دفن بهداشتی لاشه در مناطق سیل زده بسیار جدی است / خطر سرایت بیماری‌های مشترک انسان و حیوان
تاریخ انتشار: ۳۰ دی ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۵۸۵۶۴۵
مسئول گروه جهادی_دامپزشکی در خصوص سیل منطقه بلوچستان گفت: بزرگترین مشکل، عدم دفن بهداشتی لاشه است؛ چون بدون دفن بهداشتی ممکن است برای صد‌ها سال لاشه دام در طبیعت باقی بماند و مرتع را اصطلاحا شوم کند.
حسام اشعریون متخصص داخلی دامپزشکی و مسئول گروه جهادی_دامپزشکی مستقر در سیستان و بلوچستان در گفتگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری دانشجو گفت: عمده تصور مردم از استان سیستان و بلوچستان، استانی بیابانی و گرم و خشک است، اما منطقه بلوچستان به خاطر اقلیم خاصی که دارد با منطقه سیستان بسیار متفاوت است و بارندگی و خاک حاصلخیز این منطقه به کشاورزی و دامداری رونق بالایی بخشیده است.بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی افزود: سیل حادث شده، تلفات دامی گسترده‌ای را با خود به همراه داشته است؛ سیلاب و جریان متلاطم و گسترده، بسیاری از دام‌ها را با خود به کام مرگ برده است.
مسئول گروه جهادی_دامپزشکی شهید افسری اظهار داشت: آنچه که در کمک رسانی گروه‌های جهادی، مسئولین امر، ستاد بحران استانی در وهله اول مورد توجه قرار می‌گیرد، فراهم آوردن کمک‌های ضروری اسکان، گرمایش، خوراک برای مردم است و متاسفانه چندان به بحث دامی توجهی نمی‌شود، اما لاشه‌های تلف شده که با جریان سیل جابجا نیز شده‌اند، آلودگی جدی را در مناطقی که لاشه‌ها به آن رسیده‌اند، ایجاد می‌کند.
حسام اشعریون ادامه داد: دفن بهداشتی لاشه بسیار اهمیت دارد و بعد از تعیین تکلیف و غرامت توسط کارشناس نباید لاشه‌ها در طبیعت رها شوند؛ چراکه این‌ها کانون بیماری‌های مشترک بسیار خطرناکی بین انسان و حیوان هستند و حتما باید دفن بهداشتی آن‌ها صورت بگیرد.
وی توضیح داد: در دفن بهداشتی لاشه‌ها حتی زمین‌هایی که برای محل دفن انتخاب می‌شوند نیز مهم است؛ نباید در مسیر رودخانه فصلی و فرسایش خاک باشد چراکه این خاک به مرور زمان کنار می‌رود.
این پزشک متخصص دامپزشکی ادامه داد: باید جایی مناسب را برای دفن انتخاب کنند و دو تا دو و نیم متر خاک برداشته شود؛ دفن بهداشتی یا باید با آهک و یا با روش سوزندان انجام شود.
حسام اشعریون در خصوص بیماری‌های مشترکی که امکان سرایت در این منطقه را دارد گفت: قطعا آنجا بیماری‌های مشترک در حال سرایت است، ولی گاهی امکان نشر و گزارش خبری از آن نیست.
وی افزود: این منطقه قبل از وقوع سیل، کانون بیماری‌های مشترک انسان و حیوان بوده است و رطوبت آن را تشدید کرده است و اگر توجه نشود در روز‌های آینده، بیماری لپتوسپیروز شایع خواهد شد، اما هیچ وقت صحبتی از این بیماری در رسانه‌های رسمی نه توسط وزارت جهاد کشاورزی و نه وزارت بهداشت و دیگر ارگان‌ها به جهت کنترل اذهان عمومی نمی‌شود.
اشعریون گفت: یک بیماری بین انسان و دام وجود دارد به نام شاربون یا سیاه زخم که اوضاع فعلی منطقه سیل‌زده یعنی رطوبت، لاشه دام و جابجا شدن آن شرایط شیوع شاربون یا همان سیاه زخم که بسیار بیماری مهلک و خطرناکی است را فراهم کرده است.
