قنات‌ها، کارآمدترین سیستم منابع آبی هستند
تاریخ انتشار: ۱۲ دی ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۳۳۸۱۹۵
مصطفی چمنی گفت: خوشبختانه در قرن حاضر به نقطه‌ای رسیده‌ایم که اجبار داریم به قنات‌ها دوباره توجه کنیم. دیگر قنات یک شیوه قدیمی تأمین آب به حساب نمی‌آید، بلکه باید آنرا جدیدترین شیوه تأمین آب در قرن 21 دانست و این افتخار برای ایرانیان است که مبتکر این فناوری و شاهکار مهندسی بوده اند.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ مصطفی چمنی در گفتگو با یزدرسا، در خصوص وضعیت قنوات استان یزد گفت: چنانچه به نمودار آماری سیلاب‌های کشور در دهه‌های گذشته نگاهی بیندازیم متوجه می‌شویم که آمار خسارات، تلفات و تعداد وقوع سیل، سال به سال افزایش پیدا می‌کند و این موضوع نشان می‌دهد اکثر سدهای ساخته شده در کشور نتوانسته‌اند جلوی سیلاب‌ها را بگیرند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی ادامه داد: در گزارش بانک جهانی که در سال ۲۰۱۷ منتشر شد در بندِ به سوی امنیت آب در ایران، اشاره شده است که سیستم قنات ها یکی از پیشرفته ترین سیستم‌های موجود در جهان در زمان خودش بوده است که هم ثبت جهانی شده و هم به عنوان یکی از کارآمدترین شیوه‌های مدیریت منابع آبی با توجه به شرایط اقلیمی موجود از آن نام برده شده است.
کارشناس قنوات جهاد کشاورزی استان یزد عنوان کرد: خوشبختانه در قرن حاضر به نقطه‌ای رسیده‌ایم که اجبار داریم به قنات‌ها دوباره توجه کنیم. دیگر قنات یک شیوه قدیمی تأمین آب به حساب نمی‌آید، بلکه باید آنرا جدیدترین شیوه تأمین آب در قرن 21 دانست و این افتخار برای ایرانیان است که مبتکر این فناوری و شاهکار مهندسی بوده اند.
خشک شدن نزدیک به 10 درصد قنوات استان یزد
وی در خصوص وضعیت قنات‌ها در استان یزد گفت: سه هزار و 79 رشته قنات در استان یزد وجود داشته که از این تعداد دو هزار و 630 رشته قنات هنوز به میزان 160 میلیون مترمکعب در سال آبدهی دارند و 287 قنات نیز فقط در برخی از ماه‌های سال آب دارند و به عبارتی نیمه فعال و هوابین هستند.
چمنی با بیان اینکه حدود 10 درصد از قنوات کشور در استان یزد قرار دارد، گفت: در سال‌های گذشته و بر اثر خشکسالی متاسفانه نزدیک به10 درصد از قنوات استان خشک شده که امیدی به احیای مجدد آنها نیست و مابقی نیز با افت شدید آب مواجه شده است.
وی ادامه داد: 85 درصد قنوات استان یزد در مناطق کوهستانی، کوهپایه‌ای و 15 درصد مابقی در دشت واقع شده‌اند. قنوات کوهستانی هوابین بوده و به شدت تحت تأثیر خشکسالی های اخیر قرار گرفته‌اند.
دلایل اصلی خشک شدن قنوات یزد
کارشناس قنوات جهاد کشاورزی استان یزد کاهش بارندگی و خشکسالی، حفر چاه های عمیق و نیمه عمیق مجاز و غیر مجاز در بالا دست قنات و حریم قنات و عدم رعایت حریم قنات در ساخت و سازها را از عمده دلایل اصلی خشک شدن قنوات استان دانست.
چمنی با اشاره به اهمیت احیا و مرمت قنوات در استان گفت: بالا بودن تعداد قنوات در استان یکی از دلایلی است که به امر احیاء، قنوات اهمیت بخشیده و از آنجای قنوات به عنوان سرمایه های با ارزش و گرانبها در نزد ما به امانت می‌باشند، بهره برداری و نگهدَاری از آنها دارای توجیه کافی است مدیریت آب و خاک استان هر ساله با اختصاص بودجه برای قنوات سعی در احیاء و مرمت قنوات استان دارد.
