عوامل سریال وارش: هم ما راضی هستیم و هم مردم/ اقوام مختلف را کنار هم جمع کردیم
تاریخ انتشار: ۳۰ دی ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۵۹۲۹۱۹
سازندگان و هنرمندان به حاشیههای سریال "وارش" پاسخ دادند و از تلویزیون خواستند راه را برای ساخت کارهای بومی هموار کند. ۳۰ دی ۱۳۹۸ - ۱۴:۱۵ فرهنگی رادیو و تلویزیون نظرات - اخبار فرهنگی -
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، بعد از گفتوگوی عوامل با مخاطبان در سامانه 162، نشست خبری با حضور کارگردان و بازیگران برگزار شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
احمد کاوری کارگردان سریال وارش گفت: وارش قصهای است که اقوام مختلف را دور هم جمع کرده است و در این درام کاراکتر و شخصیتهای مختلف حضور داشتند . قصد سازندگان این اثر جمع کردن اقوام مختلف کنار هم بود و تشکیل خانواده و جامعه کوچکی را شاهدیم.
وی ادامه داد: تجربه خودم که در این کشور زندگی کردم و فردیام که در کشور دیگر مهاجر بودم و در جاهای دیگر تجربه کارهای بومی و توجه به اقوام را داشتهام؛ با این فضا بیگانه نبودم.
وی افزود: پیامهای فرعی در قصه وجود دارد و هر کسی به فراخور قصه برداشتهایی داشته و همه آن در جهت وحدت کلی آن است.
کاوری با اشاره به اینکه توجه به وحدت اقوام ایرانی برایمان اهمیت داشت، عنوان کرد: یارمحمد از سیستان مهاجرت میکند و با همسر شمالی ازدواج میکند و گیلانیها از او حمایت میکنند. قصد داریم بگوییم قومیت هیچ تأثیری در زندگی آدمها ندارد و وحدت کلی حرف اصلی ما در این سریال بود. در قسمت اول و دوم سعی داشتیم بدون اضافهکاری وارد فضای قصه شویم و با کمک تهیهکننده 20 دقیقه از قصه را حذف کردیم تا بتوانیم راحتتر حرف خود را به مخاطب بزنیم. نوع روایت ما به مخاطب باج نمیداد.
راستاد بازیگر سریال وارش گفت: این سریال تأثیر خود را بین مخاطبان گذاشت و بازخوردهای بسیار خوبی در این مدت دیدیم و مشخص است قصه تأثیر خود را گذاشته است.میتوانم بگویم این سریال جزو کارهای فاخر تلویزیون است. بعد از مدتها با حضور در این کار حالم خوب است و مدتها بود در تلویزیون چنین کاری را تجربه نکرده بودم حتی از نظر مالی و معنوی راضی بودیم و این کار در 10 سال اخیر اولین سریالی بود که همه دستمزدها به موقع پرداخت شد و نظم خاصی داشت.
ساناز سماواتی گفت: نقش من کوتاه بود اما تأثیرگذار و مردم نیز این نقش را دوست داشتند. من سالها در تلویزیون کار کردم و تلویزیون را خانه خودم میدانم، امیدوارم همانطور که ما تلویزیون را دوست داریم او هم از ما حمایت کند.
نسرین بابایی بازیگر نقش وارش گفت: من به تنهایی این نقش را به ثمر نرساندم و جا دارد از خانم طهوری نام ببرم که جوانی وارش را بازی کرد. چند خانم در زمان پخش به من گفتند شما قصه زندگی ما را بازی کردی. آنقدر این سریال خوب بود که انتظار ما را بالا برده است. وارش مادر ایرانی است که اثر انگشت خودش را دارد.
نیلوفر شهیدی بازیگر نقش شکوفه گفت: شکوفه مظهر زن مقاوم و محکم نسبت به عقاید خود بود. مادر این خانواده با وجود تمام دغدغههای خودش دختری همانند خود تربیت کرد. با این تفاوت که دخترش قدری قدرتمندتر بود.
علیرضا جلالیتبار درباره شباهت شخصیت وارش به ستایش گفت: ما در هنرهای نمایشی 36 وضعیت بیشتر نداریم مسلماً شباهت در همه اثرها وجود دارد و تکرار این 36 وضعیت به معنای کپیبرداری نیست. وارش دو سه نقطه مثبت دارد اینکه به سنت اقتباس برگرشتیم سنت خوبی که قرار بود در سطح تله فیلم به آن پرداخته شود و کمک به هنرمندان شود که با پیشنهادات زیادی روبه رو باشد. ما در این سریال به سمت ادبیات و موقعیتهای شناخته نشده و جشنهای عمومی و... در عرصه عمومی رفتیم.
کاوری درباره داستان سریال که برداشتی از رمان مهاجران بوده گفت: هنر اقتباس این است که ما قصهای را ایرانیزه کنیم که در این اثر سعی کردیم این کار را بکنیم. علاوه بر این، این اتفاق سبب میشود که افراد این رمان را بخوانند و حتی از آن اقتباسهای دیگری شود که به ادبیات ما کمک کند.
