وضعیت وخیم استرالیا و مثال‌هایی که در آینده از زبان مسئولان ایرانی خواهیم شنید!
تاریخ انتشار: ۱۶ دی ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۳۹۴۴۱۱
آانقراض بیش از سی گونه گیاهی و جانوری و مرگ بیش از نیم میلیون گونه مختلف حیوانی تنها گوشه‌ای از فاجعه ای‌ست که طی روز‌های گذشته در استرالیا رقم خورده است.
به گزارش «تابناک»، اکنون کافی است به این آمار و ارقام، کشته شدن ۲۳ تن بر اثر این حریق هولناک و همچنین از دست رفتن حدود ۶ میلیون هکتار جنگل را اضافه کنیم تا ابعاد فاجعه بیشتر برایمان مشخص شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به این فهرست، رقم خوردن حریق در یکی از مناطق گرم و خشک کره خاکی را باید افزود که حالا نقش تشدید کننده بحران را ایفا می‌کند چراکه حریق موجب شده دمای هوا در مناطق جنوبی استرالیا به شدت بالا رفته و به مرز ۴۸.۵ درجه هم برسد و هم اطفای حریق به شدت دشوارتر شود و هم استعداد بیشتری برای تداوم حریق و از بین رفتن گیاهان فراهم آید.
به این صورت که هوای گرم امکان سوختن گیاهان زنده را فراهم می‌کند و بعد حریق کارشان را یکسره می‌کند و مقابله با آن هم به دلیل شعله‌های سوزان و دشواری کار برای انسان در این گرمای تابستانی، به شدت دشوار می‌شود و چاره‌ای نمی‌ماند جز تخلیه مناطقی که آتش در حال سرایت به آنهاست.
البته قصه استرالیا و حریق هولناکی که به جانش افتاده محدود به این نکات نیست و می‌توان نکاتی مانند رایج بودن ساخت منزل با چوب در این خطه را هم مورد اشاره قرار داد یا حتی پا را فراتر از این کشور گذاشت و به آلودگی‌هایی که به کشور‌ها و جزیره‌های همسایه استرالیا رسیده و تنفس را برای مردم دشوار کرده هم اشاره کرد.
این نکته آنقدر مهم است که می‌شود به تصاویر گرفته شده از فضا اشاره کرد و یادآور شد دودی که ساکنان ایستگاه فضایی بر فراز قسمت‌های جنوبی استرالیا می‌بینند، به زودی روانه نقاط مختلف جهان خواهد شد و آثار سویی -ولو اندک- به دنبال خواهد داشت. بلایی که شاید در قیاس با حذف چندین میلیون هکتار جنگل از کره خاکی قابل اغماض باشد.
البته همه این موارد تنها یک روی ماجرایی است که در کشور کوآلا‌ها و کانگورو‌ها در حال وقوع است و روی دیگر آن، بسیج همگانی و فراگیری است که برای مقابله با حریق گسترده صورت گرفته و می‌کوشد اگر اطفای حریق ممکن نیست، سرعت رشد آن را کند کرده و آسیب‌های ناشی از آن را کاهش دهد و در این مسیر از هیچ تلاشی فروگذاری نمی‌کند.
از به کارگیری تکنولوژی‌های مختلف گرفته تا گسیل ارتش و نیروی انسانی به کانون‌های بحران و تلاش برای جلب توجه جامعه بین المللی به ماجرا و دریافت هرگونه کمکی از ایشان برای پایان دادن به این فاجعه، از ساعات ابتدایی شکل گیری فاجعه، تکاپویی در استرالیا به راه افتاده که مرز‌های این کشور را در نوردیده و موجب شده مهار حریق این کشور به دغدغه‌ای جهانی بدل شود.
نکته‌ای که در نگارش این مطلب نیز متبلور شده، با این یادآوری که هدف از بازخوانی وضعیت این روز‌های استرالیا، یادآوری بلایی است که در کمین جنگل‌های کشورمان نشسته و هرساله برش‌های بزرگی از آن را می‌بلعد و نابود می‌کند، در حالی که تلاش مسئولان برای مهارش در بهترین حالت به توزیع بیل میان دلسوزانی که برای اطفا حریق پا پیش گذاشته اند محدود می‌شود!
قیاسی که دردناک‌تر می‌شود اگر به یادآوریم گونه‌های حیات وحش کشورمان به دلایلی ساده‌تر از چنین حریق‌هایی در حال نابودی و انقراض هستند؛ از شیوع یک ویروس تا هوس معاون رئیس جمهور برای تغییر قوانین و فروش پروانه شکار در مقیاس انبوه، آن هم بعد از چندین سال ممنوعیت شکار که برای رهاندن گونه‌ها از انقراض تصویب و اعلام شده بود!
