چه کنیم تا رزق و روزیمان زیاد شود؟

قرآن سفارش می‌کند اگر تنگدست شدید از آنچه خدا به شما داده انفاق کنید. شاید اینکه انفاق می‌تواند فقرزدایی کند، با عقل ما سازگار نباشد، اما منطق توحیدی قرآن یاد می‌دهد که با هر دست بدهی از همان دست پس می‌گیرید.

به گزارش شریان نیوز، انفاق، صدقه، روزی، شاید بی‌راه نباشد اگر بگوییم امروز مسئله معیشت و اقتصاد مهم‌ترین دغدغه خانواده‌ها به شمار می‌رود و هر فردی دنبال این است که برای خانواده‌اش رفاه و آسایش فراهم کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

دیدن خانه‌های مجلل و ماشین‌های لاکچری پولدار‌ها هم به این خواست مردم دامن می‌زند که بخواهند زندگی در رفاه را لمس کنند. اما چگونه می‌توان پولدار شد؟ اصلا اسلام دست و پای ما را برای داشتن رفاه و آسایش مادی باز گذاشته؟ آیا زنان هم در بهبود معیشت خانواده نقش دارند؟ قرآن به عنوان کتاب زندگی، درباره معیشت و اقتصاد خانواده، حرف‌هایی دارد که در ادامه به بخشی از این موضوعات می‌پردازیم.

دوست دارم پول‌دار شوم تا خانواده‌ام در رفاه باشند، این اشتباه است؟
اسلام نه با ثروت و رفاه مخالف است و نه بر فقیر ماندن تاکید می‌کند. در گفتمان دینی، کسب درآمد حلال، ارزش است (۱) خداوند در آیه ۱۷۲ سوره بقره مادیات را مقدمه رسیدن به معنویات بیان می‌کند و استفاده از نعمت‌های خدا را حق همه بندگان می‌داند. البته قرآن مال و ثروت را مادامی که علاقه افراطی به آن وجود نداشته باشد خیر می‌داند و تاکید می‌کند که انسان نباید تمام همتش برای جمع‌آوری و افزودن ثروت باشد که در این صورت از امور مهم دیگر غافل می‌شود. 

قرآن سفارش می‌کند اگر تنگدست شدید از آنچه خدا به شما داده انفاق کنید. در سوره بقره آیه ۲۶۱ پاداش صدقه‌ی انفاق کنندگان را مانند دانه‌ای مثال زده که هفت خوشه از آن می‌روید و هر خوشه صد دانه دارد

در احادیث هم آمده مردی که در راه خانواده زحمت می‌کشد، مانند مجاهد در راه خداست. همچنین گفته شده، بر صاحبان نعمت واجب است که بر افراد تحت سرپرستى خود، توسعه دهند و به زندگى آنان گشایش بخشند. 

من اهل نماز و روزه‌ام، ولی چرا باز هم در معیشت مشکل دارم؟
بعضی از متدینین توقع دارند، چون اهل عبادت و نماز و روزه هستند، وضع معیشتی خوبی هم داشته باشند، اما غافل از اینکه نابرده رنج گنج میسر نمی‌شود. قرآن تنها راه موفقیت و بهره‌مندی انسان را سعی و کوشش می‌داند و این که منتظر مال بادآورده باشیم در اسلام جایگاهی ندارد.

امیرالمومنین (علیه‌السلام) فرموده کسی که پیوسته تنبلی کند، در رسیدن به آرزویش ناکام می‌شود.  از ابن عباس هم نقل شده که پیامبر (ص) هرگاه به کسى نگاه مى‏‌کرد و از او خوشش مى‏‌آمد، مى‏‌فرمود: شغلى هم دارد؟ اگر مى‏‌گفتند: نه، مى‏‌فرمود: از چشمم افتاد. 

البته تنها کار و تلاش ملاک نیست، بلکه تخصص، تعهد و امانتداری هم مورد توجه است. قرآن در آیه ۲۶ سوره قصص به بیان اهمیت تخصص و تعهد، پرداخته است. امروزه برای جذب نیروی کار، کارآمدی و تخصص حرف اول را می‌زند. بی‌شک کسی که توانمند و با استعداد، درستکار و امانتدار بوده و اهل خیانت نباشد، بیکار نمی‌ماند؛ بنابراین بهتر است سرپرست خانواده شرایطی فراهم کند که اعضای خانواده تخصصی متناسب با علاقه و استعدادشان داشته باشند، تا هیچوقت نگران درآمد و روزی خود نباشند.

