به نقل از «تین نیوز»

برندگان و بازندگان قوانین جدید کشتیرانی

تاریخ انتشار: ۲۲ دی ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۴۷۴۰۵۱

تین نیوز

از ابتدای ژانویه قانون محیط‌زیستی سازمان بین‌المللی دریانوردی (IMO) که استفاده از سوخت کشتی با سولفور بیش از ۵/ ۰ درصد را منع می‌کند عملیاتی شد. براساس منابع مختلف بین ۵۰ تا ۸۰ هزار کشتی در سر‌تا‌سر دنیا از تبعات این قانون متاثر خواهند شد. ابعاد جدی قانون جدید آیمو وقتی مشخص می‌شود که بدانیم بیش از ۹۰درصد تجارت دنیا از طریق دریا انجام می‌شود و نوع، قیمت و فراوانی سوخت کشتی‌ها می‌تواند بر جوانب مختلفی از تجارت در دنیا تاثیر بگذارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

با‌توجه به اقبال خریداران نفت به گرید‌های شیرین‌تر و سبک باید شاهد بهبود قیمت این نوع نفت و از سوی دیگر افت قیمت نفت ترش و سنگین در آینده نزدیک باشیم. در این بین ایران نیز از دو محور احتمال دارد تحت‌تاثیر این قوانین قرار بگیرد. اولین موضوع که در هفته‌های اخیر مطرح شده، مشکل در تامین سوخت کشتی‌ها منطبق با محدودیت جدید سولفوری است که البته مسوولان قویا آن را تکذیب می‌کنند. موضوع دوم، افزایش فاصله قیمتی میان نفت شیرین و ترش و تاثیر گذاشتن بر تقاضا برای نفت ایران است.

  «آیمو ۲۰۲۰» چیست؟

براساس قانون جدید سازمان بین‌المللی دریانوردی موسوم به «IMO ۲۰۲۰» میزان سولفور (گوگرد) سوخت کشتی‌ها از ابتدای سال‌جاری میلادی باید از میزان ۵/ ۳ درصد به ۵/ ۰ درصد برسد. به گفته خبرگزاری رویترز بیش از ۵۰ هزار کشتی در دنیا تحت‌تاثیر این قانون قرار خواهند گرفت، این درحالی است که برخی پایگاه‌های خبری به ارقام بالاتری اشاره می‌کنند. در این میان، کشتی‌هایی که از دستگاه تصفیه دودکش استفاده می‌کنند اجازه دارند کماکان از سوخت‌های سولفور‌بالا استفاده کنند. این دستگاه سوخت ۵/ ۳ درصد را تصفیه و تبدیل به سوخت کم‌سولفور با گوگرد نیم درصد می‌کند اما نصب این سیستم روی کشتی‌ها محدودیت‌هایی دارد، به‌طوری‌که نمی‌توان آن را روی کشتی‌های تولید قبل از سال ۲۰۱۳ میلادی نصب کرد.

وضع محدودیت استفاده از سوخت‌های با سولفور بالا از سال ۲۰۰۵ شروع شده و به‌تدریج بر این محدودیت‌ها افزوده شده است. پیش‌بینی‌‌ها از کاهش روزانه مصرف سوخت کشتی با سولفور بالا در ژانویه تا سطح ۳/ ۱ میلیون بشکه از میانگین ۵/ ۳میلیون بشکه در سال ۲۰۱۹ خبر می‌دهند. این قانون با هدف کاهش آلاینده‌های محیطی از ورود ۵/ ۸ میلیون تن سولفور اکسید در سال‌جلوگیری خواهد کرد. در همین راستا هدف‌گذاری اولیه زیست‌محیطی سازمان بین‌المللی کشتیرانی کاهش ۴۰ درصدی انتشار دی‌اکسیدکربن از سال ۲۰۰۸ تا سال ۲۰۳۰ و کاهش ۵۰ درصدی انتشار گاز‌های گلخانه‌ای در این صنعت تا سال ۲۰۵۰ است.