وی ادامه داد : مهمترین عملیات مورد نیاز جهت بازسازی کامل قنوات که هرساله با توجه به نوع نیاز هر قنات روی آن انجام می‌شود شامل پیشکار کنی، کول گذاری کوره ، طوقه چینی میله‌ها ، لایروبی، بغل‌بری ،کف شکنی، رسوب زدایی و ... است و اکثر عملیات اجرایی مرمت و بازسازی قنوات نیاز به اخذ مجوز نداشته و هر ساله در این بخش از سوی مدیریت آب و خاک کمک شایانی به کشاورزان و متولیان قنات می شود.
اهمیت احیای قنات در تامین آب شرب و کشاورزی
چمنی با بیان اینکه احیای قنات‌ها برای تأمین آب در دو بخش کشاورزی و شرب بسیار موثر است، عنوان کرد: کف‌شکنی، پیشکارکنی و بغل بری از عملیات‌هایی هستند که به طور مستقیم در تعادل دینامیکی سفره های آب زیر زمینی اثر گذار بوده و از این نظر احتیاج به اخذ مجوز از شرکت آب منطقه ای به عنوان مسئول حفاظت و بهره برداری از منابع آب‌های زیر زمینی دارند.
وی از راه اندازی سامانه اطلاعات مکانی قنوات با هدف ایجاد بانک اطلاعاتی مناسب جهت ساماندهی امر احیا و مرمت قنوات در کل کشور خبر داد و گفت: با توجه به پیشتاز بودن یزد در امر قنات داری کارشناسان استان اقدام به تهیه سامانه اطلاعاتی مکانی قنوات کردند تا روند نگهداری و احیای قنوات بهبود یافته و با مشارکت سایر استان‌هایی که از قنات استفاده می‌کنند در این خصوص وحدت رویه و تمرکز بیشتری صورت گیرد.
قنات، جاذبه‌ای جدید برای توسعه گردشگری استان یزد
چمنی از گردشگری در قنات به عنوان یکی از کارکردهای قنات نام برد و با بیان اینکه گردشگری و درآمدهای حاصل از آن، حفاظت از قنوات را توجیه خواهد کرد، گفت: ورود قنات به عنوان یک جاذبه‌ی جدید به توسعه‌ی گردشگری یزد نیز کمک خواهد کرد. یزد شهری است که بر پایه‌ی قنات‌ها ادامه‌ی حیات می‌داده و تکامل شهری و اجتماعی آن مدیون این تکنیک سنتی می‌باشد. بنابراین گردشگری در شهر یزد با گردشگری قنات در هم تنیده است.
کارشناس قنوات جهاد کشاورزی استان یزد گفت: فناوری سنتی قنات در یزد، ظرفیت‌های فراوانی دارد که می‌توان آنها را در توسعه‌ی گردشگری به کار بست. نتیجه اینکه ظرفیت اقتصادی، ظرفیت فرهنگی و تمدنی، ظرفیت روابط نظام‌مند با سایر عناصر شهری و روستایی و بالاخره ظرفیت دسترسی آسان برجسته‌ترین ظرفیت‌های قنات در یزد محسوب می‌شوند.
قنات قاسم آباد قدیم، قنات شحنه و قنات نفس‌القریه از قنوات استان یزد هستند که ظرفیت ایجاد گردشگری را دارند، قنات قاسم آباد دارای 17 هزار متر طول و دارای پاکنه‌های متعدد ، آب انبار هایی که به ثبت میراث فرهنگی رسیده و دیگر ویژگی‌ها است، قنات شحنه دارای بیش از 12 هزار و 500 متر طول و دارای آب انبار ، پاکنه، آسیاب و خانه های قدیمی فراوان در مسیر آب است و قنات نفس‌القریه نیز واقع در مروست دارای جاذبه‌های گردشگری هست.
انتهای پیام/
منبع: دانا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۳۳۸۱۹۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سوخت گیری در آسمان چگونه و چقدر طول می‌کشد؟
نقش سوخت گیری هوایی را نمی‌توان در مدیریت عملیات‌های مدرن در میدان نبرد نادیده گرفت. توانایی سوخت رسان‌های هوایی در گسترش چشمگیر برد جت‌های جنگی، بمب افکن‌ها و هواپیما‌های راهبردی باعث می‌شود که نیروی هوایی به میزان قابل توجهی برای مدت زمانی طولانی‌تر در آسمان باقی بماند.
به گزارش روزیاتو، سوخت‌گیری هوایی شامل یک هواپیما، معمولاً یک جت جنگنده، بمب‌افکن یا هواپیمای ترابری است، که سرعت خود را با عامل سوخت رسان یکسان کرده و در ادامه مستقیمأ در پشت و زیر یک سوخت رسان هوایی حرکت می‌کند، در ادامه معمولاً این سوخت رسان یک شلنگ یا خط سوخت‌گیری در ارتفاع بالا را برای انتقال سوخت جت به هواپیمای ثانویه آزاد می‌کند. برای مثال، نیروی هوایی ایالات متحده، ده‌ها سوخت رسان یا تانکر هوایی را در اختیار دارد که از عملیات‌های جنگی در سراسر جهان پشتیبانی می‌کنند.
با گذشت زمان، نخبه‌ترین نیروهای جنگی جهان سوخت‌گیری هوایی را به یک هنر پیشرفته تبدیل کرده‌اند. بسته به نوع هواپیما، می‌توان این کار را در چند دقیقه انجام داد. در این مقاله به بررسی دقیق‌تر سوخت گیری هوایی می‌پردازیم و دقیقا بررسی خواهیم کرد که سوخت گیری هواپیما در آسمان در شرایط مختلف چقدر طول می‌کشد.
یک مرور کلیقبل از بررسی فرآیند دقیق سوخت‌گیری هوا به هوا، مهم است که جزئیاتی در مورد خود سوخت رسان‌هایی هوایی بدانید. در حالی که بسیاری از نیروهای هوایی از پلتفرم‌های سوخت گیری هوا به هوا استفاده می‌کنند، نیروی هوایی ایالات متحده بدون شک گسترده‌ترین ناوگان سوخت رسانی هوایی را در اختیار دارد.
به طور سنتی، یک تانکر هوایی متشکل از هواپیمایی است که معمولاً از یک هواپیمای غیرنظامی مشتق شده است، هواپیمای که به شدت اصلاح شده تا امکان حمل و نقل مقادیر زیادی سوخت جت را فراهم کند. نیروی هوایی ایالات متحده تمام تانکر‌های هوایی زیر را در اختیار دارد:
این هواپیما‌ها همگی یک هدف منحصر به فرد داشته و برای سوخت گیری انواع مختلف هواپیما بهینه سازی شده اند. برای مثال، MC-۱۳۰J Commando II، عمدتاً با انجام سوخت‌گیری هوا به هوا برای هلیکوپتر‌ها و سایر روتور‌ها از نیروهای عملیات ویژه پشتیبانی می‌کند. تانکر‌های هوایی بزرگتر مانند KC-۱۳۵ Stratotanker در درجه اول برای سوخت گیری جنگنده‌های سنگین بهینه سازی شده اند.
فرآیند سوخت گیری هواییسوختگیری هوایی فرآیند جدیدی برای نیروی هوایی ایالات متحده نیست، زیرا بیش از ۱۰۰ سال است که وجود دارد. اولین تلاش موفقیت آمیز برای سوخت گیری هواپیما در هوا در ۲۷ ژوئن ۱۹۲۳، درست دو دهه پس از اختراع پرواز سنگین‌تر از هوا توسط برادران رایت انجام شد. بر اساس ادعای وزارت دفاع ایالات متحده، دو ستوان یکم سرویس هوایی ارتش، ویرجیل هاین و فرانک دبلیو سیفرت، با منتقل کردن بنزین از طریق شیلنگ گرانش به هواپیمای دیگری که توسط کاپیتان لاول اچ. اسمیت هدایت می‌شد، یک هواپیمای دوباله ملخ دار را سوخت گیری کردند. این اتفاق بلافاصله چشمان نیروی هوایی را به پتانسیل سوخت گیری هوا به هوا باز کرد.
