به نقل از «تسنیم»

سازمان بازرسی کل کشور به نقش دولت در کنترل آلودگی هوا ورود پیدا کند

تاریخ انتشار: ۲۷ آذر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۱۵۶۷۶۳

طلایی تاکید کرد: سازمان بازرسی کل کشور می تواند به موضوع نقش دولت در کنترل آلودگی ورود پیدا کند. ۲۷ آذر ۱۳۹۸ - ۱۷:۰۷ رسانه ها خواندنی نظرات - اخبار رسانه ها -

به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، مرتضی طلایی، نایب رئیس سابق شورای اسلامی شهر تهران در گفتگو با جهان نیوز درباره وضعیت آلودگی هوای تهران و راه‌های مقابله با آن اظهار داشت: اجرای صحیح، جامع و کامل قانون راهکار مقابله با آلودگی هوای تهران است قانونی که تکالیف را برای همه بخش ها مشخص کرده و اگر هر بخشی به وظایفی که در قانون برای آن تصریح شده عمل کند می توان به شرایط نسبتا نرمال دست پیدا کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی با بیان اینکه نخستین مجموعه ای که در موضوع آلودگی هوا در انجام وظایف قانونی خودش کوتاهی و قصور کرده، دولت ها هستند توضیح داد: انتقال مشاغل آلاینده از شهر، توسعه حمل و نقل عمومی، کنترل مهاجرت، پیشگیری از حاشیه نشینی های بی رویه و اجرای طرح مربوط به وارادات و تولید خودرو و جایگزین کردن خودروهای فرسوده، همه و همه اینها بخش قابل توجهی از وظایفی بوده که در اختیار دولت ها بوده اما دولت ها متاسفانه هیچگاه به وظایف خودشان عمل نکردند.

نایب رئیس سابق شورای شهر در ادامه با اشاره به اینکه در زمینه کاهش الودگی هوا پس از دولت حوزه مدیرت شهری بیشترین مسئولیت را بر عهده دارد، خاطرنشان کرد: حوزه مدیریت شهری هم به سهم خودش البته نه به طور کامل یک وظایف و تکالیفی را برعهده دارد، در دوره شورای سوم و چهارم توجهی به حوزه حمل و نقل عمومی، توسعه خطوط و حمل و نقل ریلی و خطوط BRT شد و می تواند آن را با اقداماتی  که در دوره پنجم شورای افتاده است مقایسه کرد تا مشخص شود که چقدر به توسعه حوزه حمل و نقل عمومی توجه شده متاسفانه مدیریت شهری هم در کنار دولت به وظایفشان عمل نکردند.

طلایی با تاکید براینکه قوانین متعددی برای کاهش آلودگی هوا وجود دارد تشریح کرد: قانون جامع حمل و نقل ترافیک، قوانین مربوط به انتقال مشاغل آلاینده، طرح جایگزینی و خارج کردن خودروهای فرسوده و مجموعه از قوانین مرتبط با یکدیگر وجود دارد که اجرای همه این قوانین آلودگی هوا و موضوع ترافیک را به یک نوعی مدیریت می کند.

وی درباره اینکه دولت سهم شهرداری ها را در توسعه حمل نقل عمومی و پرداخت نمی‌کند گفت: در دوره سوم و چهارم شورا شهر اقدامات فروانی اعم از اطلاع رسانی ها، مصاحبه ها، گفتگوها، مصوبات، مذاکرات و پیگری های فروانی در ارتباط با اجرای تعهدات دولت انجام شد ولی متاسفانه در سال های اخیر به این موضوع بی توجهی شده است. زمانی که مدیر شهر تهران می گوید باید باد بوزد تا مشکل شهر تهران حل شود معلوم است که برنامه ای برای اداره شهر وجود ندارد. به نظر می رسد شورای شهر و شهرداری برنامه ای برای اداره و مدیریت شهر ندارند و به یک نوعی مسئولان شهری دچار روزمرگی شده اند.