با این حال به‌گفته کارشناسان رسیدن به این اهداف با‌ ادامه سوزاندن فرآورده‌های نفتی مرسوم امکان‌پذیر نیست، در عین حال هنوز سوختی که بتوان جایگزین سوخت‌های کنونی کرد، به تایید نرسیده‌ است. کتی استنزل، مدیرعامل اینترتنکو در گفت‌و‌گو با اس‌اند‌پی گلوبال پلتس گاز طبیعی مایع را یک گزینه مناسب مورد استفاده نفتکش‌ها تحت قانون جدید دانست اما گفت استفاده از این سوخت احتمالا نمی‌تواند اهداف زیست‌محیطی بلند‌مدت مورد‌نظر آیمو را برآورده ‌کند. صنعت دریایی به‌واسطه نقش عمده‌ای که در آلودگی هوا دارد بسیار تحت‌فشار بوده‌ است. براساس گزارش گلدمن‌ساکس فقط ۵ تا ۷ درصد تقاضای جهانی بخش حمل‌و‌نقل برای نفت مربوط به کشتی‌ها است. با این حال صنعت دریایی مسوول انتشار نیمی از سولفور بخش حمل‌و‌نقل دنیا است که دلیل آن تمایل این صنعت به استفاده از آلوده‌ترین (و ارزان‌ترن) سوخت‌هاست.

  قیمت نفت به کدام سو می‌رود؟

گرچه برنده واقعی مقررات جدید سولفوری آیمو را باید محیط‌زیست دانست، می‌توان برندگان و بازندگانی را از جوانب تجاری و صنعتی نیز در دو سوی ماجرا دید. برخی تحلیلگران بازار با گلدمن ساکس هم‌نظرند که اجرای کامل «آیمو ۲۰۲۰» منجر به افزایش ۲۰۰ میلیارد دلاری هزینه‌های پالایشگاهی در سال اول اجرای آن می‌شود و به‌‌طور غیر‌مستقیم قیمت فرآورده‌های نفتی را افزایش می‌دهد. سرمایه‌گذارانی که به افزایش قیمت نفت ناشی از اجرای این قانون خوش‌بین هستند، معتقدند پالایشگران از عرضه کافی سوخت‌های منطبق با مقررات جدید ناتوانند. علاوه بر این بخش کوچکی از مالکان کشتی که تنها حدود ۱۰ درصد از تناژ جهانی بار کشتی‌ها را حمل می‌کنند دستگاه‌های گران تصفیه دودکش نصب کرده‌اند و هنوز عمده کشتی‌ها نیاز به سوخت کم‌سولفور دارند.

تقلا برای سوخت‌های پاک‌تر از همین حالا درحال تاثیرگذاری بر قیمت این فرآورده‌هاست، به‌طوری‌که فاصله قیمتی بین گازوئیل و نفت‌کوره سولفور ‌بالا که مورد استفاده بسیاری از کشتی‌هاست به ۵/ ۲۷۱ دلار در هر تن رسیده است. درحال‌حاضر گازوئیل و نفت‌کوره با سولفور بالا به‌ترتیب ۵/ ۵۸۸ و ۳۱۷ دلار در هر تن به‌فروش می‌رسند که نشان‌دهنده افزایش فاصله بین این‌دو است. تور اسولند، کارشناس حمل‌و‌نقل دریایی به وال‌استریت‌ژورنال گفته اختلاف قیمتی بین این دو سوخت می‌تواند به هزار دلار در هر تن تا پایان سال ۲۰۲۰ برسد که در این صورت میلیارد‌ها دلار به هزینه باربری دریایی می‌افزاید.گذشته از نقش پالایشگاه‌ها، تولیدکنندگان نفت خام شیرین در دریای شمال، تگزاس و نیجریه که دارای سولفور پایینی است برنده شرایط جدید دریایی هستند. همچنین نیروگاه‌های برقی که با سوخت ناپاک کار می‌کنند بسیار از سوخت ارزان سولفور‌بالا منتفع خواهند شد.

در این میان بسیاری از تولیدکنندگان نفت سنگین و ترش در خاورمیانه، کانادا و روسیه از تبعات این قانون متضرر می‌شوند. از سوی دیگر مخالفان نظریه افزایش بهای نفت به‌واسطه وضع محدودیت‌های جدید بر صنعت دریایی این‌طور استدلال می‌کنند که تاثیر این مقررات بر بهای نفت کاملا موقتی خواهد بود و مانند حملات پهپادی به تاسیسات نفتی عربستان که پنج میلیون بشکه از تولیدات این کشور را برای مدتی از بازار خارج کرد، این‌‌بار نیز بازار نفت خود را با شرایط جدید وفق خواهد داد.

