رخنه به تاریکخانه «آقازاده»‌ها

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از خراسان، این را می‌شود از واکنش‌های فراوان و  رکوردهای نمایش آن‌ها در V‌ODها متوجه شد. در این میان مجموعه «آقازاده» به نویسندگی حامد عنقا و کارگردانی بهرنگ توفیقی، به عنوان یک سریال عاشقانه که در بستر وقایع سیاسی روز اتفاق می‌افتد، عنوان تازه و نسبتاً متفاوتی است؛ سریالی پرستاره که از حضور امیر آقایی، امین حیایی، نیکی کریمی، کامبیز دیرباز، مهدی سلطانی و سینا مهراد بهره می‌برد و برای رقابت زمستانی با عاشقانه‌های لاکچری آماده شده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

حامد عنقا در سال‌های اخیر آثار پرمخاطبی چون «انقلاب زیبا»، «تنهایی لیلا» و «پدر» را نوشته و رگ خواب مخاطب را به خوبی می‌شناسد. با او درباره سوژه و حواشی سریال «آقازاده» گفت‌وگویی کردیم که در ادامه می‌خوانید.

خلاصه داستان «آقازاده» منتشر نشده. درباره قصه توضیح می‌دهید؟

«آقازاده» شباهت‌هایی به کارهای سال‌های اخیرم دارد، مخصوصاً سریال «قلب یخی». سریالی پرماجراست با موضوعی چالش‌برانگیز و البته مثل همه کارهای دیگرم با زیرمتنی از عشق. «آقازاده» همان‌طوری که از اسمش برمی‌آید، گزارشی بی‌پرده و مستند از اتفاقات دو سال اخیر در پهنه سیاست و اقتصاد است که فکر می‌کنم برای خیلی‌ها دردآور باشد و می‌تواند بخشی از آدم‌های مؤثر در کشور را آزار دهد. تصویری که از مفاسد اقتصادی، زدوبندهای سیاسی و مشکلات اخلاقی بخشی از جامعه اجرایی وجود دارد، تخیلی و فانتزی است. ما در «آقازاده» سعی کردیم با این موضوع واقعی برخورد کنیم تا مردم ببینند واقعاً در پشت‌پرده سیاست، چه اتفاقی می‌افتد. مردم فکر می‌کنند در این مفاسد، همه‌چیز شیک است، در حالی که بسیار چیپ است!

برای نمایش این واقعیت، نیاز به تجربه زیسته دارید.

من سال‌ها به جز کار ژورنالیستی، درگیر کارهای اجرایی بوده‌ام. بعضی از پرونده‌ها را به واسطه مشورت و نزدیک بودن به برخی روابط سیاسی و اقتصادی دیده‌ام.

سؤالی که پیش می‌آید، این است که چطور مجوز گرفته‌اید که این واقعیت‌ها را نمایش دهید؟

اولاً این مسائل دیگر پنهان نیست. ثانیا   از روزی که اراده نظام بر این قرار گرفت که اهمیت اصل و ریشه انقلاب، به مراتب بیشتر از بعضی کارگزارانی است که به واسطه خطاهایشان نظام را بدنام می‌کنند، دیگر می‌توان در این حوزه‌ها کار کرد. امروز با توجه به مسیری که آقای رئیسی در قوه قضاییه پیش می‌برند، پرونده‌های مفاسد علنی برگزار می‌شود و مردم در جریان زدوبندها، رانت‌ها و اعمال نظر آدم‌های صاحب قدرت قرار می‌گیرند.

با توجه به فضای کنونی نمایش خانگی و سریال‌های عاشقانه لاکچری که این روزها محبوب است، فکر می‌کنید یک سریال سیاسی مخاطب دارد؟

شما از کجا به این ذهنیت رسیدید که ندارد؟ آیا در کنار این عاشقانه‌های لاکچری، محصول دیگری به مردم نمایش دادید که در برابر آن‌ها مورد پسند قرار نگرفته باشد؟

نه، چیز دیگری در نمایش خانگی نیست.

