خدمات گردشگری ، مفهوم گمشده جاذبه‌های مازندران
تاریخ انتشار: ۲ بهمن ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۶۱۶۵۳۵
این در حالی است که ارائه خدمات لازم به گردشگر و ایجاد آمادگی در این زمینه از طرق مختلف همواره در این استان در دستور کار قرار داشته و دارد و یکی از دغدغه های اصلی برای ایامی چون تعیطلات نوروزی و تابستانی محسوب می شود.
البته نبود تعریف مشخص از مفهوم خدمات گردشگری این به این معنا نیست که هیچ خدماتی در این استان به گردشگران ارائه نمی شود یا آنچه که ارائه می شود ، ضعیف است ، بلکه آنچه تا به امروز به معنای خدمات گردشگری معرفی شده است شامل ، خط کشی خیابان ها ، مناسب سازی پیاده روها ، جمع آوری بموقع زباله ، نصب سرویس بهداشتی ، استقرار چادرهای هلال احمر در جاده ها ، مناسب سازی فضای سبز و امثال اینها بوده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
برای مثال حدود سه دهه است که ستاد تسهیلات سفر نوروزی در مازندران برگزار می شود و همواره در این ستاد گزارشاتی از تمیزکاری خیابان ها ، رنگ آمیزی جدول های خیابانی ، ساماندهی سطل های زباله ، پاکسازی ساحل و دیگر موارد مشابه با عنوان ارائه " خدمات گردشگری " تعریف می شود ، در حالی که بیشتر این خدمات که عمدتا در تعطیلات طولانی همچون نوروز و یا تابستان نقل محافل گردشگری می شوند. خدماتی هستند که در نگاه نخست همانند دیگر خدمات شهری از واجبات مدیریت شهری و محلی است و ارتباط معناداری با گردشگری برقرار نمی کند.
البته همه موارد ذکر شده در ایجاد رضایت گردشگر از مقصد گردشگری دارای اهمیت بسیار هستند، اما پیش از جذابیت برای گردشگر باید برای مردم محلی تامین شوند.
سوال اینجاست که آیا خدمات شهری یا روستایی برای گردشگری به همین فعالیت های روزمره مدیران شهری ختم می شود یا اینکه در دنیا و اقتصاد بزرگ گردشگری مفاهیم و رفتارهای دیگری را شامل می شود؟
فهم نادرست از گردشگری
کارشناس جهانگردی درباره اینکه آیا خدمات گردشگری در فعالیت های روزمره خلاصه می شود گفت: در پاسخ به این سئوال هم می توان گفت بله و هم می توان گفت خیر.
دانا یوسفی ادامه داد: فعالیت در حوزه گردشگری و به طور دقیق تر گردشگری پذیری پیش از هر چیزی به درک و فهم مدیران محلی و ملی از گردشگری بستگی دارد. اگر شناخت و برداشت مسئولان ما از گردشگر پذیری همین مسافرت های دیمی و سنتی پایتخت نشینان به استان مازندران باشد ، می توان گفت خدمات گردشگری چیزی بیش از فعالیت های روزمره شهری نیست.
وی گفت : اما اگر بخواهیم گردشگری را از دریچه کشورهایی همچون ترکیه ، فرانسه ،آمریکا ، انگلستان ، چین ، امارات و دیگر کشورهای صاحب نام در صنعت توریسم نگاه کنیم، باید گفت که خدماتی که در استان مازندران ارائه می شود قطره کوچکی از خدمات گردشگری است که در درجه اول برای خود بومیان لازم و واجب هستند و مسئولان به قول معروف تنها باید " آبش را زیاد کنند " تا گردشگران هم از آن بهره بگیرند.
یوسفی با بیان اینکه در حال حاضر شناخت ما از حووزه گردشگری در سطوح شهری و کلان کاملا سطحی و روزمره است ، افزود: باوجود ذهنیت سطحی نباید انتظار داشت کنش‌های عمیق و بلند مدت و خلاقانه در حوزه گردشگری از کسی بروز یابد.
