ناگفته‌های یک کارگردان تئاتر از تهدیدات گروه فشار
تاریخ انتشار: ۲ بهمن ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۶۲۲۴۸۸
امیر امیری، کارگردان و نویسنده نمایش «مجلس قتل رییس جمهور» عنوان کرد: چند ساعت مانده به اجرا زنگ‌ها و تهدید‌ها و تطمیع‌ها شروع شد که چرا از اجرای عموم و شرکت در بخش خارج از مسابقه جشنواره تئاتر فجر انصراف نمی‌دهید! به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، نمایش «مجلس قتل رئیس جمهور» به کارگردانی امیر امیری اجرایش را از ۲۲ دی ماه در تماشاخانه مهرگان آغاز کرده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
کامبیز نیک آمیز، آرزو اولیائی، مهشاد بهبودی، محدثه بهمنی، مینا ترکمن، فریاد جودی، محمد مهدی حاجی علی، مهدی خاوری، پوریا فرجی، حمید فردین، مریم قریشی، نازنین زینب نصیری بازیگران این نمایش هستند. این نمایش شهریور ماه نیز در تماشاخانه سرو اجرا خوانی شد.
امیری، به گفته خودش سعی کرده اثری انقلابی و جدی را در یک تماشاخانه خصوصی بدون حمایت دولت به صحنه ببرد، در گفتگو با فارس عنوان کرد: همواره برایم دغدغه بوده است که بفهمم آیا بین هنر اصیلِ متفکر و هنر متکی بر گیشه می‌شود پیوندی برقرار کرد؟ هر چند در هنرهای ایرانی مانند خوشنویسی این مسئله اتفاق می‌افتد، اما در سینما و تئاتر تا بوده چنین بوده که هنر متکفر که داعیه دار ارزشی و تفکری است می‌باید از طریق نهاد‌های دولتی و غیر دولتی حمایت می‌شدند و امیدی به بازگشت سرمایه اولیه نداشتند و از طرف دیگر بازگشت سرمایه فقط و فقط برای آثاری رخ می‌داد که جنبه تفننی داشته و جز پر کردن وقت خلق الله فایده‌ای دیگر ندارند.
وی در ادامه افزود: امروزه اکثر فیلم‌های سینمایی و نمایش‌هایی که تولید می‌شود برای خود رسالتی جز تفنن و وقت گذرانی قائل نیستند، نمایش‌هایی که امروز در سالن‌های خصوصی به روی صحنه می‌رود حتی اگر به ظاهر نویسندگان بزرگی مانند میلر و چخوف داشته باشند، در پروسه ترجمه و دراماتوژی و بازنویسی باید تبدیل به آثاری پر از طنز‌های سطحی و متلک‌های جنسی شوند تا بتوانند در سالن‌های خصوصی برای خود مخاطب جمع کرده و تهیه کننده و عوامل را به نان و نوایی هرچند اندک برساند.
امیری اظهار داشت: در زمانی نه چندان دور صِرف حضور بازیگران مشهور سینما و تلویزیون در یک اثر می‌توانست فروش گیشه را برای آن اثر تضمین کند در همان زمان اهالی هنر اصیل تئاتر بار‌ها نوشتند و گفتند و فریاد زدند که حضور سلبریتی‌ها در تئاتر در کوتاه مدت درآمد سالن‌های خصوصی را افزایش می‌دهد، ولی در طولانی مدت به هنر اصیل تئاتر ضربه خواهد زد چرا که دیگر مخاطب برای دیدن تئاتر به سالن نمی‌آید فقط برای تماشای سلبریتی‌ها می‌آید.
وی با اشاره به اینکه در حال حاضر دیگر تنها مشکل تئاتر حضور سلبریتی‌ها نیست و حتی حضور سلبریتی‌ها هم فروش یک نمایش را تضمین نمی‌کند، افزود: بخش عمده‌ای از مخاطبین تئاتر به طنز سطحی و طنز آمیخته با حرکات و دیالوگ‌های جنسی عادت کرده‌اند و دیگر با هر موقعیتی خنده شان نمی‌گیرد و با هر گره دراماتیکی ذهنشان را مشغول نمی‌کنند، امروز بخشی از مخاطبین سالن‌های خصوصی شبیه مخاطبین کمدی‌های طنز شبانه شده‌اند و از نمایش‌های متفکر هم انتظار چنین صحنه‌ها و دیالوگ‌هایی دارند، امروزه سالن‌های دولتی کم و در اختیار عده و گروهی خاص هستند و سالن‌های خصوصی تبدیل شده‌اند به سالن‌های لاله زار قدیم و دیگر جایی برای نمایش‌های فاخر در آنها نیست.
این کارگردان تئاتر یادآور شد: وقتی تصمیم گرفتم که نمایشی جدی و بدون عناصر مبتذل را در سالنی خصوصی به روی صحنه ببرم به این امر واقف بودم، ولی باز فکر می‌کردم جریان تئاتر اصیل زنده است، می‌انگاشتم هنوز می‌شود کار خوب کرد و انتظار بازخورد خوب را داشت، اما نمی‌دانستم که تئاتر و هنر در ایران اسیر جریان‌های سیاسی است و این عوامل و سیاهی لشگر‌های جریان‌های سیاسیِ عمدتا اپوزیسیون هستند که چرخه تئاتر را می‌چرخانند.
وی با بیان اینکه هنوز جریان معتقد و متعهد به میهن در میان جامعه تئاتری غریب و بایکوت است، توضیح داد: قبلا نمی‌دانستم که هر اتفاق سیاسی می‌تواند بصورت کاملا مستقیم بر وضعیت تئاتر کشور تاثیر بگذارد، گویی که تئاتر امروز حیاط خلوت جریانات سیاسی است، اما ماجرا از آنجا جالب‌تر و البته واضح‌تر شد که سفیر انگلستان سردمدار اعتراضات به ظاهر مردمی به سقوط هواپیمای مسافربری به خاطر خطای انسانی شدند و برخی آرتیست‌های پیشکسوت به تبعیت از ایشان عرصه تئاتر را برای اعتراضات خود انتخاب کردند و به گروه‌های تئاتری فشار آوردند که در وهله اول از شرکت در جشنواره فجر و سپس از اجرای عموم انصراف بدهند.
امیری در این باره افزود: چند ساعت مانده به اجرا زنگ‌ها و تهدید‌ها و تطمیع‌ها شروع شد که چرا از اجرای عموم و شرکت در بخش خارج از مسابقه جشنواره تئاتر فجر انصراف نمی‌دهید و باید ده‌ها دقیقه به ایشان توضیح می‌دادم که اولا یک حادثه در شرایط جنگی چه ربطی به تئاتر دارد و ثانیا اگر هنرمند تئاتری قرار است به کم کاری‌ها و خطا‌های انسانی در این مورد و موارد دیگر اعتراض کند – که وظیفه دارد این کار را بکند- باید زبان هنر را انتخاب کند و نه کنشگری سیاسی را.
وی همچنین اظهار داشت: متاسفانه این روز‌ها تئاتر و به خصوص تئاتر جدی و متکفرانه قربانی حرکت‌های سیاسی عده‌ای شده است که بواسطه نزدیکی به گروه‌های سیاسی ناگریز از کنشگری سیاسی هستند و لذا حال تئاتر و سالن‌های نمایش و عوامل نمایش‌ها خوب نیست، گروه نمایش مجلس قتل رئیس جمهور به همراه چندین نمایش دیگر در این زمانه پیش قدم شد تا چراغ نمایش را در این کشور روشن نگه دارد و حساب تئاتر را از کارناوال‌های سیاسی و از کنشگری سیاسی جدا نگه دارد، هر چند اعتراض به کمی‌ها و کاستی‌ها و احیانا خیانت و نادرستی‌ها را وظیفه ذاتی خود می‌داند و نمایش اخیر نیز به همین مسئله یعنی خائنین و نفوذی‌ها در مراکز تصمیم گیری و امنیتی می‌پردازد.
امیری با بیان اینکه هنرمند تئاتر کشور و کسی که تئاتر را مانند خانواده خود و مانند عزیزان خود دوست دارد و صحنه تئاتر را به مثابه خانه خود می‌داند، از این نامردمی‌ها و کارشکنی‌ها، از کسادی و بی رونقی و تحریم تئاتر خسته نمی‌شود، توضیح داد: همانگونه که در سال‌های سخت جنگ تحمیلی تئاتر زنده ماند، جامعه تئاتری زنده خواهند ماند و به کار خودشان ادامه خواهند داد، اما چیزی که ما را خسته می‌کند این است که مدیران داعیه‌دار هنر اصیل تئاتر حتی برای دیدن نمایشی که با خون دل ده‌ها نفر این روز‌ها روی صحنه است قدم رنجه نکردند، چه برسد به اینکه فردی ککش بگزد که باید از چنین گروه‌هایی حمایت کرد که آخرین حضورشان نباشد.
وی در پایان توضیح داد: اگر قرار باشد وضع تماشاخانه‌ها و سرمایه‌های بخش خصوصی چنین باشد که حال هست، دیگر کسی برای دیدن تئاتر ارزشمند و حرفه‌ای به سالن‌ها نمی‌رود و روزی که جامعه از جذابیت‌های سطحی اکنون سیراب شود، روزی که تئاتر به خاطر منافع اقتصادی سالن داران خصوصی هر روز تایمش کوتاه‌تر و ریتمش تند‌تر شود، دیگر تئاتری وجود نخواهد داشت، تئاتر به مثابه یک هنر انسانی و اخلاقی در حال احتضار است و اگر به دادش نرسیم پس فردا روزی دیگر زنده نخواهد بود.
منبع: خبرگزاری دانشجو
کلیدواژه: سینما و تئاتر جنگ تحمیلی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۶۲۲۴۸۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آیا سلبریتی‌ها جای کسی را در تئاتر تنگ کرده‌اند؟
حضور بازیگران سینما و تلویزیون، روی صحنه تئاتر، طی سال‌های اخیر، با موجی از واکنش‌های متفاوت مواجه بوده است. عده‌ای این حضور را غنیمت شمرده و آن را به نفع مصادیقی، چون جریان اقتصادی تئاتر نسبت دادند و در مقابل، برخی این حضور را ناامن دانسته و ساحت نمایش و صحنه را مبرا از آن رخداد‌هایی که مقابل دوربین سینما و تلویزیون می‌گذرد، می‌دانند.
خاک صحنه دامن‌گیر است
این تقابل طی سالیان اخیر، همواره به محلی در جهت مناقشه دو گروه تبدیل شده است، اما کفه قضاوت همواره به نفع موافقان این حضور، سنگینی کرده است علی‌الخصوص آن‌که طی ماه‌های اخیر، اخباری مبنی بر حضور اینفلوئنسرها روی صحنه نمایش حسابی خبرساز شده بود. در چنین شرایطی استدلال موافقان حضور بازیگران سینما و تلویزیون در تئاتر این بود که در این زمینه، آیا حضور بازیگر حرفه‌ای موجه است یا حضور اینفلوئنسرها؟
بسیاری از بازیگرانی که امروز به ستاره‌های دنیای سینما، شبکه نمایش خانگی و تلویزیون تبدیل شده‌اند، از تئاتر شروع کرده‌اند و خاستگاه تئاتری دارنددر حال حاضر بازیگرانی، چون فرهاد آئیش، صابر ابر، بهرام افشاری، نادر فلاح، بهنام تشکر، کوروش سلیمانی، رامین ناصرنصیر، امیرحسین فتحی، نورا هاشمی، صدف اسپهبدی، محمد نادری نمایش‌هایی را به روی صحنه دارند؛ حضور بازیگران شناخته‌شده دیگر به پای ثابت تقویم سالیانه کشور تبدیل شده به‌گونه‌ای که در هر برهه زمانی در طول سال، بازیگران چهره‌ای را یافت می‌کنیم که نمایش‌هایی را به روی صحنه دارند.