تصمیمات عجیب و غریبی که موجب نمی‌شود هیچ مسئولی مورد بازخواست قرار گیرد، حتی اگر درباره عبور خط لوله عظیم از دل جنگل‌های ثبت جهانی و چندهزار ساله باشد و یا ساخت سدی که بخشی از این میراث کهن را غرق خواهد کرد یا فراتر از آنها، انتقال آب دریا به کویر و هر پروژه عجیب و غریب دیگری. پروژه‌هایی که برای رقم زدنشان اعداد و ارقام هنگفتی هزینه می‌شود، اما سهم جنگل‌ها از آنها در مواقع حریق هم بیش از چند بیل نیست!
اتفاقاتی که رقم زننده آنها مسئولانی هستند که بی شک در آینده بار‌ها و بار‌ها از وضعیت این روز‌های استرالیا برایمان خواهند گفت و تاکید خواهند کرد که اگر فلان گونه جانوری یا گیاهی منقرض شد، آب بهمان رود با چند دخل و تصرف شور شد، جنگل‌های وسیعی سوخت و یا غرق شد و یا به هر دلیل دیگر از بین رفت، آلودگی هوا اوج گرفت و جان شمار زیادی را ربود و...، همه ناگزیر بوده و حتی استرالیا هم نتوانسته مقابلشان بایستد و مانع از رقم خوردنشان شود!
مدیرانی که برایشان اهمیت ندارد آلودگی هوا از کجا نشات می‌گیرد یا منشا دیگر آسیب‌ها کجاست و این را بار‌ها و بار‌ها به اشکال مختلف ثابت کرده اند و با کمال تاسف در آینده قرار است از استرالیا برایمان سخن بگویند و یادآور شوند که قهر طبیعت بسیار جدی و قدرتمند است و بشر یارای مقابله با آن را ندارد پس ما مردم می‌بایست مراقب باشیم گلی از باغچه نچینیم و خوب باشیم!
منبع: تابناک
کلیدواژه: شهادت سردار سلیمانی ابومهدی مهندس هادی طارمی قاسم سلیمانی حشد الشعبی حسین پورجعفری هادی العامری توئیت های تهدیدآمیز ترامپ استرالیا آتش جنگل آسیب محیط زیست انتقال آب شور جنگل هیرکانی بیل حریق شهادت سردار سلیمانی ابومهدی مهندس هادی طارمی قاسم سلیمانی حشد الشعبی حسین پورجعفری هادی العامری توئیت های تهدیدآمیز ترامپ
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tabnak.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تابناک» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۳۹۴۴۱۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
رسانه‌های بیگانه چگونه مانع از دیدن اخبار خوب کشور شدند
به گزارش همشهری آنلاین؛ جوامع امروزی در جهان مملو از اخبار و گزارشات مختلف خبری هستند. در عرصه بمباران رسانه‌ای کافی است که وارد شبکات اجتماعی یا سایت‌های خبری شوید تا با انبوهی از اخبار و نقل قول‌های رسانه‌ای برخورد کنید. اما در این بین نکته‌ای حائز اهمیت است که برای بررسی آن با محمد لسانی، کارشناس و پژوهشگر حوزه رسانه گفت‌وگویی داشتیم. محور بحث این بود که چرا و چگونه در ایران ما اخبار خوب و مثبت به اندازه اخبار منفی و ناگوار دیده نمی‌شوند؟ چه دست‌هایی مانع می‌شوند مردم ایران اخبار مثبت و امیدوار کننده کشور را دنبال نمایند. در ادامه حاصل این گپ و گفت را خواهید خواند.
خبر خوب، خبر بد است!لسانی در ابتدا گفت: در موضوع ژورنالیسم و روزنامه‌نگاری دو موضوع است که با مسأله مورد نظر ما پیوند و ارتباط دارد. اولین مورد را شاید بتوان در این ضرب‌المثل جست‌وجو کرد: خبر خوب، خبر بد است! مصرف رسانه‌ای و روی آوری به اخبار چه از سوی فعالان خبری و چه از سوی مردمِ مخاطب زمانی صورت می‌گیرد که یک اتفاق ناگوار مثل سقوط پلاسکو و غرق شدن کشتی سانچی در مطبوعات و خبرگزاری‌ها مخابره می‌شود.