وی توضیح داد : اگر دقت کرده باشید برخورد مدیران محلی و استان و حتی در سطح کلان کشوری از گردشگر و گردشگری صرفا رفع تکلیف و موقعیت است تا حفظ موقعیت. برای مثال در ایام نوروز که استان مازندران شاهد حجم عظیمی از مسافر با عنوان گردشگر است ، مسئولان صرفا در پی ارائه خدمات روزمره سطحی و اتمام تعطیلات نوروزی و خلاصی از این وضعیت هستند تا این که بخواهند این حجم عظیم جمعیت را حفظ کنند و از آن بهره ببرند و جالب این که بعدش هم جلسه می گیرند و از همدیگر تشکر و تقدیر می کنند که به نوعی جلسه شکرگذاری اتمام تعطیلات و دردسرهایشان محسوب می شود.
این کارشناس گفت : وقتی تعریفی از خدمات گردشگری و زیرساخت های آن نباشد ، طبیعی است که همه به فکر چاره جویی برای کنترل و مدیریت سیل عظیم مسافر و گردشگر باشند به جای این که با مدیریت درست از این فرصت عظیم ایجاد شده برای کسب درآمد و منفعت و حل مشکلات دو طرفه سود ببرند. و در واقع اینجاست که جای خالی خدمات گردشگری مناسب برای بیشترین بهره برداری احساس می شود و اینجاست که فکر همه آنهایی که باید با تعریف خدمات گردشگری در پی درآمد زایی از این منبع باشند ، به کنترل ترافیک ، خط کشی خیابان و اسکان مسافران درگیر می شود و درگیر می ماند.
خدمات گردشگری چیست؟
این کارشناس جهانگردی در پاسخ به این پرسش که خدمات گردشگری چیست ؟ گفت: برای درک بهتر خدمات گردشگری باید مازندران را یک نمونه خارجی مقایسه کرد که به نظر من بهترین مثال برای درک درست خدمات گردشگری استانبول ترکیه است که نمونه‌ای موفق در صنعت گردشگری دنیا محسوب می شود. در استانبول و یا هر شهر گردشگر پذیر دنیا کسی خدمات گردشگری را در خط کشی عابر پیاده خلاصه نمی کند زیرا برای جذب و حفظ گردشگر جهت درآمدزایی به خدماتی فراتر از تنوع و کیفیت سرویس بهداشتی یا پاکسازی ساحل لازم است.
وی افزود: در استانبول خدما گردشگری یعنی آمادگی دائمی و همیشگی طیف وسیعی از امکانات اقامتی ، تفریحی ، سرگرمی ، جاذبه های توریستی ، حمل و نقل شهری و برون شهری و مجموعه های تجاری و این وضعیت به صورت سیستمی و مردمی تعریف شده و به همین خاطر هم در انجا هیچگاه مدیران برای خدمات روزمره و ابتدایی جلسه برگزار نمی کنند زیرا خدمات اولیه این شهر همیشه و برای حداکثر گردشگران آماده و مناسب سازی شده است.
یوسفی با بیان اینکه در استانبول برای مناسب سازی سرویس بهداشتی و پاکسازی سواحل هیچگاه جلسه‌ای برگزار نمی شود، گفت: خدمات گردشگری در این شهر شامل برخورداری گردشگران از حداکثر امکانات حمل و نقل عمومی، فراهم و آماده بودن طیف گسترده ای از اماکن تاریخی و فرهنگی، دیکته گردشگر پذیری برای جزء به جزء مردم محلی، فراهم سازی حجم عظیمی از محیط‌های تفریحی و سرگرمی و دیگر موارد است.
وی افزود : به همین دلیل است که دیگر در چنین مقصدی از گردشگری کسی در مدرسه و یا پلاژ دولتی اقامت نمی کند ، زیرا هر گردشگری اعم از بومی یا خارجی بدون تفاوت باید در اقامتگاه های رسمی اقامت کند و برای همین منظور نیز خدمات اقامتی در چنین جاهایی از گستردگی و کیفیت متنوع برخوردار است.
این کارشناس گردشگری تاکید کرد: تا زمانی که شناخت و درک مسئولان ما از گردشگری در همین حد موجود است ،باید وظایف ذاتی مدیران شهری را به عنوان خدمات گردشگری به دیده منت پذیرفت.
فقدان بستر گردشگر پذیری
مریم کلهر یکی دیگر از کارشناسان ارشد جهان گردی به خدمات گردشگری در مازندران اشاره کرد و گفت: در مورد اینکه مسافران مازندران گردشگر هستند یا خیر باید بحث مفصلی کرد، اما باید پذیرفت که این استان از حداقل زیرساخت های جذب گردشگر برخوردار نیست پس نباید انتظار خدمات استاندار گردشگری داشت.
وی افزود : باید میان گردشگری مازندران با شهرهای مناطق مطرح دنیا تفاوت قائل شد زیرا مازندران حتی به مانند استان هایی مانند اصفهان و شیراز و یا کیش نتوانسته در گردشگری موفق عمل کند.
کلهر با بیان اینکه مازندران حتی به اندازه نیمی از هتل های جزیره کیش هتل ندارد در حالی که کیش به زحمت به اندازه یکی از شهرهای استان می شود، افزود: در مازندران پدیده هایی همچون چادر خوابی، مسافر پذیری به جای گردشگر پذیری، ویلا خوابی و ویلا سازی، مهاجرت و مسائل دیگر رواج دارد که در تعارض با گردشگری است.
کارشناس ارشد جهانگردی با اشاره به ضعف زیرساخت ها در مازندران ، تاکید کرد : مهم ترین خدمات گردشگری خدمات درآمدزا هستند که مازندران محروم از آن است. تعداد اندک هتل های لوکس ، مجموعه های تفریحی محدود و قدیمی اصلا قرابتی با میزان مسافر استان ندارند و مازندران حتی از داشتن تورهای گردشگری داخلی محروم است زیرا این استان به عنوان یک مقصد گردشگری دیده نمی شود بلکه نگاه تفرجگاهی بر آن حاکم است.
کلهر با بیان اینکه فراهم سازی تورهای گردشگری مهمترین خدمات گردشگری محسوب می شوند، افزود: اگر به سایت های مهم تورهای گردشگری سری بزنید اصلا ردی از تورهای مازندران گردی نخواهی یافت ، در حالی که سال ها ظرفیت گردشگری دریایی، روستایی ، آبندان ها، بومگردی ، اکو توریسم و موارد دیگر به عنوان مهم ترین خدمات گردشگری بلا استفاده مانده و طرح های ان در اتاق های های نهادهای دولتی خاک می خورند و مسئولان به جای پیگیری و به سرانجام رساندن این خدمات ، همواره به فکر خدماتی چون رنگ آمیزی خطوط عابر پیاده و جدول خیابان ها به عنوان یک وظیفه مدیریتی روزمره مدیت شهری هستند.
بر اساس آمارهای رسمی ، دستکم سالانه ۳۰ میلیون گردشگر به مازندران سفر می کنند . تنها در ۹ ماهه امسال آمار ثبت اقامت گردشگران در اقامتگاههای رسمی استان حدود ۷۵ میلیون نفر اعلام شده است . همچنین بیش از یکصد هزار گردشگر خارجی با حدود ۵۵۰ هزار شب اقامت در این مدت در مازندران بودند. اما واقعیت این است که برای هیچ یک از این گروههای انبوه گردشگری خدمات گردشگری استاندارد تعریف شده در سطح جهانی یا حتی سطح کشوری مانند اصفهان و کیش وجود ندارد.
در واقع ظرفیت های بالقوه و جاذبه های گردشگری مازندران به حدی فراوان است که گویی بدون برنامه ریزی و ارائه تعریف استاندارد از خدمات گردشگری هم می تواند دهها میلیون گردشگر و مسافر را به خود جلب کند ، اگر چه آورده اقتصادی برای استان نداشته باشد.
برچسب‌ها مازندران میراث فرهنگی جهانگردیمنبع: ایرنا
کلیدواژه: مازندران میراث فرهنگی جهانگردی مازندران میراث فرهنگی جهانگردی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۶۱۶۵۳۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اقدامات شهرهای موفق برای تحقق مفهوم زباله‌صفر
زباله‌ها یکی از عوامل اصلی بحران‌های سه‌گانه تغییرات آب‌وهوایی، تنوع زیستی و از بین رفتن طبیعت هستند و تلاش برای حذف زباله با هدف کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای در اولویت برنامه‌های شهری قرار دارد. بسیاری از شهرهای جهان برای کمک به این رویکرد، اقدامات زباله‌صفر را در پیش گرفته‌اند.
