سه پیشبینی مسعود نیلی که متاسفانه درست بود
تاریخ انتشار: ۸ دی ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۲۸۲۶۰۰
ساعت 24- گاهی میشود انسان آرزو میکند کاش پیشبینیهای برخی از اندیشمندان آگاه به سیر دگرگونیها نادرست از آب درآید. اما این آرزوها درهرحال امکان ندارد محقق شوند و واقعیتهای سرسخت برخیال و خوشبینیهای غیرکارشناسانه پیروز می شود. . یکی از افسوسهایی که این روزها از سوی کارشناسان و پیگیران مسائل ایران بهویژه اقتصاد ایران بر زبانها جاری است درباره پیشبینیهای مسعود نیلی اقتصاددان ایرانی است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
نیلی که در دولتهای یازدهم و دوازدهم و تا همین پارسال مشاور ارشد اقتصادی رئیسجمهور بود و مسیر و آینده دگرگونیها را با توجه به اطلاعات درون دولت را میدید در نخستین روزهای امسال در انجمن مدیران صنایع حاضر و برای حاضران صحبت کرد. نیلی در سخنرانیاش 3 پیشبینی قابل توجه داشت که شوربختانه همانطور شد که او میگفت و میدید.
طولانی شدن تحریم
یکی از پیشبینیهای اقتصاددان ایرانی که سالهایی در منصب مشاور ارشد رئیسجمهور در کابینه حضور داشت این بود که تحریم تازه که از آبان 1397 شروع شده است نسبت به دور قبل تحریمها در اوایل دهه 1390 طولانیتر خواهد شد. با توجه به اینکه اعمال رفتار تحریمی از سوی شرکتهای شریک با ایران حتی از اوایل 1397شروع شده بود با توجه به بستر سیاست خارجی ایران در آستانه ورود به شرایط تخاصمی تر و مجموعه شرایط داخلی، این پیشبینی نیلی درست بوده است. وقتی ریاست سازمان برنامه و بودجه به طور آشکار میگوید قرار است بودجه دو سال 1399 و 1340 یک جا تنظیم شود و با صراحت از صفر شدن میزان درآمدهای حاصل از صادرات نفت خام در بودجه 1399 سخن میگوید معنایش این است که امیدی ندارد تحریمهای اقتصادی به این زودی برداشته شود. با توجه به تشدید منازعه میان ایران و ایالات متحده امریکا که از سوی سیاستمداران هر دو کشور بر آن تاکید شده و میشود به نظر نمیرسد اتفاق تازهای در روند مناسبات این دو کشور پدیدار شود. دولت امریکا اعتقاد دارد تحریم اقتصادی کار خودش را کرده و اقتصاد ایران در بدترین موقعیت قرار دارد و از طرف ایرانیها نیز این پیام داده میشود که اقتصاد ایران پایداری نشان داده و نقشههای امریکا برای زمینگیر کردن اقتصاد راه به جایی نبرده است. به این ترتیب فشار حداکثری با تشدید تحریمها و مقاومت حداکثری از سوی ایران با رجوع به محلهای تازه کسب درآمد برای دولت، این حرف نیلی را مقرون به صحت میکند که تحریمها طولانیتر خواهد شد.
کسری بودجه عظیم
مسعود نیلی در سخنرانی بهار 1398 خود در انجمن مدیران صنایع پیشبینی کرد رقم کسری بودجه امسال برخلاف ارقام ارائه شده از سوی مدیران سازمان برنامه و بودجه روند فزاینده دارد و شاید به 150 هزار میلیارد تومان برسد. این در حالی است که دولت رقمهای 76 هزار میلیارد تومان و حتی 100 هزار میلیارد تومان کسری بودجه امسال را قبول کرده است. با توجه به اینکه رئیس بانک مرکزی خواسته یا ناخواسته و در یک فضای هیجانی در اتاق بازرگانی خبر داد رقمی معادل 40 میلیارد دلار از درآمد صادرات نفت خام در سال 1398 نسبت به سال 1397 کاسته شده است که با احتساب هر دلار به طور میانگین برابر با 10 هزار تومان به عدد شگفتانگیز 400 هزار میلیارد تومان میرسیم، به نظر میرسد ارقام کسری بودجه 1398 بسیار فراتر از پیشبینیهای پیشین است. این میزان کسری بودجه پیامدهای خاص خود را در دو مسیر درآمدهای جبرانی از محلهایی غیر از صادرات نفت خام و کاهش هزینههای دولت برای کسب و کار و معیشت و زندگی ایرانیان برجای میگذارد که اتفاقا در پیشبینیهای مسعود نیلی نیز بود. یکی از پیامدهای کسری بودجه این است که دولت هزینههای عمرانی را به طور کامل حذف کند که معنایش کاهش تقاضای کل و در نتیجه رکود بیشتر برای بخشهای فعال در امور زیربنایی است. پیامد دیگر این است که دولت از پرداخت بدهیهای خود به بانکها، پیمانکاران، سازمان تامین اجتماعی و حتی مزد و حقوق کارمندان خود ناتوان شده و هر کدام از این رخدادها تبعات سیاسی – اجتماعی دارد. دولت اما با کاهش هزینههای مرتبط با برخی نهادهای غیرتولیدی و بهویژه نهادهای خاص که کارشان تولید محتوای آموزش – پژوهش دینی است برای خود مخالفان تازه خریداری میکند. این داستان به کاهش هزینههای پژوهشی در دانشگاهها و سایر مراکز پژوهشی منجر شده و در سمت دیگر نیز درآمدهاهیی مثل درآمد حاصل از افزایش قیمت کالاهای دراختیار دولت به فشار بیشتر منجر خواهد شد. افزایش قیمت بنزین یک نمونه از فعالیتهای دولت برای جبران کسری درآمدهای حاصل از صادرات نفت خام است.
