به نقل از «ایرنا»

پیشنهاد ثبت جهانی ساز تنبور از سوی ایران

تاریخ انتشار: ۱۳ دی ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۳۵۵۷۷۵

به گزارش ایرنا، یحیی رعنایی در آیین رونمایی از آلبوم موسیقی «مقامات کهن تنبور» در فرهنگسرای سرو تهران اظهارداشت: امیدوارم با ثبت جهانی ساز تنبور بتوانیم این ساز را به جهان معرفی کرده و اثبات کنیم که این موسیقی متعلق به ایران است.

وی در این مراسم که پنجشنبه شب برگزار شد، توضیح داد: من تنبور را از دوران کودکی یاد گرفتم و سپس در سال ۱۳۵۱ مقامات مختلف آن را آموختم اما پس از مدتها در سال ۱۳۹۳ توانستم ضبط «مقامات کهن تنبور» را در قالب یک آلبوم آغاز کنم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

استاد رعنایی با تشریح مشکلات جسمی و اداری که در طول ضبط این آلبوم داشته است، ابراز امیدواری کرد انتشار آن بر دل و جان مردم و افزایش علاقه آنان به ساز تنبور تاثیرات مثبت داشته باشد.

وی افزود: در روزهای اخیر موضوعی که بسیار خوشحالم کرد این بود که بعد از مدت‌ها شاهد همدلی بسیار قوی بودیم و با هماهنگی میراث فرهنگی توانستیم بعد از چند جلسه با کارگروه موسیقی تنبور، ساخت ساز و مقام و فرهنگ آن را ثبت ملی کنیم.

تنبور متعلق به فرهنگ همه‌جای ایران است

شهرام صارمی نوازنده، آهنگساز و پژوهشگر نیز در این آیین اظهارداشت: معتقدم که امروز، روز ارزشمند و تاریخی برای ساز تنبور است که دو اتفاق همزمان شده است؛ اولی، تولید آلبوم مقامات کهن تنبور اثر یحیی رعنایی با همراهی پسرشان پویان رعنایی  و دیگری اقدامی است که استاد رعنایی از چندسال پیش برای ثبت ملی ساز تنبور داشتند و در نهایت به ثمر نشست.

وی افزود: چند روز پیش با توجه به مدارکی که ایشان طی سال‌ها به سازمان میراث فرهنگی و ارشاد کرمانشاه ارائه کرده بودند ساز تنبور ثبت ملی شد و جا دارد برای هر دو اتفاق به اهالی فرهنگ و هنر تبریک بگویم.

صارمی افزود: تنبور اگر چه در بین اهالی هنر یک ساز با مختصات حضور در منطقه جغرافیایی کرمانشاه و توابع آن است اما در متون قدیمی موسیقی ایران نیز بدان اشاره شده است.

این استاد موسیقی بیان کرد: تنبور در دیگر استان‌ها و مناطق کشورمان نیز حضور داشته است که از آن جمله می‌توان به فارس، گیلان و آذربایجان اشاره کرد، این ساز با توجه به مختصات و فرهنگ صوتی هر منطقه از کشورمان پرده بندی شده و ساختار همان منطقه را پیدا کرده است، اساتید قدیمی این ساز را تنبور می‌نامند و اکنون با نام‌های دیگری نظیر دوتار و ساز عاشقی  نیز شناخته می‌شود.

وی تاکید کرد: ساز تنبور از چندین قرن قبل تا به امروز در بخش‌های مختلف کشورمان بوده و سینه‌به سینه منتقل شده است. از چند سال قبل از انقلاب به همت سید امرالله شاه‌ابراهیمی تنبور در گروه‌نوازی‌ها و اجراهای جمعی طراحی و برنامه‌ریزی شد و اجرای گروهی نیز پیدا کرد، امیدوارم حوزه فرهنگ همیشه شاهد اتفاقات مهم و خوشامد این‌چنینی باشد.

ثبت ملی تنبور احترام به جان ایرانیان بود

فریدون جنیدی استاد و پیشکسوت موسیقی نیز در این آیین گفت: به استاد رعنایی درود می‌فرستم که از صدا و ساز ایشان بارها لذت برده م و به آن دل سپرده ام.

وی افزود:  میراث فرهنگی با ثبت ملی به این ساز و جان ایرانیان که از شنیدنش لذت بردند، احترام گذاشت و امیدوارم یونسکو نیز این احترام را بگذارد و آن را ثبت جهانی کند.

