به نقل از «آفتاب»

راهکارهایی اثبات شده برای افزایش متابولیسم بدن

تاریخ انتشار: ۲۷ دی ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۵۴۷۹۸۷

آفتاب‌‌نیوز :

متابولیسم به معنای تمام آن فرآیندهای شیمیایی است که در بدن اتفاق می‌افتد و شما را زنده نگه می‌دارد، نه فقط تعداد کالری‌هایی که می‌سوزانید. با این حال امروزه مفهوم متابولیسم (metabolism) با آهنگ سوخت و ساز (metabolic rate)یا مقدار کالری سوزانده شده، مترادف شده است. بنابراین داشتن متابولیسم بالاتر به این معنی است که کالری بیشتری می‌سوزانید.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بالارفتن سوخت و ساز کاهش وزن و تثبیت آن را ساده‌تر می‌کند به این معنا که دیگر با خوردن یک شیرینی یا دونات دنیا برایتان به آخر نمی‌رسد!

سایز بدن، جنسیت، ژنتیک و سن همگی در آهنگ سوخت و ساز ما نقش دارند، اما روش‌هایی وجود دارد که با استفاده از آن‌ها می‌توانیم این آهنگ را کنترل کنیم. در ادامه به چندین راهکار اثبات شده برای افزایش متابولیسم بدن اشاره می‌کنیم.

انجام تمرینات قدرتی

دمبل زدن و انجام حرکت ددلیفت در افزایش متابولیسم بدن تاثیر قابل توجهی دارند. ماهیچه‌ها نه تنها از چربی وزن بیشتری دارند بلکه از لحاظ متابولیکی نیز از آن فعال‌تر هستند. هر نیم کیلو ماهیچه در بدن شما روزانه فقط برای زنده ماندن حدود ۶ کالری استفاده می‌کند. اگر کمی عضله بسازید، می‌توانید متابولیسم استراحت خود را افزایش داده و لاغرتر به نظر برسید. انجام تمرینات قدرتی حتی به مدت نیم ساعت با تکرار دو بار در هفته، می‌تواند آهنگ متابولیسم استراحت شما را به میزان قابل توجهی افزایش دهد. بنابراین، در کنار تمرینات اینتروال، اضافه کردن وزنه‌ها به روتین ورزشی خود را فراموش نکنید.

گنجاندن تمرینات اینتروال شدید در برنامه ورزشی

اگر می‌خواهید نتیجه بگیرید باید تلاش کنید. اگرچه انجام تمرینات هوازی منظم برای بدنتان مفید است، اگر واقعاً به دنبال افزایش متابولیسم هستید، باید تمرینات اینتروال شدید یا HIIT را امتحان کنید. تمرینات اینتروال شدید یا HIIT تمریناتی هستند که در آن فرد با حداکثر توان خود یک فعالیت سریع و انفجاری را انجام می‌دهد. معمولاً این تمرینات به صورت کوتاه مدت و با دوره‌های استراحتی فعال انجام می شوند. این نوع از تمرینات چربی‌سوز هستند و به افزایش سوخت و ساز بدن کمک می‌کنند.

مصرف پروتئین بیشتر

اگرچه خوردن غذا به طور کلی سوخت و ساز بدن را برای چند ساعت افزایش می‌دهد، این افزایش پس از مصرف غذاهای حاوی پروتئین به بیشترین میزان خود می‌رسد. این بدان دلیل است که بدن برای هضم، جذب و پردازش غذا به کالری اضافی احتیاج دارد که به آن اثر ترمیک موادغذایی (TEF) گفته می‌شود. پروتئین علاوه بر آن که می‌تواند متابولیسم شما را به میزان ۱۵ تا ۳۰ درصد افزایش دهد، باعث می‌شود تا کمتر غذا بخورید. بنابراین اگر مقدار پروتئین موجود درر رژیم غذایی خود را افزایش دهید، در مسیر افزایش متابولیسم گام خواهید گذاشت.