به گزارش اویل‌پرایس، موضوع دیگری که ‌تاثیر محدود این قانون بر قیمت نفت در بلند‌مدت را تایید می‌کند این است که تولیدکنندگان در آمریکا به‌اندازه کافی ظرفیت مازاد تولید دارند که بتوانند به‌محض افزایش بهای نفت کم‌سولفور، عرضه این نوع نفت را بهبود بخشند و کمبود عرضه را جبران کنند.

  ایران پسا‌ «آیمو ۲۰۲۰»

وضعیت ایران پس از «IMO ۲۰۲۰» زیر سایه عدم شفافیت در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. دو موضوع مهم در رابطه با ایران مساله تامین نفت‌کوره کم سولفور به‌عنوان سوخت کشتی‌هایش و قیمت نفت این کشور است که بیشتر متشکل از گرید‌های ترش و سنگین‌ است. در‌حالی‌که مدیران نفتی کشور وجود هرگونه اختلال در تامین سوخت همسو با مقررات سختگیرانه IMO را رد می‌کنند برخی از فعالان صنعت کشتیرانی از عملکرد وزارت نفت در این خصوص گلایه دارند.

دبیر کل اتحادیه مالکان کشتی با گلایه از عدم همکاری وزارت نفت برای تولید سوخت نیم‌درصد سولفور اخیرا گفت: طی سال‌های اخیر مکاتبات بسیاری از سوی سازمان بنادر و دریانوردی با شرکت ملی نفت و وزارت نفت برای تولید سوخت کم‌سولفور انجام شده اما متاسفانه وزارت نفت در این قضیه سهل‌انگاری کرد و آن را پشت گوش انداخت. یحیی ضیایی با اعلام اینکه نیاز سالانه شرکت‌های کشتیرانی بزرگ و کوچک ایران به سوخت کم‌سولفور نیم‌درصد حدود ۵/ ۱میلیون تن است، هشدار داد: «اگر سوخت کم‌سولفور کشتیرانی‌ها تامین نشود، به‌دلیل سهل‌انگاری وزارت نفت، قیمت تمام‌شده کالاهای اساسی افزایش می‌یابد.» با این وجود مدیر شرکت ملی پخش فرآورده‌های نفتی منطقه مرکزی از اقدامات این مجموعه برای تامین سوخت کم‌سولفور موردنیاز کشتیرانی ایران مطابق با قوانین بین‌المللی دفاع کرده و گفته نفت‌کوره کم‌سولفور موردنیاز کشتیرانی به‌صورت کامل توسط این منطقه تامین و توزیع شده است. آنچه که در این‌خصوص واضح است نیاز کشور به افزایش ظرفیت تولید محصولات نفتی کم‌سولفور در پالایشگاه‌ها است. یکی از طرح‌های اولویت‌دار شرکت ملی پخش فرآورده‌های نفتی ایران که می‌تواند به تامین نفت‌کوره کم‌سولفور برای سوخت کشتی‌های کشور کمک شایانی کند احداث واحد RHU به منظور تصفیه نفت‌کوره به ظرفیت ۸۱ هزار بشکه در روز به‌عنوان بخشی از طرح بهینه‌سازی پالایشگاه اصفهان است. اما متاسفانه براساس پیش‌بینی‌های انجام شده ثمردهی این واحد به سال ۲۰۲۰ نمی‌رسد و به گفته مسوولان این واحد تصفیه نفت‌کوره سال ۱۴۰۱ (۲۰۲۲ و ۲۰۲۳ میلادی) به بهره‌برداری خواهد رسید.

مساله مهم دیگر برای صنعت نفت ایران تاثیر این قانون بر قیمت نفت صادراتی کشور است. مهم‌ترین گرید‌های نفتی ایران Iran Heavy (نفت سنگین ایران) و Iran Light (نفت سبک ایران) هستند که انتظار می‌رود با توجه به افزایش فاصله قیمتی نفت ترش و شیرین به‌علت قانون جدید و هر‌چه بیشتر پر‌طرفدار شدن نفت سبک و شیرین، آینده متفاوتی را تجربه کنند. نفت سنگین ایران با درجه API ۶/ ۲۹ و با درصد سولفور ۲۴/ ۲ که آن را تبدیل به نفتی ترش کرده برای تصفیه شدن در پالایشگاه نیازمند گذراندن پروسه‌های بیشتر و پر‌هزینه‌تر در مقایسه با نفت سبک ایران است که میزان سولفور آن ۴۶/ ۱ درصد است.