جنیدی سپس بیتی از شاهنامه خواند و در توصیف موسیقی اصیل ایرانی اظهارداشت:‌ موسیقی ایرانی جایگاه بسیار بالایی دارد و از ریشه‌ای اصیل گرفته شده است و به نظرم هیچ پایگاه دیگری نمی‌تواند جای آن را پر کند.

این استاد و پیشکسوت موسیقی گفت: وقتی به موسیقی اصیل ایرانی گوش می‌دهید به ابرها می‌روید، سپس به دریا می‌روید  اما موسیقی غربی چنین ویژگی ندارد، ما ارزش‌های باستانی خود را نباید فراموش کنیم و به نظرم واژه موسیقی غلط است و باید واژه نوای خوش را به جای آن به کار ببریم.

وی افزود: واژه موسیقی پایه و اساس ندارد و حتی بهتر است از لفظ ایرانی خنیاگری استفاده کنیم. آلبوم مقامات کهن تنبور اولین گام در ثبت جهانی تنبور است و امیدوارم گام‌های بعدی بهتر و قوی‌تر برداشته شود.

جهانی احساس، فرهنگ و عشق در مقامات تنبور وجود دارد

در ادامه کوهزاد رعنایی فرزند یحیی رعنایی بیان کرد:‌ من قبل از این که حرف زدن را خوب یاد بگیرم ساز در بغلم بوده است و زبان ساز را از فارسی یا کردی بهتر درک می‌کنم . البته دوره‌های زیادی گذشت تا موسیقی تنبور و ردیف‌های آن را به خوبی یاد بگیرم.

وی افزود: خیلی از افراد به صورت تئوری می‌گویند که انسان همیشه باید یاد بگیرد اما من خالصانه می‌گویم که در این پروژه‌ای که ضبط کردیم به صورت عملی فهمیدم که باید خیلی از چیزها را یاد بگیرم و شاید تا آخر عمرم نیز باید درس یاد بگیرم.

رعنایی ادامه داد: زبان قاصر از بیان شگرفی موسیقی ایرانی و تنبور است؛ جهانی عشق، احساس و فرهنگ در تک‌تک مقام‌ها وجود دارد و به نظرم این پروژه یک دانشگاه برایم بود.

وی گفت: می‌خواهم یک پیام به کسانی بدهم که به صورت جدی موسیقی تنبور را دنبال می‌کنند؛ اگر ساز تنبور می‌نوازید و قصد آهنگ‌سازی  روی آن را دارید بهتر است که آهنگ خود را بر همین مقام‌ها بگذارید چرا که غیر از آن نمی‌تواند هویت درستی داشته باشد.

این نوازنده تنبور بیان کرد: متاسفانه امروز موسیقی‌هایی در نسل جوان ساخته می‌شود که ضعیف است و به نظرم ناشی از عدم آشنایی، شناخت و دانش موسیقی است. امیدوارم که این آلبوم شروعی باشد تا بدانیم این ساز یکی از ساده‌ترین ساز است اما دنیایی از احساس و فرهنگ دارد.

پویان رعنایی دیگر فرزند یحیی رعنایی و خواننده این آلبوم موسیقی اظهارداشت: باید از همه کسانی که ما را در ضبط این اثر یاری کردند تشکر کنم. قطعا در غرب ایران، هنرمندانی که دستی بر تنبور و آیین مقامی آن داشته باشند وجود دارد که از بنده بهتر باشند اما قرعه به نام من خورد و در این پروژه همکاری داشتم.

وی گفت: باید از بزرگان موسیقی این منطقه که آن را حفظ کردند و به دست ما رساندند تشکر کنم و امیدوارم توانسته باشیم بخشی از موسیقی کردی را در این آلبوم جمع‌آوری کرده باشیم.

در پایان این مراسم از آلبوم مقامات تنبور رونمایی و همچنین قطعه‌ای از این آلبوم به صورت زنده نواخته شد.

مجموعه آلبوم «مقامات کهن تنبور» شامل آموخته‌ها و تجربیات حدود پنج دهه یحیی رعنایی از استادان صاحب سبک موسیقی مقامی تنبور(مقامات باستانی و حقانی حوزه صحنه) در قالب پنج لوح فشرده و یک دفترچه حاوی توضیحات مقام‌ها منتشر شده است.