اضافه کردن چاشنی‌های تند به غذا

اگر می خواهید کالری‌ بسوزانید، سوزاندن را از زبانتان شروع کنید! سُس تند و فلفل‌ها همگی حاوی ماده‌ای به نام کپسایسین هستند که می‌تواند متابولیسم بدن را افزایش دهد. تنها چاشنی کوچکی از تندی در غذایی که می‌خورید اثری فوری بر روی میزان سوخت و ساز بدنتان خواهد داشت. اگر تحمل تندی را ندارید، هیچ نگران نباشید. برخی فلفل‌های غیرتند حاوی Dihydocapsiate وجود دارند که می‌توانند تاثیر مشابهی را برجای بگذارند. مخلص کلام این که، برای افزایش متابولیسم تا می‌توانید فلفل و چاشنی‌های تند به غذاهایتان اضافه کنید.

خودداری از حذف وعده صبحانه

برخی افراد معمولا برای این که دیر به محل کار خود نرسند یا این که کمی بیشتر بخوابند از خوردن مهمترین وعده غذایی روز یعنی صبحانه صرف‌نظر می‌کنند. اگر به دنبال افزایش متابولیسم بدن خود هستید باید این عادت را کنار بگذارید. مطالعات انجام شده نشان می‌دهد که آن دسته از زنانی که وعده‌های غذایی به خصوص صبحانه را از برنامه غذایی خود حذف می‌کنند، ۴ برابر بیشتر از دیگران در معرض ابتلا به چاقی هستند. بنابراین شاید در کوتاه مدت در نتیجه حذف صبحانه وزنتان کاهش یابد اما این کار متابولیسم شما را کاهش داده و با این متابولیسم آهسته احتمال این که وزنی که کم کرده‌اید بازگردد، بیشتر می‌شود. بدین ترتیب حتی اگر لازم است چند دقیقه‌ای زودتر از خواب بیدار شوید تا صبحانه بخورید، اگر تناسب اندامتان برایتان اهمیت دارد، این کار را بکنید.

انتخاب هوشمندانه میان وعده‌ها

اگرچه در روز سه وعده غذایی اصلی داریم با این حال ممکن در فواصل میان این وعده‌ها احساس گرسنگی کنیم. بهترین کار برای افزایش متابولیسم بدن این است که به جای آن که هروقت احساس گرسنگی کردید به سراغ اسنک‌های ناسالم و چاق کننده بروید، از قبل برای این مساله برنامه ریزی کرده و میان وعده‌های سالمی چون آجیل، سیب، موز و میوه‌های دیگر را برای رفع گرسنگی در فاصله زمانی بین وعده‌های اصلی همراه داشته باشید. این امر باعث می‌شود تا وقتی دیگر سوختی در بدن ندارید، متابولیسم خود را همچنان بالا نگه دارید. نتایج مطالعات انجام شده حاکی از آن است که مصرف میان‌وعده با مهار اشتها و حس گرسنگی، باعث می‌شود در طول روز کالری کمتری دریافت کنید، سطح قند خون را ثابت نگه داشته و به طور کلی آهنگ سوخت و ساز بدن را بهبود می‌بخشد. بنابراین تا زمانی که خوراکی‌های سالم را به عنوان میان وعده استفاده می‌کنید، لازم نیست نگران اضافه وزن باشید.

نوشیدن چای سبز

شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد ماده فعال کاتچین موجود در چای سبز به افزایش متابولیسم بدن کمک می‌کند. کاتچین یک آنتی اکسیدان است که به آزادسازی چربی از سلول‌های چربی کمک می‌کند و به فرآیند تبدیل چربی بدن به انرژی سرعت می‌بخشد. تحقیقات علمی اثبات کرده‌اند که چای سبز سوخت و ساز بدن را بین ۵ تا ۱۷ درصد افزایش می‌دهد.

نوشیدن آب فراوان

۷۰٪ کره زمین و ۶۰٪ بدن ما از آب تشکیل شده است. نوشیدن آب یکی از آسانترین راه‌ها برای سرعت بخشیدن به هضم، سوزاندن کالری و افزایش سوخت و ساز بدن است. حداقل مقدار توصیه شده برای مصرف آب ۸ لیوان در روز است اما نوشیدن آب بیشتر ضرری نخواهد داشت. مطالعات نشان می‌دهد که نوشیدن ۶ فنجان آب سرد در روز می‌تواند متابولیسم استراحت شما را بالا ببرد، کالری اضافی را بسوزاند و منجر به کاهش وزنی برابر با ۵ پوند (نزدیک به ۲ کیلوگرم) در سال شود. وقتی آب فراوان می‌نوشید، بدن شما نه تنها برای بالا بردن دمای آب کالری بیشتری می‌سوزاند بلکه آب به شما احساس سیری می‌دهد و باعث می شود کمتر غذا بخورید.