خسته نباشید! پس وقتی در منو فقط چای وجود دارد، چطور می‌توانید بفهمید که مشتری فقط چای می‌خواهد؟ آیا به مشتری قهوه هم ارائه دادید و نخواست؟!

پس فکر می‌کنید از «آقازاده» استقبال می‌شود.

حتماً. وقتی سریال «پدر» را هم می‌ساختم، همه می‌گفتند دیگر مخاطب، سریالی با تم مذهبی نمی‌بیند. ولی مخاطب بین «پدر» و سریال عاشقانه دیگری که همزمان پخش می‌شد، «پدر» را انتخاب کرد.

در یک گزارش مطبوعاتی، آمده بود که سریال «آقازاده» ماجرای قتل میترا استاد توسط محمدعلی نجفی را به تصویر کشیده است. ولی تأیید یا تکذیب نکردید.

نه، به این شکل در سریال نیست. این ماجرا از یک سوءتفاهم شروع شد. یکی از کاراکترهای ما، در بخشی از قصه، همان طوری که در آن گزارش مطبوعاتی نوشته شده، به همسرش تیراندازی می‌کند. آن شبی که این سکانس را ضبط می‌کردیم، بعضی از رفقای سر صحنه این تشابه را احساس کردند و به شوخی به دیگران گفته‌اند. احتمالاً همین زمینه‌ساز سوءتفاهم شده است.

پس قصد اشاره کردن به آقای نجفی نداشتید؟

باید کار را ببینید تا خودتان متوجه شوید.

«آقازاده» چند قسمت است؟

24 قسمت.

توزیع آن چه زمان آغاز می‌شود؟

امیدوارم اواسط دی یا اوایل بهمن ماه. بستگی به دریافت پروانه نمایش و بعضی مسائل اداری دارد.

بازیگری که در این سریال، نقش آقازاده را بازی می‌کند، امیر آقایی است که شبیه آقازاده‌ها نیست.

منظورتان کدام یکی از آقازاده‌هایی است که می‌شناسید؟

منظورم تیپ آقازاده است.

مثلاً کی؟

برای مخاطب، وقتی اسم آقازاده می‌آید، جوان 30 ساله به ذهن می‌رسد که آن سر دنیا، عشق و حال می‌کند، نه امیر آقایی با ریش جوگندمی.

برای این که این آدم‌ها را در اینستاگرام می‌بینید. آن‌ها آقازاده‌های چیپی هستند. قرار نیست من سریالم را در حدواندازه آن‌ها پایین بیاورم. شما آقازاده‌های اساسی را نمی‌شناسید. اگر بشناسید و امیر آقایی را در سریال ببینید، می‌فهمید که شبیه است. وقتی من درباره آقازاده حرف می‌زنم، درباره کسی صحبت می‌کنم که در این مملکت می‌تواند بانک بخرد. آن خارج‌نشین‌ها، نهایت چیزی که می‌توانند بخرند، همان اشخاصی است که با آن‌ها عکس می‌گیرند. آن‌ها که هیچی نیستند، ماشین زیر پایشان هم اجاره‌ای ا‌ست.

این روزها بحث دستمزدهای میلیاردی خیلی مطرح شده. شما در «آقازاده» دستمزد میلیاردی ندارید؟

اگر کل سریال را جمع بزنید، شاید. ولی ماهانه نه. بازیگری که ماهی 100 میلیون تومان دستمزد می‌گیرد، وقتی 10 ماه کار کند، می‌شود یک میلیارد. اما وقتی از میلیارد صحبت می‌شود، درباره بزرگواری حرف می‌زنیم که ماهی یک میلیارد تومان دستمزد می‌گیرد. من با این که در «آقازاده» بازیگرانی دارم که دستمزدشان میلیاردی هست، ولی نه، دستمزد میلیاردی نداده‌ام. کلاً سریال ما از نظر هزینه، متوسط رو به پایین حساب می‌شود. اگر می‌خواستیم مثل بقیه هزینه کنیم، می‌شد سریال بسیار گرانی بسازیم. خیلی از بازیگران «آقازاده»، با دستمزدی که در پروژه‌های دیگر می‌گیرند، این جا کار نکردند. تقریباً 70-80 درصد بازیگران ما، دستمزدی از این پروژه گرفتند که کمتر از دستمزد پروژه قبلی‌شان بود. شاید به خاطر اعتبار و حرمتی که برای من و تیم ما قائل بودند.

