به نقل از «قدس آنلاین»

مرکز ملی گوهرسنگ‌ها در مشهد تاسیس می‌شود

تاریخ انتشار: ۲۷ آذر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۱۵۲۷۴۴

مسؤول دبیرخانه شهر جهانی گوهرسنگ‌ها شرایط و وضعیت مرکز ملی گوهرسنگ‌ها در مشهد را تشریح کرد.

به گزارش قدس آنلاین، ملیحه سلطانی در خصوص تأسیس مرکز ملی گوهرسنگ‌ها، اظهار کرد: قرار است پروژه‌ای با عنوان مرکز ملی گوهرسنگ‌ها در مشهد اجرا شود؛ این مرکز، مجموعه‌ای است که در آن هرگونه خدمات درخصوص سنگ‌های قیمتی (گوهرسنگ‌ها)  را  به زائران، گردشگران و مردم مشهد عرضه می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی ادامه داد: این خدمات می‌تواند ارزش‌گذاری‌ها، تبادلات مالی بین‌المللی، حراج‌ گوهرسنگ‌ها، خریدوفروش، موزه، آموزش و حتی کتابخانه‌ باشد به‌طوری‌که برای هریک از آن‌ها در این مجموعه مکانی تعبیه خواهدشد.

مسؤول دبیرخانه شهر جهانی گوهرسنگ‌ها، افزود: ما در زمینه‌ تأسیس این پروژه پیشتاز بوده‌ایم و الگویی برای سایر شهرها و روستاهای جهانی ایران  هستیم. این مرکز ملی پیشنهادی است که مشهد ارائه داده‌است و قرار است بودجه‌ای ملی نیز برای آن در نظر گرفته شود.

ملیحه سلطانی تشریح کرد: همه‌ شهرهای جهانی کشور نیز از این ایده استقبال کرده‌اند؛ به‌ طوری که بناست  در هر شهر، مرکزی ملی متناسب با محصول تولیدی که باعث جهانی شدن شهرها شده‌است، تأسیس شود. به طور مثال در تبریز که شهر جهانی فرش است؛ مرکز جهانی فرش و در لالجین که شهر جهانی سفال است؛ مرکز جهانی سفال تأسیس شود.

وی خاطرنشان کرد: اقداماتی برای تأسیس این مرکز از جمله  انتخاب محل احداث، نقشه‌کشی وتخریب ساختمانی که در گذشته در آن محل قرار داشته‌است انجام شده‌است؛ ولی نیاز به بودجه، پیگیری و بحث‌های مربوط به محتوا همچنان وجود دارد؛ بودجه‌ استانی این طرح  را ما دریافت کرده‌ایم ولی بودجه‌ ملی هنوز اختصاص داده نشده‌است.

مسؤول دبیرخانه شهر جهانی گوهرسنگ‌ها، بیان کرد: آموزشگاه‌های فنی‌وحرفه‌ای، مجموعه فنی‌وحرفه‌ای و مرکز آموزش میراث فرهنگی استان، کلاس‌هایی برای آموزش تراش سنگ‌های قیمتی برگزار می‌کنند؛ ضمن اینکه آموزش در زندان‌ها ومراکزی مانند آن نیز انجام می‌شود  و مهمتر از این‌ها تدریس رشته‌های تراش سنگ، طراحی زیورآلات و ساخت زیورآلات در هنرستان‌های کارودانش مقطع متوسطه است.

ملیحه سلطانی تشریح کرد: من با آمارگرفتن و آمار دادن مخالف هستم و خواهان حذف این فرهنگ از مصاحبه‌ها هستم؛ به نظر من درمان را باید جایگزین آمار کنیم که این اتفاق باعت ارائه آمارهای دقیق‌تری خواهدشد.

وی گفت: من آمار دقیقی از میزان فروش گوهرسنگ‌ها ندارم؛ زیرا، به‌قدری موانع و مشکلات بحث‌های صادراتی ما زیاد هستند که کسی به‌طور قانونی صادرات و واردات انجام نمی‌دهد؛ گمرک نیز آمار دقیقی از صادرات و واردات  ندارد و این سنگ‌ها به‌طور غیرقانونی و قاچاق صادر و وارد می‌شود؛ و فقط  دبیرخانه سنگ جهانی که وابسته به میراث فرهنگی است این موضوع را پیگیری می‌کند.

منبع: ایسنا

انتهای خبر/

منبع: قدس آنلاین

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۱۵۲۷۴۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کدام بانوان گیلانی نخستین مدارس دخترانه را تاسیس کردند؟

ایسنا/گیلان به مناسبت روز معلم، نام و یاد بانوان فداکاری را گرامی می‌داریم که در تاسیس اولین مدارس دخترانه و ترویج آموزش به دختران گیلان تلاش کردند.

یک سده پیش، آرزوی بسیاری از دختران باسواد شدن بود. روزهایی که تنها مکتب‌خانه و کلاس‌های اکابر، بار آموزشی را در کشور به دوش می‌کشید، در بسیاری از مناطق حتی دختران اجازه نداشتند به مکتب‌خانه بروند؛ سرانجام با آغاز تحولات مشروطه خواهی، زنگ شیوه‌های نوین آموزشی هم در کشور نواخته می‌شود.

ابتدا مدارس نوین برای پسران راه‌اندازی شد و تشکیل مدارس دخترانه با مرارت‌های زیادی روبه‌رو بود و فشارهای اجتماعی و مذهبی برای دخترانی که در کلاس‌های درس حاضر می‌شدند، مضاعف بود.

گیلان و رشت، از استان‌های پیشرو در راه‌اندازی مدارس دخترانه بود. ساختمان مدرسه تاریخی فروغ رشت، سندی بر این مدعاست که رشت از سال ۱۲۸۴ مدرسه دخترانه داشت. در این مدرسه، دخترانی آموزش دیدند که بعدها خود مروج تحصیل دختران دیگر شدند و مدارسی همچون «سعادت نسوان» را پایه گذاردند.

بانوان معلم جهت هموار شدن این راه سخت برای آیندگان، مشقت‌های زیادی را متحمل شدند. امروز مدیون بانوانی هستیم که این سدها را شکستند و نام‌شان در تاریخ هم گم شده است؛ از لابه‌لای منابع، نام چند زن گیلانی پیشرو در آموزش دختران دیده می‌شود.

کمتر از یک دهه از تاسیس نخستین مدرسه دخترانه در تهران می‌گذشت که رشت نیز به همت «آذرمیدخت نیکروان» صاحب یک دبستان دخترانه شد. وی در سال ۱۲۹۳ اولین مدرسه دخترانه را در رشت دایر کرد که نتیجه آن برگزاری اجتماع شکستن شیشه‌ها، پرتاب سنگ و کلوخ از سوی مردم به وی و مدرسه‌اش بود اما تلاش‌ها همراه با شکیبایی ادامه داشت. این در حالی بود که هنوز مدرسه پسرانه دولتی هم به طور رسمی در گیلان دایر نشده بود؛ اوایل تیرماه ۱۲۹۸ خورشیدی مدرسه نمره یک پسرانه در یک خانه استیجاری راه‌اندازی شد.

«پوراندخت خدیو» یکی از شاگردان مدرسه سعادت نسوان رشت (تاسیس ۱۲۹۶ خورشیدی) در خاطرات دوران تحصیلش می‌نویسد «فراشی به نام مراد مامور بود که هر روز سر خیابان بایستد تا پسرهای مدرسه شاهپور با گلوله‌های برفی به جان ما نیفتند و درس خواندن ما را مسخره نکنند.»

مدرسه «شمسیه» (۱۳۲۷ه.ق) نیز یکی دیگر از مدارس دخترانه بود که پیش‌تر به همت شیخ علی طالقانی دایر شده بود، این مدرسه بعدها به نام مدرسه بنات اسلامی به مدیریت خانم احترام السیاده با کمک‌های دولتی به حیات خود ادامه می‌دهد.

از بین زنان پیشرو در آموزش دختران، تلاش‌های «روشنک نوعدوست» چشمگیرتر است. روشنک نوعدوست متولد ۱۲۷۷ در رشت است، وی در ۲۱ سالگی، ریاضی و عربی و فارسی را به کمال می‌دانست و دبستان سه کلاسه‌ای در سال ۱۲۹۶ خورشیدی در رشت افتتاح کرد.

منابع نوشته‌اند روشنک نوعدوست دختران بی بضاعت را با هزینه شخصی آموزش می‌داد. وی به شاگردانش یادآور می‌شد: «دختران من یک مادر خوب و فداکار اما بی‌دانش، هیچ وقت کافی نیست».

فعالیت‌های فرهنگی روشنک نوعدوست به معلمی بسنده نمی‌شد زیرا تشکیل اکابر، کتابخانه، برنامه‌های سخنرانی و از همه مهم‌تر انتشار نشریه «پیک سعادت نسوان» از برنامه‌های روشنک نوعدوست بود. او بین سال‌های ۱۳۰۶تا ۱۳۰۷ دو ماهنامه خود را منتشر می‌کرد.

روشنک در شماره ۶ نشریه معترض می‌شود که تعداد مدارس دخترانه در این زمان در گیلان ۲۰ مدرسه است که تنها هفت مدرسه دولتی بوده و در مقایسه ۵۰ مدرسه پسرانه در گیلان است که ۱۲ مدرسه ملی و ۳۸ مدرسه دولتی است. نشریه پیک سعادت نسوان به دلیل سرمقاله‌های اعتراض‌آمیز در تبعیض تحصیل میان دختران و پسران سرانجام بسته می‌شود.

فریدون نوزاد در کتاب تاریخ نمایش، درباره این بانوی روشنفکر می‌نویسد: «اگرچه روشنک نوعدوست توانسته مدرسه را حفظ نموده و از چنگال خونین بعضی دولتیان نجات دهد ولی تا سال ۱۳۲۰ کاملا تحت نظر شهربانی بود.»

«خدیجه نظرداد»، بانوی فرهیخته دیگری است که در سال ۱۲۹۸ در غازیان بندر انزلی متولد شد. او در شرایطی درس خواند که فراگیری دانش دختران تنها محدود به رفتن به مکتب‌خانه و مدارس خصوصی بود. او پس از اتمام تحصیل و در شرایطی که اغلب خانواده‌ها راضی به تحصیل دختران در مدارس دولتی نبودند، در خانه پدر مدرسه‌ای با عنوان «مدرسه ملی» برای آموزش دختران انزلی برپا کرد.

دختران نوجوان با پرداخت شهریه مختصری نزد خدیجه نظرداد خواندن و نوشتن می‌آموختند. از سال ۱۳۱۶ خورشیدی وی به دعوت اداره فرهنگ بندر انزلی، در دبستان سنائی غازیان به تدریس می‌پردازد و پس از سه دهه فعالیت پرثمر فرهنگی در کسوت مدیر دبستان فاطمیه سیاح غازیان بازنشسته می‌شود؛ طی این سال‌ها نه تنها آموزگار دختران انزلی بود، بلکه دانش آموزانش او را دوست، مشاور و مادر روحانی خود می‌دانستند.

این بانوی فداکار و معلم دختران انزلی در نخستین ساعات بامداد روز چهارشنبه ۱۹آذر ۱۳۸۲ در یکی از آپارتمان‌های شهرک اکباتان تهران چشم از جهان فرو بست.

«نوش آفرین پورزردشت» نیز جزء اولین معلمان زن در لشت‌نشا بود. شکل‌گیری تشکیلات فرهنگی در لشت‌نشا مرهون همت و پشتکار امین‌الدوله و پورزردشت بوده است (نشریه گیله وا سال ۱۷ ویژه نامه لشت نشا).

انتهای پیام