ادای احترام به سردار فضلی؛ مرد دوست داشتنی دوران دفاع مقدس

در اخبار دیدم که سردار محبوب سپاه اسلام در دفاع مقدس ۸ ساله، بیمار است و بستری. برای من که دوست دارم از ایشان عیادت کنم ولی امکانش را ندارم، این یادداشت ادای احترامی است به این مرد بزرگ و دوست داشتنی دوران دفاع هشت ساله، به همراه آرزوی سلامت و طول عمر باعزت برای ایشان.

به گزارش خبرگزاری فارس، دکتر مهدی زارع استاد پژوهشگاه زلزله و عضو وابسته فرهنگستان علوم در یادداشتی برای سردارسرافراز حاج علی فضلی که اکنون در بستر بیماری است، نوشت: 

در اخبار دیدم که سردار محبوب سپاه اسلام در دفاع مقدس ۸ ساله، بیمار است و بستری.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

برای من که دوست دارم از ایشان عیادت کنم ولی امکانش را ندارم، این یادداشت ادای احترامی است به این مرد بزرگ و دوست داشتنی دوران دفاع هشت ساله، به همراه آرزوی سلامت و طول عمر باعزت برای ایشان.

یکشنبه ۱۴ آبانماه ۱۳۸۴ بعد از انجام مطالعه در منطقه زلزله زده بالاکوت پاکستان (زلزله ۸ اکتبر ۲۰۰۵، ۱۷ مهر ۱۳۸۴ با بزرگای ۷.۸)، به همراه همکارم در پژوهشگاه زلزله دکتر ساسان عشقی که در محدوده شمال شهر اسلام آباد (پایتخت پاکستان)، سد تاربلا (که تا همین اواخر بزرگترین سد خاکی دنیا بود) تا منطقه کشمیر (به قول پاکستانی ها Azad Jamu and Kashmir Independent State یعنی ایالت مستقل جامو و کشمیر آزاد) و مطالعه در پهنه زلزله زده انجام داده بودبم، طبق معمول گزارش شناسایی را در سالن همایش در طبقه اول پژوهشگاه ارایه می کنیم. امروز از جاهای مختلف دعوت کرده ایم و اعلام رسانه ای هم کرده ایم که علاقمندان به سمینار ما بیایند و گزارش ما را بشنوند. واقعیت ان است که در حین ارایه سخنرانی خودم و دکتر عشقی متوجه نشدم که دو نفر از حضار در داخل سالن سردار حاج علی فضلی و همراهشان هستند که در ان زمان معاون عملیات سپاه و از مقامات لشکری بودند. او سردار جانبازی است که یک چشم خود را در دفاع ۸ ساله در مقابل ارتش متجاور بعث عراق از دست داده است. البته ایشان به دلیل حضور در منطقه زلزله زده پاکستان و هدایت عملیات امداد رسانی نیروهای امدادگر ایرانی در این زلزله برای شنیدن سخنرانی های علمی ما آمده بودند. نه در حین ورود و نه در حضور ایشان هیچ تشریفات خاصی رعایت نشده بود و ایشان بدون آداب و ترتیب خاصی به شنیدن سخنرانی ما آمده بودند. بعد از سخنرانی ما نیز جلو آمدند و به ما احترام نظامی گذاشتند و به گفتگو با ما در مورد زلزله و تبادل تجربیاتمان پرداختیم. شخصا از دیدن ایشان خیلی خوشحال شدم. به سردار فضلی گفتم: در سالهای دهه شصت که به مزار دایی شهیدم (سردار رشید اسلام شهید رجب نصیری) در قطعه ۵۳ بهشت زهرا که در بیست سالگی در عملیات والفجر هشت در فاو (در تاریخ ۲۴-۱۱-۱۳۶۴) به شهادت رسید، می رفتیم، بعضی از عصر های پنج شنبه سردار فضلی را با همسرش میدیدم که به زیارت مزار شهدا آمده اند (البته هنگامی که در مناطق عملیاتی حاضر نبودند). ماه بعد در آذر ماه ۸۴ بسیار خرسند شدم که ایشان به عنوان چهره ماندگار دفاع مقدس معرفی شدند و در مراسمی از ایشان که از یادگاران دفاع از کشورمان بودند تجلیل رسمی هم به عمل آمد.