چگونه رزق و روزی خود را افزایش دهم؟
قرآن جدا از اینکه کار و تلاش را پایه و اساس پیشرفت و موفقیت معرفی می‌کند، راهکار‌هایی هم برای افزایش رزق و روزی بیان کرده است. قرآن سفارش می‌کند اگر تنگدست شدید از آنچه خدا به شما داده انفاق کنید.  در سوره بقره آیه ۲۶۱ پاداش صدقه‌ی انفاق کنندگان را مانند دانه‌ای مثال زده که هفت خوشه از آن می‌روید و هر خوشه صد دانه دارد.

شاید اینکه انفاق می‌تواند فقرزدایی کند، با عقل ما سازگار نباشد، اما منطق توحیدی قرآن یاد می‌دهد که با هر دست بدهی از همان دست پس می‌گیری. در احادیث زیادی هم آمده که صدقه بر روزى و دارایى صدقه دهنده مى‌افزاید  و یا هر وقت فقیر شدید، صدقه دهید و با خدا تجارت کنید. 

ایمان، تقوا و دوری از گناه  و همچنین شکر نعمت‌های خدا  از دیگر مواردی است، نعمتتان را افزون می‌کند. البته منظور از شکرگزاری، فقط گفتن ذکر «الحمدلله» و «خدا را شکر» نیست که این فقط شکر زبانی است. شکر، سه مرحله قلبی، زبانی و عملی دارد که باعث افزایش رزق و روزی می‌شود.

اینکه همسرم شاغل است و در مخارج زندگی کمک می‌کند اشکال دارد؟
حال و هوای معیشت مردم، این روز‌ها خیلی خوش نیست و مشکلات اقتصادی سفره‌های مردم را کوچک کرده است. زن و مرد دوشادوش هم کار می‌کنند، اما باز هم هشتشان گرو نه‌شان است. اما با همه این اوصاف، اسلام مرد را مدیر اقتصادی خانواده می‌داند و زنان را در درجه اول مسئول درآوردن خرجی نمی‌داند. با توجه به آیه ۳۲ سوره نساء، اگر زنی بخواهد کار کند و فعالیت اقتصادی داشته باشد، درآمدش متعلق به خودش است و وظیفه‌ای نسبت به هزینه‌های زندگی ندارد. البته این نکته برای آن است که مردان بدانند نباید همسرشان را مجبور به کار کردن کنند، وگرنه اگر زنی با اختیار خودش بخواهد بخشی از مخارج خانه را به عهده بگیرد، حتما کار پسندیده‌ای انجام داده و بنیان خانواده را مستحکم کرده است.

منبع: تبیان

منبع: شریان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shariyan.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شریان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۳۲۴۷۸۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آیت‌الله جوادی آملی: فریب، راه نیست و با آن نمی‌توان زندگی کرد

 آیت‌الله جوادی آملی ۱۹ اردیبهشت ماه در درس اخلاق خود به شرح فرازی دیگر از نهج‌البلاغه پرداخت که متن سخنان ایشان به شرح زیر است؛

حضرت امیر(ع) در تعبیر زیبایی فرمودند: الدُّنْیَا دَارُ مَمَرٍّ، لَا دَارُ مَقَرٍّ؛ وَ النَّاسُ فِیهَا رَجُلَانِ، رَجُلٌ بَاعَ فِیهَا نَفْسَهُ فَأَوْبَقَهَا، وَ رَجُلٌ ابْتَاعَ نَفْسَهُ فَأَعْتَقَهَا. دنیا قرارگاه نیست و قرارگاه، آخرت است که ما در آنجا ثابت می‌شویم و نه ساکن؛ لذا اگر میلیاردها سال هم آنجا باشیم خسته نمی‌شویم؛ خستگی برای ساکن است و نه ثابت؛ فرشتگان میلیاردها سال زنده هستند و خسته نشده‌اند پس ما در آخرت به دارالقرار می‌رسیم و خسته هم نمی‌شویم گرچه با همین بدن خواهیم رفت. لذا فرشته مرگ ندا می‌دهد و می‌گوید هر چه جمع کنید از شما گرفته خواهد شد.

دنیا دار عبور است ولی برخی کودک ۸۰ و ۹۰ ساله هستند لذا در این سن هم فقط دائما این حرف‌ها را می‌زنند که ما اینقدر راه می‌رفتیم و می‌خوردیم و افتخار به چیزهای بچه‌گانه می‌کنند. اینها در زمان حرکت کرده‌اند نه در مسائل دینی؛ فرمود برخی ابنای دنیا هستند و دنیای دار مقر نیست و دار ممر است. برخی خود را فروخته‌اند زیرا هر صحنه‌ای پیش بیاید در آن حاضرند و خودفروشی کرده ولی عده‌ای در دنیا با خدا معامله کرده‌اند و بدن و حیات و جانشان را داده و شرف و انسانیت را خریده‌اند و آزاد شده‌اند؛ جهاد اکبر و اصغر کرده و با کوشش فراوان خود را خریده‌اند. پس در همین سرزمین یک عده برده و یک عده هم آزاد می‌شوند. 