به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، مسئولان و مقامات بسیاری از کشورها برای دستیابی به هدف شهر زباله‌صفر، مجموعه‌ای از اقدامات و مکانیسم‌های مالی را برای کمک به شهرها راه‌اندازی کرده‌اند و معتقدند استفاده از برنامه‌های زباله‌صفر منجر به کاهش ۸۴ درصدی انتشار گازهای گلخانه‌ای می‌شود. مفهوم شهر زباله‌صفر با استفاده از چارچوب ارائه شده توسط سازمان بین‌المللی Zero Waste به این صورت تعریف می‌شود: «حفظ همه منابع از طریق تولید، مصرف، استفاده مجدد و بازیابی مسئولانه محصولات، بسته‌بندی و مواد بدون سوزاندن و بدون تخلیه به زمین، آب یا هوا». بنابراین، شهر زباله‌صفر علاوه بر بازیافت، بر افزایش جریان مواد در یک اقتصاد دایره‌ای نیز تمرکز دارد و استفاده مجدد از کل زباله‌ها را ترویج می‌کند، به همین دلیل با نام «ضایعات صفر» هم شناخته می‌شود.
گواهینامه شهر زباله‌صفر یک استاندارد اروپایی است که توسط شبکه حذف زباله (Zero Waste Europe) ایجاد شده است. این طرح برای کمک به محله‌ها و شهرها به منظور حذف زباله و معرفی اقتصاد دایره‌ای طراحی شده است. هدف از برنامه شهر بدون زباله و صدور گواهینامه زباله‌صفر، تغییر رویکرد سنتی مدیریت پسماند شهرها است و بر کاهش مصرف و استفاده مجدد، بازیافت و کمپوست، مدیریت پسماند، طراحی مجدد و آماده‌سازی برای استفاده مجدد تمرکز دارد. این تنوع در حوزه عملکرد منجر به دستورالعمل‌های گوناگون در شهرهای متفاوت برای رسیدن به معیارهای مشابه است که در ادامه نمونه‌های برجسته مانند سایت‌های تخلیه هوشمند یا مدیریت پیشرفته زباله معرفی می‌شود.
کیل به عنوان اولین شهر بدون زباله آلمان شناخته می‌شود که گواهینامه زباله‌صفر را دریافت کرده است. طرح شهر بدون زباله کیل شامل بیش از ۱۰۰ اقدام برای کاهش ضایعات به میزان ۱۵ درصد به ازای هر نفر در سال و کاهش زباله‌های باقیمانده (زباله‌هایی که قابل بازیافت نیستند) به نصف تا سال ۲۰۳۵ است. زباله‌صفر کردن خانه‌ها، مشاغل، مدارس، نهادهای عمومی، رویدادها و دیگر سیستم‌های مربوط به زباله بخشی از تلاشهای کیل برای رسیدن به این اهداف هستند.
کیل اقدامات بسیاری برای حذف زباله از شهر و کاهش ضایعات انجام می‌دهد که از آن جمله می‌توان به کمک‌هزینه ۲۰۰ یورویی برای خرید پوشک‌های پارچه‌ای به جای پوشک‌های یکبار مصرف اشاره کرد. همچنین کیسه‌های قابل استفاده مجدد رایگان برای میوه و سبزیجات را در اختیار مردم قرار می‌دهد و سازمان‌های عمومی را از استفاده از اقلام یکبار مصرف منع کرده است. یکی دیگر از اقدامات کیل، تبدیل موهای باقیمانده در آرایشگاه‌ها به موادی است که روغن را از آب جدا می‌کند و در تصفیه آب و همچنین استفاده مجدد از روغن کاربرد دارد.
چشم‌انداز شهر بارسلون با جمعیتی بالغ بر ۱.۶۲ میلیون نفر در سیاست حذف زباله شامل کاهش قابل توجه سطح زباله جامد شهری، دستیابی به موفقیت ۶۷ درصدی در تفکیک مناسب زباله‌های خانگی و کاهش تولید سرانه زباله به زیر ۴۲۷ کیلوگرم تا سال ۲۰۲۷ است. سرانه زباله این شهر در سال ۲۰۲۰ حدود ۴۹۸ کیلوگرم بود که نسبت به ۵۶۲ کیلوگرم در سال ۲۰۰۷ کاهش قابل‌توجهی داشت.
