور در گروه زنان که در سال ۸۶ به میزان ۳ میلیون و ۸۶۲ هزار نفر بود این جمعیت در سال ۹۳ به کمترین میزان خود یعنی ۳ میلیون و ۹۹ نفر هزار نفر نفر رسید. البته از سال ۹۴ میزان ورودی بانوان به بازار کار روند صعودی به خود گرفت به طوریکه در سال ۹۴ جمعیت بانوان شاغل به ۳ میلیون و ۴۶۱ هزار نفر، در سال ۹۵ به ۳ میلیون ۸۸۱ هزار نفر و در سال ۹۶ نیز به ۴ میلیون و ۱۹۵ هزار نفر افزایش یافت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
بررسی وضعیت اشتغال بانوان در یک دهه اخیر نشان می دهد، در حالی که تعداد شاغلان مرد تقریبا در سال های مورد بررسی رو به رشد بوده است اما روند تعداد شاغلان زن در اکثر سال ها کاهشی بوده است. این موضوع نشان می دهد در شرایط رکود اقتصادی وقتی امکان حضور به موقع زنان در شغل های مناسب و مورد علاقه شان کاهش می یابد، در ادامه و با پررنگ شدن امور دیگر از جمله تشکیل خانواده لزوما نمی توانند جذب بازار کار شوند.
اما در بین عمده گروه های اقتصادی یعنی سه بخش صنعت، کشاورزی و خدمات، مشاهده می شود تعداد شاغلان مرد بخش کشاورزی تا سال ۹۰ روند کاهشی داشته است و بعد از آن با شیب بسیار ملایم روند افزایشی پیدا کرده است. تعداد شاغلان زن بخش کشاورزی در فاصله سال های ۸۴ تا ۹۳ تقریبا ۷۰۰ هزار نفر کاهش و طی سال های ۹۴ تا ۹۶ نیز افزایش یافته است. رشد جمعیت زنان شاغل در بخش کشاورزی طی سال های ۹۴ تا ۹۶ را می توان حاصل رشد بخش کشاورزی دانست.
اما روند نرخ بیکاری در گروه بانوان نیز حاکی از آن است که نرخ بیکاری در سال ۹۰ به اوج خود رسیده است و روند نرخ بیکاری این گروه از جامعه از سال ۹۲ به بعد روند کاهشی داشته است. در سال ۹۵ این نرخ دوباره افزایش یافته و به ۲۰.۷ درصد رسید که نرخ بالایی است.
نرخ بیکاری زنان تقریبا ۲ برابر مردان بوده است. بنابراین موضوعاتی که در تحلیل آمارهای نیروی کار باید مورد توجه قرار گیرد، حجم عرضه نیروی کار زنان، نوع شغل های مورد تقاضای آن ها و نقش آن ها در بازار کار است.
۲۲۳۲۲۷
کد خبر 1332508منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: زنان اشتغال اشتغال زنان مردان باشگاه استقلال آندره استراماچونی ایالات متحده آمریکا باشگاه پرسپولیس حسن روحانی انتخابات مجلس یازدهم عراق لیگ برتر نوزدهم اصلاح طلبان بازیگران سینما و تلویزیون ایران
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۱۵۱۰۶۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چه شده که زنان در ورزشگاه ها حرف های رکیکی می زنند که تا حالا مختص مردان بود؟
روزنامه هم میهن نوشت: اتفاقاتی که این روزها در فضای ورزشی ایران رخ داده است، از یک نظر پدیده جدیدی محسوب نمیشود. در حقیقت، ساختار سیاسی ایران با دو مشکل اساسی در این موضوع مواجه است. ازیکسو، نمیخواهد خود را با ضوابط عمومی فدراسیونهای جهانی یا کمیته بینالمللی و منشور المپیک سازگار کند و درعینحال، میخواهد که همچنان از مزایای عضویت در این نهادها بهرهمند شود و در مسابقات المپیک و جهانی و باشگاهی شرکت کند. از سوی دیگر، نمیخواهد یا نمیتواند خود را با الزامات فرهنگی ورزش در داخل کشور تطبیق دهد.