یحیی رعنایی متولد (صحنه - ۱۳۴۱) فراگیری نوازندگی تنبور و مقام‌های حقانی و باستانی تنبور حوزه صحنه را از کودکی نزد استاد سیدامرالله شاه‌ابراهیمی و مقام‌های منطقه گوران را نزد استاد عابدین خادمی فراگرفت.

همچنین وی از محضر استادانی همچون حسین روحتافی، سیدایاز قزوینه‎ای، درویش امیرحیاتی، سیدنعمت ذوالنوری، سیدنورمحمد زکی‌آبادی، سیدعزت یاری در صحنه و استادان سیدولی حسینی، طاهر یارویسی، سیدمنصور یاری و کیومرث خالدپور فراگرفت.

رعنایی حدود پنج دهه به فراگیری، آموزش و پژوهش در حوزه تنبور مبادرت ورزیده و در همین راستا جوایز گوناگونی را کسب کرده است. وی اجراهای متعددی را به صورت تکنوازی و گروه‌نوازی در داخل و خارج از کشور اجرا کرده است و در زمینه آهنگسازی نیز آثار فراوانی دارد که می‎توان به قطعات: بنی آدم اعضای یکدیگرند، رطل گران، یاوران مسم، فدای دوست، و باده نوشان  اشاره کرد.

در اجرای ماده ۱۲ کنوانسیون بین‌المللی حفظ میراث فرهنگی ناملموس و ماده ۳ قانون اساسنامه وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، در جلسه نهم دیماه شورای ملی ثبت میراث فرهنگی ناملموس پرونده هنر ساختن، نواختن، مقام‌ها و فرهنگ تنبور بررسی و برای ثبت در فهرست آثار ملی میراث ناملموس ایران تایید شد.

پرونده تنبور با همکاری یحیی رعنایی، فرید الهامی و شهاب نیکمان تهیه و برای بررسی در شورای ملی ثبت پیشنهاد شده بود. 

برچسب‌ها فرهنگسرای سرو سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران تنبور موسیقی

منبع: ایرنا

کلیدواژه: فرهنگسرای سرو سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران تنبور موسیقی فرهنگسرای سرو سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران تنبور موسیقی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۳۵۵۷۷۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

داستان تیتراژ سریال«دلیران تنگستان»/ وقتی موسیقی ایرانی محترم است

دریافت 46 MB

خبرگزاری مهر-گروه هنر-علیرضا سعیدی؛ کارکرد تیتراژ چیزی شبیه به جلد کتاب است که طراحش تلاش می‌کند با انتخاب عناصر، فرم‌ها و چینش‌ها با کمک گرافیک و موسیقی مخاطب یک اثر را در جریان موضوع قرار دهد. شرایطی که گاهی بسیار نکته‌سنج، اندیشمندانه و حساب‌شده پیش روی مخاطبان قرار می‌گیرد و گاهی هم به قدری سردستانه و از روی ادای یک تکلیف اجباری ساخته می‌شود که بیننده را از اساس از یک اثر تصویری دور می‌کند.

آنچه بهانه‌ای شد تا بار دیگر رجعتی به کلیدواژه «تیتراژ» داشته باشیم، مروری بر ماندگارترین و خاطره‌سازترین موسیقی‌های مربوط به برخی برنامه‌ها و آثار سینمایی و تلویزیونی است که برای بسیاری از مخاطبان دربرگیرنده خاطرات تلخ و شیرینی است و رجوع دوباره به آن‌ها برای ما در هر شرایطی می‌تواند یک دنیا خاطره به همراه داشته باشد. خاطره‌بازی پس از آغاز و انتشار در نوروز ۱۴۰۰ و استقبال مخاطبان از آن، ما را بر آن داشت در قالب یک خاطره‌بازی هفتگی در روزهای جمعه هر هفته، روح و ذهن‌مان را به آن بسپاریم و از معبر آن به سال‌هایی که حال‌مان بهتر از این روزهای پردردسر بود، برویم.

«خاطره بازی تیتراژهای ماندگار» عنوان سلسله گزارشی آرشیوی با همین رویکرد است که به‌صورت هفتگی می‌توانید در گروه هنر خبرگزاری مهر آن را دنبال کنید.