اخباری از حضور یک بازیگر ترک در سریال شما منتشر شده است. حضور او به کجا رسید؟

هنوز به بخشی از قصه نرسیدیم که باید بازیگر ترک جلوی دوربین برود. ما برای حضور بازیگر ترک، دو ملاحظه داریم. اول ملاحظاتی که در وزارت ارشاد، درباره بازیگر خارجی هست، بعد از حواشی که امسال برای بازیگر خارجی یک فیلم ایجاد شد. دوم این که سریال ما فضای سنتی و مذهبی دارد و شبیه سریال‌های معمول نمایش خانگی نیست. حجاب بازیگران زن، روابط شخصیت‌ها و فضای سنتی، با بقیه سریال‌ها متفاوت است. به همین دلیل باید مراقب باشیم.

آیا آگاهانه و برای جذب مخاطب نوجوان، در «آقازاده» از حضور تعداد زیادی بازیگر نوجوان‌پسند استفاده کرده‌اید؟ خصوصاً بازیگران مرد سریال.

خدا کند که این طوری باشد. بزرگ ترین نگرانی‌ام این است که نوجوان‌ها با چینش بازیگران «آقازاده» همراه نشوند. اگر واقعاً این طوری باشد، یکی از بزرگ ترین دغدغه‌هایم برطرف می‌شود.

سرمایه‌گذار «آقازاده» کیست؟

در این سریال، من با مجموعه‌ای شراکت کرده‌ام.

سازمان اوج؟

بله، «آقازاده» اولین تجربه نمایش خانگی و اولین تجربه مشارکتی اوج است. من بعد از جلسه آبان سال گذشته در خدمت حضرت آقا، تصمیم گرفتم به دنبال این سوژه بروم. می‌خواستم قصه‌ای درباره حیا، با مضمون توبه کار کنم. جرقه‌اش از آن جلسه به ذهنم رسید. می‌دانید حیا فقط رعایت کردن محرم و نامحرم نیست، درباره مال هم هست. حیا درباره مال، یعنی به پولی که متعلق به من نیست، دست نمی‌زنم. بعد از این جرقه، اوج استقبال کرد. این را بگویم، نقش اوج در این سریال، فقط مشارکت و سرمایه‌گذاری اقتصادی نیست، بلکه ما به جهت فکری و عقیدتی نیز همراه شدیم. این همراهی ما با اوج بر اساس   هم قدمی و همدلی در اصول اعتقادی هم هست.

روایت عنقا از حواشی و احتمال ساخت «پدر 2»

در زمان پخش «پدر»، با استقبالی که اتفاق افتاد، احساس کردم اگر سریالی را بخواهم ادامه بدهم، همین «پدر» است. اما حواشی روزهای بعد از پایان سریال، خستگی را به تنم گذاشت. فکر نکنید که همه‌چیز همان مسائل ظاهری بود. فشار عجیبی روی من آمد. جنس آدم‌هایی که با من در ارتباط‌اند، توقعات‌شان هم فرق دارد. این ماجرا من را یکی دو ماه زمین‌گیر کرد. بعدها چندین بار از سمت تلویزیون مطرح شد که ساخت «پدر 2»را توقع داشتند، اما من دیگر دلسرد شده بودم. حتی مدت‌ها فکر کردم با قصه دیگری، همین نام «پدر» را ادامه بدهم، ولی نشد. در نهایت به این نتیجه رسیدیم که سومین بخش از قصه‌های لیلا را بسازیم؛ بعد از «تنهایی لیلا» و «پدر».

