عضویت در FATF در شرایط کنونی منفعتی ندارد/ پیشنهادی به مسئولان مذاکره‌کننده
تاریخ انتشار: ۱۳ دی ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۳۴۶۸۴۰
گروه اقتصاد ــ معاون اسبق وزیر اقتصاد اظهار کرد: باید FATF کمک کند که تحریم‌های بانکی علیه ما برطرف شده و بانک‌های ما بتوانند با بانک‌های خارج ارتباط برقرار کنند و آنگاه ما عضو این کارگروه شویم اما وقتی بانک‌های ما ارتباطی با خارج ندارند و بانک‌های بین‌المللی با بانک‌های ما کار نمی‌کنند، چنین کاری فایده‌ای ندارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
عضویت ایران در کارگروه ویژه اقدام مالی (FATF) برای سال‌های سال است که در کشور محل بحث و مناقشه بوده است و حتی این کارگروه برای مدتی نیز ایران را در لیست سیاه خود قرار داد و مجداً و با شرط و شروطی خارج کرد. عضویت ایران در FATF در شرایط کنونی منتظر تصمیم مجمع تشخیص نظام است و فرصت‌هایی هم که این کارگروه به ایران داده، رو به پایان است. حال باید منتظر ماند و دید که با توجه به اهمیتی که این موضوع دارد در نهایت به چه سرنوشتی دچار خواهد شد.
حیدر مستخدمین‌حسینی، معاون اسبق وزیر امور اقتصادی و دارایی، در گفت‌وگو با ایکنا، به بیان نکاتی درباره نحوه مواجهه ایران با FATF پرداخت و اظهار کرد: ایران معمولاً نسبت به معاهدات بین‌المللی حُسن نیت داشته است اما در بسیاری از موارد، طرف مقابل این معاهدات را زیر پا گذاشته است بنابراین برخورد سیاسی در داخل با این موضوع و موافقت و مخالفت با آن و این همه جنجال‌ها منطقی نیست. اکنون برخی از مزایای زیاد و برخی از معایب زیاد عضویت در FATF سخن میگویند اما بنده به عنوان یک کارشناس، این نقطه نظرات یک طرفه و صرفاً سیاسی را نمی‌توانم بپذیرم بلکه معتقدم باید واقعیت را در نظر بگیریم.
رعایت تعهدات در روابط با نهادهای مالی بین‌المللی باید دوطرفه باشد
وی ادامه داد: ما عضو صندوق بین‌المللی پول، بانک جهانی و بانک توسعه بین‌المللی هستیم و تا الان حق عضویت همه آنها را هم پرداخت کرده‌ایم اما چرا صندوق بین‌المللی پول یا بانک جهانی کوچکترین وامی را حتی برای فعالیت‌های زیربنایی کشور همانند آب و فاضلاب در اختیار ما قرار نمی‌دهند؟ حتی بانک توسعه بین‌المللی هم هیچ حمایتی از ما انجام نمی‌دهد.
مستخدمین‌حسینی افزود: این در حالی است که وقتی به اساسنامه این بانک‌ها نگاه می‌کنیم متوجه می‌شویم اصلاً حرفی درباره تحریم یا ندادن اعتبار و خدمات به کشورهای عضو آنها وجود ندارد و پیش‌بینی هم نشده است پس چرا اینها روابط خودشان به لحاظ ارائه خدمت را با ما قطع کردند؟ این در حالی است که وقتی کشوری عضو می‌شود باید تعهدات به صورت دوطرفه رعایت شود.
مسئولان ایران نباید بگویند که ما عضو FATF نمی‌شویم. خود بنده از طرفداران پیوستن به این کارگروه هستم اما معتقدم باید شرایط آن مهیا شود. این شرایط اکنون فراهم نشده و نه تنها نفعی برای ما ندارد دردسرهایی هم برای ما و هم اعضای هیئت اجرایی FATF دارداین کارشناس مسائل اقتصادی یادآور شد: وقتی به دلایل این موضوع نگاه می‌کنیم متوجه می‌شویم که به صرف اینکه آمریکا از تحریم سخن گفته فوراً آنها هم همراهی کرده‌اند بنابراین عضویت در چنین سازمان‌هایی در شرایط کنونی چه مزیتی دارد؟ خدمات و تعهدات در این سازمان‌ها هیچ وقت یک طرفه نیست. الان صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی رابطه خود را با ما قطع کرده‌اند بنابراین در این شرایط پیوستن به FATF چه منفعتی برای کشور ما در پی دارد؟
ارتباط با FATF در شرایط کنونی هیچ فایده‌ای برای ما ندارد
معاون اسبق وزیر امور اقتصادی و دارایی ادامه داد: البته بنده معتقد به عضویت در FATF هستم اما باید شرایطی هم لحاظ شود. الان شرایط عضویت ما در این نهاد فراهم نشده است. باید FATF کمک کند که تحریم‌های بانکی علیه ما برطرف شده و بانک‌های ما بتوانند با بانک‌های خارج ارتباط برقرار کنند و آنگاه ما عضو این کارگروه شویم اما وقتی بانک‌های ما ارتباطی با خارج ندارند و بانک‌های بین‌المللی با بانک‌های ما کار نمی‌کنند، چنین کاری فایده‌ای ندارد.