با این حال، این فرآیند به شدت شبیه سوخت‌گیری هوا به هوا نیست که در اوایل دهه ۱۹۲۰ انجام شد و امروزه شامل سیستم‌های بسیار پیچیده‌تری می‌شود. علاوه بر این، سطح دقت مورد نیاز برای خلبانان برای اجرای موفقیت آمیز مانور سوخت گیری هوایی، جای کمی برای خطا باقی می‌گذارد. توالی پیچیده‌ای که برای سوخت‌گیری لازم است، با قرارگیری دقیق هر دو هواپیما در مجاورت یکدیگر آغاز می‌شود، و اغلب جت‌ها فقط ده متر یا کمی بیشتر از هم فاصله خواهند داشت.
این کار تقریباً همیشه در فضای محدود هوایی انجام می‌شود تا از دخالت هر هواپیمایی در فرآیند سوخت گیری جلوگیری شود. دو نوع سیستم مختلف برای سوخت گیری هوایی وجود دارد که هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند. سیستم boom یا بازوی متحرک اولین سیستم است و شامل یک هواپیمای گیرنده است که به یک بوم دراز شده در پشت یک هواپیمای سوخت رسان متصل می‌شود، که اجازه می‌دهد تا یک خط بین دو هواپیما ایجاد شود. هنگامی که اتصال ایمن به دست آمد، سوخت تحت فشار از تانکر هوایی به جت دریافت کننده پمپاژ می‌شود.
سیستم دوم، سیستم کاوند و قیف است که در آن هواپیمای دریافت کننده یک کاوند را به داخل یک قیف که از نفتکش دراز شده است، هدایت می‌کند. این روش همچنین می‌تواند یک اتصال ایمن برای انتقال سوخت ایجاد کند. یک فرد متخصص به نام افسر سوخت‌رسانی هوایی (ARO)، تمام عوامل مربوط به انتقال سوخت را نظارت و کنترل می‌کند و حجم و سرعت سوخت را طبق نیاز هواپیما تنظیم می‌کند. یک سیستم دوربین پیشرفته راهنمایی‌های بیشتری را در شرایط دید کمتر فراهم می‌کند و هواپیما مدت کوتاهی پس از سوخت گیری هوایی، برای از سرگیری ماموریتی که قبلا انجام می‌داد ارتباط خود را با سوخت رسان قطع می‌کند. در نتیجه، جای تعجب نیست که ایر فورس تایمز در تحلیل سوخت‌گیری هوا به هوا در سال ۲۰۱۶، این فرآیند را «آشوب سازمان‌یافته» نامید.
برای هواپیما‌های بزرگتر، کل فرآیند معمولاً حدود ۱۰ دقیقه طول می‌کشد که برای بمب افکن‌های بین قاره‌ای مانند B-۵۲ Stratofortress استاندارد است. با این حال، برای جنگنده‌های کوچک‌تر، احتمالاً فقط نیمی از این زمان طول می‌کشد.
آینده سوخت گیری هواییآینده سوخت‌گیری هوا به هوا بدون شک مستلزم زمان سوخت‌گیری سریع‌تر و سریع‌تر خواهد بود، چیزی که مزیت قابل توجهی را در طول عملیات‌های جنگی ایجاد می‌کند. افزایش اتوماسیون این فرآیند به هدف بسیاری از نیروهای هوایی تبدیل شده است و ایرباس A۳۳۰ MRTT اولین هواپیمای سوخت رسانی است که سوخت‌گیری خودکار هوایی را معرفی کرد. این سیستم خودکار فرآیند سوخت گیری هوایی را با کاهش قابل توجه تعداد وظایف مدیریت شده توسط افسر سوخت‌رسانی هوایی ساده‌تر می‌کند. این سیستم یک فرآیند تشخیص تصویر پیشرفته‌ای را انجام می‌دهد تا موقعیت‌های فضایی هر دو هواپیما را به سرعت پردازش کرده و امکان تراز کردن سریع و دقیق یک خط سوخت گیری را فراهم کند.
بر اساس گزارش ها، این سیستم هنوز برای استفاده در طول روز تایید شده است که نشان از کارآیی فوق العاده اش دارد. اما نیاز به تحقیقات و تست‌های بیشتری وجود دارد تا اطمینان حاصل شود که توانمندی سوخت گیری اتوماتیک را می‌تواند برای شرایط آب و هوایی و دید نامناسب به کار گرفت.
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان