به نقل از «همشهری آنلاین»

این یک هشدار است | با مردم مدارا کنید

تاریخ انتشار: ۲۴ دی ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۵۰۴۶۰۹

به گزارش همشهری آنلاین، «عصر ایران» یادداشت قابل تأملی به نگارش «جعفر محمدی» درباره مسائل اخیر کشور و اعتراضات مردمی منتشر کرده که در ادامه می‌خوانید. 

در دو روز گذشته، تهران و برخی شهرهای دیگر مانند اصفهان، شیراز، تبریز، قزوین، کرمانشاه، مشهد، اراک، سمنان، رشت و... شاهد تجمعاتی در اعتراض به ماجراهای تلخ سرنگونی هواپیمای اوکراینی بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این اعتراضات در برخی شهرها به خشونت کشیده شد و مطابق گزارش‌های غیررسمی، عده‌ای مجروح و دستگیر شدند. در این باره نکاتی چند قابل تأمل است:

۱ - در جریان اعتراضات آبان، بسیاری از دلسوزان جامعه هشدار دادند که بنزین، فقط بهانه‌ای برای اعتراضات است؛ مردم ایران از انباشت ناکارآمدی‌ها، بی‌عدالتی‌ها، فسادها و پنهان‌کاری‌ها خشمگین‌اند و مترصد فرصتی هستند برای ابراز این خشم درونی: یک روز در قامت اعتراض به عملکرد مؤسسات مالی و اعتباری، روزی دیگر به بهانه افزایش ناگهانی قیمت بنزین و امروز نیز بعد از ماجرای هواپیمای اوکراینی و حواشی آن.

هشدار و هشدار و هشدار که این روند ادامه خواهد داشت مگر آن که مسئولان تصمیم‌ساز در کشور، «فکری اساسی برای اصلاح جدی» کنند و این فکر اساسی باید یک جوهره داشته باشد: «به‌رسمیت شناختن عملی تمام سلایق موجود در جامعه ۸۰ میلیون نفری ایران.»

مادام که یک جریان فکری و سیاسی خاص، خود را مالک نظام و انقلاب و کشور بداند و برای بقیه، شأن و نقشی جز رأی دادن و اطاعت قائل نباشد، «اکثریت» ناراضی خواهند بود و از این خیل ناراضیان، آنان که می‌توانند پول یا مغز یا تخصص خود را برمی‌دارند و از کشور می‌روند و آنان که نمی‌توانند، همواره مترصد فرصتی هستند برای ابراز خشم و ناخرسندی خود.

بعد از ماجراهای آبان، امید می‌رفت که مسئولان به خود آیند و فضای ایران را برای همه ایرانیان باز کنند، اما با اعلام نتایج بررسی صلاحیت‌ها توسط شورای نگهبان و رد صلاحیت‌های گسترده، این نگرانی تشدید شده است که اراده‌ای برای بازسازی اعتماد عمومی وجود ندارد. این قبیل رویکردها، تنها به انباشت نارضایتی منجر می‌شود و به جای پاشیدن آب، بر آتش زیر خاکستر باد می‌دمد.

۲ - سال‌هاست که می‌گوییم اعتراض حق مردم است اما هیچ مکانیزمی برای بیان اعتراضات تعریف نشده است. در جریان سقوط هواپیمای اوکراینی هم معلوم بود که مردم ناراحت هستند و اعتراض خواهند کرد اما چون نه احزابی داریم که اعتراضات را ساماندهی کنند و نه مکانی برای تجمعات اعتراضی در نظر گرفته شده است. نتیجه‌اش می‌شود فراخوان‌هایی که معلوم نیست از کجا می‌آیند و ناگهان در فضای مجازی دست به دست می‌شود و تجمعاتی با شعارها و مطالبات متشتت و حتی ساختار شکنانه.

قرار نیست برای این نیاز، فکری شود؟!

۳ - همه اینها به کنار؛ گیریم که عده‌ای نیز در اعتراض به هر مسأله‌ای جایی تجمع کردند و تندترین شعارها را دادند. عقل و تدبیر ایجاب می‌کند که پلیس مراقب آنها باشد که نه به کسی یا اموالی آسیب بزنند و نه کسی متعرض معترضین شود. اما برخورد با آنها - مادام که خشونت به خرج نداده‌اند - و ضرب و جرح و دستگیریشان، تنها به رادیکالیزه شدن اوضاع منتهی می‌شود.