مونیخ، آلمانمونیخ در تلاش برای دستیابی به گواهینامه شهر زباله‌صفر است. این شهر در حال حاضر ۴۵۴ کیلوگرم زباله در سال تولید می‌کند ولی با این حال، میزان بازیافت در این شهر تا حد زیادی قابل قبول است، برای نمونه در سال ۲۰۱۹، نرخ بازیافت در این شهر ۵۳ درصد بود. بسیاری از ابتکارات در مونیخ، متمرکز بر تلاش برای بهبود بازیافت در خانه‌ها با انجام تفکیک از مبدا (که حدود ۳۵٪ است) و هدف قرار دادن جوامع و گروههای اجتماعی است. مونیخ قصد دارد ۱۲ مرکز بازیافت جدید ایجاد کند و به ترویج استفاده مجدد از طریق فروشگاه صرفه‌جویی شهری ادامه دهد. در این شهر تمام اقلامی که به مرکز بازیافت وارد می‌شوند، کاملاً از حیث پتانسیل تعمیر و استفاده مجدد بررسی می‌شوند و به این ترتیب عمر اقلام به طور چشمگیری افزایش پیدا می‌کند.
از دیگر شهرهای زباله‌صفر می‌توان به تیلوس در یونان اشاره کرد که ۴۳ درصد کاهش زباله جامد به ازای هر نفر را تجربه کرده است. طرح‌های ضایعات‌صفر در تیلوس شامل بازیافت کپسول‌های قهوه، باتری‌ها و منسوجات است. علاوه بر این، تیلوس طرحی برای تبدیل زباله‌های باقیمانده‌ای که قابل بازیافت نیستند به سوخت جایگزین در نظر دارد. طرح زباله‌صفر این جزیره چنان موفقیت‌آمیز بوده است که تیلوس در حال حاضر سطل زباله‌های خیابانی مانند آنچه در سایر شهرها رایج است، ندارد و دفن‌گاه زباله آن جای خود را به مرکز بازیافت خلاقانه داده است. در واقع تمام زباله‌های جزیره به این مرکز نوآوری دایره‌ای شهر منتقل می‌شوند که به راه‌حل‌های مدیریت زباله با فناوری‌های پیشرفته مجهز است و می‌تواند زباله‌ها را برای بازیافت یا کمپوست شدن بیشتر دسته‌بندی کند. بخشی از این زباله‌ها به‌عنوان سوخت برای صنعت سیمان مورد استفاده قرار می‌گیرد، بخشی برای استفاده مجدد تعمیر و بخشی به لوازم هنری خام و مصالح ساختمانی تبدیل می‌شود.
شهر کامیکاتسو در جزیره جنوبی شیکوکوی ژاپن ۲۰ سال پیش «بیانیه زباله‌صفر» را اعلام کرد. ساکنان کامیکاتسو زباله‌های خود را به ۴۵ دسته تقسیم می‌کنند و اقلامی را که دیگر استفاده نمی‌کنند، به مغازه‌های محلی می‌برند تا مورد استفاده دیگران قرار بگیرند. این شهر زباله‌صفر یک فروشگاه قرض وسایل نیز دارد که اقلام قابل استفاده مجدد مانند لباس، کالاهای ورزشی و لوازم خانه را به کسانی که نیاز به استفاده از این کالاها دارند، به رایگان قرض می‌دهد.
اوساکی نیز حدود ۸۰ درصد زباله‌های خود را بازیافت می‌کند و از سوزاندن زباله‌ها اجتناب می‌کند. زباله‌ها در این شهر در ۲۷ گروه طبقه‌بندی می‌شوند که از این تعداد، ۲۶ گروه واجد شرایط بازیافت هستند و این زباله‌ها پس از فشرده‌سازی به مراکز بازیافت در سراسر کشور ارسال می‌شوند.
براتیسلاوا، اسلواکییکی از خلاقانه ترین طرح‌های بدون زباله در جهان را می‌توان در شهر براتیسلاوا پایتخت اسلواکی یافت. KOLO که در اکتبر ۲۰۲۲ با مشارکت شورای شهر راه‌اندازی شد، یک مرکز اقتصاد دایره‌ای است که به عنوان ابزاری برای پیشگیری از دفن زباله عمل می‌کند و شعارش «بهترین زباله، زباله‌ای است که ایجاد نمی‌شود.» است. این مرکز استفاده مجدد در فضایی به مساحت ۱۲۰۰ متر مربع واقع شده است که در آن به اشیا ی دور انداخته شده فرصتی دوباره برای استفاده داده می‌شود. در این مکان افراد می‌توانند وسایل خانه اضافی خود را اهدا کنند که سپس تعمیر می‌شوند یا زندگی جدیدی به آنها داده می‌شود. KOLO همچنین با سازمان‌های غیرانتفاعی برای کمک به گروههای آسیب‌دیده اجتماعی همکاری می‌کند و به رایگان بسیاری از اقلام را در اختیار آنها قرار می‌دهد. علاوه بر این، KOLO شامل یک مرکز آموزشی و خلاق برای افکار و ایده‌های دایره‌ای است که هدف آن الهام بخشیدن به مردم براتیسلاوا برای اتخاذ روشی پایدارتر از زندگی است.