نایب رئیس سابق شورای شهر تهران تاکید کرد: سازمان بازرسی کل کشور می تواند به موضوع نقش دولت در کنترل آلودگی ورود پیدا کند و بررسی کند که تعهدات دولت برابر قانون برنامه توسعه سوم و چهارم و پنجم و سایر قوانین مصوب و مرتبط با این حوزه چه بوده است و این تعهدات به چه میزان اجرا شده است و گزارشی درباره کارکرد آن تهیه کند. راه دیگر اینکه شورای شهر باید از طریق مجلس به این موضوع ورود پیدا کند و آن را دنبال کند تا دولت موظف و مکلف و ملزم به اجرای وظایفش شود و سرانجام اینکه مدیریت شهری می تواند از طریق دستگاه قضایی نسبت به بخش های دولت مثل سازمان برنامه و بودجه به دلیل عمل نکردن به وظایفشان مدعی باشد.

طلایی با بیان اینکه تهران به حال خودش رها شده و خبری از کارهای توسعه و عمران نیست، گفت: مدیریت شهر باید برای لحظه لحظه های شهر برنامه داشته باشد. راهکارهای کوتاه مدت برای مقابله با آلودگی هوا جواب نمی دهد. شهر یک موجود زنده است و لحظه به لحظه در حال تحول و پویایی است. آلودگی هوا برای مسئولان یک امر عادی و معمولی شده و ناشی از همین روزمرگی و بی تفاوتی نسبت به سرنوشت مردم است.

وی در پایان با تاکید بر اینکه مسئولان شهری باید در قبال مردم پاسخگو باشند تصریح کرد: اگر خودمان را بدهکار مردم بدانیم، باید بپذیریم که مردم حق دارند از ما توضیح بخواهند و باید پاسخگوی آنان باشیم. مردم آنقدر دچار مشکلات ناشی از مدیریت شهری هستند که در این مشکلات هضم شده اند و به تحمل این شرایط که ناشی از ناکار آمدی مدیران است عادت کردند.

انتهای پیام/

بازگشت به صفحه رسانهها

R41383/P/S9,1299/CT12

منبع: تسنیم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۱۵۶۷۶۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مسئله مردم نرخ رشد نقدینگی نیست، مردم تورم را می‌بینند

در سال ۱۴۰۲ به‌رغم کاهش رشد نقدینگی، رشد پایه پولی همچنان فزاینده بوده و به‌نوعی دولت در بازار پول به‌عنوان رقیب بخش خصوصی فعال بوده است.

به گزارش هم‌میهن، به این مفهوم که دولت همچنان کسری بودجه خود را داشته و این کسری را از منابعی که در بازار وجود داشته از محل فروش اوراق و... تامین کرده و آن نقدینگی که بخش خصوصی و تولید باید استفاده می‌کرد را خود دولت جذب کرده است.

در ادامه گفتگو با داود سوری استاد سابق دانشگاه شریف را می‌خوانید: 

در دو سال‌ونیم گذشته تلاش‌های دولت جهت کنترل تورم نتیجه نداده و تورم از کنترل رشد نقدینگی تاثیر نپذیرفته؛ به نظر شما علت چیست؟

خیلی سخت است که بتوان قضاوت کرد. رابطه رشد نقدینگی و تورم رابطه کوتاه‌مدتی نیست که به محض کاهش رشد نقدینگی در تورم کاهش اتفاق بیفتد. انتظار می‌رود اگر کنترل نقدینگی تداوم پیدا کند در آینده نرخ تورم هم کنترل شود. نکته‌ای که باید توجه کرد این است که کیفیت کاهش نقدینگی به چه صورت بوده است.

آنچه مشخص است اینکه در سال ۱۴۰۲ به‌رغم کاهش رشد نقدینگی، رشد پایه پولی همچنان فزاینده بوده و به نوعی دولت در بازار پول به عنوان رقیب بخش خصوصی فعال بوده است. به این مفهوم که دولت همچنان کسری بودجه خود را داشته و این کسری را از منابعی که در بازار وجود داشته از محل فروش اوراق و... تامین کرده و آن نقدینگی که بخش خصوصی و تولید باید استفاده می‌کرد را خود دولت جذب کرده است. به هر حال باید منتظر ماند و دید نتیجه کاهش روند رشد نقدینگی در سال آتی چگونه خواهد شد.