وی درباره انتخاب بازیگران این سریال گفت: در این کار انتخاب دوم ما بهتر از انتخاب اول ما بود و برخی از بازیگران بیشتر از انتظار من کار کردند .از طرفی قرار گرفتن بازیگران تهرانی و شمالی در کنار هم فضای رقابتی را ایجاد کرده بود که به کلیت اثر کمک کرد.
این کارگردان درباره بعد گردشگری این سریال توضیح داد: برای پیدا کردن هرکدام از لوکیشنها زمان زیادی صرف کردیم تا جغرافیایی را برای مخاطبان بسازیم. خیلی افراد تماس گرفتند و پرسیدند که این جنگل کجا است. به شدت علاقهمندم که از نقاط مختلف ایران تصویر بردارم و به مردم نشان بدهم تا به گردشگری در کشور نیز کمک کند.
انتهای پیام/
R1515/P/S4,1430/CT11 واژه های کاربردی مرتبط رسانه ملی تلویزیون شبکه های سیمای جمهوری اسلامی ایران شبکه سهمنبع: تسنیم
کلیدواژه: رسانه ملی تلویزیون شبکه های سیمای جمهوری اسلامی ایران شبکه سه رسانه ملی تلویزیون شبکه های سیمای جمهوری اسلامی ایران شبکه سه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۵۹۲۹۱۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بدهکاری سینما و تلویزیون به روز معلم
سهم مدیوم سینما در مورد پرداختن به شغل یا شخصیت معلم مانند دیگر مشاغل است و فیلم مشخصی که به این قشر مهم و ابعاد کاری و فعالیتی آنها بپردازد به تعداد انگشتهای یک دست هم نمیرسد. - اخبار رسانه ها -
به گزارش گروه رسانههای خبرگزاری تسنیم، پرداختن به کسوت و جایگاه معلم در آثار سینمایی و تلویزیونی طی چند دهه اخیر در کشورمان فراز و فرودهای زیادی داشته، اما واقعیت این است که هر چقدر تلویزیون در این مسیر با تولید آثار متنوع عملکرد بهتری دارد، سینما کمتر اثر شاخصی با محوریت شخصیت معلمان داشته و صرفاً در برخی تولیداتش به عنوان یک کاراکتر پیشبرنده قصه و درام خودنمایی کرده است.
روز معلم برای خیلیها مترادف با خاطرات نوستالژیک دوران مدرسه است. آثاری در سینما و تلویزیون پخش شده که کسوت معلمی را به اشکال مختلف نمایش دادند و ثبت کردند. از همین ابتدا باید این نکته را مورد توجه قرار داد که سینمای کشورمان برای گرامیداشت مقام معلم، اثر درخوری تولید نکرده است. البته در خصوص این کمکاری در سینما برخی معتقدند نفس غیرقابل پیشبینی بودن زمان اکران فیلمها کمتر این اجازه را میدهد که در این رابطه اثری شکل بگیرد. اگرچه این جمله بیشتر بهانه است تا استدلال، ولی مسئولیتپذیری تلویزیون در این زمینه بیشتر از سینما بوده و گواه آن هم تولید سریالهای متعددی است که به برخی از شاخصهای آن اشاره میکنیم.
معلمان در سریالهای نوستالژیک
سریال «دبیرستان خضراء» ساخته اکبر خواجویی، محصول سال 1374 از جمله آثار تلویزیونی است که با محور قرار دادن رابطه معلمان با دانشآموزان برای بسیاری از مخاطبان خاطرهسازی کرده است. هسته اصلی این سریال مدرسه دخترانهای بود که با پی گرفتن دغدغهها و مشکلات دانشآموزان دختر نوجوان سعی داشت مشکلات این گروه سنی را به تصویر بکشد. با این حال محوریت خاص قصه روی شخصیت شکیبه با بازی «آزیتا حاجیان» متمرکز است که سعی میکند ضمن برطرف کردن دغدغههای خاص این قشر از جامعه دانشآموزی با انجام فعالیتهای مثبت و ثمربخش خود چهرهای مناسب برای مخاطب به نمایش بگذارد.
سریال «قصههای مجید» به کارگردانی مرحوم کیومرث پوراحمد، محصول سال 1369 تلویزیون نیز یکی از خاطرهانگیزترین سریالهاست که براساس کتابی با همین نام (قصههای مجید) از هوشنگ مرادیکرمانی ساخته شد. «قصههای مجید» روایتگر لحظههای کودکی یک نوجوان به نام مجید است که با مادربزرگش (بیبی) تنها در یک خانه قدیمی زندگی میکند. این سریال که در دهه 70 از تلویزیون پخش شد و همچنان هم از شبکههای مختلف سیما از جمله آی فیلم در حال بازپخش مجدد است در بخشهای زیادی به اتفاقات و موضوعاتی میپردازد که برای شخصیت مجید در مدرسه رخ میدهد یا ریشه دارد که انصافاً بخشهای خاطرهانگیزی از سریال به نحوه تعامل و شیوه برخورد مسئولان مدرسه اعم از مدیر، ناظم و معلمان با دانشآموزان میپردازد. این سریال آنقدر مورد توجه مخاطبان و مدیران تلویزیون قرار گرفت که چهار ماجرای آن به چهار فیلم سینمایی تبدیل شد و روی آنتن شبکههای مختلف سیما رفت.
