بالاخره ما هم یخ می زنیم، دیر یا زود!
تاریخ انتشار: ۳۰ آذر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۱۸۶۹۶۳
از قصه آوای دو ساله عبور نکردهایم که به قصه فرهاد ۱۴ ساله و آزاد ۱۷ ساله میرسیم، هرسه قربانی هستند، یکی قربانی تحریم دوتای دیگر قربانی «نان».
به گزارش عصرایران، فاطمه استیری در خبرآنلاین نوشت: بی تعارف حتی با هیجان هم این قصه ها را گوش می دهیم، می خوانیم و تعریف می کنیم برای نفرات دوم و سوم و...
با هیجان می گوییم نماینده آمریکا بخاطر آوای ما یکباره به سمت تخت روانچی رفته و باب مذاکره را باز کرده، با هیجان تعریف می کنیم دو برادر کولبر در برف و کولاک گردنه های کردستان یخ زده و مرده اند و مردم با تکه های نان به استقبال جسدهای یخ زده شان رفته اند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
انگار گوش مان عادت کرده به شنیدن اینکه امروز «چه کسی» قربانی «چه چیزی» شده است، چشم مان حتی بیشتر عادت کرده که در همین گوشه و کنار شهر ببینیم کودک هفت، هشت ساله و پیرمرد و پیرزن ۷۰، ۸۰ ساله را که دستفروشی می کنند، ببینیم و بگذریم.
بگذریم چون روزگارمان روزگار گذراندن شده است، روزگارمان روزگار تلخی کشیدن و یک لیوان آب خوردن رویش شده تا بشوید و ببرد این تلخی را تا فردا برسد و بازهم روز از نو روزی از نو.
گیر می دهیم به فلان سیاستمدار و فلان وزیر و فلان نماینده که چرا فلان حرف را زد، چرا فلان کار را کرد، چرا آقازاده اش فلان ماشین را سوار می شود، چرا اختلاس می کند، چرا ...
گیر ندهیم لطفا... نه ما را توان تغییر دادن آن دنیای زشت و بدقواره آنها (از نگاه ما) هست، نه آنها حاضرند دل بکنند از آن دنیای زیبا و گرم و دلچسب شان. گیرم یک آوا هم برود، دوتا فرهاد هم یخ بزنند، سه تا آزاد هم قربانی راه نان شوند، مگر فرقی هم دارد برای آنها؟
گیر ندهیم به آنها چون فایدهای ندارد، گیر بدهیم به خودمان، خود ما اهالی شریف رسانه که صبح تا شبمان را پرکرده ایم با گنده گویی ها و اراجیف فلان سیاستمدار و فلان کاندیدا و فلان نماینده و تحلیل کردن همان اراجیف و گزارش نوشتن و مصاحبه گرفتن و ...گیر بدهیم شاید چند نفری از ما لااقل به خودشان آمدند، تکانی به خود دادند و رها کردند این دنیای پوچی که ساخته ایم برای خودمان.
یحتمل قصه ما هم همان قصه نان است و اجبار، که مانده ایم و مجبوریم ببینیم و بشنویم و بنویسیم، اما بالاخره ماهم یک روز قربانی همین دنیای بدقواره آنها خواهیم شد، بالاخره یک روز ما هم یخ می زنیم، یک روز وسط همین غُصه قِصه نان مان، نفس مان می گیرد با این تفاوت که ما در گردنه های تته از کولاک و برف یخ نمی زنیم، ما همین جا دقیقا وسط همین شهر درندشت تهران وسط همین فضای مرده و زشت و یخ زده سیاست بالاخره یک روز یخ میزنیم.
پی نوشت:
یادداشت نیست، دلنوشته هم نیست، نتیجه ترک یک عادت و دیدن فیلم یخ زدن فرهاد و آزاد بود، نتیجه چند دقیقه گیر دادن به خودم بود که یادم نرود در چه دنیای بدقواره ای هستم و پُز روزنامهنگار بودن ندهم.
لینک کوتاه: asriran.com/002xJ1
منبع: عصر ایران
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۱۸۶۹۶۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
۱۲ اردیبهشت در دنیای علم چه خبر؟
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا، تاریخ علم مملو از رویدادهای مهمی است که نوآوریها، کشفها و حتی زادروزها و درگذشتهای دانشمندان و مخترعان تاثیرگذار جهان را در برمیگیرد. در این تقویم علم، وقایع مهم مصادف با امروز ۱۲ اردیبهشت برابر ۱ می را ورق میزنیم.
