به نقل از «دانا»

هپکو را اقتصادی و جهادی بنگرید نه سیاسی

تاریخ انتشار: ۳ دی ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۲۲۴۳۸۹

هپکو صندلی های مجلس نیست که بتوان با بازی رسانه ای و تیتر های جذاب و ثبت نام های دقیقه نودی حال و روزش را جا آورد. هپکو سهام دار می خواهد آن هم سهام داری که هم پول دارد، هم برنامه، هم سبقه مناسب صنعتی و هم ظرفیت جهاد.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از دیار آفتاب؛ هپکو در این روزها کلاف سر به گم شده ای را می ماند که عده ای در این اوج نابسامانی، سعی بر ایجاد به هم ریختگی های درونی و بیرونی، ذهنی و عینی اش دارند چرا که در بحبوحه ی همین به هم ریختگی هاست که صندلی های قدرت و ثروت شکار شدنی است!

هپکو به چند قراردادی که تامین سرمایه در گردش مورد نیازش هنوز در هاله ای از ابهام است، حال خوب نمی گیرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

هپکو نیازمند تدبیری است که منفعت جمع را در پی داشته باشد و نه منفعت حزب و فرد. باید گفت وقتی امروز هپکو پر از تناقض هاست و پر از معادلاتی که گویا طراح و پاسخ دهنده اش عده ای خاص هستند چگونه می خواهد از چارچوب بحران خارج شود. چگونه می خواهد نبرد اقتصادی به راه بی اندازد و علیه رکود قیام کند. چگونه می خواهد تن آسیب دیده اش را به سیاست و بانیانش تکیه و اعتماد را محور امور قرار دهد.

جالب است که گویا هپکو محل عبوری برای مدیران است. محلی عبوری که مدیران ۲۰۰ میلیونی را راهی تیم فوتبال تراکتور سازی کرد و مدیر امروزش را از دل پرسپولیس شکار کرده است! این چنین محل عبور بودن هم خود جای حکایت و گلستان نویسی های چند صد صفحه ای دارد. البته نمی خواهیم اشخاص را مورد ضرب و شتم نوشتاری قرار دهیم و از زیر تیغ قلم ردشان کنیم اما شمایل کار حضراتِ بالادست و پایین دست خبر از روزهای خوب نمی دهد. خبر از سه باره کاری می دهد و گویا بوی عطر سهام دار سوم نیز شبیه همان عطر های اول و دوم است که این چنین کارگران را مدهوش و بیکار کرده است!

بگذارید به این شکل فضا را توصیف کنیم. گویا همچنان مردانی پشت شیشه های اتاق های مدیریتی شان ایستاده اند و دست به پشت گره زده اند و اندیشمندانه هپکو را می نگرند. البته نه هپکوی مشغول به کار و تولید را بلکه هپکویی که در افکار می پرورانند. هپکویی که سوله های بلند و طولانی اش، ایستاده اند و سربه فلک کشیده اند و رنگ و لعاب شهر به خود گرفته اند! همان هپکویی که ناگهان طرح شهرک شده اش را در سال ۹۱ منتشر کردند، یا شاید یک شهرک نمایشگاهی یا هر چیز دیگری غیر از دردسرهای امروز هپکو. شاید کارگران نخستین مزاحمان این تخیل مدیریتی اند. پس به هر شکل کارگران هپکو روز به روز به صفر میل خواهند کرد. با تجربه ها، تجربه خود به خانه می برند و حکم بازنشستگی و بازخریدی اندک اندک صادر می گردد. البته ان شاءالله که این ها فقط تخیل نویسنده است و بگذاریم که حال نویسنده به همین بازی با کلمات و تخیلاتش خوب باشد و حال مدیران نیز هم! 

