ضرورت گزینش دقیق و منصفانه در آموزش و پرورش

به گزارش «نماینده»، محسن حاجی‌میرزایی وزیر آموزش و پرورش در آستانه فرا رسیدن سالروز صدور فرمان تاریخی امام خمینی(ره) مبنی بر تشکیل گزینش با صدور پیامی ضمن گرامیداشت این روز از دست‌اندرکاران هسته گزینش قدردانی کرد.

وزیر آموزش‌ و پرورش در بخشی از این پیام با اشاره به هدف‌گذاری دقیق و بهره‌گیری از ظرفیت‌های قانونی، اظهار کرد: بسیار خرسندم که نهاد انقلابی گزینش که با فرمان حضرت امام خمینی(ره) تشکیل و قوام‌یافته است، با هدف‌گذاری دقیق و بهره‌گیری از ظرفیت‌های قانونی، وظیفه سترگ خود را در مسیر سالم‌سازی نظام اداری و عدالت استخدامی ایفا می‌نماید.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در متن پیام وزیر آموزش‌ و پرورش آمده است: پروردگار متعال را به‌ پاس موهبت بهره‌مندی از نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران شاکرم و به پیشگاه پیامبر خوبی‌ها و خاتم رسل، حضرت محمد مصطفی(ص) و اهل‌بیت مطهر ایشان(علیهم‌السلام) درود بیکران می‌فرستم.

زیباترین جلوه‌های کرامت انسانی در عنصر «تربیت» بروز یافته ‌است تا با بسط مناسبات معنوی و الهی در ضمیر پاک بشر ممزوج شود و با اراده خالق یکتا، نویدبخش حیات طیبه و تعالی انسان باشد. صیانت از این عطیه ربوبی، خود در گروی تلاش متعهدانه انسان‌های فرهیخته‌ای است که با تهذیب، بصیرت و خداباوری، تربیت نسل‌های آینده را سرلوحه همت خویش قرار داده و هنرمندانه، کرانه‌های علم و دانش را در ساحت دین و اخلاق متبلور می‌نمایند.

بی‌تردید پی‌ریزی و صیانت از این عرصه حیات آفرین، جز با درایت و دلسوزی انسان‌های خدوم، متعهد و متخصص استوار نمی‌شود. اکنون به لطف الهی، دستگاه تعلیم و تربیت کشور نقش بی‌بدیل خود را در مسیر رشد دانش و بینش فرزندان میهن اسلامی پدیدار ساخته و صفحاتی زرین در عرصه خدمت‌رسانی در نظام اسلامی به ظهور رسانده است.

در ادامه این پیام آمده است: بسیار خرسندم که نهاد انقلابی گزینش که با فرمان حضرت امام خمینی(ره) تشکیل و قوام یافته است، با هدف‌گذاری دقیق و بهره‌گیری از ظرفیت‌های قانونی، وظیفه سترگ خود را در مسیر سالم‌سازی نظام اداری و عدالت استخدامی ایفا می‌نماید.

در آستانه سالروز تشکیل این نهاد در دستگاه‌های اجرایی کشور، با درود و سلام به روان بنیانگذار فقید انقلاب اسلامی، امام راحل عظیم‌الشأن (ره) و گرامیداشت سالگرد تنقیح گزینش، ضمن تأکید بر ضرورت و اهمیت گزینش دقیق، منصفانه، قانونگرا، هوشمندانه و مبتنی بر اصل کرامت انسانی به‌منظور به‌کارگیری منابع انسانی شایسته در آموزش‌ و پرورش کشور، زحمات خدمتگزاران صدیق گزینش را ارج می‌نهم واطمینان دارم که همواره به‌عنوان چشمانی بینا و بازوانی توانا نقش ارزنده خود را در ساماندهی منابع انسانی به انجام می‌رسانند تا به‌یاری خداوند متعال شاهد تحقق کامل سیاست‌ها و مأموریت‌های نظام تعلیم و تربیت کشور باشیم.

از خداوند متعال توفیق روزافزون این همکاران خدوم را در سایه تلاش و توکل به ذات حق‌تعالی و سیره هدایت‌گر ائمه معصومین (علیهم‌السلام) مسألت می‌نمایم و امیدوارم در راستای سیاست‌های اجرایی و اداری دولت تدبیر و امید و در مسیر بالندگی نظام تعلیم و تربیت پیروز و سربلند باشید.

