به نقل از «ساعت24»

لذ تی که روسیه از صادرات گاز می برد و ایران نمی برد

تاریخ انتشار: ۱۹ دی ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۴۴۲۰۸۲

ساعت 24 - همین چند روز پیش بود که دویچه وله گزارش داد رهبران کشورهای اسرائیل، یونان و قبرس طرح احداث خط لوله گازی مدیترانه را در آتن امضا کردند. این خط لوله، گاز شرق مدیترانه را به غرب اروپا انتقال خواهد داد. دراین خبر تاکید شده بود ترکیه با این طرح مخالف است.

هنوز مشخص نیست هزینه این پروژه چگونه تامین خواهد شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

درهمین روزها که ایران متاسفانه گرفتار بازی پیچیده آمریکا شده و مناسبات دوکشور تا آستانه جنگ پیش رفت وزارت خارجه ایران از بهره برداری از خط لوله انتقال گاز روسیه به ترکیه و اروپا ازطریق ترکیه موسوم به ‘’جریان ترک ‘’( ترک استریم ) پس از گذشت 1.5 سال از شروع ساخت آن خبرداده استدراین خبر آمده است ، اولین خط لوله در این پروژه به شبکه گاز ترکیه وصل شده وشرکت بوتاش BOTAŞ مدیریت و بهره برداری آن را بر عهده خواهد گرفت ، دومین خط لوله نیز که انتقال گاز روسیه از ترکیه تا مرز اروپا را برعهده خواهد داشت توسط شرکتی مشترک از سوی شرکت بوتاش ترکیه و گازپروم روسیه به نام شرکت سهامی عام " جریان آبی " مدیریت و بهره برداری خواهد شد .این خط لوله یکی از گام های مهم ترکیه در تامین امنیت انرژی این کشور محسوب میشود که به مرحله بهره برداری رسیده است .با اتمام مراحل ساخت پروژه ، تزریق گاز به ترمینال آناپا Anapa در طرف روسیه و ترمینال کی کوی kıyıköy در طرف ترکیه انجام شده و این ترمینال ها آماده هستند تا گاز روسیه را به ترکیه و اروپا منتقل کنند .میزان نیاز ترکیه به گاز در سال 2018 میلادی 48 میلیارد متر مکعب بوده و خط لوله انتقال گاز روسیه به ترکیه خواهد توانست 25 درصد از میزان گاز مصرفی این کشور را تامین نموده و سوخت 7.5 میلیون واحد مسکونی را فراهم سازد.شرکت بوتاش با ایجاد شبکه‌های توزیع گاز در مناطق مختلف ترکیه به توزیع گاز روسیه در ترکیه خواهد پرداخت .مراسم افتتاح , بهره برداری از پروژه جریان ترک قرار است دیروز  ژانویه 2020 با حضور اردوغان و پوتین در استانبول برگزار شد که با آغاز فعالیت این پروژه ، ترکیه علاوه بر تامین بخشی از گاز مورد نیاز خود میتواند از یک سو به پل تامین انرژی به اروپا تبدیل شده و از سوی دیگر در بازارهای انرژی موقعیت استراتژیک خود را تقویت نماید .خط لوله انتقال گاز روسیه به ترکیه و اروپا هم اکنون دارای 100 میلیون متر مکعب گاز میباشد.مرحله دوم بهره برداری ازخط لوله جریان آبی ، انتقال گاز روسیه به اروپا خواهد بود که برای ترکیه درآمدی نیز بدنبال خواهد داشت ، این کشور توانسته است تمامی مراحل ساخت خطوط انتقال گاز را در خاک خود به پایان برساند و بلغارستان در صورت آمادگی خواهد توانست گاز روسیه را از طریق ترکیه به اروپا منتقل کند. اکنون ولادیمیر پوتین رهبر روسیه از اینکه توانسته است بازار گاز ترکیه ، چین و اروپا را به رغم وجود ایران به مثابه  رقیب بزرگی از نظرداشتن منابع گاز طبیعی به انحصار دربیاورد لذت می برد اما ایران شوربختانه از لذت صادرات گاز به جهان و کسب درآمد ارزی قابل توجه بهدلایل گوناگون محرورم مانده است. برخی ناظران اگاه باوردارند روسیه هرگز خرسنددنمی شود که تنگناهای سیاست خارجی ایران برطرف شده وایران بتواند سرمایه لازم و کافی برای توسعه صادرات گاز به دست آورد.