وی گفت: بعد از برجام بنده در یادداشتی نوشتم که برای اجرای برجام، ما نیاز به فعالیت‌های بانکی داریم اما بانک‌های ما در چارچوب استانداردهای بین‌المللی نیستند و لازم است این استانداردها را تغییر دهیم اما وقتی نمی‌توانیم با بانک‌های بین‌المللی ارتباط داشته باشیم دیگر عضویت چه فایده‌ای دارد؟ الان حتی یک پدر و مادر برای یک دانشجو در سایر کشورها نمی‌توانند پول بفرستند پس FATF قرار است چه کاری برای ما انجام دهد.
معاون اسبق بانک مرکزی تأکید کرد: سرمایه‌گذاری خارجی در یک دهه اخیر در کشور ما به کف خود رسیده است چون ما تحریم هستیم و آنها هم باید وجوه خود را از طریق بانک‌ها بفرستند. از طریق چمدان که نمی‌توانند وجوه را ارسال کنند بنابراین تا روابط بانکی ما برقرار نشده، نباید در داخل بر سر این موضوع دعوا کنیم. در مذاکرات بر سر این موضوع هم باید ایران اعلام کند که شرایط پیوستن به FATF برای ایران فراهم نیست چون اصلاً ارتباطات بانکی وجود ندارد پس آنها قرار است چگونه پی ببرند که ما تعهدات را رعایت می‌کنیم و چگونه قرار است به اطلاعات بانکی ما پی ببرند؟
مسئولان نگویند عضو FATF نمی‌شویم
مستخدمین‌حسینی یادآور شد: بانک‌های ما باید بتوانند با بانک‌های خارجی مراوده کنند تا FATF هم بتواند نقل و انتقالات آنها را زیر نظر داشته و گزارش کند اما الان این مراودات برقرار نیست لذا مسئولان کشور ما باید همین نکات را اعلام کنند و بگویند اگر این شرایط فراهم شود ما هم به این کارگروه می‌پیوندیم. کره شمالی هم اگر ارتباطی با FATF ندارد به این علت است که بانک‌های این کشور هم مراوده‌ای ندارند. FATF تعداد زیادی عضو دارد چراکه برای مراودات بانکی مشکلی ندارند اما ما کشوری هستیم که به صورت جامع ارتباط بانکی ما قطع است. در شرایط کنونی عضویت ایران چه چیزی را نصیب ما می‌کند؟ در مقررات کارگروه آمده که کشورهای عضو هم می‌توانند اطلاعات بگیرند اما آیا در این شرایط به ما اطلاعات می‌دهند؟
معاون اسبق بانک مرکزی در پایان اظهار کرد: البته مسئولان ایران نباید بگویند که ما عضو FATF نمی‌شویم. خود بنده از طرفداران پیوستن به این کارگروه هستم اما معتقدم باید شرایط آن مهیا شود. این شرایط اکنون فراهم نشده و نه تنها نفعی برای ما ندارد دردسرهایی هم برای ما و هم اعضای هیئت اجرایی FATF دارد.
انتهای پیام
منبع: ایکنا
کلیدواژه: ایکنا مستخدمین حسینی پولشویی نظام بانکی بانک جهانی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iqna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایکنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۳۴۶۸۴۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ساز و کار عضویت کامل فلسطین در سازمان ملل چگونه است؟
خبرگزاری مهر، گروه بین الملل: جلسه شورای امنیت سازمان ملل در مورد عضویت کامل فلسطین در این سازمان در ۱۵ آوریل برگزار شد. در این جلسه ۱۲ عضو شورا به عضویت فلسطین رای مثبت دادند و این تنها دولت آمریکا بود که با رای منفی خود مانع تصویب قطعنامه عضویت شد. این در حالی است که طبق موازین حقوق بین‌الملل از جمله حق تعیین سرنوشت، فلسطینی‌ها می‌توانند به عنوان یک دولت در جامعه بین‌المللی حضور داشته باشند و از امکانات آن نیز در چارچوب حقوق و تکالیف بین‌المللی دولت‌ها بهره‌مند شوند.