منبع: اقتصاد آنلاین

کلیدواژه: نمایش خانگی حامد عنقا سریال های نمایش خانگی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۲۴۴۷۳۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پدر مددکاری اجتماعی ایران: تعطیل کردن نمایش خانگی دردی از بحران‌های اجتماعی دوا نمی‌کند

معضلات اجتماعی که دسته بزرگی از مسائل مختلف را در برمی‌گیرند، مدت‌هاست که به بخش گریزناپذیری از پرداخت به واقعیت‌ها تبدیل شده و انعکاس آن‌ها در فیلم و سریال‌ها از ملزومات شکل دادن به داستانی بر مبنای حقیقت محسوب می‌شود. اتفاقی که البته اغلب مورد نقد قرار گرفته و بخشی از شیوع همان معضلات به گردن آن انداخته می‌شود.   اما مصطفی اقلیما پدر مددکاری اجتماعی ایران، جامعه‌شناس و استاد دانشگاه نظری خلاف این موضوع دارد و معتقد است که نباید بار همه مسائل را بر گردن فضایی مثل نمایش خانگی انداخت، فضایی که بی‌پرده‌تر، از آنچه در جامعه شاهدش هستیم می‌گوید.   اقلیما در گفتگو با جوان آنلاین، در خصوص دخیل بودن رسانه‌های مختلف از جمله شبکه نمایش خانگی در اشاعه معضلی مثل اعتیاد یا مصرف دخانیات که در برخی از آمار به آن اشاره می‌‎شود‏، بیان کرد: زمانی که از یک مسئله اجتماعی حرف می‌زنیم، باید حواسمان باشد که آن معضل یک روزه به وجود نیامده و اشاعه آن به دست کم چند سال زمان نیاز دارد. در واقع نمی‌توان گفت که، چون در فلان سریال بازیگری سیگار می‌کشد، پس او باعث افزایش مصرف دخانیات شده است، بلکه تمام این آثار معلولی از علت اصلی هستند.   او با تأکید به لزوم رفع علت هر معضلی از پایه و اساس آن افزود: در این چرخه اگر به عنوان مثال دزدی را گرفتند، نمی‌توان گفت، چون پلیس حواسش نبود، او دزد شده چرا که تبدیل یک انسان به فردی که دزدی می‌کند در یک لحظه اتفاق نمی‌افتد، بیکاری، گرانی و موارد دیگری هستند که به هم متصل‌اند و در نهایت باعث می‌شوند تا یک نفر دست به دزدی بزند.   در سوی دیگر اگر به من بگویند فردی دو سال است که درگیر اعتیاد شده، من آن را نمی‌پذیرم و مثلا اگر آن فرد ۲۲ ساله باشد، می‌گویم او ۲۲ سال است که اعتیاد دارد چرا که از بدو تولد او تا این سن موارد گوناگونی مثل شرایط اجتماعی، مدرسه، محیط، جامعه و ... در رشد او و سوق دادنش به این سمت دخیل بوده‌اند، تا جایی که او دیگر طاقت نیاورده و درگیر این جریان شده است. به همین دلیل است که قبل از ارائه هر آماری باید ریشه آن را پیدا و حل کرد.   عدم وجود آمار متقن هم یکی دیگر از مواردی بود که اقلیما با اشاره به آن گفت: هر کسی که درباره موضوعی آماری را ارائه داد، قابل قبول نیست و باید دلیل و مدرک داشته باشد چرا که در واقعیت ما به معنی واقعی کلمه آمار دقیقی از اشاعه معضلات مختلف نداریم.   در این میان هر فردی به خودش اجازه می‌دهد تا حرف بزند و آمار بدهد‏، جریانی که در کلِ مملکت ما اغلب به چشم می‌خورد و باعث شده تا هر کسی در هر فضایی پیرامون جریانی که تخصصش را ندارد، نظر بدهد.   