در صدوچهاردهمین شماره از این روایت رسانه‌ای به سراغ موسیقی متن و تیتراژ سریال ماندگار «دلیران تنگستان» به آهنگسازی احمد پژمان و همراهی علی رهبری رفتیم که در آن روزگار توانست ارایه دهنده گونه ای از موسیقی متن و تیتراژی در سریال های تلویزیونی باشد که به واسطه توانمندی های احمد پژمان در حوزه آهنگسازی و همچنین همراهی هنرمند دارای اعتباری چون علی رهبری می تواند همچنان به عنوان یک کارگاه آموزشی در حوزه آهنگسازی مورد توجه هنرجویان و علاقه مندان این حوزه قرار گیرد. مسیری که با همراهی تعدادی از نوازندگان حرفه ای و بومی منطقه جنوب به نوعی ساختارشکنی کرده و توانست قدرت و خلاقیت یک آهنگساز مستقل و درجه یک چون احمد پژمان را به مخاطبان معرفی کند.

سریال تلویزیونی «دلیران تنگستان» مجموعه ای تلویزیونی به نویسندگی و کارگردانی همایون شهنواز است که طی سال های ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۲ ساخته و اولین بار در سال ۱۳۵۳ پیش روی مخاطبان قرار گرفت و بعدها پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران و در همان سال های اولیه انقلاب مجددا به نمایش درآمد. مسیری که بعد از پخش سری اول آن نزدیک به بیست مرتبه در سال های مختلف از شبکه های تلویزیون پخش و موجب شد تا این سریال از حیث مرتبه تکرار پخش آن نیز جزو رکورداران محسوب شود.

محور داستانی سریال هم متمرکز بر معرفی رییس علی دلواری یکی مفاخر ملی ایران در دفاع از خاک میهن است؛ آن زمان که انگلیس به بهانه محاصره هرات، به جنوب ایران حمله کرد. در این مسیر شخصی به نام احمد تنگستانی از فعالان جنبش جنوب ایران در مقابل انگلیس به همراه ۳۰۰ نیروی دلاور، در قلعه ای ویران به دفاع از ایران می پردازند. البته در این مبارزه ۲ انگلیسی به دست مردم قطعه قطعه می شوند و دولت انگلیس به خونخواهی از آن ها از آب و خشکی به جنوب کشورمان حمله می کند. در این اثنا رییس علی دلواری مردم دلوار و تنگستان را مسلح و همراه با آن ها به دفاع از خاک میهن در مقابل تجاوز بیگانگان می پردازد.

مجموعه تلویزیونی «دلیران تنگستان» برداشتی آزاد از کتاب «دلیران تنگستانی» به نویسندگی محمدحسین رکن زاده آدمیت است که همایون شهنواز علاوه بر استفاده این منبع، از آثار پژوهشی و تاریخی دیگری برای نگارش فیلمنامه بهره مند شده بود. شرایطی که موجب شد این سریال ۲ بخش تاریخی دوره مبارزات احمد تنگستانی و مبارزه رییس علی دلواری را برای مخاطبان به تصویر بکشد. مسیری که به دلیل عدم استفاده از لهجه بومی برای گویش بازیگران و استفاده از دوبله در آن دوران موجب انتفاداتی هم شد اما یکی از منابعی است که توانست بخشی از یک دوره تاریخی ایران را به تصویر بکشد.

سریال «دلیران تنگستان» در چهارده قسمت طی ۲ سال ساخته شد و یک گروه ۵۰۰ نفری در بوشهر، تنگستان، اهرم، چغادک، تنگک، بندرسیراف، ده سولقان، شیراز و تهران پروژه را به سرانجام رساندند. پروژه ای که پخش آن در آن دوران به دلیل فقدان سیستم پخش رنگی به صورت سیاه و سفید پیش روی مخاطبان قرار گرفت.

محمود جوهری در نقش رییس علی دلواری، شهروز رامتین در خالو حسین دشتی، غلامحسین لطفی در نقش حاج یوسف، کاوه مخبری در نقش احمد تنگستانی، علی اکبر مهدوی فر در نقش باقرخان، منوچهر فرید در نقش موقرالدوله، اسماعیل داورفر در نقش سید محمدرضا کازرونی، هادی اسلامی در نقش نمازگزار، حمید طاعتی در نقش سید مهدی بهبهانی، کامران نوزاد در نقش شیخ حسین خان، نعمت الله گرجی در نقش دریابیگی، محمد ابهری در نقش میرزاعلی کازرونی، منوچهر آذر در نقش واسموس، قاسم سیف در نقش بالیوز، منوچهر حامدی در نقش سلطان اخگر و حسین محجوب در نقش سید محمد دکتر هنرمندانی بودند که در این اثر به عنوان بازیگر حضور داشتند.