نمونه بارز تدبیر در این باره را می‌توان در مراسم تشییع مرحوم آیت‌الله منتظری سراغ گرفت. در ۳۰ آذر ۱۳۸۸ که آن مرحوم تشییع شد، تعداد قابل توجهی از تشییع‌کنندگان شعارهای تندی سر می‌دادند ولی نه‌تنها هیچ برخوردی نشد بلکه وقتی در انتهای مراسم، برخی شرکت‌کنندگان از دو طیف متقابل با یکدیگر درگیر شدند، پلیس دو گروه را از هم جدا و به نزاع خاتمه داد. اگر آن روز به شعاردهندگان حمله می‌شد، یک تراژدی تاریخی شکل می‌گرفت ولی عقلانیت به خرج دادند و اتفاق خاصی نیفتاد.

بسیاری از معترضین، وقتی معترض‌تر می‌شوند که نه تنها اعتراضشان شنیده نمی‌شود، بلکه با آن برخورد قهری می‌شود؛ خاصه آن که بعضاً این برخوردها، از سوی نیروهایی صورت می‌گیرد که نحوه مواجهه با معترضین را آموزش ندیده‌اند.

کد خبر 477917 برچسب‌ها سقوط هواپیما

منبع: همشهری آنلاین

کلیدواژه: سقوط هواپیما

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۵۰۴۶۰۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

حربه زنگ زده یهودستیزی

پدیده‌ای که پیش از این کمتر شاهد موجی از احساسات نسبت به مردم مظلوم فلسطین و نفرت از اسرائیل و صهیونیسم بودیم.
پدیده‌ای که حتی گفته می‌شود با اعتراضات ضد جنگ مردم آمریکا در دهه ۱۹۷۰ و مخالفت با سیاست‌های ایالات متحده در ویتنام هم قابل مقایسه نیست. از این جهت که این تظاهرات و اعتراضات از دانشگاه‌های آمریکا شروع شده است.

این نشان می‌دهد که جامعه نخبگی کشور‌های غربی نه از زاویه دینی و تفکیک اسلام و مسیحیت بلکه از زاویه عدالت خواهی و انسانیت موجی از اعتراضات و نارضایتی از سیاست‌های دولت‌های غربی بخصوص آمریکا در پشتیبانی همه جانبه از رژیم صهیونیستی براه انداختند.

نکته قابل تامل اینکه بار دیگر هم مقامات آمریکایی و هم سیاستمداران اسرائیلی تلاش می‌کنند از ابزار یهودستیزی برای توجیه سرکوب این اعتراضات استفاده می‌کنند. ابزاری که به نظر می‌رسد کاربرد خود را از دست داده است.

پیش از این هر گونه اعتراضی که نسبت به سیاست رژیم صهیونیستی چه در اروپا و چه در آمریکا صورت می‌گرفت همواره با انگ یهودستیزی با آن برخورد می‌شد. 

در شروع حملات رژیم صهیونیستی به نوار غزه در آبان ماه سال گذشته ما شاهد چنین موجی از اعتراضات در سطح کمتری بودیم، اما دولت‌های غربی سعی کردند با توجیه یهودستیزی، اعتراضات را سرکوب و عملا با عنوان یک اقدام مجرمانه با آن برخورد کنند. حتی در آمریکا، روسای چند دانشگاه را بخاطر ابراز همدردی با مردم فلسطین مجبور به استعفا و کناره گیری کردند.

اما در حال حاضر این سطح گسترده از اعتراضات و ابزار تنفر نسبت به اقدامات جنایتکارانه رژیم صهیونیستی به جایی رسیده که دیگر این ابزار مظلوم نمایی اسرائیلی‌ها کاربرد خود را از دست داده و سیاست‌های دولت‌های اروپایی به اسم مقابله به یهود ستیزی در توجیه حمایت هایشان از رژیم صهیونیستی دیگر اثری ندارد و بعید به نظر می‌رسد که کنگره آمریکا و حامیان اسرائیل در ایالات متحده بتوانند با احضار روسای دانشگاه‌ها آن‌ها را نسبت به جنبش دانشجویی که در حمایت از مردم غزه براه افتاده است مورد توبیخ و سرزنش قرار بدهند.

چرا که در شرایط کنونی ما شاهد سطح گسترده‌ای از اعتراضات هستیم که از علاوه بر آمریکا به کشور‌های اروپایی هم رسیده است و تداوم این اعتراضات و نارضایتی‌ها قطعا می‌تواند بخش‌های دیگری از جوامع اروپا و آمریکا را در بگیرد.