یافته جدید باستان‌شناسان از تمدن مایا
تاریخ انتشار: ۷ دی ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۲۷۰۲۲۸
پایگاه اطلاع رسانی روزنامه فرانسوی لوفیگارو نوشت: باستان‌شناسان موسسه ملی مردم‌شناسی و تاریخ مکزیک کاخ عظیمی را کشف کردند که به احتمال زیاد به تمدن اقوام مایا که هزار سال پیش می‌زیستند، تعلق دارد. این بنا در شهر کولوبا (Kuluba) در نزدیکی شهر گردشگرپذیر کانکون (Cancún) قرار دارد.
بقایای این بنا ۶ متر ارتفاع، ۵۵ متر طول و ۱۵ متر عرض دارد و نخستین برآوردهای باستان‌شناسی حکایت از آن دارد که این کاخ در دو دوره طولانی بین سال های ۶۰۰ تا ۱۰۵۰ پس از میلاد، محل سکونت بوده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
تمدن مایاها دوره‌ای طولانی از سال ۲۵۰ تا ۹۰۰ پس از میلاد را شامل می شود و در این دوره بر سرزمین های پهناوری در جنوب مکزیک تا هندوراس و گواتمالا سیطره داشته‌اند. کاخ تازه کشف شده با قدمت هزار سال که بی‌شک سندی تازه برای تحقیقات در مورد این قوم افسانه‌ای محسوب می‌شود در شرق منطقه باستانی کولوبا قرار دارد. این منطقه باستان‌شناسی پیشاتاریخی است که در ایالت یوکاتان در جنوب شرقی مکزیک قرار دارد.
آثار کشف شده در منطقه کولوبا
به گفته باستان‌شناسان، کولوبا قرن‌ها پیش ارتباط تجاری مهم را با شهرهای مایاها (Ek ‘Balam و Chichen Itza) داشته و چهارراهی مذهبی محسوب می‌شده است. این منطقه از سال ۱۹۶۸ در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است. کارشناسان باستان‌شناسی مکزیک تاکنون بقایای چهار بنای متعلق به تمدن مایا را در این منطقه کشف کرده اند؛ یک محراب، بقایای دو اقامتگاه، سازه‌ای گرد و اجاق مانند.
آلفردو بارِرا (Alfredo Barrera) مسئول عملیات باستان‌شناسی موسسه ملی مردم‌شناسی و تاریخ مکزیک ارزش تاریخی یافته‌های جدید مربوط به کاخ مایاها در کولوبا را بسیار زیاد تخمین زد و گفت: عملیات اکتشاف هنوز در مراحل ابتدایی است و امیدواریم یافته‌های باستانی بیشتری را در این عملیات به دست آوریم.
مایا نام گروهی از اقوام سرخ‌پوست در جنوب مکزیک و شمال آمریکای مرکزی و نام تمدّنی قدیمی در همین منطقه است. این قوم معمولا شهرهای خود را در دل جنگل‌های بارانی می‌ساختند. حوزهٔ زندگی و فعالیت مایاها حدود جنوبی کشور مکزیک و سرتاسر گواتمالا و السالوادر را شامل می‌شد.
قوم مایا پدیدآورنده یکی از تمدن‌های بسیار پیشرفته آمریکای مرکزی در دوران پیشاکلمبی محسوب می‌شود که دست‌آوردهای چشمگیری در هنر، معماری، ستاره‌شناسی و ریاضیات داشته‌است. اکنون نیز گروه‌هایی از اقوام مایا در مکزیک و گواتمالا به سر می‌برند.
آثار معماری مایاها که تا امروز به جای مانده عمدتاً مبتنی بر ساخت منازل شهری و روستایی، کاخ‌های شاهی و معابد و هرم‌های مذهبی- عبادی و سامانه‌های شهری مانند کانال ها و مخازن آب، راه‌های شهری و بین‌شهری می‌شد. معمولاً ساختمان‌های مذهبی مایاها که به صورت هرم بود ارتباط نزدیکی با مذهب، ایدئولوژی و گاهشمار مایایی داشت. پلکان در معماری این تمدن، از جایگاه ویژه‌ای برخوردار بود و در همه آثار متعلق به آن به گونه‌ای به چشم می‌آید. بیشتر آثار مایایی از سنگ آهک درست شده‌اند.
برچسب‌ها مکزیک باستان شناسی آمریکای جنوبیمنبع: ایرنا
کلیدواژه: مکزیک باستان شناسی آمریکای جنوبی مکزیک باستان شناسی آمریکای جنوبی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۲۷۰۲۲۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
افشای راز «نفرین توت عنخ آمون» که بیش از ۲۰ نفر را کشت
هنگامی که گروهی از محققان در سال ۱۹۲۲ مقبره «شاه توت» را باز کردند، مجموعه‌ای از اتفاقات منجر شد تا ۲۰ نفر از آنها هر کدام به شیوه‌ای عجیب کشته شوند. اتفاقی که به «نفرین توت عنخ‌آمون» معروف شد. حالا یک دانشمند ادعا می‌کند که علت این راز عجیب را کشف کرده است.