ای کاش برای ظاهر هر قانون باطنی را هم می نوشتند، تا شاید این اهلیت های به ظاهر قانونی در باطن هم بررسی می شد. شاید پی می گرفتند که آنانی که نامشان در قفل های زده شده بر دروازه های تولید ثبت شده چگونه می خواهند گرد امید را به تولید هپکو بپاشند و از آینده ای پر رونق و روشن سخن به میان آورند. البته شاید صبح جمعه ای مسئولین از خواب بیدار شوند و بگویند ما هم بی اطلاع بودیم از این واگذاری و تعقیباتش.

بانیان قدرت و ثروت چه کف و سوت‌ها که برای سیاسیون و وعده هایشان نمی زنند، وعده‌هایی که خواسته و ناخواسته تمام برنامه ها را خوب پیش می برد. کافی است نگاهی به وضعیت نموداری هپکو در بورس بی اندازیم که چه غوغاها به پا نکرده است. حتی برخی از صف کشی سه هزار نفر برای خرید سهام هپکو در این بیابان تولید می گویند؛ که قابل تامل است. گویا عده ای از همین بانیان در دوران کسادی سهامِ هپکو اقدام به خرید های بسیار کرده و با اعتراضات کارگری و وعده های دهان پر کن مسئولین، زمانی که سهام بالا می کشید فروش را بر حفظ ترجیح می دادند و پول به جیب می زدند و حالا در طوفان وعده های آقای جهانگیری کار سهام هپکو دوباره بالا گرفته است. ارزش هپکو آنقدر بالاست که در کنار بدهی های هزار میلیاردی اش دیگر هیچ بنی بشری توان مالی برای خریدش را ندارد. اما حال یک سوال مطرح است آقایانی که امروز این چنین دور هپکو می چرخند از  این چنین تمکن مالی ای برخوردارند؟ آیا آنقدر پول دارند که بتوانند هپکو را در اختیار بگیرند؟ ای کاش قبل از برنامه های ۱۵ ماهه شان پول هایشان را ارائه می دادند.

 زیاده نویسی نکنیم بهتر است. فقط باید این طور گفت که هپکو را به دست دل سوزان بسپرید که کار و تلاش را مقدم بر پول و حقوق بدانند. نشود طوری که دوباره بخواهیم به دنبال ماشین های میلیاردی ای که با سرمایه هپکو خریداری کردند بگردیم. نشود که دوباره دغدغه حقوق های ۲۰۰ میلیونی شان را داشته باشیم. همین طور که حواستان هست که هپکو را اقتصادی واگذار می کنید و نه سیاسی؛ یقه گیر دو بزرگوار قبلی نیز باشید و با چرتکه اندازی حساب و کتاب هایشان همه چیز را شفاف کنید. هپکو صندلی های مجلس نیست که بتوان با بازی رسانه ای و تیتر های جذاب و ثبت نام های دقیقه نودی حال و روزش را جا آورد. هپکو  سهام دار می خواهد آن هم سهام داری که هم پول دارد، هم برنامه، هم سبقه مناسب صنعتی و هم ظرفیت جهاد. همین و تمام.

انتهای پیام/

 

منبع: دانا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۲۲۴۳۸۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

عدم تمایل جمهوری آذربایجان به روند ادغام در اروپا

به گزارش تابناک به نقل از تسنیم، یکی از رویدادهای در دستور کار سیاسی این هفته قفقاز جنوبی، سفر صدیر جپاروف رئیس جمهوری قرقیزستان به جمهوری آذربایجان بود.

گفتگوهای صدیر جپاروف با الهام علی‌اف رئیس‌جمهور آذربایجان در چارچوب این سفر را می‌توان به عنوان گسترش روابط دوجانبه و همکاری چندجانبه یاد کرد.

در این سفر 18 سند بین جمهوری آذربایجان و قرقیزستان امضا شد. بر اساس مفاد آن اسناد، می‌توان گفت که دو کشور بر دیدگاه پویایی روابط اقتصادی-تجاری و حمل‌ونقل تأکید دارند.