بنا‌بر‌این طبیعی است که در آینده نزدیک شاهد افت قیمت نفت سنگین ایران و افزایش بهای نفت سبک این کشور باشیم. ذکر این نکته ضروری است که به‌طور‌کلی نفت ایران و تمام کشور‌های خاورمیانه عمدتا ترش و سنگین تلقی می‌شود و نام گذاری آنها به‌دلیل تفاوت در دو شاخص API (تعیین‌کننده سنگینی و سبکی نفت) و میزان سولفور (برای تعیین ترش و شیرینی آن) است. علاوه بر این با افزایش هزینه‌های پالایشگاهی و به‌تبع آن افزایش نرخ اجاره روزانه کشتی‌ها که براساس بعضی منابع از ۱۳ هزار دلار به ۲۰ هزار دلار رسیده، خریداران سنتی نفت ایران در شرق آسیا به‌همراه هند تمایل بیشتری به تامین مایحتاج نفتی خود از فروشندگان نزدیک‌تر خواهند داشت. همچنین با افزایش هزینه باربری دریایی، انتظار می‌رود کالا‌های وارداتی با رشد تورم برای مصرف‌کننده نهایی در ایران روبه‌رو شوند.

آخرین اخبار حمل و نقل را در پربیننده ترین شبکه خبری این حوزه بخوانید

منبع: تین نیوز

کلیدواژه: سازمان بین المللی دریانوردی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tinn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تین نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۴۷۴۰۵۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

برندگان جوایز عکاسی جهانی سونی ۲۰۲۴ /از عقیم‌سازی اجباری تا متروکه‌های آلوده به تشعشعات اتمی

به گزارش صدای ایران از یورونیوز فارسی،سازمان جهانی عکاسی، برندگان جوایز عکاسی بین‌المللی سونی ۲۰۲۴ را اعلام کرد.

ژولیت پاوی، عکاس فرانسوی، برای مجموعه عکس‌هایش از پیشگیری اجباری از بارداری و عقیم‌سازی ناخواسته زنان گرینلند، جایزه بهترین عکاس سال را دریافت کرد.

پروژه عکاسی او به بررسی فصلی تاریک از تاریخ گرینلند می‌پردازد که در آن زنان اسکیموی گرینلند، یا «اینوئیت‌ها»، تحت یک برنامه کنترل بارداری غیرارادی قرار گرفتند.

دبیرخانه رقابت‌های امسال جشنواره عکس سونی، بیش از ۳۹۵ هزار عکس از بیش از ۲۲۰ کشور و منطقه جهان دریافت کرد. این رقم بیشترین تعداد عکس فرستاده شده در تاریخ برگزاری این رقابت‌ها محسوب می‌شود.


پروژه پیشگیری اجباری از بارداری و عقیم‌سازی ناخواسته زنان گرینلند، ژولیت پاوی
عکس ایکس‌ری از یک آی‌یو‌دی در بدن زن ساکن گرینلنN
مقامات دانمارکی بین سال‌های ۱۹۶۶ و ۱۹۷۵ برنامه‌ای را برای پیشگیری اجباری از بارداری زنان گرینلند وضع کردند.

این برنامه شامل کاشت تقریباً ۴ هزار و ۵۰۰ دستگاه جلوگیری از بارداری (IUD) در رحم زنان و دختران اسکیموی اینوئیت بود که برخی از آنها تن‌ها ۱۲ سال سن داشتند.

خانم پاوی در پروژه مستند خود از فرمت‌های مختلف عکاسی شامل مناظر شهری نووک، اشعه ایکس، عکس‌های آرشیوی و پرتره‌ها برای افزایش آگاهی در مورد خشونت علیه زنان اینویت و عواقب روانی وحشتناک این کارزار دولتی استفاده کرده است.


نووک، مرکز گرینلند Juliette Pavy/Hors Format
خانم پاوی از بین ۱۰ فینالیست در رده عکاسی حرفه‌ای انتخاب شد و جایزه ۲۵ هزار دلاری را به همراه تجهیزات عکاسی سونی و فرصتی برای ارائه یک مجموعه جدید از آثار در نمایشگاه جوایز عکاسی جهانی سونی ۲۰۲۵ دریافت کرد.


سالا مایور (اتاق نشیمن)، سیوبهان دوران
اتاق نشیمن به سبک فیلیپینی

در رقابت‌های بخش معماری و طراحی، سیوبهان دوران با پروژه مستند سالا مایور مقام اول را به دست آورد.

