به نقل از «ایران اکونومیست»

خواص باور نکردنی گل مینا

تاریخ انتشار: ۲۸ دی ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۵۵۷۵۰۸

ایران اکونومیست-گل مینا گیاهی دارویی و زینتی است که به رفع سردرد‌های میگرنی کمک می‌کند.

گیاهی چندساله و علفی، با گلبرگ‌های درخشان و ستاره‌ای شکل است، از همین رو در برخی منابع آن را با نام گل ستاره‌ای می‌شناسند. این گیاه تحمل سرما را داراست و توانایی رشد در چنین آب و هوایی را نیز دارد.
خواص گل مینا برای میگرن

یکی از خواص مهم گل مینا تسکین میگرن و جلوگیری از بروز حملات آن است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

استفاده از دمنوش این گیاه، رگ‌های مغز را آرام کرده و انقباض را نابود می‌کند. تحقیقات و آزمایش‌های پژوهشگران نشان می‌دهد، ۱۶ هفته مصرف گل مینا، تعداد حملات میگرن را به کمتر از سه بار در ماه می‌رساند.
گل مینا و خواص درمانی آن
دفع سنگ کلیه و درمان یبوست
گل مینا به دلیل ترکیبات در خود ادرارآور است و از این رو به درمان سنگ کلیه و دفع آب اضافی در نسوج بدن (بافت‌های سلولی تشکیل دهنده بدن) کمک بسزایی می‌کند. ساقه زیرزمینی این گیاه ملین است.

طبیبان و محققان طب سنتی بر این باورند که گل مینا برای درمان سرماخوردگی مفید است؛ از این گیاه به عنوان خلط‌آور و ضد سرفه استفاده می‌شود.
بهبود اگزما
پماد گل مینا به دلیل ترکیبات شیمیایی در خود موجب بهبود بیماری و آلرژی‌های پوستی همچون اگزما ومحرک‌های پوستی می‌شود. همچنین دم‌کرده گل مینا باعث رفع ترشحات مهبلی و تسکین ناراحتی‌های سندروم قاعدگی شده و خاصیت آرامبخشی دارد.

رفع خون مردگی زیر پوست
مصرف دمنوش گل مینا موجب از بین رفتن خون مُردگی زیر پوست می‌شود. به علاوه جوشانده این گیاه برای رهایی از گرفتگی عضلات و درد‌های موضعی بسیار مفید است.
روش تهیه و مصرف دمنوش گل مینا

برای تهیه دم کرده گل مینا باید یک قاشق دسر خوری از گل و برگ‌های گیاه در یک فنجان آب (پس از جوشاندن، به مدت ۱۰ دقیقه دم کنید) و استفاده ۳ فنجان در روز در فاصله هر دو غذا است.

در داروخانه‌ها نیز، اشکال دارویی این گل به صورت پماد و کپسول موجود است.

خواص باور نکردنی گل مینا

مضرات گل مینا

- مصرف دمنوش گل مینا برای زنان باردار ممنوع است، چون استفاده از آن، باعث بروز انقباض‌های رحمی می‌شود.

- گل مینا، می‌تواند زمینه‌ساز ایجاد درد‌های شکمی در کسانی که دچار زخم معده یا مشکلات مربوط به کیسه صفرا هستند، شود.

- استفاده از گل مینا و فرآورده‌های جانبی آن برای افرادی که سابقه حساسیت به گیاهانی مانند جعفری و بابونه دارند، باید با احتیاط انجام پذیرد.

این گل از گیاهان دارویی است که در بسیاری از عمل‌های جراحی ایجاد تداخل می‌کند و قبل از هرگونه عمل جراحی باید از استفاده آن خودداری شود.

منبع: ایران اکونومیست

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۵۵۷۵۰۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

رفتار انسانی یک «اورانگوتان» برای اولین‌بار؛ تهیه ضماد برای درمان زخم!