الهام علی‌اف رئیس‌جمهور آذربایجان طی کنفرانس مشترک با همتای قرقیزستانی خود برای مطبوعات اعلام کرد: ما به طور گسترده در بخش انرژی و حمل‌ونقل بحث کردیم. ما در اینجا پتانسیل زیادی را می‌بینیم. ما علاقه‌مند به پروژه‌های سرمایه‌گذاری انرژی‌های تجدیدپذیر در قرقیزستان هستیم. در مورد بخش حمل‌ونقل، پروژه‌های حمل‌ونقل بزرگ و ساخت راه‌آهن در قرقیزستان و آذربایجان در حال اجرا هستند. البته در حال حاضر لازم است رایزنی‌ها در زمینه دیجیتالی شدن مسیرهای حمل‌ونقل و توافق بر سر سیاست تعرفه آغاز شود. ما باید مسیر اروپا را از طریق دریای خزر، آسیای مرکزی نه‌تنها از نظر مسافت، بلکه از نظر جذابیت تجاری نیز راحت کنیم.

صدیر جپاروف نیز گفت: در این مذاکرات دورنمای فعالیت متقابل دو کشور در خصوص توسعه کریدورهای حمل‌ونقل بین‌المللی از آسیای مرکزی و قفقاز جنوبی مورد بحث و بررسی قرار گرفت.

این اظهارات حاکی از آن است که طرفین در حال بررسی زمینه‌های منطقه‌ای گسترده‌تر در فضای ژئوپلیتیکی هستند و در عین حال بر اهمیت حمایت از یکدیگر در روابط دوجانبه و سازمان‌های بین‌المللی تأکید دارند.

تراب رضایف کارشناس سیاسی آذری در مورد توسعه روابط جمهوری آذربایجان با قرقیزستان در مصاحبه با خبرگزاری ترند گفت: جمهوری آذربایجان در واقع آشکارا اعلام کرده که ما دیگر از روند ادغام در اتحادیه اروپا حمایت نمی‌کنیم.

وی تأکید کرد: مسیر آینده ما از طریق ادغام با کشورهای تُرک است. روابط سیاسی، اقتصادی و نظامی بین آذربایجان و ترکیه برقرار است. ما با قزاقستان و ترکمنستان در زمینه انرژی، حمل‌ونقل و لجستیک همکاری داریم. در 2 سال گذشته، گردش تجاری بین کشورهای تُرک بیش از دو برابر شده است.

این کارشناس سیاسی خاطرنشان کرد: روابط اقتصادی و سیاسی با قرقیزستان هنوز ضعیف است. ما در تلاش برای بهبود روابط سیاسی و اقتصادی با قرقیزستان در آینده هستیم. علاوه بر این، بین کشورهای ما در مسائل تاریخی، ملی، فرهنگی و مذهبی ارتباط وجود دارد. استقبال از رئیس‌جمهور الهام علی‌اف در سفرهایش به قزاقستان، ازبکستان و قرقیزستان نشان داد که روابط با کشورهای تُرک مبتنی بر پیوند اخلاقی است. به همین ترتیب، به ویژه مهم است که یادآوری کنیم که رؤسای جمهور قزاقستان و ازبکستان در طول سفرهای خود به آذربایجان، مدرسه‌ای در قره‌باغ ساخته و از زیرساخت‌ها حمایت می‌کنند. قرقیزستان نیز در کار ساخت‌وساز در سرزمین‌های آزاد شده آذربایجان مشارکت خواهد کرد. برداشتن چنین گامی از طرف قرقیزستان برای ما اهمیت ویژه‌ای دارد. در همین زمان بنای یادبود چنگیز آیتماتوف در آذربایجان برپا شد. این به روابط ملی، فرهنگی و ادبی نیز کمک می‌کند.