در این مجموعه عکس‌ها، تصاویری صمیمی از عمارت‌های تاریخی و آبا و اجدادی در فیلیپین توسط عکاس گرفته شده‌اند.

اتاق نشیمن اصلی، معروف به «سالا مایور»، یک نقطه کانونی در زندگی شهروندان فیلیپینی است که معماری و سبک زندگی مردم محلی را به نمایش می‌گذارد.

پروژه هزار بریدگی، سوجاتا ستیا
سوجاتا ستیا در بخش بهترین خلاقیت با پروژه عکس «هزار بریدگی» جایزه مقام اول را به خود اختصاص داد.

پروژه عکس هزار بریدگی

این پروژه آزار خانگی را در جوامع جنوب آسیا روایت می‌کند و در آن با الهام از روش شکنجه باستانی آسیایی «لینگچی» (مثله کردن آهسته یا مرگ با هزاران بریدگی روی پوست) ماهیت دوره‌ای از آزار و سوء‌استفاده به تصویر کشیده شده است.


پرتره‌ها دارای بریدگی‌هایی هستند که نشان‌دهنده جراحت مداوم روح افراد تحت آزار است. این پرتره‌ها روی کاغذ نازک چاپ شده‌اند تا نماد شکنندگی باشند.


پژواک‌های کندو، ماهه الیپ
ماهه الیپ در بخش محیط زیست با پروژه عکاسی «پژواک‌های کندو» مقام نخست را به دست آورد.

کندوداران در مکزیک
این پروژه تاثیر مسمومیت غم‌انگیز زنبور‌های ملیپونا را، که برای مردم مایا مقدس هستند، در شهر کامپچه در جنوب مکزیک به تصویر می‌کشد.

هدف عکاس مطابق انچه او گفته است، نشان دادن اهمیت زنبور‌ها برای جوامع بومی و تهدیداتی است که آنها از سوی صنعت کشاورزی با آن روبرو هستند.


پروژه «منطقه قربانی»، ادو هارتمن
ادو هارتمن در بخش منظره‌ها با پروژه عکاسی مستند «منطقه قربانی» مقام نخست را به دست آورد.

محل آزمایشات هسته‌ای اتحاد جماهیر شوروی در قزاقستان
محل آزمایشات هسته‌ای اتحاد جماهیر شوروی در قزاقستان EDDO HARTMANN/The Sony World Photography Awards ۲۰۲۴
وی در این مجموعه یک منطقه دورافتاده از قزاقستان به نام «پولیگون» را بررسی کرده است که زمانی محل تاسیسات اصلی آزمایشات هسته‌ای اتحاد جماهیر شوروی سابق محسوب می‌شد.

این تصاویر با استفاده از یک دوربین فرو سرخ گرفته شده‌اند تا تهدیدی را تداعی کنند که به همان اندازه برای چشم انسان نامرئی است: تشعشعات ناشی از انفجار‌های هسته‌ای.

پروژه پدر و پسر، والری پشتاروف
والری پشتاروف با مجموعه عکس‌های پروژه «پدر و پسر» مقام اول را در بخش پرتره به دست آورد.


این پروژه پیوند عاطفی بین پدران و پسران را بررسی می‌کند و لحظه‌ای قدرتمند را به تصویر می‌کشد که آنها پس از سال‌ها یا حتی دهه‌ها جدایی دست یکدیگر را می‌گیرند.

در فرهنگ‌های مختلف در بلغارستان، گرجستان، ترکیه، ارمنستان، صربستان، و یونان، این کار نشان‌دهنده بیان عاطفی و حفظ فرهنگ مشترک است.

دنیا‌های معلق، اوا برلر
اوا برلر با پروژه «دنیا‌های معلق» در بخش حیات وحش و طبیعت مقام نخست را کسب کرد.

دنیای تار عنکبوت
این عکاس در پروژه خود بر شبکه‌های تار عنکبوت تمرکز کرد و بدینگونه خلاقیت‌های تصادفی هنرمندانه‌ای را در آنها یافت؛ در جهان‌های سست و ناپایداری که معمولاً مورد توجه قرار نمی‌گیرند.

تصاویر برگزیده سونی در سال ۲۰۲۴ در نمایشگاهی به همین نام در سامرست هاوس لندن برای عموم به نمایش درآمده‌اند.

این نمایشگاه تا روز ۶ مه ۲۰۲۴ ادامه دارد.