***
نمک یددار
۱ می ۱۹۲۴ میلادی برابر با ۱۲ اردیبهشت ۱۳۰۳ خورشیدی، اولین نمک خوراکی یددار در خواربارفروشیهای ایالت میشیگان ایالاتمتحده به فروش رسید. نمک سفره حاوی ۰.۰۱ درصد یدید سدیم بهعنوان یک مکمل غذایی است، زیرا مصرف کافی ید باعث کاهش بروز گواتر (تورم عمده غده تیروئید در گردن) میشود. با اصرار انجمن پزشکی ایالت میشیگان و طرحی که ازسوی دیوید موری کاوی آغاز و رهبری شد، شرکت نمک مورتون ردی از ترکیب ید را در محصولات نمک سفره خودش پذیرفت که ابتدا با بیمیلی همراه بود اما تا پایان همانسال مصرف بازار ملی را تامین کرد. دیوید مارین، آسیبشناس آمریکایی طی آزمایشی که بین سالهای ۱۹۱۷ تا ۱۹۲۲ روی گروه بزرگی از دختران مدرسهای انجام داد ارزش قابل توجه ید را در کاهش بیماری گواتر نشان داد. مارین بعدها در سازمان جهانی بهداشت روی استفاده از ید در نمک کار کرد و مزایای آن را بیشتر گسترش داد.
آسپرین
۱ می ۱۸۹۹ میلادی برابر با ۱۲ اردیبهشت ۱۲۷۸ خورشیدی، شرکت داروسازی آلمانی بایر داروی آسپرین را بهصورت پودر معرفی کرد. این دارو را یک محقق همان شرکت، به نام فلیکس هافمن در ۱۰ آگوست ۱۸۹۷کشف کرد. هافمن که بهعنوان شیمیدان در شرکت داروسازی بایر آلمان کار میکرد در جستوجوی یافتن مسکن بهتری برای روماتیسم مزمن پدرش بود که آن را جایگزین استفاده از اسیدسالیسیلیک کند که طعم بدی داشت و باعث ناراحتی معده میشد. در ۱۰ آگوست ۱۸۹۷ او با استیلکردن اسیدسالیسیلیک با اسیداستیک، یک مشتق به نام استیلسالیسیلیکاسید تشکیل داد. آزمایشهای شرکتی نشان داد که این داروی ایمن و موثر برای تسکین درد و کاهش تب است و میتواند بهعنوان داروی ضد التهاب استفاده شود. از سال ۱۸۹۹ این ماده با نام تجاری آسپرین به بازار عرضه شد. نام هافمن در حق ثبت اختراع وجود دارد و او رئیس بخش بازاریابی این دارو شد، اما هیچ سهم مالی از موفقیت جهانی آن دریافت نکرد. بعدها در اول ژانویه ۱۹۱۵ آسپرین به شکل قرص معرفی شد.
قمر سیاره نپتون
۱ می ۱۹۴۹ میلادی برابر با ۱۲ اردیبهشت ۱۳۲۸ خورشیدی، جرارد کوییپر دومین قمر یافتشده نپتون با نام نیرید را که خارجیترین و سومین قمر بزرگ شناختهشده این سیاره است کشف کرد. قطر نیرید ۳۴۰ کیلومتر، نیممحور بزرگ چرخش آن به دور نپتون ۵میلیون و ۵۱۳هزار و ۸۱۸ کیلومتر، دوره مداری آن ۳۶۰.۱۴ روز، انحراف مداری ۷.۰۹۰ درجه و خروج از مرکز آن ۰.۷۵۰۷ است. نام نیرید از پریان دریا شامل ۵۰ دختر نرئوس و دوریس که ساکن اعماق دریای اژه و دریای مدیترانه بودند و همراه با پدرشان درون غارهای نقرهگون زندگی میکردند اشاره دارد. کوییپر، اخترشناس هلندیآمریکایی علاوهبر نیرید، میراندا، قمر اورانوس را هم کشف کرد.
بیماری میناماتا
۱ می ۱۹۵۶ میلادی برابر با ۱۲ اردیبهشت ۱۳۳۵ خورشیدی، مدیر بیمارستان کارخانه شرکت چیسو در شهر میناماتا به مقامات محلی بهداشت عمومی «شیوع بیماری ناشناختهای را در دستگاه عصبی مرکزی» را گزارش کرد. این روز بعدها در تاریخ ژاپن بهعنوان سالگرد رسمی کشف این بیماری اعلام شد. درپی این اعلام، پژوهشگران دانشگاه کوماموتو دریافتند که عامل بیماری مسمومیت غذائی در اثر فلزات سنگین است و پس از مدتی کشف شد که عامل اصلی بیماری میناماتا مصرف مواد غذائی آلوده به جیوه آلی است. علایم این بیماری با مشکلاتی در راه رفتن، حرف زدن، بینائی، شنوائی، بیحسی اعضای بدن، گرفتگی عضلانی و همچنین ازدست دادن هوشیاری و تعادل در ساکنین میناماتا همراه بود.
انتهای پیام/