حضرت امیر(ع) خود را سخنگوی قرآن معرفی کرده است گرچه همه از قرآن بهره می‌برند؛ ولی ایشان فرمود که قرآن را باید مورد استنطاق قرار داد و من آن را به استنطاق در می‌آورم و من سخنگوی قرآن هستم. قرآن دنیا و مردم دنیا را معرفی و وظیفه انسان‌ها را در دنیا معرفی کرده است؛ فرمود: این دنیا شامل کودکی، نوجوانی، جوانی، سالمندی و پیری است؛ شیخ بهایی فرمود وضع مردم در این ادوار تاریخی در سوره حدید بیان شده که فرموده است: اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَیَاةُ الدُّنْیَا لَعِبٌ وَلَهْوٌ وَزِینَةٌ وَتَفَاخُرٌ بَیْنَکُمْ وَتَکَاثُرٌ فِی الْأَمْوَالِ وَالْأَوْلَادِ ۖ کَمَثَلِ غَیْثٍ أَعْجَبَ الْکُفَّارَ نَبَاتُهُ ثُمَّ یَهِیجُ فَتَرَاهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ یَکُونُ حُطَامًا ۖ وَفِی الْآخِرَةِ عَذَابٌ شَدِیدٌ وَمَغْفِرَةٌ مِنَ اللَّهِ وَرِضْوَانٌ ۚ وَمَا الْحَیَاةُ الدُّنْیَا إِلَّا مَتَاعُ الْغُرُورِ.

انسان یا کودک است و دنبال بازی، یا دنبال اشتغال و مراحل بعد تا پیری است که برای او «دارم دارم» مطرح است. پس دنیا از دوره کودکی تا پیری به این چند قسمت قابل تقسیم است؛ لعب و لهو؛ لعب، لعاب دهان است که هیچ کسی با سرگرمی و لعاب سیر نمی‌شود و با دست خالی برمی‌گردد. اگر تشنه بخواهد خود را با لعاب دهن سیراب کند فریب خورده است. خداوند در این آیه نتیجه گرفته است که این ادوار پنجگانه در نهایت متاع غرور و فریب است.

استعمار مورد پسند خدا

خداوند این دنیا که سراسر نور است و هر چیزی در زمین آیتی است تا ما را به الله برساند آفریده است و فرمود من شما را استعمار می‌کنم؛ استعمار هم دو نوع است یکی پلید و دیگری مطلوب؛ خداوند در سوره هود فرمود من شما را استعمار می‌کنم یعنی از شما می‌خواهم زمین را آباد کنید و از دل کوه، معدن بیرون بیاورید؛ من از شما می‌طلبم که سرزمین خود را آباد کنید. وَإِلَیٰ ثَمُودَ أَخَاهُمْ صَالِحًا ۚ قَالَ یَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَکُمْ مِنْ إِلَٰهٍ غَیْرُهُ ۖ هُوَ أَنْشَأَکُمْ مِنَ الْأَرْضِ وَاسْتَعْمَرَکُمْ فِیهَا فَاسْتَغْفِرُوهُ ثُمَّ تُوبُوا إِلَیْهِ ۚ إِنَّ رَبِّی قَرِیبٌ مُجِیبٌ؛ ما همه نعمات را به شما داده‌ایم و همت کنید تا کشورتان آباد شود و نباید منتظر دیگران باشید؛ بنابراین آبادنی و عمارت فقط برای مساجد نیست بلکه فراوان می‌توان «انما یعمر» را مورد استدلال قرار داد.

پس عده‌ای در همین دنیا خود را خریدند که خدا از آنان به عنوان شهدا و مجاهد و .. یاد کرده است؛ برخی در مورد پیامبر(ص) گفته‌اند که نباید تعبیر رحلت در مورد ایشان به کار برود؛ در قرآن از شهدای جبهه به عنوان شهید یاد نشده است و از کسانی که مقتول در راه خدا هستند به عنوان شهید یاد شده است؛ شهید قرآنی، شاهد است و پیامبر هر امتی هم شاهد اعمال امت خود است پس پیامبر هم شهید امم و هم شهید بر همه شهدا و انبیاء است: فَکَیْفَ إِذَا جِئْنَا مِنْ کُلِّ أُمَّةٍ بِشَهِیدٍ وَجِئْنَا بِکَ عَلَیٰ هَٰؤُلَاءِ شَهِیدًا؛ بنابراین اگر حضرت امیر تعبیر به شهید قرآنی کرده است مراد این نوع شهید است. 