منبع: نماینده

کلیدواژه: معلم نماینده وزارت آموزش و پرورش

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت namayande.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «نماینده» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۳۶۴۴۶۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

برای آموزش و پرورشی که سرپا نیست

مجتبی مرادی؛ حکومت‌ها اگر بتوانند از سلاح و موشک و بمب دست بردارند، از آموزش و پرورش نمی‌توانند صرف‌نظر کنند، چون ایده‌ها، الگو‌ها و مدل‌هایی از کمونیستی‌ترین وضع تا سکولاریسم و لیبرال دموکراسی و اسلام دارند که با قوای نظامی امکان نهادینه‌کردنِ آن‌ها وجود ندارد، پس ناگزیرند روی قوای ذهنی کار کنند تا نظام حکومتی و بلکه اجتماعی‌شان از هم نپاشد و نسل‌های بعدی همچنان به نظم مطلوب و برساخته‌ی حکومت پایبند باشند. از همین روست که گزینه‌ی آموزش اجباری در بسیاری از ممالک هست، حال آن که سربازی اجباری نیست.

انصاف این است که جمهوری اسلامی ایران اصلِ سیِ قانونِ اساسی‌اش را که رایگان بودنِ آموزش و پرورش است مراعات کرده، به علاوه تغییرات پی‌در‌پی نظامِ آموزشی، فارغ از آثار و نتایجش، خود گواه دیگری بر اهمیتِ آن و دغدغه‌ی نظام است.

امروز دیگر با یک حسابِ سرانگشتی معلوم می‌شود که دخل و خرج این سازمان عریض و طویل با هم نمی‌خواند و فقط با تقسیم رقمِ بودجه بر کارکنانش مشخص می‌شود هشت‌اش گروِ نه است. هزینه‌ی مدرسه‌سازی و نگه‌داری ساختمان‌ها و مراکزِ آموزشی خود قوز بالا قوز است. تجهیز مدارس به ضروریات روز گاهی به خیالبافی می‌ماند وقتی هنوز مدارسِ کپری داریم.

اگر تحریم‌ها برداشته شود و نفتِ ۱۵۰ دلاری بفروشند و دستِ دولت و حاکمیت پر باشد، می‌تواند به آزمون و خطاهایِ آموزشی پرورشی‌ ادامه دهد که به احتمالِ زیاد کم‌ترین عوارضِ آن حیف و میلِ بیت‌المال خواهد بود، همین الان آمار‌های رسمی از افتِ شدیدِ تحصیلی و عدمِ رغبت در دانش‌آموز و احتمالا معلم حکایت دارد.

دو چیز ثابت است:

۱. نظام در زمینه‌ی آموزش و پرورش دغدغه دارد.

۲. به هیچ وجه آن را رها نمی‌کند.

دو چیز روشن است:

۱. آموزش و پرورش اگرچه نمرده است، اما سرپا هم نیست.

۲. آموزش مثل هر امر دیگری متناسب با عصر و زمانه‌اش تغییر می‌کند و ابعاد و وجوهِ تازه‌ای می‌یابد.

پیشنهادها:

۱. آموزش مقطع ابتدایی اجباری شود، هزینه‌های آن تمام و کمال به عهده‌ی دولت باشد.

۲. نصفِ هزینه‌ی تحصیل در مقطع راهنمایی از خانواده‌ها گرفته شود و نصفِ دیگر را دولت تأمین کند.

۳. هفتاد درصد هزینه‌ی تحصیل در مقطع متوسطه را والدین و سی درصد دیگر را دولت بپردازد.

۴. نظامِ تربیت‌معلم، مثلِ دانش‌سراها، بعد از مقطع راهنمایی با جدیت احیا و فعال شود.

۵. دانش‌آموزان پس از پایانِ مقطع راهنمایی و با نظارت دولت جذبِ کارگاه‌ها، کارخانه‌ها و مراکزِ تولیدی شوند تا هم ضمن کارآموزی و کارورزی پس از چهار سال نیروی تخصصی کار آماده باشد. بیمه و حقوق حداقلی هم ضروری است.

۶. معافیت‌ها و مشوق‌های مالیاتی و سرمایه‌گذاری برای بخش خصوصی در نظر گرفته شود تا به تدریج و در حالت ایده‌آل نیمی از امر آموزش را عهده‌دار شود. مدارسِ خصوصی یکی از مهم‌ترین ابزار‌های ارتقای آموزش و کاستنِ از بار دولت است.

۷. با فعال شدن بخشِ خصوصی ماجرایی تحتِ عنوان خیرین مدرسه‌ساز و ساختمان‌سازی‌های بیهوده متوقف شده، کمک‌های داوطلبانه‌ی مردمی مستقیما به خزانه‌ی آن برسد.

۸. مدرک‌گرایی که آفت و ضد ارزش است برچیده شده، دانشگاه‌های دولتی به حداقل ممکن برسد (مثلا حداکثر بیست دانشگاه) و بقیه‌ی آموزش عالی به بخش خصوصی سپرده شود تا افراد با هزینه‌ی شخصی و در صورت تمایل در آن مراکز ادامه تحصیل دهند.