ریشه این مسئله نیز در ناسازگاری فرهنگ ورزشی با ارزشهای سنتی است. این ناسازگاری بهویژه در ورزش زنان اهمیت بیشتری دارد. در سنت اجتماعی ما زن اساساً واجد جایگاهی نبود که بخواهد برای اثبات خود به صحنه بیاید و از آن مهمتر سرود برابری با مرد را بخواند. آن سنت الزامات خاص خود را به رفتار و پوشش و جایگاه زنان بار میکرد.
ولی زن در جامعه جدید تمام این محدودیتها را رد میکند. شاید تعجب کنیم که چرا برخی از زنان نیز همپای مردان از کلمات رکیک استفاده میکنند. کلماتی که حتی کاربرد آن از سوی زنان وجاهت منطقی ندارد. علت این پدیده در همین اصرار به برداشتن مرزهای تمایزی است که چون به اجبار ایجادشده شکلهای افراطی و حتی مضحک هم پیدا کرده است.
مشکل مهم و دیگر این ساختار داشتن تصور حق انحصاری امور بهویژه در حوزه فرهنگ نزد صاحبان قدرت است این تصور موجب شده که در اجرای اهداف فرهنگی بهکلی ناکارآمد شوند. نمونه آن فضای عمومی ورزشگاهها بهویژه فوتبال است که متاسفانه در کشتی هم هست و در سالهای اخیر به والیبال و سایر رشتههای ورزشی هم سرایت کرده است.
سیاستزدگی در ورزش، انحصار نسبی در مالکیت تیمهای ورزشی، کوشش برای تبدیل ورزش به ابزاری برای پیشبرد اهداف فرهنگی غیرمرتبط با ورزش، عدم حضور مردم و ذینفعان در مسائل و مدیریت باشگاهها و نیز تنظیم مقررات عمومی فضاهای ورزشی، در کنار علاقه وافر برای حضور در رقابتهای ورزشی در سطح بینالمللی و کوشش برای کسب مدال و جام و افتخار به آنها؛ جملگی موجب ایجاد سیاستهایی متعارض و فضایی مغشوش در ورزش شده است که دیر یا زود هزینه آن هم باید پرداخته شود.
اینگونه تعارضات و عوارض در اغلب حوزههای مدیریتی وجود دارد ولی به عللی از جمله ضرورت تبعیت از منشور المپیک و مقررات فدراسیونهای جهانی؛ در ورزش برجسته و مشهود شده است؛ زیرا در صورت عدم رعایت ضوابط این نهادهای بینالمللی، امکان اخراج از فدراسیونهای ورزشی جهانی وجود دارد و از آنجا که ورزش بهویژه ورزش قهرمانی رکن مهمی در تامین اوقات فراغت یا حتی هویتبخشی جوامع جدید است، تن دادن به اخراج موجب بحران داخلی خواهد شد.
فراموش نکنیم که ایران همچنان در حوزه ورزش در مقایسه با کشورهای مشابه خود حرفهای زیادی برای بروز استعدادها دارد. بعلاوه پربینندهترین شبکه تلویزیونی ایران با فاصله زیاد، شبکههایی است که به ورزش میپردازند و الا صداوسیما فاقد مشتری جدی خواهد بود.
مجموعه این وضعیت در ورزش ایران موجب شده که حکومت هم در داخل و هم در خارج دچار چالش شود. چالشهایی که با گذشت زمان تشدید میشود و به اتخاذ تصمیمات به نسبت عجیب منجر شده و خواهد شد.
راهحلی جز سیاستگذاری بدون تناقض یا با تناقضات اندک نیست. با ممنوع کردن حضور زنان یا مردان در ورزشگاهها هیچ مسئلهای حل نخواهد شد. مقررات پوشش هم همچنان دامنگیر فدراسیونهای ورزشی خواهد بود.
کانال عصر ایران در تلگرام