در تلاطم روزگار بعضی ارزشها یا تغییر می کنند و یا اهمیتشان کم و زیاد می شود. ولی اهمیت ارزشهای بنیادی به نظرم هیچگاه تغییر نمیکند. از سلسله قاجار به نیکی یاد نمی شود. ما در جنگهای ایران و روس (۱۸۰۴ تا ۱۸۱۴ م و ۱۸۲۶ تا ۱۸۲۸ م) شکست خوردیم و قفقار و بخشهای مهم و حاصل خیزی از شمال غرب ایران از کشورمان جدا شد. حتی امروزه برای بیان پیمانی ناعادلانه و به اجبار از عبارت «عهدنامه ترکمنچای » استفاده می کنیم. ولی همچنان از شاهزاده عباس میرزای جنگاور، با تدبیر و ولیعهد فتعلیشاه قاجار که سردار همین جنگهای یادشده هم بود به نیکی، بزرگی و با احترام یاد می کنیم؛ بنابراین پس از عبور از سلسله عمدتا بدنام قاجار، قضاوت افکار عمومی و تاریخ برای سرداری که در جنگ شکست هم خورده بدلیل جنگاوری، وطن پرستی، تدبیر و کاردانی اش، قضاوتی عادلانه و احترام امیز است. واقعیت آن است که این پارادکس را به خوبی حل کرده ایم و انگار با الک تاریخ خود را سرند می کنیم تا حتی در دربار شاهان بیشتر بدنام و بی کفایت، نام بزرگان و نیکان (حتی وابسته و صاحب منصب در همان دربار) با نام درباریان بیشتر بدنام هم عصرشان مخلوط نشود. به نظرم از این نظر، حافظه تاریخی خوب و منصفانه ای داریم و من نگران عصر و روزگار اخیر هم به همین دلیل نیستم. به قول مرحومه پروین اعتصامی: (حدیت نیک و بد ما نوشته خواهد شد / زمانه را سند و دفتر و دیوانی است). از ارزشهای خوب زمانه ما هم در آینده به نیکی یاد خواهد شد. باید صبر و حوصله داشته باشیم. به قول حضرت مولانا: (صبر تلخ آمد ولیکن عاقبت/ میوه شیرین دهد بر منفعت).