خواب کافی

اگر واقعا به دنبال سوخت و ساز بدن خود هستید، لازم است قانون ۸ ساعت خواب شب را رعایت کنید. کمبود خواب سوخت و ساز بدن شما را کاهش داده و خطر بروز چاقی را افزایش می‌دهد. تحقیقات نشان داده است که کمبود خواب باعث افزایش هورمون گرسنگی یعنی گرلین و سرکوب هورمون سیری یعنی لپتین می‌شود. این باعث می‌شود تا زود به زود احساس گرسنگی کنید، پرخوری کرده و در کاهش وزن با مشکل روبه رو شوید. اگر می‌خواهید متابولیسم خود را افزایش دهید، خواب خوب شب یک مولفه مهم است.

با رعایت این اصول ساده می‌توان آهنگ سوخت و ساز بدن یا همان سرعت سوزاندن کالری را افزایش داده و به آن تناسب اندامی که مدت‌ها در آرزویش بودید، برسید.

منبع: خبرگزاری ایرنا

منبع: آفتاب

کلیدواژه: متابولیسم بدن رژیم غذایی کاهش وزن سوزاندن کالری

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۵۴۷۹۸۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

حد کم کردن وزن چقدر است؟

ایتنا - چه با کمک داروهای مؤثر جدید لاغر شوید، چه بعد از جراحی لاغری وزن کم کنید، چه ورزش کنید و کالری بسوزانید، روزی می‌‌رسد که اعداد روی ترازو دیگر پایین نمی‌آیند و شما به محدودیت کاهش وزن برخورد می‌کنید. اما این حد کجاست؟
در یک مطالعه جدید، کوین هال، پژوهشگری در مؤسسه ملی بهداشت که کارشناس اندازه‌گیری متابولیسم و تغییر وزن است، بررسی‌ای انجام داد تا ببیند به طور معمول چه زمانی کاهش وزن متوقف می شود و این موضوع چه ارتباطی با روش کاهش وزن افراد دارد.

او با استفاده از داده‌های حاصل از آزمایش‌های بالینی باکیفیت از روش‌های مختلف کاهش وزن، این داده‌ها را به مدل‌های ریاضی تقسیم کرد تا بفهمد چرا افرادی که وزن کم می‌کنند از جایی به بعد آن را متوقف می‌سازند.

او دریافت که بخشی از دلیل مؤثر بودن جراحی بای پس معده و داروهای جدید کاهش وزن مانند سماگلوتاید و تیرزپاتاید این است که زمان لازم برای رسیدن به پایداری وزن دو برابر می‌شود. در واقع در این روش نسبت کاهش کالری، افراد می‌توانند برای مدت طولانی‌تری کاهش وزن را ادامه دهند.

بدن با تلاش برای حفظ تعادل بین کالری‌هایی که می‌خوریم و کالری‌هایی که می سوزانیم وزن را تنظیم می‌کند. وقتی کالری مصرف می‌کنیم یا کاهش می‌دهیم و شروع به سوزاندن انرژی ذخیره شده خود می‌کنیم، اشتها به ما می گوید که بیشتر بخوریم. مطالعات هال نشان داده است که هر چه فرد وزن بیشتری از دست بدهد، اشتها قوی‌تر می‌شود تا زمانی که با تمام کارهای سختی که در وهله اول برای از دست دادن وزن انجام داده، مقابله کند.

این مکانیسم واکنشی برای اجداد شکارچی انسان ارزشمند بوده است، اما برای انسان‌های مدرن که دسترسی آسان به غذاهایی با انرژی متراکم دارند، به خوبی کار نمی‌کند.

