جلوی نابودی فیلمنامه ها را بگیریم!
تاریخ انتشار: ۴ بهمن ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۶۳۸۰۱۸
فیلمنامه نویسان به چه میزان به رعایت قوانین مدنی و هنجارهای اجتماعی در نگارش فیلمنامه ها توجه دارند؟ با تعدادی از فیلمنامه نویسان به گفت و گو پرداختیم که در ادامه نظرات آنها را از نظر می گذرانید؟
امیرعباس پیام، فیلمنامه نویس، در گفت و گو با خبرنگار فرهنگ و هنر برنا درمورد اینکه فیلمنامه نویسان چه میزان به موضوعات اجتماعی، هنجارها ، قواعد و قوانین مدنی مانند قانون‌های رانندگی هنگام نگارش فیلمنامه توجه می کنند؟ اظهار داشت: هنگام نگارش فیلمنامه باید به موضوع رعایت قوانین در فیلم حتما توجه شود چرا که سریال‌ها و فیلم های سینمایی از تیزرهای تبلیغاتی اثر گذاری به مراتب بالاتری دارند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این نویسنده در مورد این که چه فاکتورهایی در فیلمنامه فیلم یا سریال لازم است تا آن اثر نمایشی باعث تغییر حال و احوال مردم شود گفت: این که چه فیلم و سریالی با کدام ژانر برای تماشاگران پخش شود به سیاست گذاری ها و مسئولین ربط دارد. پرداختن به مشکلات روز آن جامعه درست است و حتی ممکن است با پرداخت به این موضوعات باعث همزادپنداری و تخلیه روحی روانی مخاطب شود.
پیام در پاسخ به این سوال که انتخاب ژانر توسط نویسنده صورت می گیرد یا سفارش تلویزیون به فیلمنامه نویس است بیان داشت: عموما همیشه اینطور بوده که نویسنده طرحی را تحویل می دهد و بررسی می شود و تصویب خواهد شد پس از تصویب سیاست های آن مدیران و... رو این فیلمنامه و طرح اعمال می‌شود. عموما هم اعمال نظرات باعث ضعیف شدن کار و درجایی هم باعث نابودی آن اثر می شود.
در مناسبت های خاص تلویزیون سفارش ژانر می‌دهد
مسعود بهبهانی‌نیا، فیلمنامه‌نویس، در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا در ارتباط با اینکه فیلمنامه نویسان هنگام نگارش فیلمنامه چه میزان هنجارهاو موضوعات اجتماعی روز جامعه را رعایت می‌کنند گفت: موضوعات اجتماعی روز به دلیل ابعاد سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و تبعاتی که دارد نویسندگان نمی‌توانند همیشه به آن بپردازند مگر اینکه به یک موضوع همگانی تبدیل شود و از آن مرز خط قرمزها عبور کند اما برخی مسائل که ریشه‌ای‌تر است قاعدتا نویسندگان یا نمی توانند یا اگر ورود کنند با موانعی رو به رو می شوند.
این فیلمنامه نویس درمورد اینکه چه فاکتورهایی در سریال ها برای اینکه به احوال مردم توجه شود لازم است بیان داشت: موضوع رعایت قوانین و هنجارها در فیلمنامه عمومیت ندارد به طور مثال من در نگارش فیلمنامه هایم قواعد وهنجارهای اجتماعی جامعه را رعایت می کنم این ها همانند به کار بردن الفاظ زشت و قبیحی است که گاهی در برخی از فیلم ها استفاده می شود مانند پرخاشگری افراد خانواده به یکدیگر که در سریال ها امروزه شاهدش هستیم. بخشی از این باز می گردد به حوزه اخلاقیات و آن دایره روابط اجتماعی و ملاحظاتی که شخص نویسنده آن را رعایت می کند و ناظر و مشاوره‌ای که از سوی سازمان تعیین می‌شود. گاهی اوقات برخی از نویسندگان برای هیجان بخشیدن به فیلمنامه به برخی از روابط و مسائل اخلاقی لطمه می‌زنند. مردم شاهد گرفتاری‌ها و مسائل اجتماعی، مالی و اقتصادی هستند اگر این ها را بیان نکنیم سریال دور از واقعیت می‌شود اما اگر صرفا بیان کنیم و راهکاری نشان ندهیم و یا به نوعی قهرمان قصه ما امید وانگیره برای تغییر شریط داشته باشد و دور از مسائل منفی مانند افسردگی، ناامیدی و تلخی است یعنی باید ما در جریان بیان واقعیت‌ها حتما به نقاط قوت و موضوعات امید دهنده و انگیزه بخش هم اشاره کنیم. شاید در سینما این گستاخی و عریان گویی‌ها بیشتر و در فیلم ها سیاه نمایی می شود و با ناامیدی به پایان می رسد. در تلویزیون به دلیل وجود مخاطب عام وظیفه داریم به‌رغم بیان شرایط اجتماعی چیست و مسئولین در چه زمینه‌هایی دچار غفلت شدند یا مردم تحت چه فشارهایی هستند اما باید امید هم، ایجاد کنیم که انگیزه در افراد به وجود بیاید.
بهبهانی‌نیا در پاسخ به این سوال سفارش ژانر فیلمنامه از سوی نویسنده انتخاب می شود یا تلویزیون به نویسندگان سفارش ژانر می دهد اظهار داشت: تنها در مناسبت های خاص و یا برای برخی از افراد تلویزیون سفارش ژانر می‌دهد و معمولا خود نویسنده ایده و سوژه‌اش را به صورت طرح چند صفحه‌ای ارائه می‌کند به طور مثال خود من حوزه نوشتاری‌ام مسائل خانوادگی، اجتماعی و گاهی در مورد تاریخ معاصر می نویسم و در این حوزه شناخته شده هستم.
فیلمنامه نویس «کیمیا» در پایان تصریح کرد: برخی از نویسندگان ایده‌هایی دارند که فضای فیلم و یا سریال‌ها باعث شود مردم را به سمت رویاهایشان سوق دهد. سینما دستگاه رویاپردازی است مانند فیلم‌های فانتزی که نشان می‌دهند یک شخصیتی قدرت فوق‌العاده‌ای پیدا می‌کند و یا حافظه خاصی دارد این‌ها فضاهای خارج از واقعیت است بدین معنی که ایده اینگونه نویسندگان این است که تماشاگر را از زندگی واقعی دور می کنند و لزوما این ادعا را ندارند که در حال نشان دادن زندگی واقعی مردم جامعه هستند.
اعمال سلیقه قبل از نگارش فیلمنامه در تلویزیون!
رویا غفاری فیلمنامه نویس، در گفت و گو با خبرنگار فرهنگ و هنر برنا درمورد اینکه فیلمنامه نویسان چه میزان به موضوعات اجتماعی، هنجارها ، قواعد و قوانین مدنی مانند قانون های رانندگی هنگام نگارش فیلمنامه توجه می کنند اظهار داشت: هنجارهای اجتماعی مسائل دیگری است که هر نویسنده ای با وسعی که دارد در فیلمنامه اش آن را ذکر می کند چون بدون این هنجارها نمی توان فیلمنامه ای نوشت و ما ساختار فرهنگی جامعه خودمان را می نویسیم درنتیجه به صورت خودکار این هنجارها وارد می شود.
این نویسنده درمورد این که چه فاکتورهایی در فیلمنامه فیلم یا سریال لازم است تا آن اثر نمایشی باعث تغییر حال و احوال مردم شود گفت: مخاطبان می توانند اگر کشش دیدن فیلم و سریال جدی ندارند آن را تماشا نکنند. بخشی از رسالت فیلم سازی و فیلمنامه نویسی بیان مشکلات است و زبان گویای مردم باشد و مردم با آن کار همزاد پنداری کنند. باید هم کارهای کمیک وجود داشته باشد و همچنین کارهای جدی و تلخ نمایش داده شود.
غفاری در پاسخ به این سوال که انتخاب ژانر توسط نویسنده صورت می‌گیرد یا سفارش تلویزیون به فیلمنامه نویس است بیان داشت: دونوع کار داریم. کارهای مناسبتی که آنها را سفارش می‌دهند اما باقی کارها خود نویسندگان شروع می‌کنند به نگارش فیلمنامه اما سلیقه‌ای که در تلویزیون و محدودیت‌هایی که آن جا برای ساخته شدن یک کار هست یک جوری از قبل اعمال سلیقه می‌کند. الان فیلمنامه نویسان می‌دانند در مورد چه موضوعات و چه چیزهایی نمی‌توان در تلویزیون صحبت کرد.
