به نقل از «ایسنا»

کشف روش جدیدی برای کشتن باکتری‌های مقاوم

تاریخ انتشار: ۲۴ دی ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۵۰۸۰۰۴

محققان استرالیایی موفق به ابداع روش جدیدی برای مبارزه با مقاومت آنتی بیوتیکی شده‌اند که می‌تواند موجب ایجاد یک انقلاب در یکی از بزرگترین نگرانی‌های آینده جامعه بشریت شود.

به گزارش ایسنا و به نقل از نیو اطلس، یکی از بزرگترین تهدیدات بشریت موجودات کوچکی به نام باکتری‌ها هستند. با افزایش مقاومت آنتی بیوتیکی در حال رفتن به سمت آینده‌ای هستیم که در آن حتی ابتلا به عفونت‌های جزئی نیز کشنده می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اکنون محققان موسسه فناوری رویال ملبورن(RMIT) در استرالیا روش جدیدی را برای کشتن این باکتری‌های مقاوم موسوم به "سوپرباگ"(superbug) پیدا کرده‌اند. این روش شامل استفاده از نانوذرات مغناطیسی است که آنها را تکه تکه می‌کند و باکتری‌ها نمی‌توانند در برابر آنها مقاومت کنند.

توانایی جمعیت باکتری‌ها برای ایجاد مقاومت در برابر داروها(آنتی‌بیوتیک‌ها) یک روند تکاملی است. وقتی بیمار آنتی بیوتیک مصرف می‌کند، اکثر باکتری‌های مهاجم از بین می‌روند، اما برخی از آنها زنده می‌مانند و دچار جهش ژنتیکی تصادفی می‌شوند که به آنها اجازه می‌دهد تا زنده بمانند و از آنجا که اکنون تنها آنها باقی مانده‌اند، این ژن‌ها به باکتری‌های متولد شده از آنها منتقل می‌شود و به مرور زمان این مقاومت در این نوع باکتری‌ها به امری عادی تبدیل می‌شود و دارو در برابر آنها بی اثر می‌شود.

طی چندین دهه اخیر، راه حل این مشکل تولید آنتی بیوتیک‌های جدید بوده است، اما این کار با توجه به گذشت زمان و معرفی آنتی بیوتیک‌های متعدد دشوار شده است. اکنون نیز داروهای جدید همواره در حال توسعه هستند، اما هرگز کافی نیست، چرا که ساخت آنها خیلی طول می‌کشد و اغلب آنها قادر به تاثیرگذاری در طولانی مدت نیستند. اکنون واضح است که روش‌های دیگر مورد نیاز است.

محققان موسسه RMIT به جای مبارزه با مواد شیمیایی که باکتری‌ها اغلب در برابر آنها مقاوم می‌شوند، به دنبال یافتن راهی برای حمله فیزیکی به این باکتری‌ها افتادند. به عنوان مثال بدن انسان می‌تواند در گذر زمان در برابر سموم خفیف مقاومت کند، اما هرگز نمی‌تواند از چاقو خوردن جان سالم به در ببرد.

راه حل این گروه استفاده از نانوذرات فلزی مغناطیسی و مایع بود. این قطرات وقتی در معرض میدان مغناطیسی با شدت کم قرار می‌گیرند، شکل خود را تغییر می‌دهند و لبه‌های آنها به اندازه کافی تیز می‌شوند تا دیواره‌های سلولی و زیست‌لایه‌ها(biofilm) را سوراخ کنند.

زیست‌لایه ماده محکم و چسبنده‌ای است که جمعیت باکتری‌ها برای محافظت از خود در برابر آنتی بیوتیک‌ها ایجاد می‌کنند.

به زبان علمی‌تر، زیست‌لایه، اجتماعی از سلول‌های میکروارگانیسمی است که به یک سطح متصل شده‌اند و توسط مواد پلیمری خارج سلولی پوشیده شده‌اند. گاهی زیست‌لایه را می‌توان به عنوان یک استراتژی دانست که بعضی از میکروارگانیسم‌ها از آن استفاده می‌کنند تا بتوانند خود را از اثرات و نیروهای زیانباری که در محیط طبیعی و بدن میزبان است، حفظ کرده و این گونه شانس بقای خود را افزایش دهند. زیست‌لایه توسط گروه‌های مختلفی از باکتری‌ها ساخته می‌شود و به علت مشکلاتی که به وجود می‌آورند در پزشکی و صنعت از اهمیت بالایی برخوردارند. زیست لایه‌ها در سال ۱۹۷۸ توسط "کاسترتون" در مورد باکتری‌ها شرح داده شدند. در زیست‌لایه‌های باکتریال، باکتری‌ها می‌توانند از اجتماع یک گونه واحد باکتریایی باشند یا می‌توانند اجتماعی از چند گونه متفاوت باشند.

محققان در آزمایشگاه این روش جدید را در برابر زیست‌لایه‌های باکتریایی آزمایش کردند. بعد از ۹۰ دقیقه، زیست‌لایه‌ها به طور کامل و ۹۹ درصد از باکتری‌ها از بین رفتند.

به نظر می‌رسد این روش در برابر هر دو نوع اصلی باکتری‌ها(گرَم مثبت و گرَم منفی) کارآمد است و خوشبختانه به سلول‌های انسان آسیب نمی‌رساند.

"آرون البورن" یکی از نویسندگان این تحقیق می‌گوید: باکتری‌ها به طرز باورنکردنی قابل سازگاری هستند و با گذشت زمان، از خود در برابر مواد شیمیایی مورد استفاده در آنتی بیوتیک‌ها دفاع می‌کنند، اما هیچ راهی برای مقابله با حمله فیزیکی ندارند. روش ما از فلزات مایع استفاده می‌کند تا باکتری‌ها را از نظر جسمی تکه تکه کند.

وی افزود: با تحقیق و توسعه بیشتر امیدواریم که این فناوری راهی برای کمک به مبارزه با مقاومت آنتی بیوتیکی شود.

محققان می‌گویند این فناوری می‌تواند به عنوان یک روکش قابل اسپری برای ایمپلنت‌ها و ابزار پزشکی برای استریل نگه داشتن آنها یا به طور بالقوه به عنوان یک روش تزریقی مستقیم در محل عفونت استفاده شود. این روش می‌تواند در طولانی مدت به مبارزه با عفونت‌های قارچی، پلاک‌های کلسترول و حتی سرطان برود.

این مطالعه در روزهای ابتدایی خود است و محققان در حال حاضر آزمایش فاز حیوانی آن را آغاز کرده‌اند، بنابراین تا شروع آزمایش‌های انسانی باید منتظر ماند.

این مطالعه در مجله ACS Nano منتشر شده است.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: مقاومت آنتی بیوتیکی باکتری زیست لایه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۵۰۸۰۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

با«مست عشق» کرک و پر حسن فتحی ریخت؟!

همه‌چیز در مست عشق سردستی است. چه رابطه مرید و مرادی مولانا با شمس باشد چه خواستگاری دفعی شمس از کیمیا خاتون، چه رابطه آن سردار نظامی با آن کنیزک مسیحی و چه جمع شدن این سه ضلع در کنار هم.

به گزارش مشرق، مثلا اسمش را بگذاریم نهضت آنتی تورکیش کانسپچوآل آرت! پدیده یک دهه اخیری که به مدد خط تولید سری‌دوزی همسایه شمال‌غربی‌مان در ترکیه راه افتاده.

این نهضت باید بفروشد، صادرات داشته باشد و دلار وارد کند. لاجرم باید عامه‌پسند باشد و لاجرم‌تر آنکه برای این عامه‌پسند بودن نباید خیلی توی مسائل غور کند. هر چیزی که بخواهد دستگاه هاضمه مخاطب را به زحمت هضم و پرداخت بیندازد و او را به گاوگیجه گرفتن انداخته باید قیچی شود.

جالب است بدانید که این نهضت از سال ۲۰۱۰ سایر پهلوان‌های رقبای سریال‌ساز در دنیا را زده به گاراژ و بعد از صنعت عظیم فرهنگ سریال‌ساز ایالات‌متحده در رتبه دوم دنیا قرار گرفته و مدام هم دارد به طول و عرض و ارتفاعش اضافه می‌شود.

سر ریز این خروجی هم به مدد ده‌ها شبکه ماهواره‌ای ریخته می‌شود توی حلق مردم منطقه در خاورمیانه و منطقه بالکان و برگردانش در ایران هم پر کردن سبد مصرف فرهنگی بخشی از قشر متوسط و رو به پایین جامعه که زیر ضرب مشکلات اقتصادی و در فقر تولیدات رسانه ملی، سرگرمی فرهنگی رایگان دیگری ندارد جز شبکه‌های ماهواره‌ای ترک و تخم‌وترکه‌های ایرانی‌شان. حتما صنعت سریال‌سازی ترک -‌حداقل آن قسمی که مخاطب فارسی‌زبان در یک دهه اخیر با آن روبه‌رو بوده- را هزار و یک ویژگی مخصوص به خود را دارد اما اگر خواسته باشیم دال مرکزی این هزار و یک ویژگی مخصوص را ذیل یک دال مرکزی جمع کنیم، آن دال مرکزی آن چیزی نیست جز «پرداخت سردستی»!

خصوصیت اصلی این جناب آنتی تورکیش کانسپچوآل آرت در همه‌ چیز، سردستی و سطحی بودن است چه زمانی که روایت زندگی می‌کند، چه زمانی که روایت حماسه می‌کند، چه زمانی که راوی خداست و کنش و واکنش‌های غیرمادی این عالم چه زمانی که با لعاب اروتیسم و جاذبه‌های غلیظ جنسی در جایگاه روایت عشق و خیانت خلق‌الله نشسته.

اصلا مساله این نیست که مای انسان ایرانی چقدر با این مفاهیم سر صلح داریم یا آشتی؛ مساله آن است که همه‌ چیز در این خط تولید سردستی است و فاقد عمق و فست‌فودی. در منظومه زیستی انسان امروز جایی برای «تامل» نیست. همه چیز برای مصرف است. لاجرم صنعت فرهنگ آن هم ورژن ترکش هم از این قاعده مستثنی نیست.
آنتی تورکیش کانسپچوآل آرت شاید قصه بگوید، پیرنگ داشته باشد و برخلاف صنعت فرهنگ مد شده این سال‌های سینمای ایران، پایان مشخص و غیر شرحه شرحه‌ای هم داشته باشد، اما خروجی محتوم هر نوع ورودی ولو متعالی به این دستگاه پرداخت تحلیلی، سطحی شدن است و سردستی و مبتذل شدن. هر چیزی تولید می‌شود که فقط «مصرف» شود. «تامل» کردن، سرعت مصرف را پایین می‌آورد پس باید از آن دور شد.

خروجی این حالت سطحی و سردستی شدن است آنقدر که بعضا حس می‌کنی دارد به شعور مخاطب توهین می‌شود. این ۴۵۱ کلمه را عارض شدم که این را بگویم «مست عشق» هم بدجور به این آفت مبتلاست حالا گیریم راوی نوعی عشق باشد در جایگاه صلح کل عالم هستی نشسته بدون زهرماری‌های مرسوم در همتایان ترکش! خروجی اما همان همیشگی است؛ سردستی و سطحی و به‌قدر اقتضائات سینمای ایران بهره گرفته از مثلث و مربع‌های عشقی!

همه‌چیز در مست عشق سردستی است. چه رابطه مرید و مرادی مولانا با شمس باشد چه خواستگاری دفعی شمس از کیمیا خاتون، چه رابطه آن سردار نظامی با آن کنیزک مسیحی و چه جمع شدن این سه ضلع در کنار هم که قرار است مفهوم اصلی مست عشق را بسازد که از سنتز پا گذاشتن هر یک از کاراکتر روی شخصیت سابق‌شان حاصل می‌شود.

مولانایی که دیگر آن فقیه سنگین سر کرده در کتاب و درس نیست و شمسی که معترف است به شکستن خویش و فروتنی در برابر عشق کیمیا خاتون و درنهایت هم خودشکنی آن فرمانده نظامی که به خود می‌آید! انگار که مخاطب باید همه‌چیز را پیش‌فرض پذیرفته‌شده بداند تا کارگردان به‌سرعت قصه‌اش را بگوید و به سرانجامی برساند و سوژه را مصرف کند. این سطحی‌نگری و سردستی بودن نقطه مقابل کارنامه حسن فتحی است.

کافی است مست عشق را بگذارید کنار «شب دهم»، «مدار صفر درجه»، «پهلوانان نمی‌میرند»، «میوه ممنوعه» یا حتی «شهرزاد» که بین ساخته‌های فتحی، عامه‌پسندترین اثرش محسوب می‌شود تا مشخص شود این آنتی‌ تورکیش کانسپچوآل آرت چه بلایی سر فتحی آورده. آقای فتحی! چه داری می‌کنی با خودت؟!

منبع: روزنامه فرهیختگان