رسمیت حق تعیین سرنوشت فلسطینیان در ترتیبات نهادی بین‌المللی
از دهه ۱۹۷۰ میلادی حق تعیین سرنوشت در زمره قواعد حقوق بشر درآمد و در قلمرو داخلی کشورها نیز در ارزیابی مشروعیت حکومت‌ها بدان استناد می‌شود. حق تعیین سرنوشت عبارت است از حق کلیه مردم برای تعیین آینده سیاسی خود و تعقیب توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی آزادانه. تعیین سرنوشت حقی است بنیادین که بدون آن سایر حقوق نمی توانند به طور کامل محقق شوند؛ تعیین سرنوشت فقط یک اصل نیست، بلکه مهمترین حق در حقوق بشر است و پیش شرط برای اعمال همه حقوق و آزادی های فردی است.
این حق در حقوق بین الملل، از جنبه‌های فردی و جمعی برخوردار است. به جنبه فردی در ماده ۲۵ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی اشاره شد و مواد اول و ۵۵ منشور ملل متحد نیز جنبه جمعی این حق را مورد تاکید قرار داده اند. بنابراین آنچه مردم فلسطین را از حق تعیین سرنوشت برخوردار کرده، ملت بودن آنان است.
مردم فلسطین هم تعلق خود را به یک ملت واحد و مستقل باور دارند و هم از ویژگی‌های عینی مشترک مانند تاریخ مشخص در سرزمینی معین با فرهنگی متمایز، حداقل از زمان تجزیه امپراتوری عثمانی برخوردارند. تعلق فلسطینیان به یک ملت واحد در منشور ملی فلسطین به صورت هویت فلسطینی و ملت عرب فلسطین و اینکه آنها شهروندان عربی هستند انعکاس یافته است. تعلق داشتن فلسطینیان به یک ملت مستقل و برخورداری از حق تعیین سرنوشت در میثاق جامعه ملل و قطعنامه‌های مجمع عمومی رسمیت یافته است.
در ۲۹ نوامبر ۲۰۱۲ میلادی مجمع عمومی سازمان ملل در قطعنامه ۱۹۶۷، با ۱۳۸ رای موافق و ۹ رای مخالف فلسطین را به صورت دوفاکتو به منزله کشور به رسمیت شناخت و موقعیت آن را از نهاد ناظر غیرعضو به دولت ناظر غیرعضو تغییر داد. حال آنکه هنوز سرزمین‌های فلسطینی در اشغال نظامی قرار داشتند. در نهایت مجمع عمومی در ۱۸ دسامبر ۲۰۱۴ میلادی با تصویب قطعنامه‌ای با ۱۸۰ رای موافق حق تشکیل کشور مستقل فلسطینی را به رسمیت شناخت و از همه کشورها خواست به کمک‌های خود برای عملی شدن سریع‌تر حق تعیین سرنوشت این مردم ادامه دهند. در قطعنامه‌ای دیگر نیز در ۱۹ دسامبر همان سال بر حاکمیت دائمی مردم فلسطین بر سرزمین اشغالی فلسطین از جمله بیت‌المقدس شرقی مجددا تاکید نمود.
سابقه پذیرش حق تعیین سرنوشت فلسطین توسط رژیم صهیونیستی
علاوه بر رویه‌های بین‌المللی، رژیم صهیونیستی نیز بارها در موافقت‌نامه‌ها درباره کرانه باختری و نوار غزه، حق مشروع ملت فلسطین در تعیین سرنوشت را پذیرفته است. در سال ۱۹۹۳ پس از به رسمیت شناخته شدن رژیم صهیونیستی توسط یاسر عرفات، نخست وزیر این رژیم نیز ساف را به عنوان نماینده مردم فلسطین به رسمیت شناخت. این موضع تل‌آویو در سال‌های بعد نیز تکرار شد. در سپتامبر ۱۹۹۳ به موجب اعلامیه اصول مربوط به ترتیبات دولت خودگردان موقت، این موجودیت به منزله شورای منتخب مردم فلسطین برای یک دوره گذار پنج ساله در نوار غزه و کرانه باختری ایجاد شد. افزایش صلاحیت‌های دولت خودگردان در موافقت‌نامه‌های بعدی صلح، مانند موافقت‌نامه وای‌ریور در سال ۱۹۹۸ و یادداشت تفاهم شرم‌الشیخ در سال ۱۹۹۹ شخصیت حقوقی بین‌المللی دولت خودگردان را به همراه آورد. تحولات بعدی در فلسطین به ویژه مقاومت مردم در برابر تهاجم رژیم صهیونیستی به نوار غزه نیز موید همین موضوع بود.