روزهای سخت خصوصیها
یکی دیگر از پیشبینیهای مسعود نیلی در آن سخنرانی – این سخنرانی در شماره اردیبهشت نامه اتاق بازرگانی درج شده است – این بود که بخش خصوصی ایران در سال 1398 با سختگیریهای بیشتر از سوی دولت و سایر نهادها مواجه خواهد شد. واقعیت این است که این پیشبینی نیلی مطابق با واقعیتهای امروز جامعه ایران است. نهاد دولت برخلاف آنچه بر زبان میآورد و برخلاف وعدههای رئیس دولت دوازدهم این روزها از هر سو بخش خصوصی را تحت فشار قرار داده است. بانک مرکزی به صادرکنندگان فشار میآورد که باید ارز حاصل از صادرات را به طور معجزهآسایی در کمترین مدت و با فرمولی که بانک میگوید و با قیمتی که این نهاد تعریف میکند دراختیارش قرار دهد. وزارت اقتصاد از خصوصیها میخواهد ضمن اینکه نرخهای بالای تورم را متحمل میشوند و رکود فروش آنها را فرا گرفته است مالیات بیشتری دهند. وزارت کار و تعاون از بخش خصوصی میخواهد سطح اشتغال را با همه دشواریها حفظ کند و سازمان تامین اجتماعی دنبال این است که با سرکشی به حسابهای 10 سال پیش حق بیمه بیشتری بگیرد. وزارت صنعت، معدن و تجارت از بخش خصوصی میخواهد کمتر کالا وارد کند و قیمتگذاری دستوری را رعایت کند. در همین وضعیت که مطالبات از بخش خصوصی روند فزایندهای میگیرد شوربختانه نهادهای ساسی نیز دنبال کسب محبوبیت سیاسی و شرایط ویژه انتخاباتی قرار گرفته و هر بد و ناپسندی در اقتصاد ایران نمود دارد را به زمین بخش خصوصی پرتاب میکنند. به نظر میرسد این پیشبینی عالمانه مسعود نیلی از دل بحثهایی بیرون آمد که در درون هیات دولت در جریان بود. در پایان مهرماه امسال و آبان سخت سپری شده به نظر میرسد هنوز شاید تا روزهای بدتر زمان باقی مانده است.
محمد علی توحید- نامه اتاق بازرگانی - آبان 1398
منبع: ساعت24
کلیدواژه: احمدی نژاد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.saat24.news دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ساعت24» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۲۸۲۶۰۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
هر ۱۰ روز یک پزشک خودکشی میکند
به گزارش تابناک ، اخبار خودکشی پزشکان این روزها بیش از هر زمان دیگری رسانهای میشود. فاصله زمانی بین این خودکشیها از ابتدای امسال تاکنون به ۱۰ روز رسیده و اگر این روند ادامه پیدا کند، تا پایان سال آمار تکاندهندهای به جا خواهد ماند.
تجارت نیوز نوشت:تنها ۴۷ روز از آغاز سال گذشته و طبق آمارهای رسمی پنج پزشک خودکشی کردهاند. سوال اساسی اینجاست که عوامل پیدایش چنین اتفاقات تلخی آن هم در حوزهای که با جان انسانها سروکار دارد چطور باید بررسی شود.
بیتوجهی وزارت بهداشت و درمان به این اخبار و واکنش نشان ندادن وزیر بهداشت و دیگر مسئولان این حوزه چه پیغامی به همراه دارد؟ چرا نباید این مساله به صورت اورژانسی بررسی شود؟ چرا در تمام این مدت هیچکدام از مسئولان حوزه بهداشت و درمان هیچ واکنشی به انتشار این اخبار نشان ندادهاند؟
نکته مهم دیگر رخ دادن این اتفاق در بین پزشکانی است که عموماً مشغول گذران طرح خود در مناطق دورافتاده هستند. از طرف دیگر مسائل مالی به خدمت گرفتن این پزشکان با مبالغ ناچیز در بیمارستانهای دولتی و فشار کاری که به دلیل حضور نداشتن پزشکان متخصص به این قشر وارد میشود همه و همه دست به دست هم میدهند تا این پزشکان جوان را به جای اینکه در مسیر ترقی و پیشرفت قرار دهند به مرگ خودخواسته تشویق کنند.