محققانی که اخیرا به این کشف بزرگ دست یافته‌اند در مقاله خود می‌نویسند: "تا جایی که ما می‌دانیم، این مطالعه اولین مستند سیستماتیک درمان زخم فعال احتمالی با یک ماده گیاهی فعال بیولوژیکی در گونه‌های غیر انسانی است. "

به گزارش خبرآنلاین، چندین سال پیش، ایزابل لاومر، نخستی‌شناس موسسه ماکس پلانک و همکارانش یک اورانگوتان سوماترایی نر (Pongo abelii) به نام راکوس را مشاهده کردند که بیش از نیم ساعت را به تهیه، مصرف و استفاده مکرر از یک گیاه دارویی شناخته شده بر روی زخم باز روی صورتش اختصاص داد.

نر بالغ، که تخمین زده می‌شود حدود ۳۰ سال داشته باشد، چندین بار آب برگ‌های جویده شده را با انگشتانش فقط روی زخم‌هایش می‌مالید تا زمانی که زخم کاملا با خمیر برگ پوشانده شود. از آنجایی که او هیچ قسمت دیگری از بدنش را به این ماده آغشته نکرده بود، لامر و همکارانش معتقدند که او عمداً جراحت خود را درمان می‌کرد.

محققان این رفتار را در پارک ملی Gunung Leuser در اندونزی مشاهده کردند؛ آن‌ها سه روز پس از اینکه اولین بار متوجه زخم باز روی صورتش شدند که در درگیری با نر دیگر ایجاد شده بود، راکوس را در حال جمع‌آوری دقیق برگ‌های گیاه Akar Kuning (Fibraurea tinctoria) دیدند.

این گیاه از دیرباز در طب سنتی برای درمان زخم‌ها و سایر بیماری‌ها مانند دیابت، اسهال خونی و مالاریا استفاده می‌شده است.

تجزیه و تحلیل ترکیب شیمیایی این گیاه نشان می‌دهد که آن خواص ضد باکتریایی، ضد التهابی، ضد قارچی و آنتی اکسیدانی دارد که همگی برای بهبود زخم مفید هستند.

به این ترتیب، ممکن است راکوس به طور اتفاقی در حین خوردن گیاه به تسکین درد پی برده باشد، یا ممکن است این تکنیک درمان زخم را یاد گرفته باشد. در حالی که این رفتار قبلاً در گروه‌های محلی اورانگوتان‌ها مشاهده نشده بود، نر‌ها پس از بالغ شدن پراکنده می‌شوند، بنابراین ممکن است راکوس این ترفند هوشمندانه را از جمعیتی که در آن متولد شده بود، یاد گرفته باشد.

محققان خاطرنشان می‌کنند: «راکوس در سال قبل از این حادثه به تازگی رشد جنسی ثانویه خود را پشت سر گذاشته بود و به نظر می‌رسید سعی می‌کند خود را به عنوان یک نر مسلط جدید معرفی کند که از داده‌های رفتاری ما جمع آوری شده در این مدت منعکس شده است.»

لامر و تیم مشاهده کردند که راکوس در روز‌های بعد همچنان به خوردن این گیاه ادامه می‌دهد و هیچ نشانه‌ای از عفونت زخم مشاهده نمی‌شود. در ۱۹ ژوئیه ۲۰۲۲ به نظر می‌رسید که زخم به طور کامل بهبود یافته و تنها یک زخم ضعیف باقی مانده است.

راکوس همچنین بیش از نیمی از روز را در طول دوره نقاهت خود به استراحت می‌گذراند که به طور قابل توجهی با دوره‌های استراحتی که محققان قبل از کشف زخم او مشاهده کرده بودند، متفاوت بود.

گزارش‌ها و شواهد حکایتی گسترده‌ای از خوددرمانی در سایر نخستی‌ها وجود دارد، از جمله شامپانزه‌هایی که مغز Vernonia amygdalina را برای درمان عفونت‌های کرمی می‌جوند و حشرات را روی زخم‌ها می‌زنند، اما ثبت چنین رفتار‌هایی به‌طور سیستماتیک دشوار بوده است.

اگر ثابت شود که گیاهان برای درمان زخم‌ها به طور کلی در اورانگوتان‌ها یا دیگر میمون‌های بزرگ استفاده می‌شود، ممکن است نشان دهد که شیوه‌های پزشکی انسانی ریشه در زمانی دارد که اجداد پستانداران مشترک ما در زمین پرسه می‌زدند.