فرایند پذیرش عضویت در سازمان ملل
پذیرش در سازمان ملل متحد با توصیه شورای امنیت به مجمع عمومی و تصویب توسط مجمع عمومی صورت می‌گیرد. برای بررسی عضویت اعضای جدید، روش رای‌گیری در شورا به صورت اکثریت کیفی است که این روش باعث شده است تا اعضای دائم عملا از حق وتو برخوردار باشند. بررسی سابقه اعضای دائم شورا نشان می‌دهد که اتحاد جماهیر شوروی ۴۷ بار برای جلوگیری از عضویت ۱۶ کشور، متوسل به حق وتو شد. بر این اساس، در سال‌های ۱۹۵۱ تا ۱۹۵۴ سازمان ملل با یک بن بست مواجه بود. این موضوع در دو نوبت از سوی مجمع عمومی در دیوان بین‌المللی دادگستری مطرح شد. در دومین نظر مشورتی در مارس ۱۹۵۰ آمده است که مجمع عمومی نمی‌تواند دولتی را به عضویت بپذیرد مگر این که شورای امنیت درخواست عضویت آن دولت را پذیرفته باشد.
حمایت از رژیم صهیونیستی؛ اصلی‌ترین منفعت آمریکا
در این بین اصلی‌ترین منفعت سیاست خارجی آمریکا در دوره کنونی، حمایت همه‌جانبه از رژیم اشغالگر و بی‌توجهی به خواسته‌های فلسطینیان است. بعد از وتوی قطعنامه عضویت فلسطین، رابرت وود معاون نماینده دائم آمریکا در سازمان ملل گفت: «ایالات متحده همچنان از راه‌حل دو دولتی به شدت حمایت می‌کند. این رای مخالفت با حق تشکیل کشور فلسطین را نشان نمی‌دهد، بلکه اذعانی است به این که این امر تنها از طریق مذاکرات مستقیم بین طرفین حاصل خواهد شد.» معنای دیگر این گذاره این است که فلسطینیان چه برای تشکیل دولت و چه برای عضویت در سازمان ملل باید شروط واشنگتن و تل‌آویو را بپذیرند. اگر بپذیریم که راه‌حل دو دولتی در سال ۱۹۷۴ توسط سازمان ملل ارائه شد و دولت‌های مختلف آمریکا نیز در مقاطع گوناگون آن را پذیرفته‌اند، اقدام آمریکا در وتوی عضویت کامل فلسطین چیزی جز یک اقدام سیاسی از جایگاه قدرت بزرگ نیست که هدف آن پذیرش شروطی است که آمریکا در معامله قرن مطرح کرد اعم از:
حاکمیت اسرائیل در ۳۰ درصد کرانه باختری از جمله رود اردن
خلع سلاح نوار غزه
الزام فلسطینیان به شناسایی رژیم صهیونیستی به عنوان دولت یهود
شهرک‌های صهیونیستی جزو خاک رژیم اشغالگر محسوب می‌شوند
کنترل امنیتی بخش اعظمی از کرانه باختری و گذرگاه‌ها توسط نیروهای رژیم صهیونیستی
فلسطینیان حق داشتن ارتش را ندارند
لغو تمام محدودیت‌های صهیونیستی در آینده و ...
نتیجه
فرایند تشکیل دولت مستقل فلسطین تاکنون تحولات مختلفی را پشت سر گذاشته؛ از جمله اینکه مجمع عمومی سازمان ملل به صورت دوفاکتو تشکیل دولت فلسطین را تایید کرده است. اولویت شورای امنیت و لزوم گذر از فرایند تصویب این شورا، به سدی محکم برای عضویت کامل دولت فلسطینی در سازمان ملل تبدیل شده است. سال‌هاست که شورای امنیت بیش از یک نهاد حقوقی، نهاد سیاسی محسوب می‌شود که مبنای عمل آن منافع اعضای دائم است. سازوکار داخلی شورا نیز که بر مبنای اکثریت کیفی است، آن را به ابزاری در میان ابزارهای متعدد آمریکا برای حمایت از منافع رژیم صهیونیستی تبدیل کرده است.
سجاد مرادی کلارده، پژوهشگر روابط بین‌الملل
کد خبر 6084211
حمله به نمازگزاران در گذره هرات افغانستان/ ۶ نفر شهید شدند