شهر پونا در هند یک طرح ابتکاری به کمک مجمع جهانی اقتصاد برای کاهش ضایعات و بهبود سیستم‌های مدیریت زباله معرفی کرده است. در این شهر کمتر از ۳۰ درصد زباله‌های پلاستیکی بازیافت می‌شود و آگاهی از مدیریت زباله پایین است، به همین دلیل طرحی برای اجرای کارگاه‌های آموزشی برای افزایش آگاهی از شیوه‌های پسماند و معرفی سیستم‌های مدیریت پسماند بهتر در مدارس و دانشکده‌ها ارائه شده است.
یکی دیگر از ابتکارات مجمع جهانی اقتصاد طرح «مصرف‌کننده فراتر از زباله» است که هدف آن ایجاد جایگزین‌های پایدار، مقرون‌به‌صرفه و جذاب برای اقلام یکبار مصرف است. به گفته این مجمع، بیش از ۹۰ درصد پلاستیک‌های جهان هرگز بازیافت نمی‌شود و در اقیانوس‌ها و محیط‌های طبیعی رها می‌شوند و شهرها نقش اصلی را در آزمایش و اجرای سیستم‌های استفاده مجدد دارند.
شرکت‌های عضو UpLink و کمک به ساخت شهرهای زبالهصفردر بسیاری از کشورها شرکت‌هایی راه‌اندازی شده است که به شهرها کمک می‌کنند تا برنامه‌های حذف زباله را پیش ببرند. برای مثال یک شرکت در میانمار ارتباط بین کسب‌وکارها را با تسهیلات و حمل بازیافت برقرار می‌کند تا برای تفکیک و بازیافت زباله‌ها به آنها کمک کند و از داده‌ها برای نشان دادن تأثیر این کار بر ردپای کربن استفاده می‌کند.
در بنگلور هند نیز یک شرکت از سیستم‌های مرتب‌سازی خودکار برای سازمان‌دهی زباله‌ها به دسته‌های مرطوب، خشک و فلزی و بازیافت آنها استفاده می‌کند. این شرکت زباله‌های غیرقابل‌بازیافت را به نوعی چوب تبدیل می‌کند که قابلیت استفاده برای ساخت مبلمان و سایر موارد را دارا هستند. همچنین یک پلتفرم دیجیتالی در این شهر راه‌اندازی شده است که سازمان‌ها را قادر می‌سازد پسماند قابل‌بازیافت را شناسایی کنند و از این طریق سطح زباله، هزینه‌های دفن زباله و هزینه‌های بسته‌بندی را کاهش دهند و به اهداف پایداری خود نزدیک‌تر شوند.
در اندونزی نیز پلتفرم دیجیتال به مدیریت زباله کمک می‌کند و مردم از طریق این پلتفرم با افراد مسئول جمع‌آوری پسماند ارتباط برقرار می‌کنند. برنامه به این افراد حق‌الزحمه می‌دهد و از این راه به افزایش بازیافت، کاهش استفاده از دفن زباله و تقویت اقتصاد محلی کمک می‌کند.
یک شرکت در برزیل برنامه‌ای برای افزایش استفاده مجدد و بازیافت بسته‌بندی پس از مصرف طراحی کرده است و فرصت‌های شغلی را در این ارتباط ایجاد می‌کند. براساس آمار، سه‌چهارم برزیلی‌ها مواد قابل بازیافت را هنگام دور ریختن زباله‌هایشان جدا نمی‌کنند و این شرکت با فرستادن سه‌چرخه‌های مخصوص برای جمع‌آوری زباله در مناطقی که حجم زیادی از زباله‌های پس از مصرف تولید می‌شود، این موضوع را جبران می‌کند.
کد خبر 747384
تیم فوتسال افغانستان نیمی از راه جام جهانی را طی کرد