مصطفی اقلیما پدر مددکاری اجتماعی ایران، جامعه‌شناس و استاد دانشگاه   این جامعه‌شناس افزود: گاهی می‌گویند اگر جوانان گرایش بیشتری به سیگار و دخانیات پیدا کرده‌اند، به دلیل نمایش آن در سریال‌ها است، در صورتی که همانطور که اشاره کردم، این انعکاس معلول علت اصلی آن است. یک جوان سیگار می‌کشد، چون بیکار است‌‏، حوصله‌اش سررفته یا درگیر فشار‌های روانی شده که همین جامعه به آن وارد کرده است.   این قیاس هم مثل چسباندن عنوان افسردگی به هر بیماری است که حال خوبی ندارد.   جالب است بدانید هیچ روانشناس و روانپزشکی در زمینه افسردگی به معنای واقعی در ایران کار و تحقیق منسجم نکرده است و از طرفی به هرکسی که می‌گوید حالم خوش نیست، عنوان افسرده را می‌دهند!   این در حالی است که اتفاقا ما چندان افسرده واقعی نداریم، کسی که افسرده است نمی‌تواند بار‌ها با خانواده‌اش بحث کند یا حتی فعالیت خاصی داشته باشد، اما مثل خیلی از موارد‌‏، این عنوان یعنی افسردگی را به هرکسی که به دلایل مختلفی خوب نیست، اختصاص می‌دهند.   اقلیما با بیان اینکه نمی‌شود با پاک کردن صورت مسئله، جلوی مردم را گرفت، عنوان کرد: در ادامه همین جریان است که در خصوص فضایی مثل نمایش خانگی چنین آماری مطرح می‌شود تا بهانه‌ای باشد برای تعطیل کردن آن، اما نمی‌شود جلوی مردم و اشاعه معضلات اجتماعی را به این صورت گرفت و این اقدامات تنها دخالت در کار دیگری محسوب می‌شود.   ما در این موارد به علت‌ها فکر نمی‌کنیم و تنها معلول را می‌بینیم. می‌گوییم نمایش خانگی به بعضی بحران‌ها دامن می‌زند‏، پس باید آن را جمع کرد! غافل ازینکه با این اقدام مشکل را ده برابر کرده‌ایم، زیرا بعد این سوال به وجود می‌آید که اگر مردم این سریال‌ها را نبینند‏، پس چه چیزی را تماشا کنند؟ تلویزیونی را که هیچ برنامه‌ای ندارد و تنها معطوف به خبر و چند برنامه گفت‌‎و‌گو محور است یا ماهواره و رسانه‌های دیگر را؟   مردم نمایش خانگی و سریال‌ها را دنبال می‌کنند، چون قصه دارد و در جایی مثل تلویزیون این اتفاق وجود ندارد.   پدر مددکاری اجتماعی ایران در پایان خاطر نشان کرد: در تمام جوامع با مطرح کردن مشکلات به دنبال حل آن می‌روند‏، این اتفاقی است که باید به آن پرداخته شود نه آماری که در واقع وجود ندارد و یا دقیق و درست نیست. آمار باید برگرفته از تحقیقی مدون باشد نه اینکه بر مبنای نظر یک یا چند نفر شکل بگیرد و ارائه شود.   ما این شکل از آمار را نداریم، چون هزینه زیادی می‌طلبد و امروز استاد دانشگاه و محقق ما‏، راننده اسنپ شده، اما این بودجه در اختیارش قرار نمی‌گیرد، چون اگر بخواهد روی یک موضوع کار کند، باید هزینه زیادی صرف آن شود و وقتی این اتفاق نمی‌افتد، یک نفر صحبتی را مطرح می‌کند و دیگری با اعلام اینکه مثلاً شیوع اعتیاد را بررسی کرده‌ایم آن را مطرح می‌کند.   علاوه بر این ما با آسیب‌های زیادی دست و پنجه نرم می‌کنیم که همه و همه عامل شکل‌گیری معضلاتی مثل اعتیاد‏، بزهکاری و... می‌شوند. در این میان هم اغلب کسی پاسخگو نیست. کانال عصر ایران در تلگرام