سخنگوی پروژه ترک استریم ( جریان ترک ) در انتقال گاز روسیه به ترکیه عنوان کرد که این پروژه جایگزین بسیار مناسبی برای تامین گاز مورد نیاز شهرهای مهمی چون استانبول ، بورسا و ادیرنه در ترکیه بوده و نگرانی در خصوص تاثیر تحریم های اعمال شده از سوی آمریکا بر فعالیت این پروژه وجود ندارد .

منبع: ساعت24

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.saat24.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ساعت24» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۴۴۲۰۸۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کریدور عراق-اردوغان- اروپا / چالش‌های فنی و زیرساختی

علی آهنگر- روزنامه اعتماد-وقتی در ۱۹ شهریور ۱۴۰۲ بایدن در دهلی‌نو توافق بر سر کریدور عرب-مد را اعلام کرد، تنها صدای مخالف رجب طیب اردوغان بود. بیست کشور ثروتمند جهان که عنوان جی۲۰ را با خود یدک می‌کشند، دو روز شهریور گذشته را در دهلی‌نو به سر بردند. جهان و آنچه در او هست در این دو روز چشم به خیابان‌های نه چندان پر زرق و برق دهلی‌نو دوخته بود. همه می‌دانستند که چکش‌های نارندرا مودی بر میز ریاست اجلاس نمادی بیش نیست و توافق‌های اساسی همه از پیش صورت پذیرفته است. اما جهان بی‌تاب از اعلام توافقی بود که هندوستان را از یک کریدور به امارات و عربستان و از آنجا به دریای مدیترانه و اروپا متصل می‌کرد. کریدوری که از آن پس در ادبیات ژئوپلیتیک به کریدور عرب- مد شهرت یافت. معلوم بوده و هست که این کریدور به این سادگی‌ها به سرانجامی نخواهد رسید. اما نکته این بود که رجب طیب اردوغان با صدای بلند مخالفتش را با این کریدور اعلام کرد و بیان داشت ترکیه باید از این معامله سهمی داشته باشد. امارات متحده عربی از سوی رهبران گروه ۲۰ ماموریت یافت تا رضایت خاطر این صدای بلند و پرغوغای آناتولی را کسب کند. نتیجه این سر و صدا و آن لابی‌های پشت پرده با امارات و قطر در سفر روز دوشنبه سوم اردیبهشت ۱۴۰۳ اردوغان به عراق نمایان شد. وقتی اردوغان در فرودگاه بغداد با استقبال محمد شیاع السودانی بر فرش قرمز گام نهاد تا از یگان استقبال سان ببیند، وزیران راه و حمل و نقل امارات و قطر هم در هتل‌های بغداد جا خوش کرده بودند. همه چیز مهیا بود تا رجب طیب اردوغان و شیاع السودانی در پشت میز‌های سالن بزرگ تشریفات کاخ نخست‌وزیری بایستند و وزیران راه ترکیه، عراق، امارات و قطر امضاهای‌شان را پای یادداشت تفاهمی برای ایجاد کریدوری جدید بگذارند که چهره ژئوپلیتیک منطقه را تغییر می‌دهد.