«آقشین کریموف» در روزنامه «کاسپی» در این خصوص می‌نویسد: برای روشن شدن بیشتر موضوع باید گفت که قرقیزستان را نمی‌توان کشوری بسیار قوی از نظر قدرت نظامی و شاخص‌های اقتصادی دانست. اما عضویت بیشکک در سازمان کشورهای تُرک (TDT) سود اقتصادی، سیاسی و ژئوپلیتیکی بیشتری برای آن به همراه دارد. آذربایجان و متحد راهبردی آن ترکیه نقش عمده‌ای در شکل‌گیری این وضعیت دارند. هدف پشت سر هم باکو-آنکارا محافظت قابل‌توجه از دولت‌های تُرک در کشورهای آسیای مرکزی، از جمله قرقیزستان، از عواقب رقابت غرب، روسیه و چین از نظر منافع مشترکشان است.

آقشین معتقد است: بنابراین، علاوه بر تقویت هویت سازمان کشورهای تُرک در قرقیزستان، نشان دادن علاقه به ثبات سیاسی و امنیت پایدار در این کشور بسیار مهم است. کشور آذربایجان به رهبری الهام علی‌اف از ثبات و امنیت در همه مناطق حمایت می‌کند. با این حال، در بحبوحه تشدید رقابت تمرکز جهانی قدرت، بسیاری از مناطق در معرض مداخله خارجی قرار دارند. وضعیت سیاسی و امنیتی قرقیزستان نیز حساس است و خطر تحت فشار قرار گرفتن در بحبوحه رقابت قدرت را از دست نداده است. بنابراین، نیاز به افزایش توجه به پروژه‌های سرمایه‌گذاری در مقیاس بزرگ برای تضمین ثبات سیاسی، اقتصادی و امنیتی در قرقیزستان وجود دارد. به همین دلیل، تصادفی نیست که الهام علی‌اف و صدیر جپاروف مواضع خود را در مورد سبد سرمایه‌گذاری در پرتو همکاری‌های اقتصادی-تجاری و حمل‌ونقل متقابل بیان کردند.

وی تأکید می‌کند: البته نمی‌توان تقویت اهرم اقتصادی چین در منطقه آسیای مرکزی را نادیده گرفت. پکن سرمایه‌گذاری‌های اقتصادی قابل‌توجهی را در آسیای مرکزی به عنوان بخشی از طرح کمربند و جاده انجام می‌دهد و فرصت‌های قابل‌توجهی برای توسعه زیرساخت‌ها ارائه می‌دهد. آخرین نمونه از آن برای دولت بیشکک، پروژه راه‌آهن چین- قرقیزستان- ازبکستان است. در حال حاضر، توجه به پروژه راه‌آهن چین، قرقیزستان، ازبکستان، خزر و ایجاد فرصت برای افزایش گردش کالا می‌تواند به عنوان یک اولویت مهم در خط باکو-بیشکک تلقی شود. بنابراین، قرقیزستان باید به چالش‌های قرار دادن این کشور در یک تعادل سالم قابل‌توجه در زمینه روابط با آذربایجان و نمایندگی در سازمان کشورهای تُرک نگاه کند. از این منظر می‌توان گفت که نظم سیاسی سازمان کشورهای تُرک از نشان دادن رویکرد چند بعدی خود بین روسیه-غرب-چین ابایی ندارد. زیرا بسیاری از پروژه‌ها در منطقه از جمله کریدور حمل‌ونقل ترانس خزر (دالان میانی) بر فرصت‌های ژئوپلیتیک چین تمرکز دارند. این افزایش توجه بدون شک غرب و روسیه را تا حد امکان بر روی رقابت شدیدتر با یکدیگر متمرکز می‌کند. با این حال، تمرکز بر جهت‌گیری غربی نخبگان سیاسی قرقیزستان از وابستگی اقتصادی یک‌طرفه جلوگیری می‌کند و جذب سرمایه‌گذاری خارجی مستقیم یا غیرمستقیم را تسهیل می‌کند.