یکی از لوازم وحدت، پرهیز از تمامیتخواهی است
تاریخ انتشار: ۳۰ دی ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۵۹۲۵۶۴
حسن بیادی دبیرکل جمعیت آبادگران جوان ایران درباره شایعه ائتلاف نکردن اصولگرایان و جبهه پایداری که از قول وی در یکی از روزنامه های اصلاح طلب منتشر شد، گفت: من این مصاحبه را مدت ها قبل انجام دادم و موضوع آن نیز درباره نو اصولگرایی مطرح شده توسط آقای قالیباف بود.
اخبار سیاسی- او ادامه داد: من اتفاقا در دفاع از آقای قالیباف این مطلب را مطرح کرده و گفتم که اگر قرار است ایده نو اصولگرایی مطرح شود، این ایده سازگاری با جریان ائتلاف اصولگرایی ندارد و منظورم از اینکه به ضرر اوست این بود که وقتی تفکر نو اصولگرایی را مطرح کرده اند، اگر بخواهند در ائتلاف اصولگرایان قرار بگیرد به ضرر اوست، زیرا حتما باید تفکرات آن ائتلاف را انجام دهد و نمیتواند بحث خود را ارائه دهد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
بیادی در پاسخ به این سوال که منظور شما از تمامیت خواهی جریان اصولگرایی چیست گفت: من گفته ام که در هر جناحی تمامیت خواهی باعث تفرقه می شود، بنابراین منظور من این است که یکی از لوازم وحدت پرهیز از تمامیت خواهی است.
دبیرکل جمعیت آبادگران جوان ایران تاکید کرد: علاوه بر این در این مصاحبه به نقل از من نوشته اند «وقتی میخواهیم سهمی را از ائتلافی بگیریم در نهایت افراد طبق نقطه نظرات نهایی مدنظر آن ائتلاف مأمور میشوند و در نهایت نتیجه و خروجی، مجلس آتی میشود» در صورتی که من درباره مجلس فعلی این صحبت را گفته ام نه مجلس آتی.
گفتنی است صبح امروز مصاحبه ای در یکی از روزنامههای اصلاحطلب به نقل از حسن بیادی مطرح شد که تیتر آن خروج جبهه پایداری از ائتلاف اصولگرایان بود، موضوعی که وقتی از حسن بیادی جویا شدیم خود از این مصاحبه بی اطلاع بود و اعلام کرد که این مصاحبه برای مدتها پیش است .
منبع: افکارنيوز
کلیدواژه: اصولگرایان قالیباف بیادی وحدت بیادی تمامیت خواهی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.afkarnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «افکارنيوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۵۹۲۵۶۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تاکنون کدام گزینه ها برای ریاست مجلس دوازدهم مطرح شده اند؟
تابناک _ با مشخصشدن نتایج انتخابات مجلس دوازدهم در بیشتر کرسیهای نمایندگی، رقابتها برای ریاست بر قوه مقننه شدت گرفته است که شنیدهها از محافل سیاسی و راهروی مجلس از لابیهای پشتپرده و برگزاری جلسات گوناگون حکایت دارد.
بعد از برگزاری دوازدهمین دوره انتخابات مجلس، تکلیف ۲۴۵ کرسی برای ۴ سال آینده مشخص شد و ۴۵ کرسی باقیمانده نیز در ۲۱ اردیبهشت تعیین میشوند بنابراین اکنون بیش از دو سوم ترکیب مجلس آینده مشخص شده است.
از همان ابتدای اعلام نتایج انتخابات، موضوع اصلی در محافل سیاسی تعیین «رئیس مجلس دوازدهم» بود. موضوعی که هم در رسانهها پیگیری شد، هم چهرههای سیاسی داخل و خارج مجلس را به واکنش واداشت و هم زمینه جناحبندیها در این باب را فراهم کرد؛ این روند در روزهای پس از برگزاری انتخابات مجلس آنقدر سرعت گرفت که به موازات اعلام نتایج در مهمترین حوزههای انتخابیه، اسامی چهرههایی برای تکیهزدن به صندلی ریاست مجلس شنیده میشد. با نزدیکشدن به شروع کار مجلس آینده، اما این رقابتها رنگوبوی بیشتری گرفته و خبرها حکایت از برگزاری جلسات متعدد رسمی و غیررسمی برای تصمیمسازی درباره ریاست مجلس آینده دارد.
به نوشته ایسنا و برمبنای آنچه برخی منتخبان مجلس آینده میگویند، افرادی چه به صورت مستقیم و چه غیرمستقیم برای ریاست مجلس اعلام آمادگی کردند که از جمله آنان میتوان از «محمدباقر قالیباف»، «منوچهر متکی»، «مجتبی ذوالنوری»، «مرتضی آقاتهرانی»، «حمید رسایی» و «حمیدرضا حاجیبابایی» نام برد. شنیدهها از راهروی مجلس هم نشان میدهد این چهرهها برای جلب نظر سایر منتخبان، جلساتی برگزار کردهاند؛ روندی که در آن، طرح وعدههایی برای گرفتن رای از منتخبان مجلس آینده هم دور از ذهن نیست.
باتوجه به رقابت تنگاتنگ جریانهای مختلف اصولگرایی در انتخابات مجلس دوازدهم و حضور کاندیداهای آنان در بهارستان، انتظار میرود صحنه رقابت نهتنها برای کسب کرسی ریاست که برای کرسی نایب رئیسی، سایر اعضای هیأت رئیسه مجلس و حتی رؤسای کمیسیونهای تخصصی مجلس نیز جدیتر شود و در نهایت فضای کلی مجلس دوازدهم را به سمتوسویی هدایت کند که در آن کمتر شاهد یکدستیهایی از نوع مجلس یازدهم باشیم.
در چنین شرایطی، اینکه کاندیداهای هر کدام از این کرسیهای ریاست، گوشهچشمی به نتایج دوره دوم انتخابات مجلس داشته باشند تا با رایزنیها بتوانند نظر آنان را به خود جلب کنند، نهتنها تصور بعیدی نیست که به نظر میرسد تاثیر سرنوشتسازی هم بر ترکیب نهایی هیات رئیسه و روسای کمیسیونهای مجلس دوازدهم برجای بگذارد.