اما از ارایه اطلاعات تاریخی و شناسنامه ای این اثر تاریخی که بگذریم، این موسیقی متن و تیتراژ سریال است که به دلیل حضور هنرمندان تمام عیاری چون احمد پژمان و علی رهبری به عنوان آهنگساز توانسته بر کیفیت موسیقایی اثر ارزش ۲ چندانی بخشیده و این موسیقی را تبدیل به خاطره ای ماندگار برای مخاطبانش کند. مسیری که به دلیل ساختار موسیقی تیتراژ چه به لحاظ بصری و چه موسیقایی اش می تواند به عنوان اثری پیشگام در حوزه موسیقی تیتراژها معرفی شود.

آن هنگام قبل از آغاز سریال و در تیتراژ که با ملودی ملهم از هم جواری سازهای جهانی و سازهای بومی ایران به ویژه منطقه جنوب تلفیق شده و به گوش شنیداری مخاطب می رسد، مجموعه تصاویری نیز در قالب انیمیشن به بیننده با مفهومی خاص ارایه می شود. نخل هایی که تبدیل به اسب سوارانی سلاح به دست می شوند و در قالب یک تایپوگرافی که در آن دوران خلاقیتی کم نظیر به حساب می آمد، سریال «دلیران تنگستان» به مخاطب معرفی می‌شود. تصاویری که با همراهی موسیقی حماسی طراحی شده توسط گروه آهنگسازی با نواهای محلی جنوب کشور به ویژه سنج و دمام توازن گوش نوازی را طراحی کردند که بی تردید در آن سال ها توانست به عنوان یکی از پیشگام ترین موسیقی تیتراژها معرفی شود.

حماسه حق پرست از فعالان موسیقی منطقه بوشهر چندی پیش درباره موسیقی تیتراژ سریال «دلیران تنگستان» گفته بود: از آن تک یاخته‌ای که در تیتراژ شروع می‌کند به رشد و تبدیل می‌شود به آن اسب‌سوار تنگستانی، شما ببینید آهنگساز به چه شکل از آن بوق ماندگار استفاده کرده و بعد چه استفاده به جایی در ارکستراسیون و سازبندی از سنج انجام می دهد. این یعنی استادانه‌ترین وجه ممکن برای به‌کارگیری بوق و سنج و تمپویی که رفته رفته دمام را زیاد و این روند هم همراه با شروع سریال انجام می شود. به هر صورت یک سری عوامل دست به دست هم دادند تا توانستند یک موسیقی ماندگار بسازند. کما اینکه آقای شهنواز در موسیقی «شاه خاموش» هم به همین استقلال موسیقایی می‌رسد. ضمن اینکه احمد پژمان و علی رهبری وقتی کنار هم قرار گرفتند توانستند این موسیقی را خلق کنند.

این پژوهشگر و نوازنده موسیقی ایرانی در یادداشت دیگری که به همین مناسبت در رسانه ها منتشر کرد، نوشته بود: «همه بوشهر و بی شک کشور حتی، سریال جاودانه «دلیران تنگستان» ساخته همایون شهنواز را همواره و همیشه به خاطر دارند و هر بار که مجدداً این سریال پخش می شود، علاقه مندی به روایتِ تاریخی و بازیِ بازیگران تو را به تماشا وامی کشاند. در این بین اما موسیقی تیتراژ حکایت خود را دارد! صدای آغازین؛ بوق! کشش و امتداد! صفیر مبارزه و استقامتِ این اقلیم و جغرافیا! درآمیختگی کوبش! شروع و اوج! تو گویی تپش مردمان این خطه جنوبی است تا نبض تند خود به رخ استعمار بریتانیا بکشاند! اما عوامل و عناصر موسیقاییِ احمد پژمان چنان نقش تاثیرگذار خود را در ساختار و شاکله یک مجموعه تلویزیونی ایفا نموده چه اگر موسیقی سریال شنیده شود، ناخودآگاه ذهن مخاطب را به یاد «دلیران تنگستان» آورده که خود شاخصه یک اثر ماندگار هنری است که اندیشه و نگاه فنی به همراه خاطره سازی با گرایش مردم شناختی را درون خود جای داده است. شاهنامه خوانی و نوحه با صدای زنده یاد جهانبخش کردی زاده از دیگر موارد و انتخاب شایسته موسیقی سریال می باشد که با نگاه و روحیه جنوبی آهنگساز شاید البته بی ارتباط نباشد.»