به گزارش روزیاتو، متون مصر باستان تهدید کرده‌اند که هرکسی که بقایای یک عضو مومیایی‌شده خانواده سلطنتی را بر هم بزند، بر اثر بیماری که هیچ پزشکی توان تشخیص آن را ندارد کشته خواهد شد. با این حال راس فلوز معتقد است که یک دلیل بیولوژیکی پشت این مرگ‌های مرموز وجود داشته است.
هاوارد کارتر اولین دانشمندی که وارد مقبره توت عنخ‌آمون شد
این مطالعه مشخص کرد که علت مسمومیت با تشعشعات، ناشی از عناصر طبیعی حاوی اورانیوم و زباله‌های سمی است که عمداً داخل آرامگاه مهر و موم شده قرار داده شده بود.
سطح تشعشعات داخل مقبره توت عنخ آمون به قدری بالاست که هر فردی که با آن تماس پیدا کند به احتمال زیاد به دوز کشنده بیماری تشعشع و سرطان مبتلا می‌شود.
فلووز در مطالعه خود نوشت: «جمعیت مصر چه در دوران باستان و چه معاصر با بروز غیرمعمول سرطان‌های مربوط به فرآیند خونسازی، استخوان/خون/لنف روبه‌رو بوده‌اند که علت اصلی شناخته‌شده آن قرار گرفتن در معرض اشعه است».
قرار گرفتن در معرض این مواد می‌تواند منجر به سرطان‌های خاصی شود، مانند سرطانی که جان هاوارد کارتر باستان‌شناس را گرفت. او اولین فردی بود که بیش از ۱۰۰ سال پیش پا به درون مقبره شاه توت گذاشت و تابوت حفاظت‌شده فرعون را پیش روی خود دید.
هاوارد کارتر (راست) در حال قدم زدن با لرد کارناروون (چپ) بیرون مقبره توت عنخ‌آمون در سال ۱۹۲۲
لرد کارناروون تا سال‌ها اولین قربانی «نفرین فرعون» تلقی می‌شد
کارتر در سال ۱۹۳۹ پس از مبارزه‌ای طولانی با لنفوم هوچکین که گمان می‌رفت ناشی از مسمومیت با تشعشعات باشد، درگذشت.
لرد کارناروون، سرمایه‌گذار بریتانیایی این پروژه و یکی دیگر از مردانی که به آرامگاه پر از گنجینه قدم گذاشت، پنج ماه بعد از این کشف بر اثر مسمویت خونی ناشی از گزش شدید پشه درگذشت. او اولین قربانی نفرین فرعون بود.
ناهار در مقبره؛ تمام باستان‌شناسان حاضر در این عکس در دهه ۵۰ زندگی‌شان درگذشتند
سایر افراد درگیر در این حفاری بر اثر خفگی، سکته مغیز، دیابت، نارسایی قلبی، ذات‌الریه، مسمومیت، مالاریا و قرار گرفتن در معرض اشعه ایکس جان باختند. همه آنها در دهه ۵۰ سالگی خود از دنیا رفتند.
آرتور ویگال، مصرشناس بریتانیایی، که در مراسم بازگشایی مقبره توت عنخ‌آمون شرکت کرده بود به بال و پر دادن به افسانه نفرین متهم شد. او به همکارانش گفته بود که کارناروون پس از ورود به مقبره «در عرض شش هفته» خواهد مرد. خود ویگال هم در ۵۴ سالگی بر اثر سرطان درگذشت.
در حالی که می‌توان این مرگ‌ها را عجیب دانست، نظریه نفرین نیز احتمالاً با اتفاقات عجیبی که هنگام باز شدن مقبره اتفاق افتاد تقویت شده است.
طبق گزارش نشنال جئوگرافیک، در حول و حوش زمانی که حفاری‌ها مقبره را باز کردند، قاهره دچار قطعی برق عجیب و طوفان شن شد.
در یک نقطه دیگر در طول حفاری، سگ مورد علاقه کارناروون ظاهراً زوزه‌ای هولناک کشید و ناگهان افتاد و مُرد.
با این حال، این رادیواکتیویته تنها به مقبره شاه جوان ختم نشده است. مطالعات مدرن سطوح بسیار بالایی از تشعشعات را در مقبره‌های مصر باستان، در حد ۱۰ برابر استاندارد‌های ایمنی پذیرفته شده، تأیید می‌کند.
این مطالعه که در Journal of Scientific Exploration منتشر شد، توضیح داد که سطوح بالای تشعشعات در ویرانه‌های مقبره پادشاهی قدیم، در دو مکان در جیزه و در چندین مقبره زیرزمینی در سقارا نیز ثبت شده است. همین نتیجه در سرتاسر مقبره اوزیریس در جیزه نیز یافت شد.
گلدان‌های حاوی مواد ناشناس که زیر هرم پله‌ای کشف شدند
مطالعات دیگر مستقیماً گاز رادون را در مکان‌های مختلف مقبره‌های سقارا اندازه‌گیری کرده‌اند.
هزاران گلدان حفاری شده در زیر هرم پله‌ای در دهه ۱۹۶۰ حاوی بیش از ۲۰۰ تن مواد ناشناس بود که هنوز شناسایی نشده‌اند و این نشان می‌دهد که سموم با بقایای مومیایی دفن شده‌اند.
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان