مارتین لوتر کینگ و رویای آزادی سیاهپوستان
تاریخ انتشار: ۲۵ دی ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۵۲۶۱۳۷
مارتین لوتر کینگ در خانواده‌ای که پدران آن پیشینه ای طولانی در خدمت به عنوان کشیشان باپتیست(تعمید دهنده) داشتند، متولد شده بود و در آتلانتا در زمانی که قوانین جیم کرو(قوانینی ایالتی و محلی که بین ۱۸۷۶ و ۱۹۶۵ میلادی در آمریکا به تصویب رسیدند) جدا سازی و تبعیض را به صورت یک واقعیت روزمره برای سیاهان در جنوب در آورده بود، بزرگ شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
سخنرانی رویایی دارم
رویایی دارم، نام یک سخنرانی ۱۷ دقیقه‌ای از مارتین لوتر کینگ است که در ۲۸ اوت ۱۹۶۳ میلادی در گردهمایی بزرگ طرفداران تساوی حقوق سیاهپوستان و سفیدپوستان در برابر بنای یادبود لینکلن در واشنگتن دی سی ایراد شد. رویایی دارم از مهم‌ترین و مشهورترین سخنرانی‌ها در تاریخ آمریکا به‌شمار می‌آید.
کینگ نخست از اینکه در جمع مردم سخنرانی می کرد، ابراز خوشحالی داشت و گفت: از اینکه امروز در تظاهراتی کنار شما هستم که روزی در تاریخ ملت ما به عنوان بزرگ‌ترین رخداد در راستای آزادی به ثبت خواهد رسید، خوشحالم. سپس اعلام کرد با تاسف باید اذعان کنیم که زندگی سیاهپوستان هنوز هم اسیر بند و زنجیرهای تبعیض و جدایی نژادی است ... هنوز سیاهپوستان در جزیره دورافتاده فقر به سر می‌برند ... سیاهپوستان در گوشه و کنار جامعه آمریکا، زار و نزار، خود را تبعیدیانی در کشورشان می‌یابند.
در آنجا مارتین لوتر کینگ سخنرانی خود را با این بحث شروع می‌کند که ما اینجا در کنار یادبود لینکلن گردآمده‌ایم، فردی که ۱۰۰ سال پیش برده‌داری را لغو کرد اما کماکان سیاهان به حقوق خودشان دست پیدا نکرده‌اند.
او بیان داشت که جمع شده اند تا این اوضاع شرم‌آور را برملا کنند و بعد اظهار کرد: با نگارش متن مهم قانون اساسی و اعلامیه استقلال، سازندگان جمهوری ما تعهدنامه‌ای را امضا کردند که هر آمریکایی وارث آن است. این سند تعهد کرده است که حق جدایی‌ناپذیر همه انسان‌ها- آری، سیاهپوستان و سفیدپوستان هردو- برای زندگی، آزادی و شادمانی تضمین شود. امروز این دیگر عیان است که آمریکا در پیوند با شهروندان رنگین پوستش در انجام این تعهدنامه کوتاهی کرده است و به جای احترام به این پیمان مقدس به سیاهپوستان «چک» بی‌پشتوانه‌ای داده؛ چکی که با عبارت «موجودی کافی نیست» برگشت خورده است.
لوتر کینگ در ادامه سخنرانی خود آورد: ما همچنین به این مکان تقدیس شده آمده‌ایم تا شدت اضطرار موقعیت کنونی را به آمریکا خاطرنشان سازیم. امروز زمان آن نیست که وقت خود را صرف اقدامات تجملی مانند خونسردی یا تزریق داروی مسکن پیشرفت تدریجی کنیم. وقت آن رسیده است که وعده‌های واقعی دموکراسی بدهیم. وقت برخاستن از تاریکی و گودال مهلک جدایی نژادی و گذار به جاده روشن عدالت نژادی فرا رسیده است. امروز روز رهایی کشور از ریگ‌های روان بی‌عدالتی نژادی و کشاندن آن به زمین استوار برادری است. امروز وقت تحقق بخشیدن به عدالت برای همه فرزندان خداست.
او سپس به بررسی اینکه در امریکا در حق سیاهپوستان اجحاف می شود، پرداخت و به مردمی که آنجا جمع شده بودند، تاکید کرد: به می‌سی سی پی برگردید، به آلاباما برگردید، به کارولینای جنوبی برگردید، به جورجیا برگردید، به لوئیزیانا برگردید، به محله‌های خود در شهرهای شمالی کشور برگردید و مطمئن باشید که این وضعیت می‌تواند دگرگون شود و دگرگون هم خواهد شد. نگذاریم در دره ناامیدی غوطه‌ور شویم. خطاب من امروز با شماست، دوستان من، اگرچه با دشواری‌های امروز و فردا رو در رو هستیم اما من هنوز هم رویایی دارم. این رویا، رویایی است که ریشه‌های ژرفی در «رویای آمریکا» دارد و بعد عنوان داشت که این رویا اینست که روزی این کشور به‌پا می‌خیزد و به معنای واقعی اعتقادات خود جان می‌بخشد ... رویای من اینست که روزی فرزندان برده‌های پیشین و فرزندان برده‌داران پیشین بر فراز تپه‌های سرخ جورجیا کنار هم سر میز برادری خواهند نشست. رویای من اینست که سرانجام روزی ایالتی مانند می‌سی سی پی، ایالتی که در آتش بیدادگری می‌سوزد، در آتش تعدی می‌سوزد، به واحه آزادی و عدالت بدل خواهد شد. رویای من اینست که چهار فرزند کوچکم روزی در کشوری زندگی خواهند کرد که آنها را نه به سبب رنگ پوست، که با درونمایه شخصیتشان داوری خواهند کرد.
و باز هم تاکید کرد که من امروز رویایی دارم! و سپس گفت: رویای من اینست که روزی در آلاباما، با آن نژادپرستان وحشی‌اش، با فرماندارش که از گاله دهانش، عدم پذیرش مداخله در قوانین فرومی‌چکد، آری روزی در همین آلاباما، پسرها و دخترهای کوچک سیاهپوست خواهند توانست چون خواهران و برادرانی دست در دست پسرها و دخترهای کوچک سفیدپوست بگذارند. رویای من اینست که سرانجام روزی دره‌ها بالا خواهند آمد و تپه‌ها و کوه‌ها پایین خواهند رفت، ناهمواری‌ها هموار خواهند شد و ناراستی‌ها راست؛ جلال خداوند آشکار خواهد شد و همه ابنای بشر با هم به تماشای آن خواهند نشست.
مارتین لوتر کینگ در سخنرانی خود با تاکید تمام اعلام داشت که این امید ماست. این باوری است که با خود به جنوب می‌برم. با این باور ما خواهیم توانست از کوه‌های ناامیدی سنگ امید بتراشیم. با این باور خواهیم توانست هیاهوی ناسازگاری کشورمان را به همنوایی زیبایی از برادری بدل کنیم. با این باور خواهیم توانست با هم کار کنیم، با هم دعا کنیم، با هم مبارزه کنیم، با هم به زندان رویم، با هم از آزادی دفاع کنیم، مطمئن از اینکه سرانجام روز آزادی مان فراخواهد رسید. روزی که همه فرزندان خدا خواهند توانست سرود آزادی را با مفهومی نو بخوانند. «ای کشور من، ای سرزمین زیبای آزادی، برای توست که می‌خوانم. سرزمینی که پدران من در آن در گذشتند، سرزمین فخر زائران، بگذار از هر گوشه کوهساران زنگ آزادی به صدا درآید».
وی در ادامه این سخنرانی تاریخی خود اعلام کرد که اگر قرار است آمریکا به کشوری بزرگ تبدیل شود، این باید به حقیقت بپیوندد. پس بگذارید زنگ آزادی از فراز تپه‌های شگرف نیوهمشایر به صدا درآید. بگذارید زنگ آزادی از کوه‌های بلند نیویورک به صدا درآید. بگذارید زنگ آزادی از بلندی‌های الگینی پنسیلوانیا به صدا درآید. بگذارید زنگ آزادی از فراز قله‌های پر برف کوه‌های راکی کلرادو به صدا درآید. بگذارید زنگ آزادی از شیب‌های پرکرشمه کالیفرنیا به صدا درآید. نه تنها اینها؛ بگذارید زنگ آزادی از بلندی‌های «استون جرجیا» به صدا درآید. بگذارید زنگ آزادی از کوه «لوکاوت تنسی» به صدا درآید. بگذارید زنگ آزادی از هر تپه و خاکریز- از هر کوهسار «می‌سی سی پی» به صدا درآید و ادامه داد: بگذارید زنگ آزادی به صدا درآید و زمانی که چنین شد، زمانی که گذاشتیم زنگ آزادی به صدا درآید- آنگاه که گذاشتیم زنگ آزادی از هر روستا و هر دهکده، از هر ایالت و هر شهر به صدا درآید، خواهیم توانست رسیدن آن روزی را جلو بیاندازیم که در آن روز همه فرزندان خدا- سیاه و سفید، یهودی و غیریهودی، پروتستان و کاتولیک- خواهند توانست دست در دست هم بگذارند و آن سرود قدسی قدیمی سیاهان را سردهند: سرانجام ما آزادیم! سرانجام آزادیم! سپاس خداوند متعال را، سرانجام آزادیم.
لوتر کینگ در این سخنرانی که در آن عبارت «رویایی دارم» تکرار می‌شد، درباره آرزوی خود سخن گفت و ابراز امیدواری کرد که زمانی در آمریکا طبق مرام و آرمان خویش زندگی کند و تحقق مساوات و برابری ذاتی انسان‌ها را به چشم ببیند.
دموکراسی که می بایست در جامعه پیاده شود
یکی از موضوع هایی که لوتر کینگ در سخنرانی‌هایش مطرح می‌کند، این است که ما برایمان فقط یک تعهدنامه یا یک قانون اساسی کفایت نمی‌کند. آن چیزی که برایمان مهم است اینکه این قوانین در جامعه پیاده شوند. دموکراسی عبارت است از وجود دموکرات‌ها، افرادی که به دموکراسی اعتقاد دارند، آنهایی که برای دموکراسی مبارزه می‌کنند و افرادی که برای آزادی‌خواهی و برابری‌طلبی مبارزه می‌کنند. پس جنبش سیاهان آمریکا از دیدگاه فردی مثل مارتین لوتر کینگ فقط برای سیاهان نیست، بلکه برای سفیدپوستان آمریکا هم هست، چون دمکراسی آنها هم با دستیابی سیاهان آمریکا به حقوق‌شان، پیشرفت خواهد کرد.
اینها همه به نوعی به اینکه لوتر کینگ از کجا می‌آید و چه تأثیراتی را با خود به همراه می‌آورد، مربوط است. لوتر کینگ ابتدا یک کشیش باپتیست سیاه است، تعلیمات الاهیاتی دارد اما فلسفه هم خوانده، همچنین تحت تأثیر خشونت‌پرهیزی گاندی هم هست با فعالان سیاسی آمریکا هم ارتباط دارد و به نوعی می‌توانیم بگوییم که با سندیکالیست‌ها و با اتحادیه‌های کارگری هم همکاری می‌کند. بنابراین تمام این شیوه‌های مختلف مبارزاتی است که لوتر کینگ را لوتر کینگ می‌کند و از او یک رهبر مهم می‌سازد.
جایزه صلح نوبل به لوتر کینگ
مساله مهمی که اتفاق می‌افتد و برای نخستین بار مردم سخنرانی لوتر کینگ را از تلویزیون، رادیو و جراید آمریکا و دنیا می‌شنوند، می‌خوانند و با چهره او آشنا می‌شوند. بعد از این واقعه جایزه صلح نوبل به مارتین لوتر کینگ اختصاص می یابد. بنابراین اهمیت بیشتری پیدا می‌کند و یک سال بعد از این واقعه است که لیندون جانسون رییس‌جمهوری وقت آمریکا، لایحه ای درباره حق رأی سیاهان و حقوق مدنی سیاهان را امضا می‌کند و از آن به بعد است که سیاهان هم می‌توانند در رأی‌گیری شرکت کنند.
اما تمام این مسایل باعث نمی شود که نژادپرستی در حق سیاهان پایان پذیرد، برای اینکه به هر حال ایالت‌های جنوبی کماکان نژادپرست هستند و جنبش لوتر کینگ و سیاهان ادامه پیدا می‌کند تا در ۱۹۶۸ خورشیدی سرانجام لوتر کینگ را می‌کشند.
این سخنرانی لوتر کینگ در ۲۰۰۴ میلادی توسط کتاب‌خانه کنگره آمریکا با عنوان «اثر برجسته فرهنگی و تاریخی ماندگار» به فهرست گنجینه ملی ضبط آمریکا افزوده شد. همچنین این سخنرانی منبع الهام بسیاری از خوانندگان و نوازندگان آمریکایی نیز شد.
برچسب‌ها جورجيا نیویورک جایزه صلح نوبل امريكا واشنگتن دموکراسی قانون اساسی نژادپرستیمنبع: ایرنا
کلیدواژه: جورجيا نیویورک جایزه صلح نوبل امريكا واشنگتن دموکراسی قانون اساسی نژادپرستی جورجيا نیویورک جایزه صلح نوبل امريكا واشنگتن دموکراسی قانون اساسی نژادپرستی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۵۲۶۱۳۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
حمله به رفح دور اما نزدیک!
گروه سیاست خبرگزاری علم و فناوری آنا- مریم خرمائی: «یسرائیل کاتز» وزیر خارجه رژیم صهیونیستی مدعی شده که در صورت حصول توافق تبادل اسرا با حماس؛ اجرای طرح حمله زمینی به رفح به حال تعلیق درخواهد آمد.
وی در جریان مصاحبه با شبکه ۱۲ تلویزیون رژیم صهیونیستی، مدعی شد که «آزادی گروگان‌ها اولویت نخست ما است.»
این وزیر صهیونیست در پاسخ به این سؤال که «آیا اولویت‌بندی شامل تعویق حمله طراحی‌شده به‌منظور (تحقق هدف ادعایی) محو گردان‌های حماس از غزه می‌شود»؛ گفت: بله. اگر توافقی در کار باشد، عملیات را تعلیق می‌کنیم.
تغییر راهبرد یا تغییر لحن؟
البته کاتز عضو کابینه جنگ رژیم صهیونیستی نیست؛ اما برای نخستین بار است که دست‌کم یکی از اعضای کابینه امنیتی به‌صراحت از امکان تعلیق یا تعویق عملیات مشروط به آزادی اسرا سخن می‌گوید.
توافق با حماس برای آزادی اسرا از هر زمان دیگری برای تل‌آویو حیاتی‌تر استهمچنین، اظهارت کاتز در عمل فاصله چندانی با ادعای «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی که گفته بود «با توافق یا بدون آن، به رفح حمله می‌کنیم» ندارد، اما در آنچه وزیر صهیونیست می‌گوید، از لحن قلدرمآبانه نتانیاهو خبری نیست.
این تغییر لحن می‌تواند تا حد زیادی ناشی از استیصال تل‌آویو در برابر معترضان صهیونیستی باشد که با برگزاری تظاهرات گسترده، نتانیاهو را مسئول شکست مذاکرات با حماس و آزادی اسرا می‌دانند.
اما آن‌گونه که از لحن کاتز استنباط می‌شود، توافق با حماس برای آزادی اسرا از هر زمان دیگری برای تل‌آویو حیاتی‌تر است.
آخرین چانهزنیها و تهدیدها
از طرفی، حماس صبح روز شنبه اعلام کرد که پاسخ اسرائیل به پیشنهاد اخیر آتش‌بس را که در جریان مذاکراتی با وساطت قطر و مصر ارائه شد، دریافت کرده و پیش از هرگونه واکنش، آن را بررسی خواهد کرد.
به دور از هرگونه توافق صلح، حماس انتظار دارد که مذاکره به پایان جنگ غزه ختم شود حال‌آنکه اسرائیل در بهترین حالت از تعلیق یا تعویق عملیات رفح سخن می‌گوید.
رژیم اسرائیل از گزینه «حمله قریب‌الوقوع به رفح» به‌عنوان اهرمی برای ترغیب حماس به قبول تازه‌ترین پیشنهاد آتش‌بس که همین حالا مشغول بررسی آن است، استفاده میکنداز سوی دیگر، گزارش رسانه‌هایی مثل «یورو نیوز» حاکی از آن است که ارتش اسرائیل ده‌ها تانک و خودروی زرهی را در امتداد مرز با نوار غزه در جنوب این باریکه مستقر کرده و به نظر می‌رسد برای حمله زمینی به رفح آماده می‌شود.