منبع: خبرگزاری برنا
کلیدواژه: فیلمنامه کیمیا آنام مامور بدرقه فاصله ها پاپوش ترانه مادری
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۶۳۸۰۱۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا دیگر از دیدن سریال‌های «نون. خ» و «زیرخاکی» نمی خندیم
همشهری آنلاین: حتما برای‌تان پیش آمده که در محفل و مجلسی جدی ـــ و حتی بگذارید بگوییم عبوس ـــ حاضر باشید که به هر دلیلی نباید بخندید؛ یعنی در آنجا خندیدن از نظر اخلاقی، عملی نادرست تلقی می‌شده است اما ناگهان خنده به زیر پوست‌تان خزیده و عضلات صورت‌تان را چنان به هر سو کشیده که چاره‌ای جز خندیدن نداشته‌اید. به احتمال زیاد در این وضعیت سعی کرده‌اید با پرت‌کردن فکرتان از موضوعی که شما را به خنده می‌اندازد یا با فشار زبان به سقف دهان‌تان یا مَکِش قشر درونی چپ و راست لپ‌تان یا با منقبض کردن عضلات صورت‌تان جلوی خنده‌تان را بگیرید. بماند که در چنین موقعیتی چهره آدم چقدر خنده‌دار و مسخره می‌شود و حتی ممکن است به سوءتفاهم بیشتری دامن بزند. خندیدن خصلتی انسانی است و نمی‌توان کسی را به دلیل خندیدن سرزنش کرد. خنده را می‌توان مثل سلاحی شخصی یا رویکردی فردی در مقابله با مشکلات به‌کار گرفت اما پرواضح است که هر موضوعی مسبب خنده نمی‌شود. این نکته‌ای است که فیلمنامه‌نویسان سریال‌ها و فیلم‌های ایرانی از آن غافل‌اند.
آنری برگسون (متولد ۱۸ اکتبر ۱۸۵۹ ـ درگذشته ۴ ژانویه سال ۱۹۴۱)، فیلسوف نامدار فرانسوی، رساله‌ای موجز و مختصر در باب خنده دارد که به فارسی هم ترجمه شده است. برگسون در این اثر کم‌حجم اما بدیع و عمیق، سه خصلت اصلی برای خنده برمی‌شمرد. اول اینکه خنده خصلتی انسانی است. اگر شیء یا حیوانی و به‌طور کلی هر پدیده‌ای انسان را به خندیدن وادارد، به اعتقاد برگسون، به دلیل رفتار یا حالت انسانی آن است. از این منظر، انسان صرفا جانداری نیست که می‌خندد بلکه جانداری است که می‌خنداند و اگر ما به چیزی (اعم از جاندار یا غیرجاندار) می‌خندیم، حتما به سبب شباهتش به انسان یا تأثیر انسان بر آن است. ویژگی دومی که برگسون، آن را با خنده ملازم می‌داند، بی‌احساسی است. منظور برگسون از بی‌احساسی، متاثر نشدن است؛ نوعی برخورد عاری از احساس و از سر شعور و منطق برای خندیدن به موضوعی لازم است. اگر ما از زمین‌خوردن چاپلین یا سقوط باستر کیتون متاثر شویم، توانایی خندیدن به موقعیت آنها را از دست می‌دهیم؛ پس برخورد سرد و منطقی با پدیده‌ای احساسی و غیرمنطقی است که ما را به خنده می‌اندازد. نکته سوم، مسری‌بودن خنده است. برگسون برای خنده، نقشی اجتماعی قائل است و معتقد است که خنده به نوعی تفاهم و اشتراک نیاز دارد. در واقع خنده به درک متقابلی نیاز دارد تا گروهی از افراد را درگیر کند. از دید برگسون، خنده حاصل غفلت است و نوعی مجازات اجتماعی برای شخصِ غافل محسوب می‌شود. کسی که به هر دلیلی در اجتماع، موجبات خنده دیگران را فراهم می‌سازد، غفلتی کرده که او را از وضعی طبیعی که مورد پذیرش اجتماع است خارج کرده و به موضوع خنده سایرین بدل کرده است.
جدا از آشنایی با تکنیک‌های فیلمنامه‌نویسی و نگارش سریال‌های تلویزیونی، توجه به این ۳ خصلت خنده در نگارش یک فیلمنامه موفق برای سینما یا تلویزیون بسیار مهم است. نویسنده‌ای که هیچ تلقی‌ای از این خصلت‌ها ندارد مدام دست به دامن کلیشه‌ها برای خنداندن مخاطب می‌شود و در آخر هم ناکام می‌ماند. بخشی از علت شکست دو سریال کمدی نوروز و ماه رمضان امسال را باید در این ناآشنایی جست‌وجو کرد.
کد خبر 846940 منبع: همشهری آنلاین برچسب‌ها فلسفه خبر مهم فیلمنامه - فیلنامه نویس مجله فلسفه تلویزیون - صدا و سیما
تیم فوتسال افغانستان نیمی از راه جام جهانی را طی کرد