وی افزود: بزرگترین مشکل، عدم دفن بهداشتی لاشه است؛ چون بدون دفن بهداشتی ممکن است برای صد‌ها سال لاشه دام در طبیعت باقی بماند و گاهی اوقات یک مرتع به دلیل بیماری موجود در لاشه، به مرتعی شوم تبدیل می‌شود و قابل مبارزه نیست؛ تاکید زیاد بر مسئله دفن بهداشتی لاشه برای جلوگیری از همین اتفاقات مهلک بعدی است.
متخصص داخلی دامپزشکی گفت: بیماری‌های شاربون یا سیاه زخم، بوتولیسم و لپتوسپیروز و همچنین با کمی گرم‌شدن هوا، تولید و تکثیر حشرات و بیماری منتقله از حشرات بین انسان و دام، بیماری‌هایی است که تنها با دفن بهداشتی لاشه قابل جلوگیری است.
اشعریون اظهار داشت: احصا و ارزیابی اطلاعات منطقه بسیار مهم است و گروه‌های جهادی مشغول این ارزیابی هستند و مسئولین باید بیشتر به بحث دام و بهداشت دام در این موقعیت توجه کنند؛ چراکه دام و صنعت دامپروری در منطقه بلوچستان و همه مناطقی که دچار بحران هستند با معیشت مردم در ارتباط است و آثار آسیبی که در حال حاضر وارد شده در دراز مدت نمایان می‌شود.
وی افزود: فرماندهی ستاد بحران را وزارت کشور برعهده دارد و در کنار آن وزارت بهداشت و وزارت جهاد کشاورزی به عنوان بازو‌های اجرایی هستند و سازمان دامپزشکی نیز زیرمجموعه وزارت جهاد است و در حال حاضر مدیریت بحران با مرکزیت وزارت کشور و دولت است که باید پیگیر تعیین تکلیف دام‌های تلف شده و دفن بهداشتی لاشه‌ها باشد.
اشعریون ادامه داد: در مرحله‌های بعدی نیز سازمان دامپزشکی که زیرمجموعه وزارت جهاد کشاورزی است باید برای خوراک این دام‌ها و واکسیانسیون‌های خاص و لازم برنامه ریزی کند، اما در اولویت اول وزارت کشور باید به عنوان مسئول اصلی ستاد بحران در منطقه، به تعیین تکلیف دام‌های تلف شده و دفن بهداشتی آن‌ها توجه جدی داشته باشد.
منبع: خبرگزاری دانشجو
کلیدواژه: سیل سیستان سیستان و بلوچستان بهداشت محیط دفن بهداشتی لاشه دام های تلف شده
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۵۸۵۶۴۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
انسان نخستین بار کی سرما خورد؟
ایتنا - انسان خردمند (هومو ساپینس) چه زمانی در تاریخ برای اولین بار سرما خورد؟
پاسخ به این سوال دشوار است؛ تا حدی به این دلیل که از میان ویروس‌های متعددی که باعث سرماخوردگی می‌شوند، تنها تعداد کمی از آن‌ها در بقایای به‌جا مانده از انسان‌ها کشف می‌شوند چرا که ویروس سرماخوردگی اغلب در بافت‌های نرم مانند ریه وجود دارد و کمتر در استخوان و دندان قابل ردیابی است. با این حال این امکان وجود دارد که برخی از اولین انسانهای خردمند دست‌کم ۳۰۰ هزار سال پیش به سرماخوردگی مبتلا شده باشند.
«سرماخوردگی معمولی» یک اصطلاح کلی برای گروهی از عفونت‌‌های تنفسی است که افراد با سیستم ایمنی سالم، به صورت خفیف به آن مبتلا می‌شوند. راینوویروس‌ها، کروناویروس‌ها و ویروس سین‌سیشیال تنفسی (RSV/ ویروس پیوسته‌یاخته‌ای تنفسی) اغلب عوامل اصلی‌اند. البته این عوامل بیماری‌زا (پاتوژن‌ها) قبل از آنکه بین مردم شیوع پیدا کنند، احتمالا از سایر مهره‌داران به انسان منتقل شده‌اند.