وی افزود: مضاف بر آنچه که گفته، ما در روزنامه‌نگاری موضوعی با عنوان «ارزش‌خبری» داریم که یکی از این ارزش‌ها «درگیری» است. به عبارتی خبری که از یک درگیری یا زدوخورد حکایت کند نظیر انتقادی تند و سخت از یک نماینده مجلس یا یک درگیری فیزیکی، بیشتر مورد توجه رسانه‌ها و مردم قرار می‌گیرد. البته گفتنی است همین خبر که دارای ارزش درگیری است در چنین فضایی خبری بد محسوب می‌شود که مصرف رسانه‌ای بالایی هم از سوی مردم دارد. در کل باید اشاره کرد اخباری نظیر تأسیس یک نیروگاه برق یا ساخت یک سد شاید آنچنان هیجانی را برای مردم به ارمغان نیاورد.
چرا ما اخبار خوب کشور را نمی‌بینیم؟او ادامه داد: علت را هم در این می‌توان دانست که عمل ساخت و حرکت روبه‌جلو می‌متری و با سرعت کم است، اما از آنسو تخریب و سقوط ناگهانی، سریع و پرشتاب است؛ از این رو خبر بد در چنین مقیاسی بُرد بیشتری نسبت به خبر خوب دارد، یعنی عمق نفوذ و گستره بیشتری دارد. به طور مثال پیدا شدن یک گور دسته‌جمعی از فلسطینیان در غزه بیشتر مورد استقبال مردمی در رسانه‌ها قرار می‌گیرد تا خبر ازدواج دو شخص در وضعیت حال حاضر غزه.
لسانی گفت: بخشی از علت به فرهنگ عمومی جامعه برمی‌گردد، ما باید سعی کنیم خبر خوب را سر دست بگیریم؛ همانطور که یک شی گرانبها را در زرورق می‌پیچانیم و با احتیاط از آن محافظت می‌کنیم. لذا باید در نظر بگیریم که در جهانی زیست می‌کنیم که اخبار منفی افسردگی و ناراحتی بیشتری ایجاد می‌کند و اخبار مثبت هم کم هستند. از این رو وظیفه ما هم خلق خبر خوب و هم نشر آن است. به طور مثال باید به رفتار خودمان نگاه کنیم که در طول روز مطالبی که برای یکدیگر به اشتراک می‌گذاریم تا چه اندازه مثبت و انرژی‌بخش هستند یا تا چه اندازه ناراحت‌کننده و ناگوار؛ موضوع مهم همین است که تغییر را باید از خودمان آغاز کنیم.
رسانه‌های بیگانه چگونه مانع از دیدن اخبار خوب کشور شدند؟این کارشناس رسانه درباره نقش رسانه‌های بیگانه در القای اخبار منفی افزود: نوآم چامسکی در کتاب «فیلترهای خبری» از چند فیلتری صحبت می‌کنند که منجر به نشر اخبار یا عدم نشر آنها می‌شود. یکی از این فیلترها «فیلتر مالکیت» است. به طور مثال شبکه های ماهواره‌ای بیگانه و فارسی زبان برای اینکه بتوانند در لیست ماهواره‌های جهانی قرار گیرند باید چیزی درحدود چند صد هزار دلار هزینه فقط برای اجاره کنند، این درحالیست برخی از این شبکات در چند ماهواه حاضر بوده و این یعنی تنها هزینه اجاره سالانه آنان ارقام چند میلیون دلاری است.
او تصریح کرد: در کنار این هزینه باید خرج و مخارج مربوط به مجریان شبکه؛ هنرمندان؛ دکور و... را هم افزود. لذا تزریق‌کنندگان مالی برنامه و کسانی که بحث مالی آن را فراهم می‌کنند مطالبات و انتظاراتی از این شبکه دارند. آنان می‌خواهند مردم نسبت به موضوعاتی علاقه‌مند شوند. برای همین باید گفت رسانه امروزه با تولید حس بر احساسات مخاطبات تسلط دارد. خوش‌آمد و بدآمد نسبت به موضوعی؛ رغبت و عدم رغبت نسبت به آرمانی و... از جمل اقداماتی است که از سوی رسانه‌ها صورت می‌گیرد.
وی افزود: مضافا که رسانه تولید کنش هم می‌کند؛ به طور مثال می‌گوید اگر نسبت به فلان قضیه اعتراضی دارید و آن ناپسند می‌دانید به کف خیابان‌ها بیایید. این همان کنترل اجتماعی از سوی رسانه است، یا اینکه بگوید به چه کسی رأی بدهید یا ندهید. امروزه رسانه به عنوان یک ساختار مؤثر در تولید حس و کنش درحال عمل کردن است.
کد خبر 848114 برچسب‌ها رسانه خارجی رسانه - سواد رسانه‌ای رسانه ایرانی
جاده کندوان یک طرفه شد