سکوت وزارت بهداشت مایه شرمساری است
سیدحسن هاشمی، وزیر پیشین بهداشت و درمان، سکوت وزارت بهداشت دراینباره را مایه شرمساری خواند و در گفتوگویی اعلام کرد: «وظیفه وزیر بهداشت و سایر همکاران اوست که این مسائل را با کمک جامعهشناسان، روانشناسان و دیگر صاحبنظران بررسی کنند و هرچه سریعتر راهکاری برای جلوگیری از این اتفاق شوکآور پیدا کنند.»
خودکشی هر انسانی مایه تاسف است
در این شرایط حتی نمایندگان مجلس هم از اظهارنظر مستقیم دراینباره اجتناب میکنند. همایون سامهیح نجفآبادی، عضو کمیسیون بهداشت و درمان، دراینباره به تجارتنیوز میگوید: «متاسفانه این دست مشکلات در بین قشرهای مختلف وجود دارد و خودکشی هر انسانی مایه تاسف و تاثر است.»
او در پاسخ به این سوال که چرا مجلس دراینباره توضیحی از وزیر بهداشت و درمان نمیخواهد میگوید: «مجلس در حال رصد کردن این موضوعات است. متاسفانه هر اظهارنظری که شتابزده باشد موجب بروز حاشیه میشود و به همین خاطر شخصاً نمیتوانم دراینباره نظری بدهم.»
سامهیح ادامه میدهد: «مسائلی از این دست باید ریشهیابی و بررسی شوند. متاسفانه آمار این اتفاقات رو به افزایش است و باید برای رفع آن چارهای اندیشیده شود. مساله اینجاست که سیاستهای کلی باید به سمتی برود که از بروز چنین اتفاقاتی جلوگیری کند.»
این نماینده مجلس درباره این موضوع که چرا وزیر بهداشت در سخنرانیهای خود هیچ اشارهای به مشکلات و کمبودهای این حوزه نمیکند توضیح میدهد: «متاسفانه این مساله در بین اکثر وزرا باب شده و همه بیشتر از آنکه به قبول مشکلات موجود و رفع آن بپردازند در حال ارائه دستاوردهایی هستند که شاید خیلی هم درست و دقیق نباشند.»
هیچ آمار رسمیای درباره خودکشی پزشکان وجود ندارد
محمد شریفیمقدم، دبیرکل خانه پرستار، به تجارتنیوز میگوید: «متاسفانه هیچ آمار رسمیای در مورد خودکشی پزشکان منتشر نمیشود. این اتفاق در سالهای گذشته هم رخ میداده اما حالا به مدد فضای مجازی خبرها خیلی زود دست به دست میشوند؛ اما مساله اینجاست که بعضی از این اتفاقات اصلاً در فضای مجازی هم منتشر نمیشوند و به همین دلیل نمیتوانیم با اطمینان خاطر درباره آمارهای موجود اظهارنظر کنیم.»
او اضافه میکند: «بیتوجهی وزارت بهداشت به وضعیت پزشکان جوان و رزیدنتها به یک رویه تبدیل شده و در این بین اعتراض این قشر هم کاری از پیش نبرده و حالا دیگر برخی از این افراد با اینکه سالها تلاش و تحصیل کردهاند به نقطهای می رسند که مرگ را بر ادامه زندگی ترجیح میدهند.»
مشکلات معیشتی و بیحرمتی، عامل اصلی خودکشی پزشکان است
شریفیمقدم ادامه میدهد: «دو عامل مهم در بروز چنین اتفاقات تلخی دخیل است: یکی مشکلات و مسائل معیشتی و دیگری بیحرمتی به این پزشکان از سوی رؤسای بیمارستانها، همراه بیماران و... فشار کاری به اندازهای زیاد هست که این افراد را از پا دربیاورد اما وقتی عوامل بیرونی هم به فرد فشار میآورند چنین اقدامات شوکآوری نیز رخ میدهد.»
عوامل بروز خودکشی در پزشکان از زبان خودشان
طی روزهای گذشته بسیاری از پزشکان نیز دراینباره دستبهقلم شدند و مساله حذف دوره طرح پزشکان و پیراپزشکان، اصلاح نظام آموزش پزشکی و بهکارگیری ارزان پزشکان در دوران دانشجویی، رزیدنتی و دوره طرح به علت تعهداتی که از آنان هنگام قبولی گرفته میشود، مطرح شد، مسالهای که تقریباً برای همه دانشآموختگان دانشگاههای علوم پزشکی از جمله پرستاران و پیراپزشکان هم مطرح است.
دوری از خانواده، جدایی زوجین برای متاهلها، در این دوران سخت و پراسترس، مشکلات مالی، نداشتن حق کار در جای دیگر و برخوردهای نهچندان محترمانه کادر آموزشی و درمانی در برخی بیمارستانها و... نشاندهنده ابعاد گسترده این مساله است که کار را به افسردگی و خودکشی جوانان نخبه کشور رسانده است.