یعنی سال ۱۴۰۴ باید منتظر تاثیر بر نرخ تورم باشیم؟

نمی‌توانیم یک رابطه یک به یک بین تورم و نقدینگی داشته باشیم. نرخ تورم می‌تواند از جای دیگر هم افزایش پیدا کند. با این وجود به نظر می‌رسد سال بعد باید اثرات کاهش نقدینگی را دید. البته نرخ اعلامی بانک مرکزی به‌طور متوسط در یک سال ۵۲ درصد اعلام شده در حالی‌که این نرخ تورم در فروردین ۸۰ درصد بوده و تا اسفند به ۳۸ درصد رسیده است. از این رو یک روند کاهش وجود داشته و اگر مشکلی پیش نیاید سال بعد می‌تواند بر نرخ تورم مؤثر باشد.

شاید اشاره ابراهیم رئیسی که اخیراً گفته اقتصاددان‌ها متوجه کاری که دولت برای کنترل نقدینگی کرده می‌شوند همین موضوع است.

چیزی که مهم است اینکه نتیجه سیاست‌ها را باید در عمل ببینیم. واقعیت این است که بسیاری از آمار‌ها منتشر نمی‌شود و آمار‌های منتشر شده نیز از دقت کافی برخوردار نیستند؛ لذا نمی‌توان قضاوت درستی داشت. ولی می‌دانیم که تورم وجود دارد. قیمت‌ها را می‌بینیم که مدام در حال افزایش است.

بحث درآمد‌ها و رشد اقتصادی را می‌بینیم. اگر سیاست‌ها در این شاخص‌ها نمود پیدا نکند نمی‌شود درباره مؤثر بودن سیاست‌ها صحبت کرد. مسئله مردم که نرخ رشد نقدینگی نیست. نرخ رشد نقدینگی را ما به دهان مردم انداختیم. مردم تورم را می‌بینند. حالا از هر جا که می‌خواهد ظاهر شود. برای مردم چه اهمیتی دارد نرخ رشد نقدینگی چقدر است. آن‌ها تورم را نگاه می‌کنند.

در نرخ تورم چه سهمی می‌توانیم برای تورم انتظاری قائل شویم؟ مسئولان در گفته‌هایشان بر غیررسمی بودن قیمت‌ها و تورم‌های غیرواقعی و انتظاری بار‌ها تاکید می‌کنند.

انتظارات قاعدتاً تاثیرات کوتاه‌مدت دارد. ممکن است اتفاقی بیفتد و شوکی وارد شود و برای مردم انتظاراتی شکل بگیرد، اما مدتی که گذشت اثر آن اتفاق از بین می‌رود. ولی وقتی یک پدیده‌ای ادامه‌دار است نمی‌توان به انتظار تفسیر کرد. آنچه ما الان آموخته‌ایم و آن را انتظار می‌نامیم این است که فرآیند سیاست‌گذاری و کیفیت سیاست‌گذاری به‌گونه‌ای بوده که هر سال منتظر بدتر شدن شرایط هستیم.

این را آموخته‌ایم که اگر امروز کالایی را خریداری کنیم صرفه بیشتری دارد تا اینکه سال بعد آن را بخریم. همه می‌دانیم که اگر ریال نگه داریم سال بعد زیان دیده‌ایم. این یک یادگیری است که طی سالیان متمادی شکل گرفته و همچنان این فرآیند در حال تداوم است.

هیچ علامتی نیز داده نمی‌شود که این مسیر ممکن است تغییر کند. نه کیفیت سیاست‌گذاری را رو به بهبود می‌بینیم و نه رفتار‌هایی که در جامعه صورت می‌پذیرد متفاوت می‌شود؛ بنابراین دلیلی ندارد که افراد آموخته‌های خود را تغییر دهند.