هال برای مطالعه مسیر کاهش وزن تنها با استفاده از محدودیت کالری، کاهش وزن مشاهده شده را مدلسازی کرد. او به طور تصادفی ۲۳۸ بزرگسال را به گروه تقسیم کرد. یک گروه به مدت دو سال از یک رژیم غذایی با محدودیت ۲۵ درصد کالری پیروی کردند و گروه دیگر به خوردن مطابق معمول پرداختند. این مطالعه که از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۰ با مشارکت مؤسسه ملی بهداشت انجام شد نشان داد افراد گروهی که کالری را کاهش دادند به طور متوسط حدود ۱۶پوند وزن از دست دادند اما گروهی که رژیم غذایی معمولی خود را دنبال کردند حدود ۲ پوند اضافه وزن داشتند.

 

اگرچه افرادی که در این تحقیق شرکت کردند به مدت دو سال به تلاش خود ادامه دادند، اما کاهش وزن آنها تقریباً در حدود ماه دوازدهم متوقف شد، زیرا اشتهای آنها برای مقابله با چاقی افزایش یافت.

هال اشاره می‌کند که در مطالعه خود به میانگین‌ها پرداخته است. زمان کاهش وزن ممکن است بسته به فرد متفاوت باشد.

مدل هال پیش‌بینی کرد که برای دستیابی به کاهش وزن گزارش‌شده در آن مطالعه، افرادی که رژیم‌شان با ۲۵۰۰ کالری در روز شروع می‌شد، باید بیش از ۸۰۰ کالری در روز کاهش می‌دادند. به این ترتیب بدن آنها این گونه پاسخ داد که باید به ازای هر کیلوگرم وزنی که از دست داده‌اند، روزانه حدود ۸۳ کالری بگیرند.

یک کیلوگرم حدود ۲.۲ پوند است. به ازای هر ۲.۲ پوند کاهش وزن داوطلبان در این تحقیق، اشتهای آنها با درخواست ۸۳ کالری بیشتر در روز پاسخ داده شد. میانگین کاهش وزن گزارش شده در این مطالعه ۷.۵ کیلوگرم یا ۱۶ پوند بود و این به معنی آن است که در کمترین وزن خود، احساس نیاز به خوردن ۶۲۲ کالری بیشتر در روز نسبت به قبل از شروع کاهش وزن داشتند.

اما آن‌ها در واقع ۶۲۲ کالری اضافه در روز نمی‌خوردند بلکه این مقدار اشتهای بیشتری است که احساس می‌کردند به آن نیاز دارند، در حالی که همان تلاشی را می‌کردند که در ابتدا برای کاهش ۸۰۰ کالری در روز انجام می‌دادند.

هال گفت در پایان این مطالعه، شرکت‌کنندگان به همان اندازه که در ابتدا تلاش می‌کردند برای مقاومت در برابر غذا تلاش می‌کردند، اما به جای ۸۰۰ کالری که هدف آنها بود، فقط توانستند حدود ۲۰۰ کالری در روز کاهش دهند. و این باعث شد که روند کاهش وزن آنها متوقف شود.

دکتر کریستوفر گاردنر، مدیر مطالعات تغذیه در مرکز تحقیقات پیشگیری استنفورد، قبلاً به سی‌ان‌ان گفته بود که روند کاهش وزن هر چه پیشتر می‌رود سخت‌تر می‌شود. زیرا بدن افراد به آن واکنش نشان می‌دهد و از نظر متابولیک کارآمدتر می‌شوند. و بنابراین همان کسری کالری این کار را برای شما انجام نمی‌دهد. به همین دلیل است که کاهش وزن افراد رفته رفته متوقف می‌شود.

 

در مدل هال، از آنجایی که افراد وزن بیشتری از دست دادند، اشتهایشان برگشت و حدود ماه ۱۲، کاهش وزن را متوقف کردند.

داروهای سماگلوتید و تیرزپاتید که با تقلید از هورمون‌های روده به افراد در کاهش وزن کمک می‌کنند، باعث ایجاد محدودیت بیشتری کالری شدند.

سازمان غذا و داروی ایالات متحده تزریق تیرزپاتاید را تأیید کرده است. این اولین و تنها داروی چاقی در نوع خود است که هم جی‌آی‌پی (پلی پپتید انسولینوتروپیک وابسته به گلوکز) و هم جی‌ال‌پی-۱ را فعال می‌کند.