کریدوری که از این پس کریدور عراق-ترکیه-اروپا نام دارد که ما بحق آن را در این نوشتار کریدور عراق- اردوغان-اروپا نام نهادیم، چراکه برپایی این کریدور بیش و پیش از هر چیز قاچ بزرگی از کیک تجارت و اقتصاد آینده اقیانوس هند-اروپا را نصیب ترکیه می‌کند و نقش رجب طیب اردوغان را در به دست آوردن این قاچ بزرگ ژئوپلیتیکی برای ترکیه روشن می‌دارد. با برپایی این کریدور که ظاهرا علاوه بر ارتباط با هند، تجارت و البته رضایت چین را نیز به همراه دارد، عراق و بندر فاو در جهان برجسته می‌شوند. فاو شهر بندری کوچکی در دهانه اروندرود است که برای رزمجویان آن سال‌ها خاطرات عمیقی را به همراه دارد. مگر می‌شود فاو را بگویی و از آن همه درگذری؟!

 

آن فاو بی‌قرار با آن مسجد با نمازگزار‌های مخلص بی‌شمار حالا تبدیل به یک بندر بزرگ می‌شود. بندری فخر جبل علی در امارات. اگر بندر جبل علی امارات با ۶۷ اسکله کانتینری لقب بزرگ‌ترین بندر خاورمیانه را به خود داده، حالا قرار است تا سال ۲۰۲۵ در برابر بندر ۹۰ اسکله‌ای کانتینری فاو کلاه از سر بردارد. می‌گویند با راه‌اندازی فاز نخست این کریدور در ۲۰۲۸ که ترکیبی از بزرگراه‌ها، راه‌آهن، انتقال خطوط نفت و گاز و خطوط ارتباطات است، زمان رسیدن بار‌ها به اروپا از ۴۵ روز دماغه امیدنیک و ۳۵ روز دریای سرخ، به ۲۵ روز کاهش می‌یابد. یعنی کالا‌های ساخت چین و هند ده روز زودتر به دست مشتریان سیری‌ناپذیر اروپایی می‌رسد. اما این تمام مطلب نیست. آن‌گونه که میدل ایست‌ای می‌گوید؛ عراق چشم دارد در قالب این قرارداد، ۱۷ میلیارد دلار سرمایه جذب کند، ۱۲۰۰ کیلومتر راه‌آهن خود را از فاو به ترکیه و از آن طریق به اروپا برساند، قطار‌هایی با ۳۰۰ کیلومتر سرعت در ساعت در ریل بگذارد، سالانه ۴ میلیارد دلار درآمد کسب کند و برای ۱۰۰ هزار نفر از جوانان عراقی کار و شغل بسازد. اینها همه خوب است، اما یک نقص عمده و یک عیب بزرگ دارد. نقص عمده داستان پیش گفته این است که از دو مبدا اصلی تجارت امروز و آینده کریدور‌هایی که قرار است از خلیج فارس بگذرد، یعنی چین و هند کسی در بغداد نبود تا در کنار وزیران راه چهار کشور عراق، ترکیه، امارات و قطر، به عنوان تضمین‌کننده اصلی دادن کالا و کانتینر پای قرارداد را امضا کند. و، اما عیب بزرگ و بسیار بزرگش این است که هیج سهمی برای نقش ژئوپلیتیک ایران در منطقه قائل نشده است. مگر می‌شود ابرکشتی‌های کانتینری با میلیون‌ها تن کالا از جلوی چشمان بندر چابهار و آن پهنه بیکران دشت مکران بگذرند، برای لنج‌های ماهیگیری کنارک دست تکان دهند و در شمالی‌ترین نقطه خلیج فارس، در بندر فاو پهلو بگیرند؟! آقای رجب طیب اردوغان لابد فکری کرده‌اند که چنین چیزی تحقق یافتنی نیست. پس تا دیر نشده، چهار کشور ترکیه، عراق، امارات و قطر خوب است به تهران بیایند؛ وزیرانی از چین و هند هم در پایتخت ایران حضور یابند و بر نقش تاریخی ایران و بندر مکران و چابهار انگشت تایید بگذارند.