به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

با خواندن این سوره روزی‌تان گسترده می‌شود + صوت آیات

تاریخ انتشار: ۱ دی ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۲۰۵۷۷۶

به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره ذاریات پنجاه و یکمین سوره قرآن است و در جزء بیست ششم و بیست هفتم آن قرار دارد.

ذاریات جمع ذاریه به معنای باد و موضوع اصلی سوره ذاریات قیامت است.

در این سوره همچنین به توحید و نشانه‌های خدا در آفرینش، مهمانی فرشتگان در خانه ابراهیم (ع) و مأموریتشان برای عذاب قوم لوط، داستان حضرت موسى (ع) و سرگذشت قوم عاد، قوم ثمود و قوم نوح پرداخته شده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

آیه ۵۶ از آیات مشهور سوره ذاریات است و عبادت خداوند را هدف از آفرینش جنیان و انسان معرفی می‌کند.

پیامبر (ص) در تفسیر مجمع البیان درباره فضیلت سوره ذاریات فرموند: اگر کسی سوره ذاریات را قرائت کند به ازای هر بادی که می‌وزد، ده پاداش به او داده می‌شود.

شیخ صدوق هم به نقل از امام صادق (ع) نوشته است؛ هر کس سوره ذاریات را در روز یا شب تلاوت کند، خداوند زندگی‌اش را اصلاح می‌کند و به او روزی گسترده می‌دهد و قبر او را با چراغی تا روز قیامت روشن مى‏‌کند.

فایل صوتی تلاوت سوره ذاریات با صدای محمد منشاوی

کد ویدیو دانلود فیلم اصلی متن سوره ذاریات همراه با ترجمه

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خدای بخشاینده مهربان

وَ الذَّارِ‌یَاتِ ذَرْ‌وًا ﴿١﴾

سوگند به بادهاى ذره‌افشان (۱)

فَالْحَامِلَاتِ وِقْرً‌ا ﴿٢﴾

و ابرهاى گرانبار (۲)

فَالْجَارِ‌یَاتِ یُسْرً‌ا ﴿٣﴾

و سبک سیران (۳)

فَالْمُقَسِّمَاتِ أَمْرً‌ا ﴿٤﴾

و تقسیم‌کنندگان کار‌ها (۴)

إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٌ ﴿٥﴾

که آنچه وعده داده شده‌اید راست است (۵)

وَ إِنَّ الدِّینَ لَوَاقِعٌ ﴿٦﴾

و روز پاداش واقعیت دارد (۶)

وَ السَّمَاءِ ذَاتِ الْحُبُکِ ﴿٧﴾

سوگند به آسمان مشبک (۷)

إِنَّکُمْ لَفِی قَوْلٍ مُّخْتَلِفٍ ﴿٨﴾

که شما درباره قرآن در سخنى گوناگونید (۸)

یُؤْفَکُ عَنْهُ مَنْ أُفِکَ ﴿٩﴾

بگوى تا هر که از آن برگشته، برگشته باشد (۹)

قُتِلَ الْخَرَّ‌اصُونَ ﴿١٠﴾

مرگ بر دروغپردازان! (۱۰)

الَّذِینَ هُمْ فِی غَمْرَ‌ةٍ سَاهُونَ ﴿١١﴾

همانان که در ورطه نادانى بى‌خبرند (۱۱)

یَسْأَلُونَ أَیَّانَ یَوْمُ الدِّینِ ﴿١٢﴾

پرسند: روز پاداش کى است (۱۲)

یَوْمَ هُمْ عَلَى النَّارِ یُفْتَنُونَ ﴿١٣﴾

همان روز که آنان بر آتش، عقوبت و آزموده شوند (۱۳)

ذُوقُوا فِتْنَتَکُمْ هَـٰذَا الَّذِی کُنتُم بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ ﴿١٤﴾

عذاب موعود خود را بچشید این است همان بلایى که با شتاب خواستار آن بودید (۱۴)

إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَ عُیُونٍ ﴿١٥﴾

پرهیزگاران در باغ‌ها و چشمه سارانند (۱۵)