این تانک‌ها و خودروهای زرهی روز جمعه ۲۶ آوریل در نزدیکی گذرگاه «کرم شالوم» اسرائیل که در مجاورت رفح است، مستقر شدند.
پیش‌تر نیز روزنامه «وال‌استریت ژورنال» نوشته بود ارتش اسرائیل در حال آماده شدن برای تخلیه غیرنظامیان فلسطینی از رفح قبل از آغاز حمله به این منطقه است.
هم‌زمان با انتشار این اخبار، «بیتسالل اسموتریچ» از وزرای افراطی رژیم صهیونیستیی در شبکه اجتماعی ایکس (توئیتر سابق) نوشت که مذاکره کردن با حماس «غیرمسئولانه» است و اعضای این گروه باید به‌جای آن کشته شوند.
از مجموع سه متغیر «نرمش لحن کاتز»، «استقرار تانک‌ها پشت مرز رفح» و «موضع‌گیری تند اسموتریچ» می‌توان این طور برآورد کرد که رژیم اسرائیل از گزینه «حمله قریب‌الوقوع به رفح» به‌عنوان اهرمی برای ترغیب حماس به قبول تازه‌ترین پیشنهاد آتش‌بس که همین حالا مشغول بررسی آن است، استفاده می‌کند.
آمریکا و راه‌های نرفته
این در حالی است که موضع آمریکا درباره حمله اسرائیل به رفح دوپهلو است. «جیک سالیوان» مشاور امنیت ملی کاخ سفید از یک‌سو می‌گوید «آمریکا و اسرائیل در دومین نشست مجازی خود در خصوص حمله به رفح بر سر ضرورت شکست حماس در آنجا توافق کردند. در خصوص نگرانی‌های آمریکا درباره رفح بحث شد و اسرائیل پذیرفت که این نگرانی‌ها را در نظر بگیرد».
از سوی دیگر، او مدعی می‌شود که «من هنوز یک طرح معتبر و قابل‌اجرا برای انتقال مردم به خارج از رفح ندیده‌ام که هر سطحی از جزئیات در مورد نحوه تغذیه و تهیه دارو برای مردم داشته باشد.»
با توجه به تشدید اعتراض‌های جهانی علیه عملکرد اسرائیل و خیزش جنبش‌های دانشجویی آمریکا در حمایت از فلسطین، رویکرد دولت واشینگتن مبنی بر دفاع بی‌چون‌وچرا از رژیم صهیونیستی به‌شدت زیر سؤال رفته و حمله ارتش رژیم صهیونیستی به رفح می‌تواند پایه‌های دولت جو بایدن دموکرات را که با چالش تثبیت قدرت در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۴ مواجه است، بیش‌ازپیش سست کند.
آن‌طور که روزنامه صهیونیستی «معاریو» در نسخه چاپ شنبه خود نوشت، آمریکا در ملاء عام به اسرائیل توصیه می‌کند که قبل از چاره‌اندیشی برای آوارگان رفح، به این منطقه حمله نکند، اما در جلسات خصوصی با قاطعیت بیشتر می‌گوید «اصلاً وارد رفح نشوید».
یکی از مسئولان بلندپایه آمریکایی به خبرنگار روزنامه معاریو گفته است: «ما از اسرائیل نمی‌خواهیم که حماس را به حال خود رها کند بلکه می‌گوییم بدون نابود کردن رفح، راه‌های دیگری هم برای تحت پیگرد قرار دادن سران حماس وجود دارد.»
ظاهراً یکی از راه‌های جایگزین واشینگتن، تشکیل ائتلافی آمریکایی-عربی است که به معنای استقرار نیروی عربی در نوار غزه و واگذاری امنیت این منطقه به اعراب است.
این راه‌حل نیز چالش‌های خود را دارد که یکی از آنها هموار کردن مسیر پر از دست‌انداز عادی‌سازی رابطه ریاض-تل‌آویو است.
انتهای پیام/
مریم خرمائی
پلمب بیمارستان محب مهر به دلیل کشف حجاب صحت ندارد