دوشنبه اول آبان ۱۳۷۴ در کافه ایستگاه قطار (Gare) شهرگرونبل فرانسه بعد از اولین به این شهر کوهستانی و نشسته بر دامنه های کوههای آلپ فرانسه و مرکز استان ایزر ( Isère ) نشسته ام و در انتظار اتوبوسی که تا ساعتی دیگر من را به فرودگاه سن زوار (Saint-Geoirs) ببرد و من سفارش قهوه داده ام. امروز اتفاق مهم برای من این بوده که در یک صبح تا بعد از ظهر توانستم کار ثبت نام دکتری خودم را در دانشگاه به انجام برسانم و اواخر بعد از ظهر کارت دانشجویی خودم را هم بگیرم. البته با این فشار کاری و سرعت عمل و سرمای پاییزی دامنه های آلپ سرما هم خورده ام! بنابراین خوردن قهوه در این انتظار برای حرکت اتوبوس در کنار مطالعه کتابی که از زمین شناسی ناحیه آلپ فرانسه که هفته قبل در شهر نیس خریده ام، می تواند کار مفیدی باشد! همین طور که نشستم و خانم قهوه چی فنجان قهوه را جلویم میگذارد. نظرم به تابلوی بزرگی که جلوی ایستگاه قطار و روبروی رستوران است جلب می شود که روی آن نوشته:
tant que nous nous souvenons, tout est possible" (تا هنگامی که ما خودمان را به یاد داشته باشیم، همه چیز ممکن است). این نوشته بزرگ روی تصویری از سربازان فرانسوی مربوط به جنگ جهانی دوم امده است. برایم جالب است و فکر میکنم چطور در فرانسه ای که امروزه یکی از سردمداران اتحادیه اروپا و در پیمان وحدت و همکاری گسترده با آلمان است، چنین بنری روی یک تابلوی تبلیغی در کشوری با قواعد عمدتا نظام سرمایه داری جای گرفته است؟! جستجوی بعدی من نشان می دهد که این عبارت برای گرامیداشت آخرین یکشنبه ماه آوریل (مطابق قانون سال ۱۹۵۴) برای بزرگداشت یاد سربازان و کشته های فرانسه در جنگ جهانی دوم در سالهای ۱۹۳۹ تا ۱۹۴۵ است و هرسال به یاد آنها مراسمی برگزار می شود. البته هنگامی که من این تابلو بزرگ را دیدم اول آبان و اواخر ماه اکتبر بود و حدود شش ماه با زمان اعلام شده در ماه آوریل (حدود فروردین و اوایل اردیبهشت) فاصله داشت. ولی به هر حال در فرانسه مدرن و دوران توسعه اتحادیه اروپا و زمان گسترش مفاهیم مدرنی چون «هم شهروند» (Co-citoyen) {با ضرورت مدارا و ارزش گذاری به مفهوم شهروندی در ملت چند نژادی و چند فرهنگی} به جای «هموطن» (Com-partiote) {که بار ملی گرایانه، نژادگرایانه و قدیمی تری دارد}چنین یادآوری هایی به عنوان ارزشهای پایه جامعه فرانسه قابل توجه و ملاحظه بود و هست. چنین تبلیغات شهری در فرانسه به مناسبتهای مختلف - نظیر روز پایان جنگ جهانی اول و روز پایان جنگ جهانی دوم توسط شهرداری ها انجام می شود. روزیازده نوامبر هر سال هم در فرانسه به مناسبت پایان جنگ جهانی اول (۱۹۱۴- ۱۹۱۸) تعطیل رسمی است و به تجلیل از شهدای این جنگ می پردازند. مراسم رسمی به همین مناسبت در پای آرک دو تریومف (arc de triomphe) برگزار می شود، همان تاق نصرت تاریخی زیبا که در میدان اتوال (etoile ستاره) - یا شارل دو گل – در پاریس موجود است و در پای آتش همیشه روشن به یاد سرباز گمنام و شهیدان راه وطن با گذاشتن حلقه گل از سوی مقامات رسمی کشور تشریفات مراسم را به جا می آورند. درهمین روز از سرداران جنگی و سربازان هنوز زنده مانده از آن جنگها - که هم اکنون سن های حدود صد سال دارند! نیز تجلیل می شود. در روز ملی فرانسه (۱۴ ژوییه، بیست و سه تیرماه هر سال) و همچنین روز آتش بس به مناسیت پایان جنگ جهانی دوم (هشم ماه مه، هجدهم اردیبهشت هر سال) نیز چنین مراسمی برقرار است. فرانسه که خود را مهد آزادی و حقوق بشر در دنیا می داند و امروزه از مدرن ترین کشورهای صنعتی دنیاست، اینقدر به حفظ یاد شهدای خود در حدود یک قرن پس از جنگ جهانی اول اهتمام دارد و در پای هر ساختمان مهم، شهرداری و سد و نیروگاه و تونل که می روی یادمانهایی را می بینی که در آن‌ها یاد جانباختگانشان را گرامی می‌دارند. (آنها که جان خود رادر راه دفاع و یا توسعه و آبادانی میهن خود ازدست داده اند). ولی ما بعضی وقتها اصل قضیه را اشتباه می‌گیریم ... بماند!