آخِذِینَ مَا آتَاهُمْ رَ‌بُّهُمْ ۚ إِنَّهُمْ کَانُوا قَبْلَ ذَٰلِکَ مُحْسِنِینَ ﴿١٦﴾  

آنچه را پروردگارشان عطا فرموده مى‌گیرند زیرا که آن‌ها پیش از این نیکوکار بودند (۱۶)

کَانُوا قَلِیلًا مِّنَ اللَّیْلِ مَا یَهْجَعُونَ ﴿١٧﴾

و از شب اندکى را مى‌غنودند (۱۷)

وَ بِالْأَسْحَارِ هُمْ یَسْتَغْفِرُ‌ونَ ﴿١٨﴾

و در سحرگاهان از خدا طلب آمرزش مى‌کردند (۱۸)

وَ فِی أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ لِّلسَّائِلِ وَ الْمَحْرُ‌ومِ ﴿١٩﴾

و در اموالشان براى سائل و محروم حقى معین بود (۱۹)

وَ فِی الْأَرْ‌ضِ آیَاتٌ لِّلْمُوقِنِینَ ﴿٢٠﴾

و روى زمین براى اهل یقین نشانه‌هایى متقاعدکننده است (۲۰)

وَ فِی أَنفُسِکُمْ ۚ أَفَلَا تُبْصِرُ‌ونَ ﴿٢١﴾

و در خود شما پس مگر نمى‌بینید؟ (۲۱)

وَ فِی السَّمَاءِ رِ‌زْقُکُمْ وَ مَا تُوعَدُونَ ﴿٢٢﴾

و روزى شما و آنچه وعده داده شده‌اید در آسمان است (۲۲)

فَوَ رَ‌بِّ السَّمَاءِ وَ الْأَرْ‌ضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِّثْلَ مَا أَنَّکُمْ تَنطِقُونَ ﴿٢٣﴾

پس سوگند به پروردگار آسمان و زمین که واقعا او حق است همان گونه که خود شما سخن مى‌گویید (۲۳)

هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ ضَیْفِ إِبْرَ‌اهِیمَ الْمُکْرَ‌مِینَ ﴿٢٤﴾

آیا خبر مهمانان ارجمند ابراهیم به تو رسید؟ (۲۴)

إِذْ دَخَلُوا عَلَیْهِ فَقَالُوا سَلَامًا ۖ قَالَ سَلَامٌ قَوْمٌ مُّنکَرُ‌ونَ ﴿٢٥﴾

چون بر او درآمدند پس سلام گفتند. گفت: سلام، مردمى ناشناسید (۲۵)

فَرَ‌اغَ إِلَىٰ أَهْلِهِ فَجَاءَ بِعِجْلٍ سَمِینٍ ﴿٢٦﴾

پس آهسته به سوى زنش رفت و گوساله‌اى فربه و بریان آورد (۲۶)

فَقَرَّ‌بَهُ إِلَیْهِمْ قَالَ أَلَا تَأْکُلُونَ ﴿٢٧﴾

آن را به نزدیکشان برد و گفت: مگر نمى‌خورید؟ (۲۷)

فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِیفَةً ۖ قَالُوا لَا تَخَفْ ۖ وَ بَشَّرُ‌وهُ بِغُلَامٍ عَلِیمٍ ﴿٢٨﴾

و  در دلش از آنان احساس ترسى کرد. گفتند: مترس و او را به پسرى دانا مژده دادند(۲۸)

فَأَقْبَلَتِ امْرَ‌أَتُهُ فِی صَرَّ‌ةٍ فَصَکَّتْ وَجْهَهَا وَ قَالَتْ عَجُوزٌ عَقِیمٌ ﴿٢٩﴾

و زنش با فریادى از شگفتى سر رسید و بر چهره خود زد و گفت: زنى پیر نازا چگونه بزاید؟ (۲۹)

قَالُوا کَذَٰلِکِ قَالَ رَ‌بُّکِ ۖ إِنَّهُ هُوَ الْحَکِیمُ الْعَلِیمُ ﴿٣٠﴾

گفتند: پروردگارت چنین فرموده است. او خود حکیم داناست(۳۰)

قَالَ فَمَا خَطْبُکُمْ أَیُّهَا الْمُرْ‌سَلُونَ ﴿٣١﴾

ابراهیم گفت: اى فرستادگان، مأموریت شما چیست؟ (۳۱)

قَالُوا إِنَّا أُرْ‌سِلْنَا إِلَىٰ قَوْمٍ مُّجْرِ‌مِینَ ﴿٣٢﴾

گفتند: ما به سوى مردمى پلیدکار فرستاده شده‌ایم (۳۲)

لِنُرْ‌سِلَ عَلَیْهِمْ حِجَارَ‌ةً مِّن طِینٍ ﴿٣٣﴾

تا سنگهایى از گِل رُس بر سر آنان فرو فرستیم (۳۳)

مُّسَوَّمَةً عِندَ رَ‌بِّکَ لِلْمُسْرِ‌فِینَ ﴿٣٤﴾

که نزد پروردگارت براى مسرفان نشان‌گذارى شده است (۳۴)

فَأَخْرَ‌جْنَا مَن کَانَ فِیهَا مِنَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿٣٥﴾

پس هر که از مؤمنان در آن شهرها بود بیرون بردیم (۳۵)

فَمَا وَجَدْنَا فِیهَا غَیْرَ بَیْتٍ مِّنَ الْمُسْلِمِینَ ﴿٣٦﴾

و لى در آنجا جز یک خانه از فرمانبران خدا بیشتر نیافتیم (۳۶)

وَ تَرَ‌کْنَا فِیهَا آیَةً لِّلَّذِینَ یَخَافُونَ الْعَذَابَ الْأَلِیمَ ﴿٣٧﴾

و در آنجا براى آن‌ها که از عذاب پر درد مى‌ترسند، عبرتى به جاى گذاشتیم (۳۷)

وَ فِی مُوسَىٰ إِذْ أَرْ‌سَلْنَاهُ إِلَىٰ فِرْ‌عَوْنَ بِسُلْطَانٍ مُّبِینٍ ﴿٣٨﴾

و نیز در ماجراى موسى، چون او را با حجتى آشکار به سوى فرعون گسیل داشتیم (۳۸)

فَتَوَلَّىٰ بِرُ‌کْنِهِ وَ قَالَ سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ ﴿٣٩﴾

پس فرعون با ارکان دولت خود روى برتافت و گفت: این شخص ساحر یا دیوانه‌اى است (۳۹)

فَأَخَذْنَاهُ وَ جُنُودَهُ فَنَبَذْنَاهُمْ فِی الْیَمِّ وَ هُوَ مُلِیمٌ ﴿٤٠﴾

تا او و سپاهیانش را گرفتیم و آنان را در دریا افکندیم در حالى که او در آخرین لحظه نکوهشگر  خود بود (۴۰)

وَ فِی عَادٍ إِذْ أَرْ‌سَلْنَا عَلَیْهِمُ الرِّ‌یحَ الْعَقِیمَ ﴿٤١﴾

و در ماجراى عاد نیز  چون بر سر آن‌ها آن باد مُهلِک را فرستادیم (۴۱)

مَا تَذَرُ مِن شَیْءٍ أَتَتْ عَلَیْهِ إِلَّا جَعَلَتْهُ کَالرَّ‌مِیمِ ﴿٤٢﴾

به هر چه مى‌وزید آن را چون خاکستر استخوان مرده مى‌گردانید (۴۲)

وَ فِی ثَمُودَ إِذْ قِیلَ لَهُمْ تَمَتَّعُوا حَتَّىٰ حِینٍ ﴿٤٣﴾

و در ماجراى ثمود  نیز عبرتى بود  آنگاه که به ایشان گفته شد: تا چندى برخوردار شوید (۴۳)

فَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَ‌بِّهِمْ فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ وَ هُمْ یَنظُرُ‌ونَ ﴿٤٤﴾

تا آنکه از فرمان پروردگار خود سر برتافتند و در حالى که آن‌ها مى‌نگریستند آذرخش آنان را فرو گرفت (۴۴)

فَمَا اسْتَطَاعُوا مِن قِیَامٍ وَ مَا کَانُوا مُنتَصِرِ‌ینَ ﴿٤٥﴾

در نتیجه نه توانستند به پاى خیزند و نه طلب یارى کنند (۴۵)

وَ قَوْمَ نُوحٍ مِّن قَبْلُ ۖ إِنَّهُمْ کَانُوا قَوْمًا فَاسِقِینَ ﴿٤٦﴾

و قوم نوح نیز پیش از آن اقوام نامبرده همین گونه هلاک شدند زیرا آن‌ها مردمى نافرمان بودند (۴۶)

وَ السَّمَاءَ بَنَیْنَاهَا بِأَیْدٍ وَ إِنَّا لَمُوسِعُونَ ﴿٤٧﴾

و آسمان را به قدرت خود برافراشتیم و بى‌گمان ما  آسمان گستریم! (۴۷)

وَ الْأَرْ‌ضَ فَرَ‌شْنَاهَا فَنِعْمَ الْمَاهِدُونَ ﴿٤٨﴾

و زمین را گسترانیده‌ایم و چه نیکو گسترندگانیم (۴۸)

وَ مِن کُلِّ شَیْءٍ خَلَقْنَا زَوْجَیْنِ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُ‌ونَ ﴿٤٩﴾

و از هر چیزى دو گونه  یعنى نر و ماده آفریدیم امید که شما عبرت گیرید (۴۹)

فَفِرُّ‌وا إِلَى اللَّـهِ ۖ إِنِّی لَکُم مِّنْهُ نَذِیرٌ مُّبِینٌ ﴿٥٠﴾

پس به سوى خدا بگریزید، که من شما را از طرف او بیم‌دهنده‌اى آشکارم (۵۰)

وَ لَا تَجْعَلُوا مَعَ اللَّـهِ إِلَـٰهًا آخَرَ ۖ إِنِّی لَکُم مِّنْهُ نَذِیرٌ مُّبِینٌ ﴿٥١﴾

و با خدا معبودى دیگر قرار مدهید که من از جانب او هشداردهنده‌اى آشکارم (۵۱)

کَذَٰلِکَ مَا أَتَى الَّذِینَ مِن قَبْلِهِم مِّن رَّ‌سُولٍ إِلَّا قَالُوا سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ ﴿٥٢﴾

بدین سان بر کسانى که پیش از آن‌ها بودند هیچ پیامبرى نیامد جز اینکه گفتند: ساحر یا دیوانه‌اى است  (۵۲)

أَتَوَاصَوْا بِهِ ۚ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ ﴿٥٣﴾

آیا همدیگر را به این  سخن سفارش کرده بودند؟ نه! بلکه آنان مردمى سرکش بودند (۵۳)

فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَمَا أَنتَ بِمَلُومٍ ﴿٥٤﴾

پس از آنان روى بگردان، که تو در خور نکوهش نیستى (۵۴)

وَ ذَکِّرْ فَإِنَّ الذِّکْرَ‌ىٰ تَنفَعُ الْمُؤْمِنِینَ ﴿٥٥﴾

و پند ده که مؤمنان را پند سود بخشد (۵۵)

وَ مَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنسَ إِلَّا لِیَعْبُدُونِ ﴿٥٦﴾

  و جن و انس را نیافریدم جز براى آنکه مرا بپرستند (۵۶)

مَا أُرِ‌یدُ مِنْهُم مِّن رِّ‌زْقٍ وَ مَا أُرِ‌یدُ أَن یُطْعِمُونِ ﴿٥٧﴾

از آنان هیچ روزیى نمى‌خواهم و نمى‌خواهم که مرا خوراک دهند (۵۷)

إِنَّ اللَّـهَ هُوَ الرَّ‌زَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِینُ ﴿٥٨﴾

خداست که خود روزى بخش نیرومند استوار است (۵۸)

فَإِنَّ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا ذَنُوبًا مِّثْلَ ذَنُوبِ أَصْحَابِهِمْ فَلَا یَسْتَعْجِلُونِ ﴿٥٩﴾

پس براى کسانى که ستم کردند بهره‌اى است از عذاب همانند بهره عذاب یاران قبلى شان پس بگو: در خواستن عذاب از من  شتابزدگى نکنند (۵۹)

فَوَیْلٌ لِّلَّذِینَ کَفَرُ‌وا مِن یَوْمِهِمُ الَّذِی یُوعَدُونَ ﴿٦٠﴾

پس واى بر کسانى که کافر شده‌اند از آن روزى که وعده یافته‌اند (۶۰)

انتهای پیام/

 

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: قرآن تفسیر قرآن

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۲۰۵۷۷۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تبیین نگاه قرآنی رهبر معظم انقلاب را نباید در تدوین چند کتاب خلاصه کرد

آیت الله سیدهاشم حسینی بوشهری در کنگره بین المللی اندیشه‌های قرآنی حضرت آیت الله خامنه‌ای و اجلاسیه اساتید معارف اسلامی سراسر کشور که در دانشگاه معارف اسلامی قم برگزار شد، ضمن تبریک روز معلم و تجلیل از یاد و خاطره استاد شهید مطهری، با اشاره به روایتی از امام هادی علیه السلام در رابطه با جایگاه قرآن در تجلی زندگی مومنانه اظهار داشت: با این که همواره معارف قرآنی در مسیر تحقیق، پژوهش و ترویج و نشر و بسط قرار دارد، همچنان شادابی و طراوتش حفظ و روز به روز بر آن افزوده می‌شود.

وی با تاکید بر این که خداوند متعال قرآن را به گستره فراگیر تمام زمان‌ها تا روز قیامت نازل نموده است، خاطرنشان کرد: امام هادی علیه السلام در پاسخ به این سوال که چه سرّى است که قرآن هر چه بیشتر خوانده و بحث شود، بر تازگى و طراوت آن افزوده مى شود؟ فرمودند:، چون خداوند تبارک و تعالى، آن را تنها براى زمانى خاص و مردمى خاصّ قرار نداده است. از این رو، در هر زمانى و براى هر مردمى، تا روز قیامت، تازه و با طراوت است.

آیت الله حسینی بوشهری ضمن اشاره به اهمیت تبیین، توضیح و نشر اندیشه‌های قرآنی رهبر معظم انقلاب از دست اندرکاران برگزاری این کنگره تشکر کرد و اظهار داشت: امامین انقلاب بر این موضوع تصریح داشتند که با انس با قرآن و تامل در آیات الهی، از زاویه نگاه قرآن می‌شود به دل‌ها راه یافت و در دل‌ها نفوذ کرد.

وی ضمن تأکید بر ادامه و احیای رویکرد تفسیری امام خامنه‌ای در میان فرهیختگان قرآن پژوه به نوع نگاه قرآنی رهبر معظم انقلاب به موضوعات متعدد اجتماعی اشاره نمود و ابراز داشت: رویکرد قرآنی رهبر معظم انقلاب پیش از انقلاب و بعد از انقلاب متفاوت بوده، و تفسیر آیات الهی را مبتنی بر اقتضائات و شرایط روز مورد توجه قرار دادند.

آیت الله حسینی بوشهری تفسیر حضرت آیت الله خامنه‌ای از قرآن را تفسیر اجتهادی دانست و گفت: ایشان از رهگذر عقل و خرد ضمن تفسیر قرآن به قرآن، آیات الهی را مبتنی بر روایات اسلامی تفسیر نمودند.

رئیس جامعه مدرسین حوزه علمیه قم تصریح کرد: رویکرد قرآنی رهبر معظم انقلاب از یک جهت اجتهادی و از جهتی متناظر با موضوعات زمان است.