اما مهم‌تر از همه آن که این داروها فقط بر تعداد کالری‌هایی که افراد از رژیم غذایی خود حذف می‌کنند تأثیر نداشتند. آن‌ها همچنین تعداد کالری‌هایی را که بدنشان باعث می‌شد با کاهش وزن دوباره غذا بخورند، کاهش دادند و در واقع اشتهایشان را ضعیف کردند. با کاهش اشتهای خود به نصف، آنها توانستند وزن خود را برای مدت طولانی‌تری کاهش دهند، به طور متوسط یک سال بیشتر در مقایسه با محدودیت کالری به تنهایی و بدون دارو. به طور کلی روند کاهش وزن در افرادی که از داروهای کاهش وزن استفاده می‌کنند در حدود سال دوم متوقف می‌شود.

عمل جراحی کاهش وزن قوی‌ترین اثر را داشت و افراد را بر آن داشت که روزانه حدود ۳ هزار و ۶۰۰ کالری از رژیم‌های غذایی خود حذف کرده و به ازای هر کیلوگرم کاهش وزن، فقط ۵۸ کالری دریافت کنند. افرادی که تحت عمل جراحی کاهش وزن قرار گرفته بودند، یک سال دیرتر به وضعیت پایدار می‌رسند که نشان می‌دهد این جراحی اشتهای آنها را به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهد.

هال می‌گوید استفاده از داروهایی مانند سماگلوتاید و تیرزپاتاید و مداخلاتی مانند جراحی کاهش وزن زمان لازم برای رسیدن به توقف کاهش وزن را طولانی‌تر می‌کند، اما از وقوع کامل آن جلوگیری نمی‌کند.

هال گفت: «آنچه که در حال رخ دادن است این است که افراد هر چقدر هم وزن از دست بدهند، همچنان افزایش اشتها را تجربه می‌کنند.»

او در عین حال تصریح کرد اگر دارو یا درمانی به طور کامل اشتها را از بین ببرد، خطرناک خواهد بود. اگر این اتفاق بیفتد، ممکن است فرد تا آن قدر از خوردن سر باز بزند که بمیرد.

 این مطالعه همچنین به اصلاح برخی از ایده‌ها در مورد اینکه چرا افراد از کاهش وزن خودداری می‌کنند کمک می‌کند.

 

به عنوان مثال، یک نظریه این است که کاهش وزن به متابولیسم آسیب می‌رساند، بنابراین افراد در هنگام استراحت کالری بسیار کمتری نسبت به زمانی که شروع کردند می‌سوزانند و می‌توانند به راحتی وزن خود را به دست آورند.

هال می‌گوید متابولیسم پس از کاهش وزن کاهش می‌یابد، اما نه آن قدری که بتوان با آن زمان توقف کاهش وزن را دریافت.

او این تصور را که اثر داروها در نهایت متوقف می‌شود، رد می‌کند و می‌گوید: «دلیل توقف کاهش وزن آن است که در نقطه‌ای، اثر داروها باعث افزایش اشتها می‌شود.»

هال گفت: «یک چیز بسیار رایج دیگر در حال حاضر این است که بعضی می‌گویند با جراحی چاقی، آن قدری که فکر می‌کردند وزن‌شان کم نشده است، از پپتید شبه‌گلوکاگون ۱ استفاده می‌کنند، یعنی باز هم تن به مداخله بدنی دیگری می‌دهند.»

این پژوهشگر می‌افزاید: «هر مسیری را که انتخاب کنید، یک وضعیت پایدار برای حفظ کاهش وزن مورد نیاز است. بنابراین ایده خوبی است که در نظر بگیرید آیا می‌توانید کاری را که انجام می‌دهید برای مدت طولانی ادامه دهید یا نه.»

افرادی که پس از کاهش کالری روند کاهش وزن‌شان متوقف می‌شود، احتمالاً می‌توانند با محدود کردن بیشتر کالری یا اضافه کردن ورزش به روال خود، از آن مرحله عبور کنند. هال در این زمینه می‌گوید: «هر کاری که انجام می‌دهید، باید به آن ادامه بدهید. بنابراین شما باید از مداخله در سبک زندگی برای بقیه زندگی خود راضی باشید.»