جوئل ورتهایم، ویروس‌شناس تکاملی از دانشگاه کالیفرنیا به لایو‌ساینس گفت، باتوجه به زندگی انسان خردمند با حیوانات، قرار گرفتن بشر در معرض ویروس‌های جدید اجتناب‌ناپذیر بوده است.
معمولا زمانی که ویروس حیوانی به بدن انسان وارد می‌شود، قادر به ایجاد عفونت و آلودگی نیست، زیرا با میزبان جدید سازگار نیست، با این حال ویروس‌ها گاه برای جهش موفقیت‌آمیز و حتی انتشار بین انسان‌ها مجموعه‌ای از ژن‌های مناسب دارند؛ مانند ویروس‌هایی که در همه‌گیری کووید‌ــ۱۹ یا آنفلوانزای خوکی ظهور کردند.
البته دانشمندان درباره زمان اولین شیوع ویروس‌های سرماخوردگی نظرهای متفاوتی دارند. به عقیده برخی دانشمندان، این ویروس‌ها می‌توانند هم‌زمان با طلوع تمدن بشری یعنی پنج تا شش هزار سال قبل، از حیوانات به انسان‌ها منتقل شده باشند؛ زمانی که انسان‌ها زندگی در مناطقی نزدیک به هم را آغاز کردند که عوامل بیماری‌زا به‌راحتی می‌توانستند بین آن‌ها گسترش یابند و هم‌زمان پرورش حیوانات حامل این ویروس‌ها را نیز آغاز کردند.
اما همه دانشمندان با این فرضیه موافق نیستند. فرانسوا بالوکس، زیست‌شناس دانشگاه کالج لندن، می‌گوید انسانهای «شکارچی‌ــ‌گردآورنده» که کشاورزی نمی‌کردند یا دام پرورش نمی‌دادند هم می‌توانستند از طریق شکار در معرض این ویروس‌های حیوانی قرار بگیرند. انسان شکارچی پیش از انسان خردمند وجود داشت و به نظر این زیست‌شناس، ویروس‌های سرماخوردگی مختلف در طول دوران تکامل انسان در زمان‌های مختلف پدیدار می‌شدند و از بین می‌رفتند.
او می‌گوید: «من فکر می‌کنم احتمالا یکی از رویدادهایی که به افزایش قابل‌توجه جذب عوامل بیماری‌زا در انسان منجر شد، پخش شدن آن‌ها در خارج آفریقا بود که طی آن احتمالا به ویروس‌های سرماخوردگی جدید مبتلا شدند. بقایای قدیمی‌ترین انسان خردمندی که در خارج از آفریقا کشف شد، متعلق به ۲۱۰ هزار سال قبل بود.»
دانشمندان برای کشف پیدایش این ویروس سراغ حفاری‌های باستان‌شناسی رفتند. به گفته کارشناسان، ویروس‌های سرماخوردگی زیاد خوبی باقی نمی‌مانند. این ویروس‌ها به طور معمول در بافت‌های نرم مانند ریه که پس از مرگ از بین می‌روند، اثر باقی می‌گذارند و در بافت‌های مقاوم مانند استخوان و دندان یافت نمی‌شوند.
البته ژنوم‌های ویروسی در بقایای انسانهای باستانی یافت شده‌اند اما فقط ویروس‌های مبتنی بر دی‌ان‌ای بوده‌اند نه ویروس‌های حاوی آران‌آی (RNA) اما محققان یک کروناویروس متعلق به قرن شانزدهم را در پالپ دندان یک اسکلت انسان در فرانسه پیدا کردند. این آران‌ای با کروناویروس‌های شناخته‌شده امروزی متفاوت است و نشان می‌دهد که این عوامل بیماری‌زای تاریخی احتمالا یا از بین رفته‌اند یا بدون آنکه شناسایی شوند، تکامل یافته‌اند.
بالوکس می‌گوید: «احتمالا در آینده از ویروس‌هایی که کمتر از ۲۰۰ سال پیش با ما بودند، تصویر جمعی مناسب‌تری خواهیم داشت. این امر ردیابی تاریخچه ویروس‌ها در گذشته‌های دور را برای دانشمندان آسان‌تر می‌کند.»
جزئیات جدید از دزدیده شدن دختر ۴ ساله کلالهای؛ کارگر ۳۵ ساله قصد فروش یسنا را داشت