وی بر اهمیت پایش همه جانبه اندیشه‌های قرآنی رهبر معظم انقلاب تاکید کرد و اظهار داشت: برخی از اساتید در بررسی کلمه به کلمه و جمله به جمله تفاسیر امام خامنه ای، نکات بدیلی را در رابطه با روش و گرایش تفسیری و قواعد آن ارائه نمودند.

آیت الله حسینی بوشهری تدبر در قرآن را از مهمترین نکات پیش از تلاوت قرآن دانست و ابراز داشت: شأن پیامبر شأن تبیینی نسبت به آیات قرآن بود؛ لذا در تدبر به قرآن باید در عین توجه به محکمات، معنای متشابهات را در مسیر ارجاعات علمی قابل قبول استخراج نمود.

وی با بیان این که تفسیر قرآن باید به گونه‌ای باشد که خواص بپسنند و عوام بفهمند، خاطرنشان کرد: تفسیر قرآن به قرآن رهبر معظم انقلاب همچون سیاق علامه طباطبایی متاخذ از «القرآن یفسر بعضه بعضا» است؛ لذا کسی که می‌خواهد یک آیه تفسیر کند، باید به سایر آیات قرآن اشراف داشته باشد تا گمراه و به بیراهه نرود.

رئیس جامعه مدرسین حوزه علمیه قم در بخش دیگری از سخنان خود ضمن ارائه تشریحی از تفسیر قرآن به قرآن، به مصادیقی از آیات الهی که مکمل و مفسر دیگر آیات هستند، اشاره و به تبیین برخی از ملاک‌های زندگی مومنانه از نگاه قرآنی پرداخت.

آیت الله حسینی بوشهری با بیان این که باید به دغدغه‌های اجتماعی جامعه پرداخت و خود را محصور در احکام فردی ننماییم، اظهار داشت: باید با رویکرد هدایتی و تربیتی وارد میدان تجلی احکام اجتماعی شده، راه حل‌ها را از بند بند آیات قرآنی اتخاذ نماییم.

وی قرآن را نسخه شفابخش، موعظه گر، هدایت آفرین و رحمت بخش برای مومنان دانست و اظهار داشت: کسی که تحت تاثیر موعظه قرآن قرار گیرد، زنگار‌ها از دل زدوده شده، زمینه هدایت فراهم خواهد شد و کسی که مشمول هدایت گردد، مشمول رحمت الهی خواهد بود.

آیت الله حسینی بوشهری با تأکید بر این که نگاه قرآنی رهبر معظم انقلاب را نباید در چند جلد مکتوب خلاصه نمود، خاطرنشان کرد: بحث‌های تفسیری رهبر معظم انقلاب با راه و سخن ایشان عجین شده است؛ به گونه‌ای که هرجا سخنی می‌گویند، مبتنی بر نکته سنجی‌های دقیق و عمیق معارف قرآنی است.

رئیس جامعه مدرسین حوزه علمیه قم ضمن اشاره به جایگاه سنت‌های اجتماعی جوامع در نگاه قرآنی، شبهه زدایی از معارف قرآنی در اذهان مخاطبان را یکی از سیره‌های تفسیری رهبر معظم انقلاب دانست.

وی به تبیین مصادیقی از نحوه پاسخگویی رهبر معظم انقلاب به شبهات مبتنی بر نگاه قرآنی پرداخت و با تاکید بر این که زندگی حقی همگانی است اظهار داشت: اینگونه نیست که یک عده‌ای هرکاری دلشان خواست انجام دهند و از دیگران بخواهند که ساکت بمانند، نمی‌شود که رژیم صهیونیستی به بزرگترین جنایات رقم بزند و در مقابل پاسخ حق دفاع فلسطینیان، رویه محکومیت را در پیش گیرند.

آیت الله حسینی بوشهری مقابله و مقاومت را تنها مسیر عقلی و دینی پاسخ به جنایات رژیم غاصب صهیونیستی دانست و ابراز داشت: اسلامی که در رأس ابراز عواطف احساسی است؛ وقتی با جنایات ظالمان مواجه می‌شود، دستور به تنبیه و مقابله می‌دهد.

منبع: خبرگزاری صدا و سیما

باشگاه خبرنگاران جوان قم قم