آیا نسل های بعدی ما قدر مدافعان از ملک و دین و میهن را خواهند دانست؟ من نگران نیستم! اگر بعد از ۲۰۰ سال ما از شاهزاده عباس میرزا به نیکی یاد میکنیم و وقتی در فرانسه مدرن و نشر دهنده ارزشهای نوین در ابندای سده بیست و یکم، قهرمانان وطن را ارج می نهند و در موزه و آرامگاه مشاهیر پانتئون در شهر پاریس که در نزدیکی دانشگاه سوربون واقع است، در کنار آرامگاه ولتر، مونتسکیو، پییر و ماری کوری و ویکتو هوگو، آرامگاه سرداران جنگهای فرانسه قرار دارد و آنها را هم همسنگ دانشمندان، فلاسفه و ادیبان بزرگشان به همان میزان بزرگ می دارند و در سال ۲۰۰۰ (۱۳۷۹) در ماه ژوئن (تیرماه) در همین موزه بخشی را به پاسداشت آنتوان دو سن اگزوپری (Antoine de Saint-Exupéry) خلبان و نویسنده بزرگ فرانسه و خالق اثر مشهور «شازده کوچولو » اختصاص میدهند که در ۴۴ سالگی در یک عملیات بر علیه ارتش آلمان نازی متجاوز هواپیمایش مورد هدف قرار گرفت، به شهادت رسید (و مفقود الاثر شد)، من نگران نیستم. نسل های بعد از ما داناتر و آگاه تر و توانا تر از ما به بزرگداشت مشاهیر و بزرگان خود در همه عرصه ها به ویژه در عرصه دفاع خواهند پرداخت. ما ملتی قدردان هستیم، من اطمینان دارم.

انتهای پیام/ی

منبع: فارس

کلیدواژه: دفاع مقدس زلزله اسلام سردار فضلی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۱۸۸۵۴۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مسئول دبیرخانه کنگره سرداران شهید درگذشت

به گزارش «تابناک» به نقل از ایسنا، محمدباقر قالیباف رئیس مجلس شورای اسلامی طی پیامی درگذشت سردار سرتیپ سیدمجید ایافت را به این شرح تسلیت گفت:

« بسم الله الرحمن الرحیم. من المؤمنین رجالٌ صدقوا ما عاهدوا اللّه علیه ۖ فمنهم من قضیٰ نحبه ومنهم من ینتظر ۖ وما بدّلوا تبدیلًا

عروج شهادت‌گونه سردار رشید اسلام و جانباز سرافراز، سرتیپ‌پاسدار سیدمجید ایافت موجب تاسف و تاثر گردید. ایشان رزمنده‌ای مجاهد، فرماندهی بااخلاص، از پیشکسوتان دوران دفاع مقدس و هم‌رزم وفادار سردار شهید محمود کاوه بودند که پس از دوران دفاع‌مقدس نیز با مجاهدت و تعهد، مسئولیت‌های متعددی را در عرصه‌های مختلف سپاه از جمله جانشینی فرماندهی لشکر ویژه شهدا، فرماندهی قرارگاه عاشورا، جانشینی فرماندهی قرارگاه ثامن‌الائمه(ع) نیروی زمینی سپاه و مسئولیت دبیرخانه کنگره بزرگداشت سرداران شهید و ۲۳ هزار شهید خراسان را برعهده داشتند که به‌طور یقین خدماتشان در گنجینه افتخارات این کشور به یادگار باقی خواهد ماند.

ضمن تجلیل از رشادت‌های سردار مخلص و باصفا سید مجید ایافت و عرض تسلیت به مردم ولایتمدار خراسان و شهر مقدس مشهد، هم‌رزمان، دوستان و خانواده صبور وگرانقدر، برای آن مجاهد فقید، علو درجات و رضوان الهی و برای بازماندگان صبر و اجر از درگاه خداوند متعال مسئلت می‌نمایم.»