هوشنگ جاوید از پژوهشگران صاحب نام موسیقی نواحی ایران هم چندی پیش بود که در یکی از گفت‌وگوهای رسانه ای خود درباره موسیقی تیتراژ سریال «دلیران تنگستان» گفته بود: من در شیراز از استاد احمد پژمان پرسیدم «شما که غرب درس خواندی، موسیقی غربی و ارکسترها را هم خوب می‌شناسی، چه شد که رفتی در تیتراژ سنج و دمام بوشهری را استفاده کردی؟». گفت «فکر نکن ساده بوده. برای من کلی سمفونی آوردند. تهیه‌کننده و حتی مدیر تلویزیون وقت گفتند که می‌خواهیم یک چیزی مثل این سمفونی‌ها باشد». واقعاً از بالا فشار بوده. گفت «ولی هرچه این‌ها را گوش کردم دیدم به درد نمی‌خورند. یک نفر یک نوار آورد، گفت این سنج و دمام خودمان است شاید به دردت بخورد. تا گوش کردم گفتم همینه. موسیقی روی این فیلم باید این باشد». تیتراژ سریال «دلیران تنگستان» که شروع می‌شود چقدر قشنگ است! خب این آدمی که خارج رفته بود نمی‌شد قبول کند چنان چیزی بسازد؟ واقعاً فکر و اندیشه و آن ایران‌دوستی و فهم بالایی که در استاد پژمان وجود دارد خیلی قشنگ تعهد ایرانی را نسبت به موسیقی نشان می‌دهد. این سریال هر جا برود موسیقی‌اش تأثیرگذار است. چون می‌دانند مال همان‌جاست و هویت دارد.

احمد پژمان که به دلیل خلق بسیاری از آثار ماندگار و دارای کیفیت در حوزه های آهنگسازی و پژوهش همواره به عنوان یکی از مهم ترین و جریان ساز ترین هنرمندان عرصه موسیقی ایران معرفی شده هم در یکی از معدود گفت‌وگوهایش بود که درباره ساختار موسیقایی آثارش توضیح داده بود: آهنگسازی که موسیقی میهن خود را نداند نمی تواند آهنگساز خوبی باشد و آهنگسازی عاریتی می شود که نظیرش در دنیا فراوان است و ارزشی هم ندارد. من همیشه به موسیقی ایرانی فکر می کنم، زیرا بنای موسیقی من ایرانی است؛ موتیف و بعضی تم‌ها ایرانی است، ولی هارمونی من صددرصد صدای ایرانی نمی دهد؛ چون خود هارمونی اساسا یک مقوله‌ غربی است و ارکستر هم طبعا صدای ایرانی ندارد؛ چراکه سازها ایرانی نیستند. اما همیشه کوشیده‌ام رنگ و حالت ایرانی را در آثار خود حفظ کنم و معتقدم آهنگسازان ما باید بیشتر به سنت‌های موسیقی خودمان متکی باشند و نباید به دنبال موتیف‌های غربی بروند.

وی درباره خلق موسیقی سریال «دلیران تنگستان» هم گفته بود: روی یک نوار سونی ۹۰ دقیقه‌ای روزانه سنج و دمام گوش می‌کردم، از این طریق با آقای کردی‌زاده آشنا می‌شوم و حاصل این ارتباط می‌شود ضبط موسیقی سریال «دلیران تنگستان» که با همراهی عده‌ای از اهالی بوشهر در رادیو و تلویزیون شیراز انجام شده است.

به هر ترتیب موسیقی متن و تیتراژ سریال «دلیران تنگستان» از جمله آثار موسیقایی است که توانسته بخشی از توانمندی های ۲ آهنگساز مطرح و جریان موسیقی کشورمان را به مخاطبان معرفی کند. مسیری که طی سال های اخیر اگرچه در حوزه کیفیت می تواند با دقت و تحلیل بیشتری مورد توجه قرار گیرد اما دربرگیرنده ابعاد مثبت و ارزشمندی است که توجه و عنایت بیشتر به بزرگان موسیقی این سرزمین را ۲ چندان می کند.

کد خبر 6088293 علیرضا سعیدی