خدا از همه طلب کرده است که زمین را آباد کنیم و ابادانی زمین به این نیست که منتظر کسی باشیم؛ سفارش به اقتصاد مانند سفارش به راهپیمایی نیست بلکه نیازمند علم و فن و مدیریت است؛ فرمود بروید کار کنید ولی بعد از اینکه درس خواندید یا اینکه از افراد درس خوانده استفاده کنید. مرحوم صاحب وسائل در جلد ۱۷ صفحه ۴۰ و ۴۱ این روایت را نقل کرده است که از امام باقر(ع) از وجود امیرالمؤمنین نقل کرد که من وجد ماء و ترابا ثم ...؛ کسی که آب و خاک دارد و دست فقر به سوی دیگران دراز کند خدا او را از رحمتش دور می‌کند؛ اینکه انسان از متخصص استفاده نکند و متخصص تربیت نکند و بعد بگوییم کار کنید، نمی‌شود؛ اقتصاد از پیچیده‌ترین علوم است. فرمود کسی که آب و خاک دارد و فقیر است دور از رحمت خداست. پیامبر(ص) هم فرمودند اگر گفته شد یک ساعت دیگر قیامت خواهد شد و نهالی در دست شما هست؛ این نهال را بکار و بمیر؛ آیا این حرف، بوسیدنی نیست؟

اختلاس‌گران خود را برده دنیا قرار داده‌اند

بنابراین عده‌ای خود ر ا در  دنیا خریدند و خدا از آنان به عنوان مقتول فی سبیل الله یاد می‌کند و اینها شهید هستند؛ در سوره مبارکه توبه، آیه ۱۱۱ فرمود: إِنَّ اللَّهَ اشْتَرَیٰ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ أَنْفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ ۚ یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَیَقْتُلُونَ وَیُقْتَلُونَ ۖ وَعْدًا عَلَیْهِ حَقًّا فِی التَّوْرَاةِ وَالْإِنْجِیلِ وَالْقُرْآنِ ۚ وَمَنْ أَوْفَیٰ بِعَهْدِهِ مِنَ اللَّهِ ۚ فَاسْتَبْشِرُوا بِبَیْعِکُمُ الَّذِی بَایَعْتُمْ بِهِ ۚ وَذَٰلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ. برخی خود را به دنیا می‌فروشند و خود را برده قرار می‌دهند و اختلاس می‌کنند. 

البته گاهی کسی در عرصه قلم و کار فرهنگی تلاش می‌کند و او هم باید تا آخرین لحظه عمر دست از تلاش برندارد کما اینکه کسانی چون بوعلی سینا اینطور بودند. ما در اسلام شخصیت‌هایی داشتیم که نه استاد داشت و نه شاگردی در حد خودش متولد شد حتی بهمنیار هم که انسان فحلی است در سطح او نبود. ابوریحان بیرونی وصیت کرد وقتی من ُمردم با براده‌های تراشیده شده نِی که با آن کتاب می‌نوشتم آب گرم کنید و مرا غسل دهید زیرا حاصل یک عمر قلم‌زدن من است؛ ما چنین عالمانی داشتیم و کتب گذشته به وسیله این افراد حفظ شده است و نوشته شده است. 

خدا تاکید فرمود کسانی که با من معامله کردند خود را خریدند و آزاد کردند و این کم مقامی نیست که خدا بفرماید: هُوَ الَّذِی یُصَلِّی عَلَیْکُمْ وَمَلَائِکَتُهُ لِیُخْرِجَکُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَی النُّورِ ۚ وَکَانَ بِالْمُؤْمِنِینَ رَحِیمًا؛ خدا و ملائکه صلوات می‌فرستند نه صلوات افراد عادی مانند ما؛ پس ما و مسئولان نه باید راه کسی را ببندیم و نه بیراهه برویم؛ فریب، راه نیست و با آن نمی‌توان زندگی کرد زیرا خود انسان گرفتار می‌شود. دین اسلام حتی فریب یک حیوان را جایز نمی‌داند و پیامبر(ص) وقتی فردی می‌خواست اسبش را فریب دهد او را نهی کرد. برخی تعابیر در مورد حیوانات وجود دارد حالا می‌شود ملتی را با دروغ، فریب دهیم؟ 

منبع: ایکنا (خبرگزاری بین‌المللی قرآن)