لازم است به این نکته مهم اشاره کنیم که بسیاری از بازیگرانی که امروز به ستاره‌های دنیای سینما، شبکه نمایش خانگی و تلویزیون تبدیل شده‌اند، از تئاتر شروع کرده‌اند و خاستگاه تئاتری دارند و اکنون که پس از مدتی، دوباره به صحنه تئاتر بازگشته‌اند، نمی‌توان این ایراد را بر آنها وارد دانست که چرا خود را به هنر نمایش سنجاق می‌کنند. خاک صحنه دامن‌گیر است و اگر باید انتقادی را به این دسته از بازیگران وارد دانست، باید عنوان کرد که چرا در طول این مدت، در عرصه نمایش کم‌کاری داشته‌اند.
فارغ از این اتفاق، اگر بازیگری، خاستگاه تئاتری نداشته باشد و حالا به هر دلیلی درصدد تجربه‌اندوزی در این عرصه است، چرا باید جلوی این حضور را گرفت؟ نخست آن‌که تمرینات منحصر تئاتر سبب کسب مهارت‌های نوین و متفاوتی در آن بازیگر می‌شود که در ادامه مسیر بازیگری او تاثیرات مثبتی به همراه خواهد داشت.
چندین نمایش وجود دارند که از هیچ بازیگر چهره‌ای استفاده نکرده و بنابراین فضا برای کسانی که منحصرا فعالیت خود را در تئاتر دنبال می‌کنند به راحتی فراهم استثانیا سبب رونق اقتصادی تئاتر می‌شود که در تمام این سال‌ها به‌عنوان پاشنه آشیل نمایش مطرح بوده و ناملایمات بسیاری را در این هنر اصیل رقم زده است. ثالثا، هر نمایشی، نویسنده، کارگردان و تهیه‌کننده دارد. با توجه به حساسیت‌های بالایی که در این زمینه وجود دارد و البته وسواسی که به ویژه در نگاه کارگردان موجود است، نمی‌توان این‌گونه اندیشید که یک بازیگر با هر قابلیتی که داشت، می‌تواند به روی صحنه رفته و اساسا شایستگی چنین حضوری را ندارد چرا که تمام این موارد، از فیلتر کارگردان و دیگر صاحبان نمایش عبور کرده و چیزی به دلخواه بازیگر رقم نمی‌خورد.
فارغ از تمامی این موارد، هم‌اکنون چندین نمایش وجود دارند که از هیچ بازیگر چهره‌ای استفاده نکرده و بنابراین فضا برای کسانی که منحصرا فعالیت خود را در تئاتر دنبال می‌کنند به راحتی فراهم است و اینکه برخی عنوان می‌کنند حضور سلبریتی‌ها، محدود شدن فضای کاری هنرمندان عرصه تئاتر را تشدید می‌کند، منطق درستی نداشته و نمی‌توان بر آن تکیه کرد.
«حضور سلبریتی‌ها در عرصه تئاتر تاکنون منتج به اتفاق‌های خوبی شده که مهمترین آن، فروش بالای آن آثار بوده که اقتصاد این هنر را در طول سال با افزایش قابل‌توجهی همراه کرده و سبب می‌شود تا سانس‌های برخی از این نمایش‌ها تا روز‌های متوالی رزرو شده و سالن‌ها پر شوند»
هنر تئاتر در کشور، نسبت به سینما و شبکه نمایش خانگی، از برخی محدودیت‌های بعضا تاریخی رنج می‌برد. در طول این سال‌ها تلاش‌های بسیاری صورت گرفته تا بسیاری از این محدودیت‌ها مرتفع شود. رویکردی که قطعا با استقبال دوستداران و دلسوزان این هنر همراه است بنابراین نباید با ایراداتی از این دست، زمینه فعالیت در این عرصه را محدود کرد و مخاطب را نسبت به این هنر، دلسرد کرد. حداقل امروز که هنر نمایش، تلالویی ویژه در حیات پساکرونایی خود دارد، باید با همبستگی و دلسوزی، زمینه اعتلای بیشتر هنر تئاتر در کشور را رقم زد و موانع پیش‌رو را عقلانی و حساب‌شده مرتفع کرد.
منبع: ایرنا
باشگاه خبرنگاران جوان وبگردی وبگردی
جزئیات جدید از دزدیده شدن دختر ۴ ساله کلالهای؛ کارگر ۳۵ ساله قصد فروش یسنا را داشت