سریال «بچههای مدرسه همت» به کارگردانی رضا میرکریمی، محصول سال 1376 تلویزیون هم یکی دیگر از این آثار است که محتوای آن درباره تعدادی دانشآموز است که در مدرسه شبانهروزی «همت» همزمان تحصیل و زندگی میکنند و هر بار با ماجرایی تازه روبهرو میشوند. سریال «مدرسه ما» به کارگردانی داریوش یاری، محصول سال 1388 هم درباره دانشآموزان یک مدرسه راهنمایی است که کارهای دانشآموزان باعث ایجاد جنجال و مشکلاتی میشود. شخصیت «کیهان» با بازی علی اوسیوند، معلم جدید ادبیات است که در میانه سال تحصیلی جایگزین معلم دیگری میشود و با ورودش تغییرات مثبتی در مدرسه ایجاد میکند. سریال «مدرسه مادربزرگها» به کارگردانی غلامرضا رمضانی، تولید سال 1375 از جمله آثار تلویزیونی است که به بحث نهضت سوادآموزی میپردازد. قصه اصلی این سریال در مورد تعدادی خانم میانسال است که خانم معلم جوانی با بازی الهام پاوهنژاد دارند و در هر قسمت ماجراهای جالبی را به وجود میآورند.
فیلمهای انگشتشمار سینما
سهم مدیوم سینما در مورد پرداختن به شغل یا شخصیت معلم مانند دیگر مشاغل است و فیلم مشخصی که به این قشر مهم و ابعاد کاری و فعالیتی آنها بپردازد به تعداد انگشتهای یک دست هم نمیرسد.
«جنگ اطهر» اولین اثر سینمایی پس از انقلاب است که در آن به معلم، مدرسه و دانشآموز پرداخته میشود. این فیلم یک سال پس از پیروزی انقلاب اسلامی به کارگردانی محمدعلی نجفی ساخته شد. این فیلم قصه آموزگار جوان و فداکاری به نام اطهر را روایت میکند که وارد مدرسهای میشود و سعی میکند روابط دوستانهای با شاگردانش برقرار کند. رابطه او با یکی از شاگردان به نام فتاح که وضع خانوادگی نامناسبی دارد بیشتر میشود. اطهر در تدارک اجرای یک نمایشنامه توسط دانشآموزان است، اما مدیر مدرسه مشکلاتی برای او فراهم میکند. اطهر میکوشد فتاح را با واقعیتهای سیاسی و اجتماعی جامعه آشنا کند، اما جانش را بر سر هدفش میگذارد.
«خانه دوست کجاست؟» عباس کیارستمی را که تولید سال 1365 است، میتوان یکی از موفقترین آثار سینمایی در این حوزه دانست که موفقیتهای بینالمللی بسیاری کسب کرد. این فیلم قصه پسربچهای را روایت میکند که متوجه میشود دفتر دوستش را به اشتباه برداشته است. بنابراین از خانه بیرون میرود تا او را پیدا کند و دفتر را به او پس بدهد، اما راهی دشوار و دراز در پیش است و فرصتی اندک. کیارستمی در این فیلم به ترس دانشآموزان از تنبیه معلمان میپردازد.
کارگردانهای زیادی در مدیوم سینما تصویرگر معلمان بودند، اما تنها برخی از این سریالها و فیلمها در ذهن مخاطبان ماندگار شدهاند. یکی از کارگردانهایی که بیشترین تعداد پرداخت به این قشر از جامعه را در کارنامه کاریش دارد، پوران درخشنده است. این بانوی فیلمساز کشورمان در بسیاری از آثارش کاراکتر معلم دیده میشود صرفنظر از خوب و بد یا درست و غلط بودن شخصیتپردازی که نسبت به آنها صورت گرفته است. فیلم سینمایی «پرنده کوچک خوشبختی»، تولید سال 1366 به کارگردانی این بانوی فیلمساز کشورمان است که با نگاهی متفاوت به دنیای معلمان و دانشآموزان میپردازد.
فیلم سینمایی «بمب؛ یک عاشقانه»، تولید سال 1396 نزدیکترین تجربه سینما در پرداختن به این قشر با کارگردانی پیمان معادی است که قصه اصلیاش به دوران هشت سال دفاع مقدس و اوج بمبارانها مربوط میشود، اما بسیاری از سکانسهای این فیلم در یک مدرسه میگذرد و به نوعی روایتگر وضعیت مدرسهها و تحصیل در آن دوران است.
با این حال به نظر میرسد هنوز فیلم شاخصی درباره مقام معلم در سینما ساخته نشده، در حالی که اهمیت این قشر در جامعه قابل کتمان نیست.
منبع: جوان
انتهای پیام/